Vandaag mocht ik een halve dag thuiswerken. Een halve dag maar want deze voormiddag moest ik bij de tandarts zijn en zoals wel meer gebeurt in de medische sector kan een afspraak nogal eens uitlopen zodat je, ondanks de afspraak, toch nog mag wachten.
Maar het belangrijkste is dat mijn tand nu weer 100% in orde is: geen ontsteking meer, geen voorlopige vulling. Alles werd gefotografeerd, uitgehold, leeggemaakt, gladgeboord en deskundig opnieuw gevuld en mijn tand is weer zo goed als nieuw.
Het was middag tegen dat ik buiten was en moest ik dan nog vertrokken zijn naar Brugge, zou het dus bijna half twee geweest zijn tegen dat ik weer op mijn bureau was. Aangezien ik om 16u alweer vertrek zou dat een beetje teveel tijdverspilling zijn en dus ben ik maar thuis gebleven. In plaats van anderhalf uur te verliezen met over en weer gereis kon ik dat nu mooi invullen met productief zijn.
En een productieve namiddag is het alleszins geweest. Altijd eigenlijk als ik thuis werk want dan wordt ik niet gestoord door de collega’s met allerhande vragen, of vraagt de baas mij niet om het één of ander na te kijken, of blijf ik niet een tikje te lang kletsen aan de koffiemachine, … Vier uur bijna onafgebroken gewerkt. Een zaligheid en een uitzondering.
Als je regelmatig thuis werkt of moet thuiswerken zoals in mijn geval dan merk je dat er ook niet productieve thuiswerkdagen zijn, dagen dat de inspiratie niet komt, dat je afgeleid wordt,… Wat mij betreft is het echt een misverstand dat mijn thuiswerkdagen de meest productieve zijn, vaak wel, maar even goed heb ik wat druk van collega’s nodig om effectief iets gedaan te krijgen.
Langs deze weg: tof artikel in de F.!