Als ge spreekt van een pechdag, dan was gisteren er toch een. Amai.
Het begon (uiteraard) al ’s ochtends: 10 minuten opgestaan, de kinderen zijn zich aan het aankleden en plots valt de electriciteit uit. Niet in het hele huis, enkel boven (behalve de badkamer) en de muur beneden waar de frigo en de diepvries ingeplugged zitten.
Kijken naar de kast met zekeringen en alles lijkt in orde: geen enkele zekering is uitgevallen. Rap naar de buren gelopen (waar de grote verbouwingen bezig zijn) in de hoop dat er een electricien aanwezig was. No such luck. Een van de werkmensen is toch maar eens meegekomen om te kijken (kwestie dat ik zo de neiging heb om over dingen te kijken) maar hij kon op het eerste zich ook niets mis vinden.
Dus Michel gebeld vanop diene mens zijnen GSM (ik dacht dat we ook geen telefoon hadden, bleek later dat het alleen de handsetjes waren die niet werkten) om onze electricien te bellen. Die bleek niet bereikbaar. Brute pech dus.
Ondertussen was de ganse ochtendtiming in de soep gelopen. Uiteindelijk nog net op tijd de deur uitgeraakt om Louis af te gaan zetten. Hij zou met de opvang een dagje naar zee gaan en alhoewel we daar uiteindelijk nog 5 minuten voor vertrektijd zijn toegekomen, bleken de meeste kindjes al vertrokken te zijn. Oef dus: nog 2 minuten later en Louis had een dagje zee mogen missen.
Daarna Zelie naar haar kamp gebracht. Het begon ook om 9u dus uiteraard was zij te laat, maar ik wist tenminste dat die op lokatie bleven dus dat was zo geen ramp.
Weer naar huis, de auto volgeladen met alle troep die ik nodig had om mee te geven voor de twee jongsten (buggy, slaapmandje, speelmat, eten, kleren, … beter te veel dan te weinig), uiteindelijk nog twee maal mogen terugkeren (ben al niet de georganiseerdheid zelve en als ik mij dan nog moet opjagen lukt het al zeker niet), maar dan vertrokken naar mamie en grandpère om de valies daar voor de twee oudsten af te zetten.
Daar een kopje koffie gedronken terwijl ik wachtte op mijn afkolfgerief dat ik aan het steriliseren was. Een beetje afgeleid geweest en dan de twee kleinsten weer in de auto om naar Jan zijn meter te vertrekken en ge raadt het al: mijn afkolfgerief en spenen voor Anna laten liggen uiteraard. Jammer genoeg pas doorgehad als ik al bij meter K. toegekomen was.
Op naar de autostrade. Dom genoeg niet naar het verkeersbericht geluisterd op voorhand en wat bleek als ik op het einde van de oprit in Sint-Denijs kwam: file. En geen kleintje ook. Meer dan anderhalfuur erover gedaan om in Aalst te geraken. Er ‘zou’ een rijstrook afgezet zijn in Wetteren wegens de wateroverlast en bepaalde delen elders op de E40 zouden ook ondergelopen zijn. Wat bleek toen ik meer dan een uur later toekwam in Wetteren? Niets was er ondergelopen of afgezet. Nul de botten. Alles was perfect in orde en berijdbaar. En nog bleven ze zeggen op de radio dat er wateroverlast was.
Resultaat: in plaast van toe te komen om 11u30 bij K. was het 12u45.
Uiteraard kon ik dus gewoon de kinderen niet afzetten en wegwezen: er moet nog wat uitleg en zo gegeven worden. Tegen 14u was ik terug in Sint-Denijs (afkolfdingen, weet ge nog) en uiteindelijk was ik pas om 15u thuis.
En wat bleek als ik thuiskwam: de electriciteit werkte weer. Even misterieus als ze uitgevallen was, was ze weer aangeschoten. Uiteraard was ik content: we mochten de inhoud van de diepvries houden, maar bleef ik ongerust: wat als het weer gebeurde tijdens het weekend. De electricien die Michels ouders gevonden had dus maar niet afgebeld: ge weet nooit dat hij wel de oorzaak kon vinden.
Het geplande vertrekuur uit Gent was 14u. We waren ondertussen al een uur in vertraging. Rap, rap de valies dan maar gemaakt en het huis nog wat in orde gesteld en uiteindelijk pas om 16u45 kunnen vertrekken.
Met al die miserie van wateroverlast waren er ook al de ganse dag problemen op het knooppunt met Zwijnaarde en de op- en afrit naar en van Gent, zodat we besloten via Gentbrugge te gaan.
Weeral pech: braderij op de Brusselsesteenweg zodat we daar niet doorkonden en toch moesten aanschuiven op de oprit naar de E40. Uiteindelijk viel het traaggaan mee (wel traag maar toch iets rapper dan ‘stapvoets’) zodat we relatief rap op weg waren. Allez, rap is duidelijk relatief: het was toen 17u30 🙂
En toen hoorden we het verkeersbericht: ongeval in Ternat met als gevolg file tot in Affligem. Ongevallen op de ring rond Brussel met als gevolg daar ook twee lange files. We namen de kaart erbij en hebben besloten af te rijden in Erpe-Mere.
Een goede zet bleek toen want toen we eraf reden was er een update: ondertussen was de file al tot in Aalst en de files in Brussel waren ook verlengd.
Een lange rit gedaan om tot in Houffalize te geraken: via Ninove, Halle, Nijvel, Namen, Marche(-en Famenne), Bastogne naar hier. Zowaar een schone en ontspannen rit, zij het wat lang. We zijn toegekomen in ons hotel om 20u40: nog 20min later en we hadden geen eten meer gehad 🙂 Ik vermoed echter dat, hadden we de files proberen trotseren, we nog veel later waren toegekomen en dus effectief geen eten meer hadden gehad.
Maar het is het waard. Het eten gisteren was héél lekker. Als ik u even mag laten watertanden:
- Salade met gerookte vissoorten
- Wortelsoepje met gerookte forelsnippers
- Eendenborstfilet met een Port sausje
- Taart van het huis
Het enige dat enigzins tegenviel was de taart: chocolade maar een beetje droog en zwaar, maar voor de rest: perfect. De salade was lekker en ook al waren de vissoorten niet geheel origineel (heilbot, zalm en sprot) een klassieker scoort altijd. De forelsnippers in de wortelsoep waren een perfecte combinatie (niet iets waar ik direct zelf op gekomen zou zijn maar ik zal het zeker thuis ook nog doen) en de eendenborst was prachtig mooi rood gebakken en een zeer mooie portie met lekkere groenten geserveerd.
Vanavond wordt een 7-gangen menu voorzien en ik kijk er al naar uit.
Het hotel zelf verdient ook een thumbs up: aangename kamers, goede bedden en mooie badkamer met ligbad. Enige minieme minpuntje: geen douche, zelfs niet in het bad, zodat, toen ik mij gisteren in de gauwte even wou opfrissen, ik dat met een bad moest doen en niet rap onder de douche kon springen. Maar ware het niet van dat: perfect want ik heb sowieso liever een bad dan een douche en die douche wou ik dus alleen voor gisterenavond.
Deze ochtend mochten we van een uitgebreid ontbijbuffet genieten en als ik zeg uitgebreid dan meen ik dat ook: cornflakes, yoghurt, vers fruit, vers fruitsap, champagne, koffie en een keuze aan sooren thee, mini chocoladebroodjes en ronde suissen, charcuterie, zééér lekkere pistolets en sandwiches, confituur, choco, verse eieren en spek, je kon zelf je eitje ook koken voor een (hard- of zachtgekookt ei), … en alles à volonté. We hebben ons buikje meer dan rond gegeten.
Er is hier ook een sauna, turks bad en jaccuzi, dat ik uiteraard straks ga uitproberen, en daarna nog een uitgebreid bad nemen, boekje lezen, haar wassen, … de nodige ontspanning en luxe.
Uiteindelijk vroeg ik aan mijnen schat een verwenweekend voor mijn nieuwjaar en nu heb ik allebei: een gastronomisch weekend waar ik mij ook lekker kan laten verwennen.
Ik denk dat we al onze pech opgebruikt hebben gisteren en dat onze beslissing om van de autostrade af te gaan de kansen gekeerd heeft want sindsdien is alles al perfect. We hebben de babysits ondertussen gecontacteerd om te informeren naar de kinderen en die zijn ook perfect gelukkig dus nu rest er niets anders meer dan boekje lezen, slapen, rusten, relaxen, eten en genieten.
En voor zij die denken dat we ‘meer’ moeten doen op zo’n weekend: we zijn al gaan wandelen hoor en ja, het is hier prachtig. Maar als ouders van vier gaan we ons nu eerder concentreren op gemak en relax en elkaar. Een kleine wandeling als ontspanning hoort daar bij, een lange wandeling als ‘oefening’: vergeet het 🙂