Tag: Allerlei

Volgende stappen

Sinds de vorige post zijn we weer wat verder gevorderd.

Alles is nog eens duidelijk besproken, beide partijen hebben zich akkoord verklaard, de nodige toestemmingen zijn gegeven en er zijn meer concrete afspraken gemaakt.

De voorlaatste fase is ingezet en dat vraagt een beetje inzet van mij om iets regelmatig te doen en wie mij kent weet dat dat wel een probleem is. Maar ik doe mijn best en tot nu toe lukt het wel … achtig 🙂

Midden de Gentse Feesten komen we nog eens samen en daarna wordt een nieuwe fase ingezet. Gelukkig zitten er voor die fase derden in het spel zodat ik hiervoor minder op mijn eigen (niet bestaande) stiptheid moet rekenen.

Wordt vervolgd.

Traffic warden

Het is Lenny Henri op BBC en het is een soort reportage over humor op het werk. Hij probeert zo een heel pak beroepen uit en maakt er dan grapjes over in zijn show. Niet gemeen of zo want zijn ‘ex-collega’s’ zitten in de zaal, gewoon leuk.

Een van de beroepen die hij doet is die van ’traffic warden’, ook hier gekend als de parkeerwachters. De mannen die de parkeerboetes geven dus. In Engeland het meest uitgelachen beroep ook blijkbaar.

Ik moet toegeven dat ik er ook geen voorstander van ben, van die mannen met hun mini computerkes die de boetes uitschrijven. Niet dat ik mijn boetes niet betaal (ja, ik heb er al een paar gehad én verdiend), maar het is gewoon niet leuk om ze tegen te komen en dan zeker niet als ze u juist betrapt hebben. Vermoedelijk ben ik niet de enige.

En wat ik dus wel een beetje grappig vind nu, is dat er op de bussen nu grote reclame staat in de zin van ‘Het parkeerbedrijf bestaat 25 jaar’. Als ik dat zie denk ik altijd: wie wil dat nu in godsnaam vieren?

Uitstapje

Vandaag had Louis een daguitstapje met de klas: een bezoek aan De wereld van Kina, meer bepaald aan de tuin.

Gisteren voor sandwiches gezorgd, deze ochtend zijn pick-nick samengesteld en dan op weg om iedereen op tijd op de juiste plaatsen af te zetten.

Maar er was een probleempje vandaag.

Op maandag begint de school pas om 8u50 maar de opvang begint zoals op alle andere dagen, namelijk om 7u30.

Zelie en Louis zijn meestal een van de eersten die toekomen op school. Daarna is het richting school van Jan en onthaalmoeder om dat op tijd aan het station te zijn om mijn trein van 8u35 te halen.

Voor zijn uitstapje moest Louis vandaag niet afgezet worden op school, maar was de afspraakplaats vlakbij de Tuin … om 8u50. Dus geen opvang voor Louis en mama zou dus de trein missen.

Niet alleen de normale trein, maar direct ook de volgende die om 9u02 vertrekt. Het zou dus direct een uur later zijn vooraleer ik op het werk zou zijn.

Maar komt dat tegen: toen ik Jan afzette op zijn school vertrok daar juist mama C. met haar zoontje L. Zoontje L. is het beste vriendje van Louis en zij heeft nog een ander zoontje dat bij Jan in de klas zit. Vandaar dat ze dus op Jan zijn school was: ze had net haar ander zoontje afgezet.

Ik had er al vaag over lopen denken om haar dit weekend te bellen en haar te vragen hoe zij het ging regelen. Zij wonen nogal ver van Gent maar zij werkt in Gent en zet haar zoontjes op ongeveer hetzelfde moment af als ik de mijne. Bijna dagelijks babbelen we dus wel en Louis is er ook al gaan logeren.

Moest zij dan later naar haar werk gaan en L. zelf afzetten aan de plaats van afspraak zou ik haar dus kunnen vragen of zij Louis zou willen meenemen. Maar ik vind dat dan zo opdringerig van mijzelf en heb dus niet gebeld.

Maar toen ik haar deze ochtend tegenkwam was het ongeveer het eerste dat ze vroeg: of zij Louis niet moest meenemen. Fantastisch gewoon.

Ik was zeer blij en dankbaar. Louis was ook zeer gelukkig want nu mocht hij met zijn vriendje samen op pad.

De trein van 8u35 heb ik dus zonder problemen gehaald, dankzij C. en L. Nogmaals: bedankt.

Secretaressendag

Vandaag was het secretaressendag en eigenlijk ben ik daarover een beetje verwonderd.

Niet dat die mensen eens extra in de bloemen worden gezet. Absoluut niet. Alle secretaressen (en uiteraard ook secretarissen, maar voor het gemak zal ik hier verder schrijven over secretaressen) moeten op handen gedragen worden want wat zouden zovelen zijn zonder hen.

Waarover ik verwonderd ben is dat de naam nog bestaat. Want om één of andere reden beginnen meer en meer secretaressen de titel ‘management assistent’ te gebruiken. Alsof het een belediging zou zijn om hen aan te spreken met secretaresse.

Persoonlijk vind ik die evolutie enorm jammer. Secretaresse is zo’n heel mooi Nederlands woord voor een heel belangrijk beroep. Het is ook duidelijk: je studeert ervoor, er is een opleiding voor en dus behaal je er een diploma voor.

Die nieuwe ’titel’ is quatch, om het mooi uit te drukken. Niet alleen is het in het Engels. Als er dan toch een ander woord moet aan gegeven worden, waarom niet een ander mooi Nederlands woord gebruiken/uitvinden? Bovendien heeft het geen echte betekenis. Het is zo algemeen, dat het vanalles kan inhouden.

Management assistant. Iemand die het management assisteert. Met wat dan wel? Deuren openhouden? Koffie brengen? Dossiers vasthouden? 

Enfin. Het is uiteraard alleen mijn opinie, nietwaar, maar ik ben wel blij dat de vrouwen bij ons op het werk nog steeds met trots zeggen dat zij secretaressen zijn.

Best laid plans

Planning voor vandaag:

  • opstaan, ontbijten, aankleden
  • Anna haar dutje laten doen
  • kinderen in auto en richting bibliotheek
  • thuis eten (eigen huis: eten klaarmaken daar en opeten dus)
  • Anna thuis in bed steken
  • drie andere kinderen in straat laten spelen met andere kinderen uit de straat
  • terwijl hogere twee puntjes gebeuren, huis verder kuisen: eerst Louis en Jan hun kamer, als Anna wakker werd, haar en Zelie hun kamer
  • uitgeput van spelen en kuisen terug naar mamie
  • kinderen bij mamie boterhammetjes eten
  • kinderen in bed
  • avondeten
  • terug naar huis en verder kuisen

Praktijk: puntjes één tot zes: geen probleem. Allez, ttz., de puntjes hebben we gedaan maar er was een probleempje met onzen derden. Blijkbaar was hij moe vandaag want hij heeft eerst ’s ochtends, voor we vertrokken, een enorme huilcrisis gehad en dan opnieuw één in de bibliotheek (of all places).

Eens gegeten is Jan een beetje meer op zijn plooi gekomen en is hij vrolijk gaan spelen.

Anna lag te slapen, de drie anderen buiten, tijd voor puntje zeven. Wegens een feestje gisteren, was het gelijkvloers niet meer je dàt en dus ben ik daar eerst begonnen: alles opgeruimd, afgewassen en weggezet en overal weer een dweiltje geslaan.

Toen ik mij oppakte om boven te beginnen was het ondertussen al meer dan een uur later. Op de jongenskamer heb ik een aantal boeken kunnen verhuizen, maar toen ik opnieuw boven kwam bleek Anna wakker te zijn.

Anna is ondertussen al beter, maar nog niet helemaal tip top in orde, dus eens wakker bleef ze als klittenband aan mij hangen. Eigenlijk ook niet verwonderlijk want broers en zus waren buiten aan het spelen en dus was ze eigenlijk alleen. En alleen spelen, dat is nu niet echt leuk, nietwaar.

Echt kuisen heb ik dus niet meer gedaan: nog een beetje afgestoft en gestofzuigd, maar niet overdreven want Anna was een beetje bang van de stofzuiger. Een (heel klein) beetje vroeger dan gepland zijn we dan maar terug naar mamie gereden.

Puntjes acht tot en met elf waren (uiteraard) ook geen probleem.

Puntje twaalf zag ik vanavond helemaal niet meer zitten en dat vooral om twee redenen.

Bij het kuisen heb ik de eerste dag een aantal relatief lelijke wonden opgelopen. Ondanks het feit dat het geen kleintjes zijn had ik er geen last van, maar om één of andere reden zijn die vandaag toch beginnen opspelen. Met zoveel in het water te zitten hebben ze nog niet de kans gekregen om echt te helen en vandaag is het de eerste dag dat ze pijn doen.

Niet dat ze ontstoken zijn, absoluut niet, maar het piekt en trekt nu, dus het is misschien beter om ze een beetje tijd te geven om te helen.

Bovendien ben ik doodop: vorige nacht was uitzonderlijk zwaar. Enerzijds met Anna die zeer onrustig sliep en wel drie keer wakker geworden is en anderzijds met Jan die midden in de nacht wakker werd om naar toilet te gaan (nachtzindelijkheid, weet u wel, waarbij ik op zo’n momenten toch wou dat hij gewoon in zijn pamper zou plassen, maar nen mens moet daar ook door, nietwaar).

Vannacht belooft niet veel beters: Anna is tot nu toe al een paar keer wakker geworden, dus dat geeft perspectief voor de rest van de nacht.

Morgen staat een dagje zoo op het programma. Hopelijk heb ik de energie om dat plan ook uit te voeren en zo ja, misschien lopen we dan deze mensen tegen het lijf. Eerder heel misschien, want die zoo kan tellen kwa oppervlakte.

Rough night

’t Is den eersten niet en het zal ook niet de laatsten zijn.

Vorige nacht is Anna wakker geworden rond 1u … al overgevend. Het ene moment was ze aan het hoesten, het volgende moment lag ze over te geven. Zelf lag ik er nog maar juist in en ik was dus nét aan het inslapen toen het begon. Ik ken leukere manieren om (weer) wakker te worden.

Anna vastgehouden over haar bedje tot ik zeker was dat ze ‘uitgekotst’ was en dan heb ik haar in bad gestoken want alles zat onder: slaapzak, pyjama, haar, lijfje, laken, … alleen haar dekbed was blijkbaar gespaard gebleven. Zelf had ze er blijkbaar geen last van. Ze heeft geen traan gelaten en genoot van haar badbezoekje, al was het midden in de nacht. Halverwege het bad hulp gekregen van mamie om haar dan verder te wassen en aan te kleden en alles te verversen.

We hebben daarna het bedje ververst, de vloer opgekuist (Anna slaapt hier bij mamie en grandpère in een reisbedje en de zijkant is zo’n soort gaas en toen ze begon over te geven lag ze blijkbaar met haar gezichtje daartegen. Resultaat: overgeefsel door het gaas, op de grond. Jammie!), de lakens in de machine gestoken en de kamer verlucht, dit terwijl Anna bij papa op schoot zat.

Toen alles eindelijk terug in orde was ging ik Anna halen om haar terug in bed te steken, maar madam was niet akkoord. Blijkbaar waren papa’s armen een veel betere plaats dan de mijne en telkens ik haar wou pakken draaide ze zich weg. Uiteindelijk heeft Michel haar dan maar zelf aan mij gegeven en heb ik haar terug in bed kunnen steken.

Maar in bed was mevrouw nog steeds niet tevreden. Ze protesteerde, kreunde, begon te wenen om dan toch niet door te zetten … tot ze een paar minuten later opnieuw begon over te geven. Deze keer waren we voorzien en de bescherming van handdoeken die op haar hoofdeinde lagen bleken hun dienst te doen. Ik heb enkel de handdoek moeten wegnemen en een nieuwe leggen en haar bedje was OK. Ook haar slaapzak en pyjama waren deze keer onbesproken. Anna daarentegen niet: opnieuw was de zijkant van haar hoofdje volledig onder en mocht ik dus haar haar nog eens wassen.

Gelukkig was het nu mogelijk om dat met een washandje te doen: ik zag het echt niet meer zitten om haar opnieuw volledig uit te kleden en te wassen. Omdat Anna, toen ik haar nadien opnieuw in haar bedje legde, hard begon te huilen heb ik haar toen maar bij ons in bed genomen. Het is nog maar de eerste keer dat ik dit doe en ik had meer problemen verwacht maar Anna vond het blijkbaar zeer leuk en is zonder veel gewriemel rap terug in slaap gevallen.

Dat wat Anna (en Michel) lukt, maar mij niet, is met iemand in mijn armen slapen, dus eens Anna vast lag te slapen heb ik haar voorzichtig terug in haar bedje gelegd waar ze rustig heeft doorgeslapen … tot 5u deze morgen.

Opnieuw gehoest en ik dacht van ‘lap, ik heb het weer zitten’ maar deze keer was het niet overgeven maar … diarree: het geluid was echt niet te misverstaan.

Opnieuw met Anna naar beneden, deze keer om haar pamper te verversen. Daarna haar onmiddellijk weer in bed gelegd waar ze toch nog tot 7 u geslapen heeft.

Vandaag is ze blijkbaar weer volledig in orde, behalve dat haar stoelgang nog steeds slap is. Anna heeft geen koorts en heeft tot nu toe alles binnengehouden. Ik vrees (en hoop eigenlijk) dat het dus een reactie moet geweest zijn op haar spuitjes van gisteren.