Deze week moeten we drie avonden op rij weg en vanavond was de eerste avond.
Met dat het examens zijn konden onze gewone babysits de eerste twee dagen niet en dus kregen we voor vandaag en morgen iemand nieuw: A., een studente kantoor.
Meestal vraag ik de babysitdienst wel een beetje informatie over de persoon, maar gezien het deze keer per telefoon bevestigd was geweest ipv. per mail was ik er niet aan toe gekomen, en dus was het voor iedereen een verassing wie het zou zijn: jongen of meisje (ik had wel de naam gehoord, maar hem niet goed verstaan), jong of oud, studente of niet, …
10 minuten te laat ging dan de bel. Jan en Anna zaten al in bed (zo gepland) en Louis en Zelie konden niet rap genoeg beneden zijn.
Vooraleer ik de tijd kreeg om zelf naar beneden te gaan kwamen ze alletwee al teruggelopen: Zelie al roepend ‘het is een bruin meisje’ en Louis erachter ‘Ze is zwart! Ze is zwart!’
Juist, de babysit was van Afrikaanse afkomst (of is dit ook al niet meer politiek correct?) en had dus een donkere huid. Zelie en Louis waren danig onder de indruk (en ik was toch wel een beetje beschaamd voor hun reactie).
De ‘shock’ was er ook direct af hoor en ze konden het direct met elkaar vinden, maar wie mij nog eens wil wijsmaken dat kinderen geen kleur zien, die zal ik volgende keer goed scheef bekijken.