Magische dieren

Begin dit jaar is Anna met een nieuwe hobby begonnen: Woord. Zeer toevallig eigenlijk. De juf woord zat in de zaal bij de inschrijving voor AMV en vroeg of Anna geen zin had om een les bij te wonen, gewoon om te zien of ze het niet leuk zou vinden. Ze kwam dolenthousiast terug en we schreven haar dus in.

Vrijdag was er een optreden/toonmoment, samen met enkele leerlingen piano. Afwisselend waren er een paar pianostukjes en een toneeltje.

IMG_20151211_183651

Op het programma stond Anna’s stukje in het midden geprogrammeerd, en dat was maar goed ook, want ik kon niet tot het einde blijven (vandaar de slechte foto’s: ik stond achteraan in het lokaal om zo weinig mogelijk te storen als ik weg ging. Grote zus kon gelukkig wel blijven en zat helemaal vooraan).

IMG_20151211_183721

En zie: je zag duidelijk dat ze er ongelooflijk haar kot in had om te doen en ook: ze deed dat zelfs zeer goed. Ze speelde een oud vrouwtje en ik geloofde het zelfs 😉

In mei treden ze nog eens op, blijkbaar dan in een ‘echte’ zaal. Ik kijk er al naar uit om dan te genieten van op een stoel, én vanop de eerste rij.

Oudercontact oktober

Als je de uitnodigingen voor het oudercontact krijgt, dan weet je dat het schooljaar al goed bezig is.

Drie weken op rij oudercontact gehad: 16/10 Zelie en Anna, 23/10 Jan en gisteren Louis.

Zelie is goed bezig, zei de klastitularis. Mooie punten, goed meewerken in de klas, geconcentreerd. We hadden niet echt anders verwacht. Ze weet eigenlijk zeer goed wat ze moet doen en hoe het te doen. We hebben er geen omkijken naar. Anderzijds had ik toch een beetje schrik: ik had zo de indruk dat Zelie, sinds de vakantie, maar in vakantiemodus bleef hangen. Maar kijk, mis dus. Oef!

Van Anna dezelfde opmerkingen als altijd: zeer lief, zit in met de juf, goede punten, kan zeer goed mee in de klas, soms beetje onzeker en beetje meer doorwerken. Alles OK dus.

Ook bij Jan geen problemen. Vrolijk in de klas zonder te storen, werkt goed maar soms te rap waardoor hij stomme foutjes maakt maar gezien hij toch zeer goede punten heeft (behalve een zeer klein dipje: 3 buizen op één week) is er op leervlak geen enkel probleem. Jan kampt wel met pesters dit jaar en we hebben het er met de juf nog eens goed over gehad. Zij volgt het op zoveel ze kan en heeft benadrukt dat hij haar sowieso alles moet komen vertellen. Nu hem nog zo ver krijgen.

Het meest nieuwsgierig was ik naar Louis. Nieuwe school, nieuwe richting en aangezien Louis gene prater is wou ik toch eens de kant van de school horen. Maar kijk, behalve dat hij al teveel te laat gekomen is op school (pubers!), gaat alles meer dan goed. We hebben zijn rapport meegekregen en zijn punten zijn belachelijk hoog. Fantastisch gewoon. De studiedomeinbegeleider die ons ontving zei ook dat het in het begin van het jaar een beetje stroef ging in de klas, maar dat alles nu zeer goed gaat. En Louis zelf is opengebloeid van een stille teruggetrokken jongen naar een stille, vrolijke jongen 🙂

Het was de goed-nieuw-show dus. Voor herhaling vatbaar.

Autoloze zondag: De Dampoort

Vorig jaar ontdekten we op het einde van autoloze zondag dat de Dampoort voor een deel afgesloten was. Maar mensen, het zag er naar uit dat het daar ongelooflijk plezant geweest was.

Het was al na 17u en er liep nog volop volk. Gezellig lummelend op de stoeltjes die op het grasveldje stonden, genietend van de activiteiten en duust kinders die rondliepen en speelden. Toen was de opkuis en opruim al begonnen, maar toch bleven we er nog een beetje plakken en sloten we de autoloze zondag op een heel leuke manier af. Ik onthield het wel voor eventueel dit jaar.

Zondag was ik dan ook nieuwsgierig: zou het daar weer vollen bak zijn? In plaats van eerst eens in het centrum te gaan kijken, trokken Anna en ik direct naar De Dampoort. En ja, het was daar weer afgesloten. Meer zelfs nog dan vorig jaar en aangezien we er nu wel in de vroege namiddag waren, was er nog plenty te doen.

Er was een grote loopton-achtig iets waarin de kinderen konden lopen en zo hun letters in graffiti op de grond zetten. Ge ziet van hier dat Anna dat natuurlijk ook moest doen.

Er lagen bamboestokken en rekkers om mee te bouwen.

Het resultaat was … iets 🙂

De mensen van Inner Kitchen stonden er met een superleuk concept: jij bracht groenten/fruit mee, in ruil kreeg je 2 bonnetjes. Met al de ingrediënten maakten zij iets klaar en dan kon je zelf opscheppen waar je zin in had. Voor ons werd het een vreslijk lekkere bonen/paprika/ajuin/kool (en god weet welke groenten nog allemaal)-curry, rijst, tomatensla en een smoothie, en dat allemaal voor de luttele som van 1,40€. Zottekes.

WP_20150920_15_45_51_Pro

Touwen werden handgeknoopt/-gehaakt om een prachtige poort te maken en uiteraard werd er iets voor de natuur gedaan.

De Dampoort was ‘nog’ meer afgesloten, want niet alleen een deel van het rondpunt van de Dampoort lag toe, ook de Land van Waaslaan was afgesloten in het kader van Land van Garage, dus extra wandelruimte en dingen te beleven. Jammer genoeg waren we nét te laat om de kunstwerken in de garageboxen te gaan bezien: ik zweer het, 1 minuut, maar ze waren zeer strikt. Niet dat ik het hen verwijt: aan het volk te zien hadden ze meer dan hun werk gehad. Maar gezellig was het daar wel en ook al konden we de garageboxen niet meer binnen, we zagen onderweg toch nog wat kunst en genoten nog met volle teugen van de sfeer en de dingen die er wel nog te doen waren. Zelie en haar vriendin zijn ons daar zelfs nog komen vervoegen.

Volgend jaar gaan wij weer van de partij zijn. Benieuwd wat ze dan allemaal gaan doen.

 

We waren er klaar voor

We hadden een plan, boekjes en potloden. Er was uitleg en een uitgestippeld parcours. Het vriendinnetje was erbij. We waren er klaar voor.

IMG_20150913_144704

We zagen de Baudelokapel van binnenuit en vooral de plannen van hoe het er zal gaan uitzien. We lazen de geschiedenis en waren enthousiast.

Maar hoe langer we buiten waren, hoe overtrokkener het werd en toen we het Gravensteen binnengingen begon het net te druppelen. ‘Tegen dat we buiten zijn, zal het wel opgeklaard zijn‘, dacht ik. Het Gravensteen is altijd leuk met kinderen en nu loopt er trouwens ook een prachtige tentoonstelling, Departures, over de dood en afscheid nemen. Echt, moet je gaan zien want niet alleen ik was onder de indruk, de kinderen ook.

De combinatie van ‘klassiek’ Gravensteen, het doe-boekje voor de meisjes en de heel mooie tentoonstelling maakte dat we eigenlijk een pak langer binnen waren dan gepland, maar ondanks dat was het nog steeds aan het regenen toen we buitenkwamen.

De meisjes lieten het niet aan hun hart komen, want boven op de kantelen had ik immers warme choco beloofd moest het nog regenen. Dus trokken we richting Gwenola, want wat is warme choco nu zonder pannenkoek 😉

Toen de pannenkoek op was bleek het (even) opgeklaard en aangezien we vlakbij het stadhuis waren zag ik dat we nog de troonzaal konden bezoeken vooraleer het vriendinnetje thuis moest zijn. We stapten flink door (vriendin moest op 17u thuis zijn en het was al 16.50u) en eens aangekomen bleek dat het stadhuis eigenlijk ging sluiten om 17u en mochten we niet meer binnen … maar eens heel lief glimlachen en vriendelijk vragen van de meisjes leverde ons toch nog toegang op. De dame ging zelfs mee tot aan de troonzaal en zo kregen we nog een persoonlijke gidsbeurt met de nodige uitleg.

Het vriendinnetje was thuis om 17.10u en wij gingen onmiddellijk ook naar huis. Het begon echter net weer te regenen, een normale bui, tot we zo’n 50m verder waren: toen kwam het plots met bakken naar beneden. Een korte schuilstop onder de stadshal maakte dat we niet doorweekt geraakten, maar eens het ergste voorbij was zijn we toch door de regen naar huis gegaan.

Een korte open monumentendag, maar wat we gezien en gedaan hadden was een succes. De dames hebben zich kostelijk geamuseerd, en dat is toch het belangrijkste.

1 september

Geen foto’s van de groten: het is niet alsof we daar nog (moeten) meegaan naar school op 1 september. Wel van de kleintjes.

Elke 1e september is spannend voor ons gasten, want ze weten dan pas bij welke leerkracht ze zullen zitten en wie van hun vriendjes al dan niet in de klas zitten. Ik heb al drama’s meegemaakt omdat ze niemand van hun vrienden in de klas hadden, en ook al heel gelukkige eerste dagen.

Dit jaar was er een van blijdschap: Jan zit bij de juf waar hij liefst wou bijzitten én er zit zeker 1 goede vriend in zijn klas.

Anna is nóg gelukkiger: ze zit niet alleen bij een zeer goede juf, maar ze zit met haar volledige vriendinnengroepje samen (vorig jaar nog verspreid over 3 klassen).

Ze zien het duidelijk volledig zitten.

 

Zoef!

Daar ging augustus en tegelijk de vakantie. Voorbij en morgen begint de school.

De kampen zijn allemaal zeer goed gegaan en ze hebben er allemaal van genoten. Zelie is officieel monitor, Anna haalde haar zeilbrevet, Jan zijn technische skills zijn verbeterd en Louis hernieuwde zijn kennis met Fyxxi.

Gisteren nog de vakantie in schoonheid afgesloten met onze jaarlijkse wijk BBQ. Opnieuw een aantal bekende gezichten gezien, maar ook een heel pak nieuwe gezichten, en daarvoor doe je het ook. Nieuwe buren betrekken bij de buurt en van de wijk een heel leuke plaats maken om te wonen.

Ik had nog niets gezegd over de schoolresultaten, maar dus nu even kort.

Bij Zelie is alles in orde gekomen. Ze heeft het zwaar en moeilijk gehad, heeft zelfs nog een oorontsteking opgedaan tijdens de examens, maar haar resultaten waren goed tot zelfs zeer goed. ‘Erdoor’ was het doel, in de 70% was het resultaat *toch wel serieus trots*.

Louis daarentegen heeft gestruikeld. Alle examens waren goed en zijn laatste DP-rapport ook, behalve zijn examen wiskunde. Het was het laatste examen en blijkbaar is het niet meer gelukt om zichzelf te motiveren (ik merkte het, zagen hielp langs geen kanten). Te licht opgepakt (“ik kan dat wel, heb het al gezien/gestudeerd”) met als resultaat een (kleine) buis. Probleem was, in combinatie met zijn vorige rapporten (kerst en januari) had hij een jaartekort. Het resultaat was een B-attest met clausulering voor wetenschappen. We hebben er bijna 2 maanden over gedaan om te beslissen wat hij nu zou doen (vooral hij dan, het is zijn schoolloopbaan). Vorige week werd de knoop doorgehakt en hebben we hem ingeschreven in een andere school, andere richting. Hij lijkt enthousiast, ziet het volledig zitten. Wij hebben met de school gesproken en hebben er een zeer goed gevoel bij. Het zal afwachten blijven, maar ik denk dat het goed komt. Vanavond is het onthaalavond in de school en we gaan er dus met zijn allen naartoe (behalve Jan, voetbaltraining, weetwel).

Anna en Jan waren geen probleem. Anna begint morgen aan het 5e leerjaar en zal voor het eerst dus ook Frans krijgen. Jan gaat naar het 6e leerjaar en mag beginnen nadenken wat hij volgend jaar in het humaniora wil gaan doen.

En dan morgen: het nieuwe schooljaar. Spannend want weer afwachten wie bij wie in de klas zal zitten.

GF15 – dag 6

Dag 6 was een dag zonder MiramirO (want dat was al afgelopen) en zonder Puppetbuskersfestival.

In de plaats daarvan hadden Jan, Anna en Louis een afspraak met Fyxxi om een workshop te doen. Louis had tijdens de krokusvakantie al eens een kamp bij hen gedaan en was er dolenthousiast over. Zo een namiddag leek mij ideaal om Jan en Anna ook eens kennis te laten maken met hun werking en met robotica en engeneering. Gezien Louis zich vorige keer al zo goed geamuseerd had, ging hij uiteraard opnieuw mee.

WP_20150722_16_30_16_Pro WP_20150722_16_30_31_Pro WP_20150722_16_30_45_Pro WP_20150722_16_31_06_Pro WP_20150722_16_35_41_Pro WP_20150722_16_36_16_Pro WP_20150722_17_00_06_Pro WP_20150722_17_01_10_Pro

 

Ze konden programmeren, 3D printen, zelf computerspelletjes maken, spelen (uiteraard),… en toen ik ze bijna 3u later ging afhalen wilden geen van de 3 mee naar huis. Geslaagde namiddag dus.

Daarna afgesproken met vrienden. Een toer gedaan zonder voorafgaand plan en van de gelegenheid gebruik gemaakt om Gent van in de lucht te bekijken.

WP_20150722_17_38_20_Pro WP_20150722_17_51_10_Pro WP_20150722_17_51_19_Pro WP_20150722_17_53_23_Pro WP_20150722_17_53_36_Pro WP_20150722_17_54_19_Pro

De vriendin/mama ging alleen naar huis en de vrienden/kinders bleven bij ons slapen. Zeer blije kinders dus 🙂

 

 

GF15 – dag 4

Op dag 4 werden weinig foto’s getrokken maar het was daarom niet minder druk.

Er was opnieuw Puppetbuskersfestival (Punch en Judy, niet mijn ding) en MiramirO met zeer goede voorstellingen (kijk, eens een foto van een leeg plein, voordat het volk begon toe te stromen. Een redelijk unicum).

WP_20150720_13_16_12_Pro WP_20150720_13_17_15_Pro WP_20150720_17_51_44_Pro WP_20150720_21_51_36_Pro

En we zijn ook nog eens naar het hospitaal van Cirq/Bataclan geweest, waar de kinders nog eens toegetakeld werden.

WP_20150721_16_26_38_Pro

En hoe gaat het ondertussen nog met de sollicitaties?

Een vraag die ik de laatste weken nog veel mag horen.

’t Is vakantie en dus ligt alles een beetje plat: niet of zelfs geen vacatures, dus niet veel te doen. Als er iets passeert, dan reageer ik wel, maar meer kan ik niet doen.

Voor de vakantie had ik voor het eerst in jaren wel een hele hoop gesprekken: op het merendeel van mijn sollicitaties kreeg ik voor eens wél reactie en mocht ik langskomen. Maar eens daar bleek bij sommigen dat het echt louter pro forma was en dat ze niet geïnteresseerd waren in mij. Anderen leken wel geïnteresseerd, maar uiteindelijk kreeg ik overal negatief antwoord. Dus nog steeds niets in het vooruitzicht.

Niet dat er niets te doen valt tijdens de vakantie: vier kinders thuis, zij het dan niet altijd allemaal tegelijk, dus ik ga mij niet vervelen (behalve misschien de komende week, want deze ochtend zijn Jan en Anna ook op scoutskamp vertrokken en is het hier zeer stil in huis). Maar deprimerend is het wel. Uiteindelijk ga je serieus aan jezelf twijfelen, terwijl ik echt wel weet dat ik de nodige capaciteiten heb en altijd een goede werknemer ben geweest.

Maar ooit, ooit, komt dat wel goed. Moet wel.

Lap!

Zelie is gisteren vertrokken op scoutskamp en ’s avonds had ik al telefoon: er was een lek in haar matje. Of ik iets kon voorstellen.

10 dagen op scoutskamp en op een lek matje moeten slapen is niet echt een optie. Zeker nu niet, want eigenlijk zal zij morgen pas aankomen op het terrein waar ze verblijven: ze stappen een goede 100 km (over 3 dagen) van Boom naar hun kampterrein. Slecht slapen is dus niet echt een optie of ze geraakt nooit op dat terrein.

Ik keek eens op de kaart waar ze ongeveer liepen en zag dat Bobbejaanland daar in de buurt lag. De afspraak was dus snel gemaakt: vandaag ging ik met Jan en Anna naar Bobbejaanland en vanavond konden we dan met Zelie afspreken om haar een niet-lek matje te geven.

Best om van de nood een deugd te maken, nietwaar. Wij een leuke dag en zij een nieuw matje.

WP_20150706_14_12_22_Pro WP_20150706_14_40_20_Pro WP_20150706_14_56_14_Pro WP_20150706_15_35_09_Pro WP_20150706_16_05_00_Pro WP_20150706_16_05_26_Pro WP_20150706_16_07_28_Pro WP_20150706_17_22_45_Pro