Tag: Amuseleute

Fanfare

Gisterenavond naar de Internationale fanfare gaan kijken op de Vrijdagmarkt.

Alhoewel ik lichtjes teleurgesteld was over het hele gebeuren vond ik het toch een leuke avond. Ik had er namelijk iets meer van verwacht.

Maar uiteindelijk wou ik gaan om de kinderen een leuke avond te bezorgen en dat is gelukt. En gezien zij zich amuseerden vond ik het ook wijs.

Het hele gebeuren rond de fanfare duurde immers maar een goede drie kwartier wat ik, gezien de affiches, een beetje een anticlimax vond. Bovendien was er van de “honderden” aangekondigde deelnemers weinig te merken. Maar los daarvan: plezant.

Vooral nadien was het wel plezant: onze kinderen zijn dan samen met die van deze meneer op het podium geklommen om een beetje de show te stelen. Ze stonden daar de aap af te geven terwijl rondom hen de attributen op het podium werden afgebroken. Zeer grappig.

Om de avond af te sluiten zijn we nog frietjes gaan halen, wat een rariteit is voor mij. Ik ben namelijk geen frieteneter en nog het minst van een frietkraam. Het is, niet overdreven, jaren geleden dat ik nog frieten heb gegeten van een frietkraam. Maar ik kreeg er plots zin in en het heeft ons allemaal gesmaakt.

Het was uiteindelijk 22u tegen dat de kinderen in bed zaten en ik denk dat het vandaag wel een beetje te merken was.

Schoolfeest: the day

Het schoolfeest was een succes. Toch in mijn ogen en die van de kindjes.

Gezien Jan nog slaapt ’s middag, zijn we er net op tijd geraakt voor het optreden van de clown. De kinderen hebben de show grotendeels gezien en blijkbaar waren ze nog van de groep met de grootste attentiespan. Het optreden duurde een uur en dat was veel te lang. Het was beter geweest het optreden in twee of zelfs drie stukken op te delen, met een pauze ertussen, dan waren veel meer kinderen blijven kijken. Maar behalve dat vond ik poppy en zijn assistente wel te smaken en de kinderen duidelijk ook: ze deden zeer enthousiast mee.

Er was het probleem van het tijdschema van Zelie: schaken én ballet. Wat te doen? Ik dacht dat de rondes van het schaaktoernooi inhielden dat er in de eerste ronde afvallers waren en dat Zelie er dus hoogstwaarschijnlijk ging bij zijn. Niet dus. Het waren eerder het aantal spelletjes dat gespeeld moest worden. Het toernooi begon dus om 15u45 en eindigde om 17u20, terwijl Zelie om 16u15 al ballet moest doen. Met de balletlerares gepraat en met de begeleider van het toernooi gepraat en er werd een regeling uitgewerkt waarbij Zelie zou beginnen schaken, dan onderbreken om te gaan optreden en na het optreden zou terugkomen om verder te spelen. Ze zou dan één of twee spelletjes missen, maar dat kon geen kwaad.

Om geen tijd te verliezen is ze dan maar beginnen schaken in kikkerkostuum, dit geheel tegen haar zin (“want dat is niet mooi” … is mijn dochter geen echt meisje :)). Na haar eerste spelletje (dat ze verloor) is ze gaan dansen. Het was hetzelfde dansje als van haar grote balletoptreden en ze deed het heel goed.

Na haar optreden ging zij met papa en grandpère terug gaan schaken (de afloop hiervan kan je dus hier lezen) terwijl ik (met Anna op mijn buik) met Louis en Jan ging kijken om hen te laten schminken.

Het schminken werd gedaan door poppy en zijn assistente. Louis werd een slang en Jan kreeg een spinneweb op zijn gezicht. Louis was opgetogen over het resultaat en toen Jan in de spiegel keek was hij ook wreed blij.

Eens geschminkt hebben iets te drinken gehaald en zijn we dan de rest van ons gezinnetje gaan zoeken.

We waren over de namiddag eerst al Louis kwijtgeraakt in het volk, maar die was zeer vlug terug. Dan was Jan verdwenen, wat bij mij grote paniek veroorzaakte. Louis kent immers de weg daar in school en hij kan al vragen stellen, maar Jan daarentegen… Ik ben als zot de school beginnen doorzoeken, heb (gelukkig) de zorgleerkracht en de meester van Zelie aangeklampt om hen te vragen uit te kijken en toen ik terugkwam (met tranen in mijn ogen) van een vruchteloze zoektocht boven terugkwam, bleek iemand hem beneden gevonden te hebben én hem bij de zorgleerkracht te hebben gebracht. Opluchting, ge kunt het u niet inbeelden.

Toen ik dan terugkwam met Louis en Jan van het schminken vonden we papa en grandpère, maar geen teken van Zelie. Zij was blijkbaar boven gaan zoeken naar mij. Ik terug naar boven: geen Zelie. Terug naar beneden en daar ook geen Zelie. Opnieuw de zorgleerkracht aangesproken en bleek dat haar meester alle kindjes bijeen aan het “rapen” was omdat ze bijna moesten zingen.

Enfin, eind goed al goed 🙂 Zelie heeft, samen met alle kindjes van het eerste, een mooie zangprestatie neergezet en van de ouders werd ook een deelname gevraagd: we moesten de gebaren van een liedje meedoen. Uiteraard heb ik daaraan enthousiast meegedaan, waarschijnlijk tot hilariteit van de moeders die naast mij stonden.

Behalve dus de kleine probleempjes van missende kinderen was het een zeer leuke dag. De kinderen hebben zich goed geamuseerd, ik heb gezellig kunnen bijkletsen met een aantal moeders die ik ondertussen al een beetje ken en Michel heeft volop foto’s getrokken en filmpjes gemaakt.

Op naar volgend jaar.

Schoolfeest

Morgen is het schoolfeest en ik zou zeggen: allen daarheen. “Daar” is het Sint-Barbaracollege in de Savaanstraat, Gent.

Dit jaar gaat Louis blijkbaar niets doen. Meestal doen de kleutertjes een optreden maar ik heb er dit jaar niets van gehoord en Louis weet ook van niets. Niet dat dat een referentie is want als je aan Louis iets vraagt, bv. hoe het op school was, dan heeft hij meestal als antwoord “ik weet het niet”. Maar we hebben geen briefje gehad van de juffrouw dus zal er wel niets zijn. Wreed jammer.

Maar dat wordt meer dan gecompenseerd door Zelie. Voor haar wordt het nogal hectisch want ze moet drie dingen doen: om 15u45 heeft ze schaaktoernooi, om 16u15 een balletoptreden en om 17u30 zingt ze. Vooral tussen het schaken en het ballet zal het een probleem zijn want eigenlijk moet ze zich al klaarmaken voor het ballet om … 15u45. Probleempje dus.

Ik heb het wel gezegd tegen de balletjuffrouw, maar ik denk niet dat ze het goed door had.

Nu, niet dat ik geen vertrouwen heb in het kunnen van mijn dochter, maar ik denk dat het schaken niet al te lang zal duren. Om 16u05 begint de tweede ronde al en ik betwijfel of zij erbij zal zijn. Uiteindelijk schaakt ze nog maar 2 maanden en dan nog maar 1 keer per week, dus met een beetje ‘sjans’ is ze nog op tijd voor het ballet.

Normaal gaan we daar dan ook eerst ’s middags eten maar ik denk dat we dat dit jaar eens overslaan: zo kan Anna op haar gemak eten en kan Jan nog een dutje doen. Uiteindelijk zal het een lange dag worden.

Het begint immers al met het turnen in de voormiddag van Louis en Zelie en dan, na het schoolfeest, gaan we ’s avonds kijken op de vrijdagmarkt naar de Internationale Fanfare. Voor mij is dat los van enige politieke dinges hoor: het moet gewoon fantastisch zijn om al die bands te horen spelen, vooral ook voor de kinderen.

Een drukke dag voor de boeg morgen. ’t Zal wat zijn. Ik verwacht neutende kindertjes op zondag, maar ondertussen hebben we (en zij) toch maar een leuke dag gehad.

Bezoek

Nog. Nog.

Gisterenavond weer. Bezoek van E. en D. die naar Anna kwamen kijken. Wreed wijs.

Nog. Nog.

Heb wel de ganse dag zitten denken en zoeken wat klaar te maken: koken voor één vegetariër en drie niet-vegetariërs is niet altijd zo simpel.

Ik heb eigenlijk een paar dingen die ik klaarmaak als er een vegetariër tussenzit, zoals een fantastische groetenlasagne en een rijstsouflé, twee dingen die altijd een groot succes zijn, zelfs bij “gewone” eters, maar gisteren ging dat niet want ik had de recepten niet.

Uiteindelijk voor de simpele maar uiterst lekker oplossing gekozen: asperges à la flamande. Een zeer goede keuze achteraf gezien want ’t was allemaal op. ’t Heeft gesmaakt.

Een zeer geslaagde avond. Veel bijgebabbeld en gewoon gebabbeld en Anna heeft zo goed als heel de avond op de arm gelegen bij E. Toen ze een beetje te lastig werd werd ze overgeheveld naar D. die blijkbaar een magic touch heeft om babies te kalmeren.
Next!

Leuk

We hadden gisterennamiddag bezoek. Het was een gecombineerd bezoek plezier en werk.

Voor mij enkel plezier, voor Michel eerst plezier dan werk. Alhoewel ik denk dat het onderwerp van de vergadering voor het bezoek meer hobby dan werk is.

De buren zijn langsgeweest en dan waren er nog meneer Huug en Druug en meneer en mevrouw Volume 12 met kind. Het bezoek had de taart mee en wij hadden nog lekkere versgebakken cakes staan (van mamie) en zo hebben we toch wel gezellig gekeuveld en gekletst.

Na een tijdje zijn de hobby-isten (??) beginnen vergaderen, is lief huiswaarts gekeerd en hebben mevrouw volume 12 en ikzelf gezellig verder gedaan van koffieklets en ons ook een beetje beziggehouden met de kindjes.

Een zeer geslaagde en leuke namiddag (en ik ben gelukkig niet de enige die dat dacht) en dus zeker voor herhaling vatbaar.

Pasen

Toen mijn mama nog leefde werd Pasen (of Paasmaandag) altijd bij mijn ouders gevierd met mijn broer en zus en hun respectieve partners. We hebben één maal een afwijking gehad toen Michel en ik voor het eerst officiëel gingen samenwonen in 1996 omdat wij toen voor het eerst genoeg plaats hadden om iedereen uit te nodigen.

De laatste viering bij mijn ouders was in 2001, één jaar voor het overlijden van mijn moeder. Een viering die ik gemist heb wegens in het ziekenhuis door bevallen te zijn van Louis.

Ik herinner me nog dat ik hoorde dat mijn moeder aan mijn broer en zus gevraagd hadden om Paasmaandag daar te gaan vieren. Ik belde “verontwaardigd” mijn mama op om te vragen of wij niet meer welkom waren (een grapje want ik wist meer dan goed dat dat niet het geval was). Natuurlijk wel, maar wat als ik moest bevallen? ‘k Heb haar dan duidelijk gemaakt dat, alhoewel Michel niet kon rijden, er mensen genoeg aanwezig waren die dat wel konden en dat Gent uiteindelijk maar 20 minuten weg was. Overtuigend genoeg argument en we “mochten” ook komen 🙂

We zijn er dus niet geraakt want Louis is op Goede Vrijdag (de 13e) geboren.

Het jaar erop hebben we Pasen met mijn familie overgeslagen gezien mijn mama’s gezondheid het niet meer toeliet: op 5 mei is zij dan overleden.

Sindsdien vieren we het eigenlijk bij mijn zus. In Oudenaarde begint de Paasfoor namelijk op het Paasweekend. Dus eerst gezellig eten met papa, broer en zus en hun familie, de kindjes al dan niet een dutje laten doen en dan met zijn allen naar de kermis.

Dit jaar heb ik iedereen hier uitgenodigd. Om mijn zus eens te ontlasten (we zijn ondertussen met 15, alhoewel, Anna mogen we er nog niet echt bijrekenen) maar ook vooral om Louis’ verjaardag te vieren. En gezien het bij ons was werd Michel’s familie ook gevraagd: nog eens drie man erbij.

Toen ik iedereen vroeg, een paar dagen na de geboorte van Anna, werd mij vooral op het hart gedrukt niets speciaals te doen. Gezien ik toen nogal moe was verzekerde ik dan ook iedereen dat het simpel ging zijn: spaghetti voor de kinderen en voor de groten een kaasschotel.

Maar ik voel me nu opnieuw kiplekker en ik kreeg eergisteren plots goesting om te koken. Ik vind niets leukers dan koken voor een bende: hoe meer hoe liever. En dus begon ik vrijdag te brainstormen met vriendin E. over wat de mogelijkheden waren.

Het moest iets zijn dat ik gisteren al zou kunnen klaarmaken (geen zin om een ganse tijd in de keuken te staan als er volk is) én niet àl te lang in beslag zou nemen qua bereidingstijd (of misschien wel lang mocht duren maar dan eventueel in schijfjes kon klaargemaakt worden).

Persoonlijk ben ik een groot voorstander van stoofpotten, maar ik kon niet zo direct iets bedenken waar ik zin in had. Uiteindelijk stelde E. vol-au-vent voor. Fantastisch, dacht ik … ook al had ik het nog nooit klaargemaakt. Maar ik had het al veel zien klaarmaken (door mijn mama) en ik heb soms een heel goed geheugen dus zo moeilijk zou het niet zijn.

Gisteren heb ik dan de kippen gekookt en zo mijn bouillon (basis voor de saus) gemaakt. De afwerking was dan voor deze voormiddag, want uiteindelijk is dat niet zo moeilijk (paddestoelen kuisen en eventjes in de bouillon koken, roux maken en bouillon dikken, kruiden met peper en zout en, eens het niet meer kookt, citroensap gemengd met eigeel bijdoen en klaar is kees).

Als voorgerecht deed ik slasoep, wat ook poepsimpel is en toch wreed lekker: ajuinen stoven, kroppen sla erbij, laten slinken, kippebouillon erbij, koken, mixen, bechamelsaus erbij om te dikken (optioneel: het is even lekker zonder de bechamel, maar als je die erbij doet maak je ze op basis van kippebouillon, niet melk) kruiden met peper en zout, eventueel afwerken met een beetje room.

Wat uitzonderlijk was voor mij is dat de hele menu klaar was voor er iemand is toegekomen: normaal gezien ben ik nog druk bezig als de mensen toekomen, dus dat was goed meegenomen.
Dus in plaats van een kaasschotel kreeg het bezoek een warme maaltijd voorgeschoteld, en van de 7 (of 8?) liter slasoep en 4 kippen (met frietjes) is er amper iets over.
Daarna was er nog taart: chocoladetaart, aardbeienbavarois (beide keuzes van onze jarige) en een Paastaart (op basis van biscuit), en daarvan is er alleen nog een kwart van de laatste taart over.

Er is dus goed gegeten en blijkbaar heeft het gesmaakt.

Net zoals Michel kan dus amper wachten tot ons nieuwe kookvuur er is: nog meer excuses om bendes uit te nodigen en uitgebreid te koken 🙂

Den draai

Ik ben mijnen draai langzaam maar zeker aan het vinden.

Gisteren waren alle kindjes thuis en we hadden een heel leuke dag. Vandaag waren er (in de voormiddag dan toch) nog eens twee extra en ik voelde mij er zeer goed bij.

In principe zou Zelie vandaag bij een vriendinnetje gaan spelen. Anderzijds kwam mijn vriendin B. in de voormiddag ook langs met haar zoontje en zij zou ook blijven eten.

Deze morgen krijg ik dan telefoon van de mama van Zelie’s vriendinnetje om te zeggen dat het toch wel late middag zou worden (rond 13u) wegens doktersomstandigheden en dat het vriendinnetje wel ontgoocheld was en dat hopelijk Zelie niet te ontgoocheld zou zijn. Dus stelde ik voor dat het vriendinnetje dan maar in de voormiddag bij ons moest komen en dan zou de mama, na het doktersbezoek, de twee meisjes kunnen komen halen. Zo was het opvangprobleem voor de mama ook direct opgelost.
Rond 10u werd het vriendinnetje dan gebracht en B. en haar zoontje zijn dan rond 11u toegekomen.

En alles was heel gezellig: de kinderen waren braaf aan het spelen zodat ik net het eten klaar had tegen dat B. toekwam.
We zijn dan met z’n allen naar de beenhouwer gegaan om vlees te kiezen en de (korte) wandeling was heel leuk: alle kindjes luisterden zeer goed en waren zeer braaf.

Eens Zelie en haar vriendinnetje weg waren waren het allen onze drie jongens (en Anna uiteraard) die overbleven. Jan heb ik in bed gestoken en de twee overblijvers hebben braaf naar een filmpje gekeken waardoor B. en ik ruim de tijd hadden om bij te kletsen.

Ondanks de drukte heb ik mij geen moment opgejaagd, was helemaal niet nerveus en het was een heel leuke dag.

Ik begin dus duidelijk mijn draai te vinden. Nu nog een nieuwe ochtendroutine onder de knie krijgen: één die minder dan anderhalf uur in beslag neemt. Maar daar heb ik nog de tijd voor.

Museum

Alle kindjes thuis vandaag dus had ik zin om eens op stap te gaan.

Had al veel borden gezien voor de tentoonstelling in het MIAT “Eén, twee, drie, vier, hoedje van …” en onlangs gelezen dat het over kinderhoedjes ging, dus dacht ik dat het de kinderen wel zou interesseren.

Na Jan zijn middagdutje was het dus “wijle weg”. Met Anna in de draagzak en de drie anderen aan de wandel het museum binnen.

Wat ik eigenlijk wreed leuk vind aan museumbezoeken in Gent is dat ze (meestal) gratis zijn voor inwoners van Gent. Zeker als ge dan met vijf zijt is dat zeer interessant voor het budget. Bovendien zet het aan om eens meer een museum binnen te stappen, alhoewel ik het nu eigenlijk nog te weinig doe.

De tentoonstelling was zeer leuk: hoedjes over een periode van zo’n 150 jaar. Ik heb er zo’n goed half uur rondgelopen ook al was de zaal niet al te groot. De kinderen waren het al beu na 5 minuten (“wij hebben alles al gezien”) maar daar was rekening mee gehouden: naast de tentoonstelling was een kamertje ingericht waar de kinderen zelf een hoedje konden maken. Dus terwijl zij hun hoedje maakten van papier kon ik op het gemak de tentoonstelling uitpluizen.

De kinderen hadden een leuke namiddag en ik ook. Je kan er meer over lezen alhier 🙂

Het optreden

’t Is weer voorbij die mooie zomer …

Of in mijn geval: het optreden van De Nieuwe Snaar.

Een beetje verkeerd begonnen: we hebben de eerste seconden gemist wegens een aantal verschillende redenen. O.a. dat we eigenlijk een beetje te laat zijn vertrokken (onze chauffeurs hadden een beetje (veel) vertraging: i.p.v. om 18u30 kwamen ze er pas om 19u10 door).

Maar eigenlijk vooral omdat 1) Geraardsbergen wél een pijltje kan zetten om aan te duiden waar “De Muur” is, maar het blijkbaar niet de moeite vindt om te bewegwijzeren waar hun Cultureel Centrum zich bevindt. Blijkbaar niet belangrijk genoeg; en 2) omdat het CC hun adres opgeeft op hun website als Abdijstraat, maar er niet bij vermeld dat het daaraan verbonden Arjaantheater eigenlijk op een ander adres ligt, zo’n kilometer verder (beetje veel overdreven, maar ge begrijpt me wel).

Ten gevolge van 1) reden we dus eerst “verloren” en ten gevolge van 2) mochten we eerst nog een 5-tal minuten stappen voor we er effectief waren. Toen we ons probleem uitlegden aan de ingang zeiden ze ons doodleuk “dat er toch een parking vlak voor de deur was”. Ja, dat hadden we ondertussen ook gezien.

Enfin, eerst gingen ze ons laten wachten om binnen te kunnen tot het einde van het eerste nummer, maar ik vermoed dat een blik op mijn buik en mijn bijbehorend gehijg hen overtuigde om ons binnen te laten van zodra ze begonnen zingen.

Het eerste nummer hebben we dus maar voor de helft gezien maar vanaf dan ging het alleen maar de positieve richting uit.

Ik heb me zeer goed geamuseerd. De liedjes waren zeer goed: sommige grappig, sommige serieus, andere ontroerend. Vooral de “ode” aan hun vader die Jan en Chris brachten: zeer mooi vond ik.

Geert was weer de acrobaat (en de aap) aan het uithangen, alhoewel heb ik zo de indruk dat het een heel klein beetje minder was dan in de vorige show. Maar dan wel maar een heel klein beetje.

Chris bleef eerder op de achtergrond. Hij heeft voor de gelegenheid wel een paar tapdanslessen gevolgd wat ik zeer grappig vond. Ik ben nogal fan van de films van Fred Astaire en Gene Kelly als het op dansen aankomt, en dan zit dat uiteraard in mijn achterhoofd als ik iemand zie tapdansen. Sorry Chris, maar op dat vlak mag je nog vééél oefenen. Alhoewel, dit is totaal oneerlijk wat ik nu zeg.

Jan leidde zoals gewoonlijk de show in goed banen en was zo’n beetje de rode draad.

En hoe je het ook draait en keert: voor mij blijft De Nieuwe Snaar bestaan uit Jan, Chris en Geert. Sorry Walter.

Alles bijeen is Walter en echte aanwinst voor De Nieuwe Snaar. Een zeer goed musicus, zingt goed, is grappig, maar ik ben al zo lang fan en Walter is nog steeds “te recent” om er mijn hoofd rond te krijgen dat DNS nu uit 4 personen bestaat in plaats van 3.

Al bij al een zeer geslaagde avond en voor herhaling vatbaar … uiteraard.