Afscheid van een stukje jeugd

De hele heisa rond de nieuwe K3 werd hier zeer hard gevolgd. De hele TV show werd gevolgd van begin tot einde en de gekozen combinatie was ook één van onze favorieten, dus eigenlijk zijn we wel content.

Toen een vriendinnetje van Anna vroeg of zij en een andere vriendin, én de mama’s, samen met haar naar de afscheidsshow wilden gaan kijken, wou ik dat wel: ook bij mijn kinders werd K3 heel veel gedraaid toen ze kleiner waren en ik vond het een mooi afscheid van een stukje van hun jeugd. Gevraagd aan de rest van het kroost hier thuis en Zelie was zeer enthousiast en zelfs Jan wou heel graag mee. De enige die niet geïnteresseerd was was Louis.

Op zoek dus naar tickets, want alles bij elkaar geteld zouden we met 10 zijn. Na veel zoeken bleek er enkel nog plaats tijdens de Krokusvakantie voor zo’n grote groep, en toen waren er ook maar 9 meer: één iemand had al plannen.

En kijk: woensdag was het dan zo ver en ik moet zeggen: het was een heel leuke show. Het verschil tussen de ‘oude’ en de ‘nieuwe’ meisjes is duidelijk zichtbaar en er zal nog moeten geschaafd worden aan het acteertalent van de nieuwkes (logisch wel), maar ze doen dat echt al zeer goed.

Het leukste vond ik eigenlijk wel het publiek dat vlak voor ons zat: een bende van ongeveer 8 jongeren (einde tieners? begin twintigers?) die ongelooflijk enthousiast meededen en zelfs bijna hysterisch deden. Zalig om zien 🙂

En zo dacht ik dat we er wel vanaf zouden zijn, maar noppes dus: de nieuwe meisjes hebben blijkbaar zo’n goede indruk nagelaten zodat zelfs Zelie opnieuw de plaat van voor naar achter beluistert en alles al kan meezingen. Binnen een paar jaar maakt zij dus deel uit van die enthousiaste 20-ers, samen met haar vriend(inn)en 🙂

Kijkmarathon

De agenda zal goed volstaan met schoolbezoeken de komende weken.

De meeste humaniora’s beginnen met hun infodagen in februari want op 5/3 is voor de meeste scholen namelijk de eerste dag dat kan ingeschreven worden voor het eerste jaar volgend jaar.

En Jan kijkt uit naar een nieuwe school: hij heeft een paar zeer slechte ervaringen achter de rug met jaargenootjes en wil absoluut niet meer bij hen op school zitten. En die jongens gaan wel allemaal ‘over’ naar de humaniora van Sint-Barbara. Wie kan hem daarin ongelijk geven. Er nog rekening mee houdend dat zijn eigen beste vriendjes sowieso ook van school veranderen … dus wordt het tijd om andere scholen te bezoeken en de agenda vol te plannen met data van opendeurdagen en info-avonden.

Spannend!

Tentoongesteld

Louis kwam enige tijd geleden thuis: dat hij, met de rest van de academie, ging tentoonstellen in het S.M.A.K.

Het was wel niet echt duidelijk hoe dat exact ging gebeuren: elke afdeling had een thema, en elke student diende een werk in rond dat thema. In zijn klas animatietekenen was het thema ‘Spiegel zonder gezicht’. Hij dacht dat een aantal werken gingen uitgekozen worden per klas en dat die dan gebundeld gingen worden. Maar misschien ook niet.

De enige manier om het te weten te komen was dus te gaan kijken, want hé: mijn zoon (misschien) tentoongesteld in het S.M.A.K. Hoe wijs is dat niet?

Academie performance

Het was dus niet zoals hij gedacht had, maar eigenlijk wel wreed wijs: elke leerling van elke afdeling had dus effectief een werk ingediend, wat uitkwam op een kleine 1000 (? – correct me if I’m wrong) werken in alle vormen, stijlen, formaten, technieken, … die daar gegeven worden. Uiteraard was er in het S.M.A.K. geen plaats genoeg om alles op te hangen, dus hebben ze de werken tentoongesteld door middel van een performance: de leerkrachten presenteerden ze, de werken werden gefotografeerd en aan de ingang zo goed als onmiddellijk geprint in 20 exemplaren op mooi papier en in kleur. Iedereen kon dan een exemplaar meenemen en dat van alle werken die men mooi vond.

Leuk gedaan.

We hadden het bijna opgegeven om Louis zijn werk te zoeken: niemand wist wanneer welke klas gefotografeerd zou worden en toen we om 20.00u binnen gingen kon het dus al zijn dat zijn klas reeds gepasseerd was en dat zijn werk dus al meegenomen was door andere geïnteresseerden.

Maar we hadden wel tijd om ondertussen naar de performance te kijken en ook op het gemak naar Drawing/The bottom line te kijken, een ideale tentoonstelling voor een tekenaar als Louis. Ondertussen kwamen we ook een paar bekenden tegen zodat we ook nog een gezellige babbel konden doen.

Net toen we het wilden opgeven en naar huis gaan (het was toch al 22u) kwamen we Louis’ leraar tegen: of we zijn werk hadden want het was net gefotografeerd? Direct terug naar het onthaal dus en dan gewacht tot de print eruit kwam.

Een heel geslaagde avond dus: quality-time met de zoon, een leuke tentoonstelling, bekenden gezien én het werk van de zoon mee naar huis.

De teleurstelling blijft duren

Vandaag controlefoto’s laten nemen voor Jan zijn knie. Vorige week dachten we even dat het goed nieuws ging zijn: hij voelde al zo goed als niets meer. Maar dit weekend zei hij dat hij weer pijn had.

De foto’s bevestigden dus wat hij al wist: nog steeds niet genezen; nog steeds geen sport.

Er is wel een heel goede verbetering en de radioloog zei zelfs dat hij zo’n mooie genezing nog niet verwacht had, maar dus nog niet volledig genezen.

Het werkt echt op zijn gemoed, de sukkel.

Bowie

‘David Bowie is gestorven’, dat waren de eerste woorden die Zelie deze ochtend zei. Niet ‘goedemorgen’, niet ‘hallo’, maar David Bowie is gestorven.

Ik kreeg een shock. Hij had pas een nieuwe plaat uit, hoe kan dat?  En zelfs zij was er van onder de indruk, ook al kan ze hem nog niet echt gekend hebben, of zijn muziek.

Ik dacht misschien een ongeval, maar neen: kanker, die vuile beeste. De smeerlap. Maar hoe moedig, en hoe verwondert mij dat niet, dat Bowie zijn laatste maanden, weken, uren nog een plaat ineen bokst en zijn toestand verbergt voor de wereld.

Mijn favoriet nummer van hem. Koude rillingen, keer op keer. Nu nog meer.

http://youtu.be/cYMCLz5PQVw

Though I’m past one hundred thousand miles

I’m feeling very still

And I think my spaceship knows which way to go

Tell my wife I love her very much, she knows

Kokeneten

Wij doen van kokeneten vanavond. We koken alletwee ongelooflijk graag en met al die lekkere dingen die we leren maken op de kookles doen we niet liever dan dat te delen.

Dus was het eergisteren, gisteren en vandaag vollen bak om alle voorbereidingen te doen en alles klaar te hebben. Niet dat we 3 dagen nodig hadden. Het waren alleszins geen 3 ganse dagen (zou er een beetje over zijn). Maar zo konden we op het gemak werken en was er geen stress.

Nu maar hopen dat alles lukt vanavond. Prettig eindejaar iedereen. Geniet!

Traantjes

Vandaag met Jan langsgeweest bij een sportdokter en geen goed nieuws: hij mag nog steeds niet sporten. Het nieuws kwam niet goed aan en er vloeiden traantjes.

Jan had er zich zo op ingesteld dat hij maar een maand zou moeten rusten en dat hij volgende week dus weer met de trainingen zou mogen starten.  Niet dus.

Maar hij mag wel kine doen: er is blijkbaar ook een soort verkeerde balans tussen links en rechts, en daar kan hij dan al aan werken zodat, in de toekomst, er minder kans is dat het terugkomt.

Ik heb zo’n medelijden met hem.

Superheld

Zelie heeft vorige zomer haar attest animator in het jeugdwerk gehaald. Zij deed dat bij Freetime en hield er een pak vrienden aan over en vooral veel enthousiasme voor de job.

attest animator

Zoveel enthousiasme dat ze ging samenzitten maar haar BFF en mede-animator en zij gewoon samen zelf een volledig kamp hebben ineengebokst: Big Hero 6. Het stond voor het eerst geprogrammeerd deze vakantie en het was voor hen ook een beetje afwachten wat het ging geven. Maar kijk: de week is (bijna) voorbij en het bleek een schot in de roos te zijn. Zelf waren ze doodenthousiast na afloop van elke dag (en ook doodmoe), en de kindjes vinden het blijkbaar allemaal ongelooflijk wijs.

Supertrots ben ik op mijn madam én op haar vriendin.

Moest er iemand nog geïnteresseerd zijn: de organisatie vind het zelf blijkbaar ook een zeer leuk concept. Zo leuk dat ze, vóór het kamp, al gezegd hadden dat ze het twee maal zullen programmeren voor de zomervakantie 2016. Fantastisch toch!

Oef!

Er was stress, de afgelopen examenperiode. Vooral bij Zelie dan. Het vijfde middelbaar is toch wel zeer zwaar. Vele taken, kleine en grote toetsen, mondelinge en andere examens al voor de examenperiode (luisteren en zo), … druk druk druk dus tot en met de laatste dag voor de examens. Resultaat: onze graag-tot-in-de-puntjes georganiseerde dochter (toch als het op de studies aankomt) had zich niet op voorhand kunnen voorbereiden en moest dus alles studeren de dag voor het examen zelf.

In principe geen probleem: al haar toetsen en taken waren tot nu toe zeer goed, dus ze zou het wel moeten kennen. Maar dat ging er bij haar niet in. Paniekaanval, misselijkheid, lichte koorts, blokkeren van haar rug, … Soit, kort gezegd: haar lichaam kan niet goed om met stress. Terugkomen van examens en het was maar ‘bwah’ of ‘zozo’ gegaan. Niet zeer positief dus.

Maar als Zelie zegt ‘zozo’, dan is dat meestal nog zeer goed en dus (gelukkig) ook nu: een mooie 74+% en daarmee ruim boven haar klasgemiddelde. Zeer schoon rapport dus. Zij (en wij) doodcontent en opgelucht. Vanavond gaat ze feesten bij haar vriendin en ze gaat een zorgeloze vakantie tegemoet.

Gisteren hadden we het rapport van Louis al gekregen. Tijdens de examenperiode was hij de volledige tegenstelling van zijn zus: geen spoortje stress gezien. Hij ging vrolijk en vol vertrouwen naar elk examen en telkens kwam hij thuis en het was goed gegaan. Hij is zelfs naar een examen gegaan waarvoor hij niet gestudeerd had. Correctie, zoals hij zelf zei: niet herhaald had (want gelukkig had ik samen met hem een schoon studeerschema opgemaakt zodat hij alles al goed gestudeerd had vooraf) en dat was zelfs goed gegaan.

Maar goed of niet: vorig jaar was het ook allemaal goed gegaan, en een B-attest was het resultaat. Dus ik was niet op mijn gemak. Maar de klastitularis stelde ons onmiddellijk op ons gemak en was zeer tevreden over zijn resultaten. Een zeer goed rapport en nog eens een bevestiging gekregen (door de leerkrachten: we hebben ook met zijn lerares fysika gesproken) dat Louis daar (zowel school als richting) echt wel op zijn plaats zit.

Anna heeft ook haar eerste ‘examens’ achter de rug met een zeer goed resultaat. Een zeer goed rapport, zowel voor de examens als voor haar dagelijks werk. Alleen haar Frans kan een (klein) beetje beter, maar dat zei ze zelf, dus geen zorgen. Een marginaal puntje dus. Jan zijn examens waren ronduit schitterend, beter zelfs dan zijn dagelijks werk en dat rapport was ook al zeer goed.

Vier goede, zelfs schitterende rapporten. We kunnen niet blijer zijn, maar dan vooral voor hen, want nu gaan ze volledig zorgeloos de vakantie in en is het helemaal genieten.