Amuseleute – Pagina 6

Hallo-weer

Oef! Dat zit er ook weer op. Het wordt hier uitgebreider en uitgebreider gevierd blijkbaar van jaar tot jaar. Dit jaar namelijk twee dagen Halloween gevierd (of is ‘gevierd’ het verkeerde woord? Met al die drukte zouden we er misschien beter ‘ondergaan’ van maken).

Zondag naar Puyenbroeck getrokken. Een heel Halloweengebeuren met kraampjes en activiteiten en een fakkeltocht. Leek leuk en wegens personeelslid van de provicie toch gratis, dus waarom niet? De kinderen aangekleed en geschminkt en ze keken er echt naar uit.

Ik vrees dat het de eerste Ã©n ook direct laatste keer was. We hoorden immers, eens we er waren, dat er vorig jaar niet minder dan 2.500 tickets verkocht waren in voorverkoop en dit jaar 3.000. Dat zijn dus allemaal mensen waarvan ze het op voorhand weten. Er rekening mee houdend dat je ook ter plekke nog een ticket kan kopen en dan kan je je een beeld vormen van de massa volk die er was. Overal lange rijen om iets te kunnen doen en als je wou eten was het nog erger: Ã©Ã©n frietkraam, Ã©Ã©n wafelkraam en Ã©Ã©n hamburgerkraam voor heel die massa.

Om 18.30u begon een fakkeltocht en je kon vertrekken tot 20.30u. We hadden pas ons eten om 18.30u dus aten we dat eerst op het gemak op. Daarna aangesloten bij de mensen met onze fakkel om de toch te doen. Het was gezellig, maar met zo een massa ging het dus echt niet vooruit en met vier kinderen was het niet echt aangeraden om mee te slenteren. Gelukkig kon je ook over het gras mensen voorbij steken zodat er toch nog een beetje stap in zat.

Dan nog heeft de wandeling anderhalf uur geduurd, een beetje veel te lang voor de kinders. Het eerste uur viel nochtans nog mee en de kinderen vonden de ‘engerds’ die langs de weg ons moesten in de stemming laten komen wel leuk, maar naarmate ze meer en meer moe werden, werden ze ook meer en meer bang van al die verkleedde mensen en de lol was er het laatste half uur wel vanaf. Ik denk dat we dat volgend jaar wel zullen overslaan.

Gisteren dan Halloween in de straat: een bende vriendjes en vriendinnetjes uitgenodigd en uiteindelijk waren er 14 kinderen die de toer in de wijk meeliepen. P., de papa van Ã©Ã©n van de vriendinnetjes, had een grote trommel meegenomen en begeleidde de stoet met gepast getrommel: zeer spooky. Maar we liepen geen anderhalf uur rond (amper een half uur), ze kregen veel snoep en eens terug thuis was er lasagne en film (voor de kinderen) of een babbel (voor de volwassenen).

Uiteindelijk zijn er 5 kinderen extra blijven slapen waardoor het deze ochtend een gezellige drukte was en we deze middag nog gezellig geaperitiefd hebben met de ouders.

We kunnen weer beginnen aftellen naar volgend jaar.

We doen dat zo niet meer

Deze namiddag kwam de buurvrouw langs voor een reparatie die er geen bleek te zijn en zo is ze gebleven tot vanavond.

Het werd een heel gezellige namiddag, zo een die mij deed terugdenken aan mijn studententijd. Toen ging ik regelmatig aanbellen bij Ã©Ã©n of andere vriend(in) om er zo de rest van de namiddag/avond/dag te blijven plakken of kwamen de vrienden bij mij om hetzelfde te doen.

Toen kon het eigenlijk ook niet anders, als je iemand wou zien. Want toen hadden wij nog geen GSM en op ons koten was er ook geen vaste telefoon. Maar we vonden het maar normaal ook, dat we dat deden en het was leuk. En als het niet pastte, dan smeten we elkaar gewoon buiten 🙂 (wat mij eigenlijk doet afvragen of de studenten van nu, mÃ©t GSM, nog zomaar bij elkaar aankloppen en binnenvallen, nu iedereen toch met een GSM rondloopt).

En dat doen we dus niet meer, zomaar langsgaan en blijven plakken. Want we hebben zelf altijd zoveel te doen en als we dan een minuutje rust hebben, kunnen we daar ook van genieten. En zelfs als we zelf tijd hebben, dan worden we tegen gehouden door de gedachte dat het de anderen wel niet zal passen. Want hoeveel toeval moet het wel niet zijn dat zowel wij als die andere persoon net dan tijd/goesting heeft?

Dus is het des te meer genieten als het wel gebeurt. Als zowel wij als zij tijd/goesting hebben en het past. Onverwachte ontmoetingen die altijd fantastische momenten opleveren.

Punt.

We hadden bezoek vanavond en eigenlijk tot deze voormiddag wisten we niet met hoeveel ze zouden afkomen. Maar ik had er mij op voorzien, dat we met tussen de 8 en 11 personen zouden kunnen zijn, dus uiteindelijk maakte het niet uit.

Ik zie dat altijd zitten, zo mensen over hebben om te eten. Ik plan graag een menu en kook graag voor een grote bende. Ik voel mij dan echt in mijn element.

We hadden vanavond uitgekozen omdat de agenda voor morgen leeg was. Uitzonderlijk. En zo kon ik genieten van de avond zonder in mijn achterhoofd mij zorgen te maken om het tekort aan slaap. Anderzijds is zaterdag toch wel ongeveer de druktste dag van de week. Temeer omdat er vannamiddag naar een verjaardagsfeestje moest gegaan worden in Puyenbroek en de drukke zaterdagroutine nog een graadje erger werd. Enfin, niet erger in de zin van drukker. Wel erger in de zin van (nog) minder tijd om voorbereidingen voor het etentje te doen, want Wachtebeke, dat is een eindje verder dan Gent centrum, nietwaar.

Tussen al het brengen en halen werd er grondig opgeruimd, gekuisd, de afwas gedaan, nog opgeruimd en, niet te vergeten, gekookt. De gasten werden rond 19.30u verwacht en toen kregen we iets voor 19.00u telefoon dat ze pas de trein van 19.30u in Brussel zouden nemen. ‘Oef’, dachten wij want zo kregen we toch een half uur meer om de voorbereidingen te doen. Om 19.30u kregen we dan telefoon dat ze toch nog de trein van nog een half uur later zouden nemen en opnieuw een ‘oef’ bij ons.

In plaats van om 19.30u zijn ze dan om 21.00u toegekomen en … wij waren nÃ©t klaar met alle voorbereidingen. Door de vertragingen van het volk was er een hoop stress weggevallen tijdens de voorbereidingen. We konden dan ook onmiddellijk aan tafel de rest van de avond verliep ongelooflijk ontspannen en aangenaam.

Tijd om er nu toch wel een punt achter te zetten.

Einde zomer

Als we de weervoorspellingen mogen geloven was het vandaag wel echt de laatste zomerdag: vanaf morgen gaan de temperaturen langzaam aan kelderen. Zoals het hoort voor een deftige herfst.

Maar deze laatste dagen toch in schoonheid kunnen afsluiten, te beginnen met gisteren.

Een zalige namiddag, gespendeerd met de jongste dochter aan tafel, buiten, met voorbereidingen te maken voor het avondeten, want we kregen leuk bezoek. Anna schepte pitten uit kleine tomaatjes om die daarna te vullen met garnaaltjes. Ze haalde mosseltjes uit de schelp, die ik er daarna weer inlegde met een ‘streepje’ kruidensaus erover, we sneden tomaatjes en (buffel)mozarella en mengden die met basilicum, zout, peper en olijfolie, om dan ’s avonds op gedroogd-toast stokbrood te leggen (stokbrood in de oven gedroogd nadat het ingesmeerd was met een mengeling van olijfolie en gedroogde basilicum). Enfin, een heel gezellige namiddag met een dochter die doodcontent was dat ze zoveel kon meehelpen (ze doet dat zo graag, Anna, en als er messen aan te pas komen, kan ze dat dus nog niet echt) en een mama die blij was met de hulp en het gezelschap.

Een zalige dag ook omdat de andere dochter doodcontent terugkwam van haar weekend met het koor en orkest van de school. Ze glunderde gewoon. Zalig om zien dat ze zich zo goed gehad had.

Een zalige avond omdat we in zeer goed gezelschap verkeerden en honderduit konden bijpraten.

En vandaag er nog eens extra van genoten, want de drie jongsten hadden nog een extra dagje vrij waardoor ik ook nog een dagje verlof had genomen. We trokken in de voormiddag naar de Blaarmeersen, waar er ontgoocheling was omdat de glijbaan niet meer in werking was (het is 3 oktober hÃ© kindjes, de zomer is voorbij … eigenlijk) maar waar we ons toch zeer goed geamuseerd hebben in de Krekenplas met water en ongelooflijk veel zon.

Waar we de rest van de namiddag, in afwachting van de thuiskomst van Zelie die wel school had, doorbrachten op ‘ons’ terras, leuk spelend en (ikzelf) een boek lezend. Waar we nog een laatste keer genoten van het buiten eten op straat en nog eens bleven praten met de buren.

Vanaf morgen keert het weer. Ik hoop dat ‘ze’ zich nog eens goed vergissen, want dit zalige weer mocht voor mij toch nog even blijven duren. Langs de andere kant: er hangen daar kleren in de kleerkast serieus stof te vangen. Tijd om die ook nog eens boven te halen.

Regen, zon, regen

Vandaag een bizarre dag Ã©n een drukke dag.

Deze middag organiseerde onze wijkgroep een barbecue. Vorig jaar deden we dat voor de eerste keer en dat was een geweldig succes en ook ongelooflijk gezellig. We hadden prachtig weer, bleven plakken tot laat in de namiddag en belandden uiteindelijk bij ons op de stoep alwaar ik iedereen voorzag van nog een dame blanchke.

Deze voormiddag stond ik dus paraat om te helpen bij het opzetten van alles. In de vroege namiddag moesten wij nog naar een verjaardagsfeestje … in Nederland, dus kon ik enkel dan helpen.

De voorbije dagen was voorspeld geweest dat het vandaag zo goed als droog ging blijven, maar we hadden pech: op een bepaald moment is het hard beginnen regenen (net toen wij het eten op ons bord legden) en voor de (on)veiligheid moesten we schuilen onder de bomen. Gelukkig brandde de barbecue tegen dat goed genoeg zodat een regenbui die niet doofde, maar gezellig tafelen is anders natuurlijk.

Wij moesten dus nog naar Nederland en vertrokken tegen 14u en terwijl wij wegreden kwam de zon erdoor. Die is ons gevolgd tot in Nederland want bij mijn broer hebben we dan de hele namiddag buiten kunnen zitten en genieten van het zonnetje. Warm was het niet echt en dus gingen we voor het avondeten maar binnenzitten. Een geluk, want om 19u gingen de hemelsluizen ook in Nederland eens goed open.

Tegen dat we terug naar huis reden was er geen druppeltje meer te zien (of voelen). Voor plannen te maken is dit weer toch ook niet alles, nietwaar.

Abbelkens

De ouders van vriendin B. hebben een aantal fruitbomen en de vriendin vroeg of ik geen zin had om eens mee te gaan om appelkes te plukken. Er kon altijd appelmoes van gemaakt worden moesten het er teveel zijn, nietwaar.

Een dag werd afgesproken en dat was vandaag: ik kon nog een dagje vrij krijgen op het werk. En wat een prachtige dag is het geworden.

’s Morgens vertrokken. Zij met haar vier kinderen, ik met mijn drie gasten (Jan zit op voetbalkamp). Een neef bleek ook bij de grootouders te zijn en zo spendeerde iedereen een zalige dag. Vriendin B. en ik door veel te babbelen met elkaar en met haar ouders en, uiteraard, ook veel abbelkens te plukken. Heel lekkere abbelkens trouwens.

De kinderen waren meegegaan om te helpen plukken, maar daar is uiteraard niet veel van in huis gekomen. Maar ze hebben zich allemaal goed geamuseerd met elkaar. Ze konden daar goed ravotten in de tuin en in ‘den bos’ (de kinderen hun blijdschap toen bleek dat ze een salamander gevonden hadden), speelden op de aanwezige instrumenten, tekenden, babbelden, luisterden naar een hoorspel, …

We zaten in een ongelooflijk rustige omgeving omgeven door groen en water en hadden het weer mee, zodat we de hele dag buiten zijn gebleven, genietend van de zon en het gezelschap en het klimmen in de bomen. Echt leuk.

Zoef!

En zo zit het weekend er ook weer op en het was een heel fijn weekend.

Vrijdagavond zaten we met de buren op ‘ons’ terras: op straat dus. Lange, gezellige babbels in zeer fijn gezelschap. Een mens moet niet veel meer hebben.

Zaterdag gingen we naar de Blaarmeersen en lieten het kind in ons los en ’s avonds konden we lekker lui de benen onder tafel schuiven in Casa Murphy waar we, zoals gewoonlijk, een ongelooflijk leuke avond hadden die, zoals gewoonlijk, veel te vroeg eindigde.

Zondag was het luilekkerdag met een beetje lezen op de stoep, klein beetje binnen nietsdoen met een computerspelletje en dan koken. Het avondeten werd nog eens op straat genuttigd, opnieuw in gezelschap van de buren en eens alle kinderen in bed zaten bleven wij nog lang napraten en ijscrÃ¨me eten. Te lang wegens dat het vandaag werkdag was, maar dat gebeurt nu eenmaal als het gezellig is en de kater (niet van de drank, want drinken deden we niet, alleen van slaapgebrek) nemen we er dan maar met plezier bij.

Het zou misschien wel eens een goed idee zijn om vanavond op tijd in bed te kruipen? Neen, toch maar niet 🙂

Kleine kinderen

Nog eens mooi weer vandaag, dus tijd om erop uit te trekken. Niet te ver. Met de fiets. De Blaarmeersen waren ver genoeg. Even werd er getwijfeld of we niet naar DOK strand zouden gaan, maar aangezien het toch wel echt warm was en je op DOK niet in het water kan, was de twijfel rap voorbij.

Blaarmeersen it was. Volgende stap: vrienden bellen en vragen of ze niet meegingen. Vriendin B. had tegenstrijdige signalen vanuit de achterban en zou terugbellen. Vriendin H. was kinderloos en had zelf te veel werk te doen. Vriend J. was druk aan het opruimen na de terugkomst uit verlof, maar misschien dat de kinderen wÃ©l meekonden … Hij zou ook terugbellen.

Het was middag, dus we moesten toch nog eten en in afwachting van de telefoontjes deden we dat dan maar.

En zo volgde telefoon van vriend J. die bevestigde dat hun kinderen mee mochten: we zouden bij hen passeren en dan zouden zij aansluiten. Even later bevestigde vriendin B. dat zij ook zouden gaan, maar maar een uurtje. We zouden elkaar daar zien.

Het werd een ongelooflijk leuke namiddag, zowel voor de kinderen als voor de (twee) volwassenen. 10 kinderen die zich rot geamuseerd hebben en content waren dat ze elkaar nog eens zagen (ze zitten allemaal samen op school en een aantal ervan bij elkaar in de klas) en vriendin B. en ik die ons gedroegen als kleine kinders en met veel plezier en zonder enige gÃªne de glijbanen bestegen (en uiteraard afdaalden).

Het uurtje dat vriendin B. met haar kinderen ging blijven werden er uiteindelijk twee: het kind dat op voorhand het meest geprotesteerd had wou uiteindelijk het langst blijven, maar is dat niet altijd zo.

Het is weer zondag, zonzonzonzondag

en we zijn niet uitgeslapen want we hebben er ondertussen negen dagen Gentse Feesten opzitten. De tiende is morgen, en morgen is het ook weer werkdag.

Vandaag eerst nog Louis terug gaan halen bij mijn broer, daar lekker gegeten en niet te laat terug, want vrienden waren de andere kinderen komen halen en ermee naar BatamatiQ gegaan en ge kunt u toch niet volledig aan uw ouderlijke taken onttrekken. Maar het is leuk, zo alle kinderen weer thuis.

We waren wel vroeg thuis want, zoals al gezegd, het is morgen werkdag en de kinderen gaan naar de opvang. Dat wil zeggen opstaan om 6.30u om hen ten laatste om 8.30u af te zetten. En ik dus gaan werken.

Maar kijk, het is maar een kort terug-aan-het-werk want daarna is het nog eens twee weken vakantie, aan zee deze keer. En morgenavond moeten we de Feesten nog afsluiten ook, dus er is nog iets leuks om naar uit te kijken in de heel nabije toekomst.

Dat moet dan net vandaag gebeuren

Louis zijn peter, mijn broer, woont in het verre holland, dus zo heel veel zien we hem niet. Of beter, zo heel makkelijk kunnen we niet eens binnenspringen.

Louis vroeg al een paar jaar om eens te mogen gaan logeren bij zijn peter, maar dat was niet gemakkelijk georganiseerd te krijgen, want mijn broer en schoonzus zijn allebei doktoren en dus zijn er wachten die ze moeten doen en weekenddiensten en zo, en dat valt nogal wel eens tijdens vakanties en weekends. Daarnaast zijn de vakantiedagen in Nederland ook niet hetzelfde als hier, dus valt dat niet altijd samen. En dan gaan wij wel nog eens weg tijdens de vakantie en zij ook eens … Enfin, you get the picture.

Maar vorig jaar was het eindelijk wel gelukt om hem daar een paar dagen te laten logeren en Louis was dolenthousiast teruggekomen ‘en of hij nog eens mocht terugkomen?’. Het moet voor beide partijen meegevallen zijn want mijn broer zei dat ze dat dit jaar weer zouden doen.

Zo gezegd, zo gedaan en een weekend werd voorgesteld: van vandaag tot zondag.

Tot gisteren vond ik het niet zo erg dat we dan deze namiddag niet op de Gentse Feesten zouden zitten: met dat kl*te weer van de afgelopen dagen had ik een valabel excuus om gezellig binnen te zitten, als was het grotendeels in de auto.

Maar moest dat nu echt juist vandaag zijn dat de zon de hele dag heeft geschenen? Kl*te weer! En welk weer voorspellen ze voor morgen? Juist! Regen! Kl*te weer!