Auteur: San

Vies

Al zappend kom ik net op het einde van Oprah en zij doet een oproep aan de kijkers om een kindermisbruiker te helpen vatten: zijn foto moet ergens op het internet staan.

Ik ben tegen iedereen die iets tegen kinderen doet. Ze kunnen zich immers niet verweren. Voor mijn part hangen ze ze allemaal op en dat houdt ook in de ouders die hun kinderen mishandelen. Maar om daarom de jacht op iemand te openen. Ik weet het niet hoor.

In Engeland zijn ze daar ook bezig met lijsten met kindermisbruikers en van hun namen bekend te maken. En voor mij is dat al goed en wel als er ook lijsten bekend gemaakt worden van moordenaars, dieven, etc. Want waar stopt het? Waarom die ene soort misdadigers en anderen niet?

Ik zal wel te naïef zijn zeker en te veel geloof hechten aan het feit dat mensen tot inzicht kunnen komen.

Virus

Er moet hier een virus aan het rondgaan zijn.

Vorige donderdagnacht is het bij mij begonnen: overgeven, de dag nadien gevolgd door diaree. Deze morgen zijn Michel en Louis gevloerd. Bij Michel lijkt het iets geheel anders, Louis daarentegen.

Louis is deze ochtend opgestaan met buikpijn en twee uur later was die over … nadat hij een paar keer overgegeven had. De rest van de dag erop gelet dat hij niet te veel at, maar alles leek over. Tot deze avond.

Rond 23u hard geween van boven. Anna was aan het eten dus Michel ging kijken en ja hoor, Louis had weer overgegeven.

We hebben hem dus maar naar beneden laten komen, Michel heeft hem zijn pyjama uitgedaan en ik ben het bed gaan verversen. Ik heb hem dan nog eventjes beneden gehouden, kwestie om zeker te zijn dat dit de sessie voor vanavond was, tot hij eigenlijk zelf vroeg om terug te mogen gaan slapen.

De kamerdeur staat nu open, het lichtje op de gang is aan, de deur van het toilet staat open en de toiletbril staat omhoog voor gemakkelijke toegang. Hopelijk is het niet nodig.

Evolutie

Anna is nu één maand en vier dagen oftewel exact vijf weken en al enorm gegroeid. En als je dat als moeder al merkt, dan moet het wel wreed zijn.

Daar waar ze de eerste weken vooral sliep en at, is ze de laatste week veel alerter geworden. Ze is soms al 2 uur aan één stuk wakker en kijkt nieuwsgierig rond … voor zover ze al iets ziet uiteraard.

Ze eet ook meer: daar waar het in het begin om de drie uur was is het nu gemiddeld om de twee uur en ze drinkt goed door. Het lastigste is ze evenwel ’s avonds: ze drinkt, stopt, krijgt gelijk krampen en dan probeer ik haar te laten boeren maar dat lukt niet altijd, leg haar weer aan want dan wil ze blijkbaar wel weer eten, enz. Dat kan zo een aantal uur duren en plezant is anders. Vooral dat wenen is hartverscheurend want je weet niet goed wat doen en gezien ze geen tuutje neemt kan ik haar op die manier ook niet troosten.

Slapen doet ze dus al minder en overdag slaapt ze het best bij mij: ofwel op mij als ik in de zetel zit, ofwel bij mij in bed (wat geen goed begin is, dat weet ik ook). Het zal de warmte en de hartslag zijn, vermoed ik. ’s Nachts gaat het daarentegen beter om haar in haar wiegje te leggen: eens ze gegeten heeft valt ze prompt in slaap en kan ik haar zonder probleem in haar eigen bedje leggen.

De nacht slaapt ze nog niet door (daar is trouwens nog een beetje vroeg voor) maar regelmatig krijg ik al een volle vier of vier en een half uur slaap aan één stuk, wat ook kan tellen.

Donderdag is het weer controle bij Kind en Gezin en dan gaat ze nog eens volledig gemeten, gewogen en gekeurd worden. Benieuwd hoe hard ze gegroeid is.

Eén mei

Vorig jaar op 1 mei was er een hele bedoening op de Vrijdagmarkt: tenten om iets in te drinken, dingen op een podium, springkastelen en grime voor de kinderen, … Wreed wijs. Enig probleem: wij waren nogal zeer laat toegekomen wegens middagdutje van Jan en tegen dat de kinderen goed en wel aan het spelen waren werd alles al afgebroken. Maar het was prachtig weer en voor de korte tijd dat we er waren hebben we ons goed geamuseerd.

Dit jaar dachten we dat het misschien ook zo zou zijn. Gepland dat Jan vroeger in zijn bed zat zodat we op tijd zouden aankomen en dat is ook gelukt.

Het enige probleem dit jaar was dat het zéééér slecht weer was. Dus toen we daar om 15u30 toekwamen … waren ze aan het einde van het opruimen: behalve één tent en het podium was alles al opgekraamd. Geen volk vermoed ik.

Grote teleurstelling dus bij de kinderen, bijna traantjes want er gingen toch springkastelen en zo zijn. Vooral bij Zelie: zij had zich niet kunnen shminken op het schoolfeest en dus had ik haar gezegd dat het vandaag waarschijnlijk wel zou kunnen.

Ik heb dan maar een noodoplossing uit de mouw geschud: we zijn pannenkoeken gaan eten in de Gwenola, toch één van mijn favoriete pannenkoekenplaatsen. Zelie en ik hebben een pannenkoek met ijs genomen, Louis één met bruine suiker, Jan had geen zin en heeft enkel iets gedronken.

De teleurstelling was vergeten. Het heeft ons allemaal goed gesmaakt. Volgend jaar beter zekers?

Wandelen

Vandaag waren de kinderen nogal wild: na de late avond gisterenavond was dat niet zo verwonderlijk.
Zelie doet niet liever dan te gaan wandelen. Niet lange afstanden in het bos of zo, maar gewoon de stad in. Louis heeft er niets op tegen, als hij maar buiten is en Jan en Anna hebben er nog geen mening over.

Dus om hen een beetje te laten ‘afkoelen’ hebben we deze namiddag dan nog eens een toertje gedaan. Eerst naar de Vrijdagmarkt waar ik me heb geïnstalleerd op een terras terwijl ons drie apen hun energie kwijt geraakten. Daarna via een kleine toer terug naar huis.

We hadden geluk want het was net een zeer zonnige opklaring in het weer en dus hebben we er allemaal van genoten.

Fanfare

Gisterenavond naar de Internationale fanfare gaan kijken op de Vrijdagmarkt.

Alhoewel ik lichtjes teleurgesteld was over het hele gebeuren vond ik het toch een leuke avond. Ik had er namelijk iets meer van verwacht.

Maar uiteindelijk wou ik gaan om de kinderen een leuke avond te bezorgen en dat is gelukt. En gezien zij zich amuseerden vond ik het ook wijs.

Het hele gebeuren rond de fanfare duurde immers maar een goede drie kwartier wat ik, gezien de affiches, een beetje een anticlimax vond. Bovendien was er van de “honderden” aangekondigde deelnemers weinig te merken. Maar los daarvan: plezant.

Vooral nadien was het wel plezant: onze kinderen zijn dan samen met die van deze meneer op het podium geklommen om een beetje de show te stelen. Ze stonden daar de aap af te geven terwijl rondom hen de attributen op het podium werden afgebroken. Zeer grappig.

Om de avond af te sluiten zijn we nog frietjes gaan halen, wat een rariteit is voor mij. Ik ben namelijk geen frieteneter en nog het minst van een frietkraam. Het is, niet overdreven, jaren geleden dat ik nog frieten heb gegeten van een frietkraam. Maar ik kreeg er plots zin in en het heeft ons allemaal gesmaakt.

Het was uiteindelijk 22u tegen dat de kinderen in bed zaten en ik denk dat het vandaag wel een beetje te merken was.

Schoolfeest: the day

Het schoolfeest was een succes. Toch in mijn ogen en die van de kindjes.

Gezien Jan nog slaapt ’s middag, zijn we er net op tijd geraakt voor het optreden van de clown. De kinderen hebben de show grotendeels gezien en blijkbaar waren ze nog van de groep met de grootste attentiespan. Het optreden duurde een uur en dat was veel te lang. Het was beter geweest het optreden in twee of zelfs drie stukken op te delen, met een pauze ertussen, dan waren veel meer kinderen blijven kijken. Maar behalve dat vond ik poppy en zijn assistente wel te smaken en de kinderen duidelijk ook: ze deden zeer enthousiast mee.

Er was het probleem van het tijdschema van Zelie: schaken én ballet. Wat te doen? Ik dacht dat de rondes van het schaaktoernooi inhielden dat er in de eerste ronde afvallers waren en dat Zelie er dus hoogstwaarschijnlijk ging bij zijn. Niet dus. Het waren eerder het aantal spelletjes dat gespeeld moest worden. Het toernooi begon dus om 15u45 en eindigde om 17u20, terwijl Zelie om 16u15 al ballet moest doen. Met de balletlerares gepraat en met de begeleider van het toernooi gepraat en er werd een regeling uitgewerkt waarbij Zelie zou beginnen schaken, dan onderbreken om te gaan optreden en na het optreden zou terugkomen om verder te spelen. Ze zou dan één of twee spelletjes missen, maar dat kon geen kwaad.

Om geen tijd te verliezen is ze dan maar beginnen schaken in kikkerkostuum, dit geheel tegen haar zin (“want dat is niet mooi” … is mijn dochter geen echt meisje :)). Na haar eerste spelletje (dat ze verloor) is ze gaan dansen. Het was hetzelfde dansje als van haar grote balletoptreden en ze deed het heel goed.

Na haar optreden ging zij met papa en grandpère terug gaan schaken (de afloop hiervan kan je dus hier lezen) terwijl ik (met Anna op mijn buik) met Louis en Jan ging kijken om hen te laten schminken.

Het schminken werd gedaan door poppy en zijn assistente. Louis werd een slang en Jan kreeg een spinneweb op zijn gezicht. Louis was opgetogen over het resultaat en toen Jan in de spiegel keek was hij ook wreed blij.

Eens geschminkt hebben iets te drinken gehaald en zijn we dan de rest van ons gezinnetje gaan zoeken.

We waren over de namiddag eerst al Louis kwijtgeraakt in het volk, maar die was zeer vlug terug. Dan was Jan verdwenen, wat bij mij grote paniek veroorzaakte. Louis kent immers de weg daar in school en hij kan al vragen stellen, maar Jan daarentegen… Ik ben als zot de school beginnen doorzoeken, heb (gelukkig) de zorgleerkracht en de meester van Zelie aangeklampt om hen te vragen uit te kijken en toen ik terugkwam (met tranen in mijn ogen) van een vruchteloze zoektocht boven terugkwam, bleek iemand hem beneden gevonden te hebben én hem bij de zorgleerkracht te hebben gebracht. Opluchting, ge kunt het u niet inbeelden.

Toen ik dan terugkwam met Louis en Jan van het schminken vonden we papa en grandpère, maar geen teken van Zelie. Zij was blijkbaar boven gaan zoeken naar mij. Ik terug naar boven: geen Zelie. Terug naar beneden en daar ook geen Zelie. Opnieuw de zorgleerkracht aangesproken en bleek dat haar meester alle kindjes bijeen aan het “rapen” was omdat ze bijna moesten zingen.

Enfin, eind goed al goed 🙂 Zelie heeft, samen met alle kindjes van het eerste, een mooie zangprestatie neergezet en van de ouders werd ook een deelname gevraagd: we moesten de gebaren van een liedje meedoen. Uiteraard heb ik daaraan enthousiast meegedaan, waarschijnlijk tot hilariteit van de moeders die naast mij stonden.

Behalve dus de kleine probleempjes van missende kinderen was het een zeer leuke dag. De kinderen hebben zich goed geamuseerd, ik heb gezellig kunnen bijkletsen met een aantal moeders die ik ondertussen al een beetje ken en Michel heeft volop foto’s getrokken en filmpjes gemaakt.

Op naar volgend jaar.

Schoolfeest

Morgen is het schoolfeest en ik zou zeggen: allen daarheen. “Daar” is het Sint-Barbaracollege in de Savaanstraat, Gent.

Dit jaar gaat Louis blijkbaar niets doen. Meestal doen de kleutertjes een optreden maar ik heb er dit jaar niets van gehoord en Louis weet ook van niets. Niet dat dat een referentie is want als je aan Louis iets vraagt, bv. hoe het op school was, dan heeft hij meestal als antwoord “ik weet het niet”. Maar we hebben geen briefje gehad van de juffrouw dus zal er wel niets zijn. Wreed jammer.

Maar dat wordt meer dan gecompenseerd door Zelie. Voor haar wordt het nogal hectisch want ze moet drie dingen doen: om 15u45 heeft ze schaaktoernooi, om 16u15 een balletoptreden en om 17u30 zingt ze. Vooral tussen het schaken en het ballet zal het een probleem zijn want eigenlijk moet ze zich al klaarmaken voor het ballet om … 15u45. Probleempje dus.

Ik heb het wel gezegd tegen de balletjuffrouw, maar ik denk niet dat ze het goed door had.

Nu, niet dat ik geen vertrouwen heb in het kunnen van mijn dochter, maar ik denk dat het schaken niet al te lang zal duren. Om 16u05 begint de tweede ronde al en ik betwijfel of zij erbij zal zijn. Uiteindelijk schaakt ze nog maar 2 maanden en dan nog maar 1 keer per week, dus met een beetje ‘sjans’ is ze nog op tijd voor het ballet.

Normaal gaan we daar dan ook eerst ’s middags eten maar ik denk dat we dat dit jaar eens overslaan: zo kan Anna op haar gemak eten en kan Jan nog een dutje doen. Uiteindelijk zal het een lange dag worden.

Het begint immers al met het turnen in de voormiddag van Louis en Zelie en dan, na het schoolfeest, gaan we ’s avonds kijken op de vrijdagmarkt naar de Internationale Fanfare. Voor mij is dat los van enige politieke dinges hoor: het moet gewoon fantastisch zijn om al die bands te horen spelen, vooral ook voor de kinderen.

Een drukke dag voor de boeg morgen. ’t Zal wat zijn. Ik verwacht neutende kindertjes op zondag, maar ondertussen hebben we (en zij) toch maar een leuke dag gehad.

Knuffelen

In Brugge zou er een plaats zijn waar mensen elkaar op straat vriendelijk goededag zouden (moeten?) zeggen en in Londen zijn er nu twee Chinezen die als “kunst”project wildvreemden een knuffel geven en ze filmen dat dan.

Fantastisch idee vind ik dat. Blijkbaar zijn ze in China begonnen en nu zitten ze in Londen.

Als ze ooit naar Gent komen krijgen ze van mij ook een dikke knuffel. Er wordt veel te weinig lief gedaan in publiek en tegenover vreemden, dus bring it on.

Maar eigenlijk zouden we niet moeten wachten op die Chinezen of op projecten van de stad uit om zulke dingen te doen: een glimlach van een voorbijwandelende vreemde kan je dag al goed maken, dus gewoon doen zou ik zo zeggen. Als ik buiten ga probeer ik alvast met een glimlach op mijn gezicht te wandelen en ik merk dat dat wel degelijk effect heeft op de mensen … al is het dat ze meestal denken van ‘wat voor zotte loopt er hier nu’ 🙂

Eén maand later

’t Is alweer een maand geleden dat Anna geboren werd. Eigenlijk één maand en één dag, maar zo nauw steekt het nu ook weer niet hé?

Deze morgen had ik dus een nacontrole bij de gyneacoloog en alles is in orde. Ik moet niet meer terug tot mijn jaarlijkse controle volgend jaar … which is nice. Want eerlijk gezegd: een bezoekje aan de gyneacoloog staat niet hoog op het lijstje van dingen die ik graag doe. In tegendeel.

Langs de andere kant: ik zit met een ideetje in mijn hoofd dat een nog veel minder aangenaam gevolg zou kunnen hebben dan een simpele gyneacologische controle. Vannamiddag eens bellen om meer informatie en eventueel een afspraak en dan zien we wel.

Sowieso zou het maar voor binnen een paar maanden zijn, àls het kan en mag, dus details volgen wel als het zo ver is.