Tag: Ballet

Resultaat

Zes weken zou het duren. Zes weken vooraleer ze hun resultaten kregen van hun examen. Die zes weken waren vandaag voorbij en Zelie heeft haar resultaten: 69% of B. Geslaagd dus, want je moet blijkbaar maar 40% hebben of C om te slagen.

Zelie is doodcontent en ik ben apetrots op haar: wat anderen op drie jaar geleerd hebben heeft zij in anderhalf gedaan én ze is niet eens de laatste van de groep. Maar zelfs moest ze de laatste geweest zijn of niet geslaagd zijn, dan nog: ze heeft hard gewerkt en haar uiterste best gedaan en dat was wat telde.

De juffrouw was ook zeer trots op haar klas. Alle kinderen waren geslaagd met A of B attesten. Fantastisch dus.

De lessen voor het volgende examen zijn ondertussen al volop op gang.

Schoolfeest: the day

Het schoolfeest was een succes. Toch in mijn ogen en die van de kindjes.

Gezien Jan nog slaapt ’s middag, zijn we er net op tijd geraakt voor het optreden van de clown. De kinderen hebben de show grotendeels gezien en blijkbaar waren ze nog van de groep met de grootste attentiespan. Het optreden duurde een uur en dat was veel te lang. Het was beter geweest het optreden in twee of zelfs drie stukken op te delen, met een pauze ertussen, dan waren veel meer kinderen blijven kijken. Maar behalve dat vond ik poppy en zijn assistente wel te smaken en de kinderen duidelijk ook: ze deden zeer enthousiast mee.

Er was het probleem van het tijdschema van Zelie: schaken én ballet. Wat te doen? Ik dacht dat de rondes van het schaaktoernooi inhielden dat er in de eerste ronde afvallers waren en dat Zelie er dus hoogstwaarschijnlijk ging bij zijn. Niet dus. Het waren eerder het aantal spelletjes dat gespeeld moest worden. Het toernooi begon dus om 15u45 en eindigde om 17u20, terwijl Zelie om 16u15 al ballet moest doen. Met de balletlerares gepraat en met de begeleider van het toernooi gepraat en er werd een regeling uitgewerkt waarbij Zelie zou beginnen schaken, dan onderbreken om te gaan optreden en na het optreden zou terugkomen om verder te spelen. Ze zou dan één of twee spelletjes missen, maar dat kon geen kwaad.

Om geen tijd te verliezen is ze dan maar beginnen schaken in kikkerkostuum, dit geheel tegen haar zin (“want dat is niet mooi” … is mijn dochter geen echt meisje :)). Na haar eerste spelletje (dat ze verloor) is ze gaan dansen. Het was hetzelfde dansje als van haar grote balletoptreden en ze deed het heel goed.

Na haar optreden ging zij met papa en grandpère terug gaan schaken (de afloop hiervan kan je dus hier lezen) terwijl ik (met Anna op mijn buik) met Louis en Jan ging kijken om hen te laten schminken.

Het schminken werd gedaan door poppy en zijn assistente. Louis werd een slang en Jan kreeg een spinneweb op zijn gezicht. Louis was opgetogen over het resultaat en toen Jan in de spiegel keek was hij ook wreed blij.

Eens geschminkt hebben iets te drinken gehaald en zijn we dan de rest van ons gezinnetje gaan zoeken.

We waren over de namiddag eerst al Louis kwijtgeraakt in het volk, maar die was zeer vlug terug. Dan was Jan verdwenen, wat bij mij grote paniek veroorzaakte. Louis kent immers de weg daar in school en hij kan al vragen stellen, maar Jan daarentegen… Ik ben als zot de school beginnen doorzoeken, heb (gelukkig) de zorgleerkracht en de meester van Zelie aangeklampt om hen te vragen uit te kijken en toen ik terugkwam (met tranen in mijn ogen) van een vruchteloze zoektocht boven terugkwam, bleek iemand hem beneden gevonden te hebben én hem bij de zorgleerkracht te hebben gebracht. Opluchting, ge kunt het u niet inbeelden.

Toen ik dan terugkwam met Louis en Jan van het schminken vonden we papa en grandpère, maar geen teken van Zelie. Zij was blijkbaar boven gaan zoeken naar mij. Ik terug naar boven: geen Zelie. Terug naar beneden en daar ook geen Zelie. Opnieuw de zorgleerkracht aangesproken en bleek dat haar meester alle kindjes bijeen aan het “rapen” was omdat ze bijna moesten zingen.

Enfin, eind goed al goed 🙂 Zelie heeft, samen met alle kindjes van het eerste, een mooie zangprestatie neergezet en van de ouders werd ook een deelname gevraagd: we moesten de gebaren van een liedje meedoen. Uiteraard heb ik daaraan enthousiast meegedaan, waarschijnlijk tot hilariteit van de moeders die naast mij stonden.

Behalve dus de kleine probleempjes van missende kinderen was het een zeer leuke dag. De kinderen hebben zich goed geamuseerd, ik heb gezellig kunnen bijkletsen met een aantal moeders die ik ondertussen al een beetje ken en Michel heeft volop foto’s getrokken en filmpjes gemaakt.

Op naar volgend jaar.

Schoolfeest

Morgen is het schoolfeest en ik zou zeggen: allen daarheen. “Daar” is het Sint-Barbaracollege in de Savaanstraat, Gent.

Dit jaar gaat Louis blijkbaar niets doen. Meestal doen de kleutertjes een optreden maar ik heb er dit jaar niets van gehoord en Louis weet ook van niets. Niet dat dat een referentie is want als je aan Louis iets vraagt, bv. hoe het op school was, dan heeft hij meestal als antwoord “ik weet het niet”. Maar we hebben geen briefje gehad van de juffrouw dus zal er wel niets zijn. Wreed jammer.

Maar dat wordt meer dan gecompenseerd door Zelie. Voor haar wordt het nogal hectisch want ze moet drie dingen doen: om 15u45 heeft ze schaaktoernooi, om 16u15 een balletoptreden en om 17u30 zingt ze. Vooral tussen het schaken en het ballet zal het een probleem zijn want eigenlijk moet ze zich al klaarmaken voor het ballet om … 15u45. Probleempje dus.

Ik heb het wel gezegd tegen de balletjuffrouw, maar ik denk niet dat ze het goed door had.

Nu, niet dat ik geen vertrouwen heb in het kunnen van mijn dochter, maar ik denk dat het schaken niet al te lang zal duren. Om 16u05 begint de tweede ronde al en ik betwijfel of zij erbij zal zijn. Uiteindelijk schaakt ze nog maar 2 maanden en dan nog maar 1 keer per week, dus met een beetje ‘sjans’ is ze nog op tijd voor het ballet.

Normaal gaan we daar dan ook eerst ’s middags eten maar ik denk dat we dat dit jaar eens overslaan: zo kan Anna op haar gemak eten en kan Jan nog een dutje doen. Uiteindelijk zal het een lange dag worden.

Het begint immers al met het turnen in de voormiddag van Louis en Zelie en dan, na het schoolfeest, gaan we ’s avonds kijken op de vrijdagmarkt naar de Internationale Fanfare. Voor mij is dat los van enige politieke dinges hoor: het moet gewoon fantastisch zijn om al die bands te horen spelen, vooral ook voor de kinderen.

Een drukke dag voor de boeg morgen. ’t Zal wat zijn. Ik verwacht neutende kindertjes op zondag, maar ondertussen hebben we (en zij) toch maar een leuke dag gehad.

Optreden

Ons dochtertje doet aan ballet. Elke week op vrijdag van 15u tot 16u wordt dat als extra-curriculaire activiteit op school gegeven en aangezien Zelie graag danst wou ze dus meedoen. Geen probleem voor ons.

Gisteren gaf de school haar (voor ons toch) eerste optreden. De lerares is juffrouw Greet en zij heeft een balletschool “Il Cigno” en de juffrouw geeft duidelijk les in meer dan één school én in haar eigen school.

Grootse bedoening in de Capitole. Een show van zo’n 2 uur. En ik vond het echt goed gedaan: de dansertjes waren duidelijk blij en opgezet met het gebeuren, de kostuums waren heel mooi gedaan, een mooi verhaaltje dat de verschillende stukjes goed aan elkaar “naaide”. Leuke avond gehad.

Voor ons was het hoogtepunt uiteraard Zelie zien optreden. Al weken is ze bezig met haar dansje: de bewegingen, de pasjes, enz. Al van ongeveer de eerste les kent ze het dansje uit haar hoofd en te pas en te onpas werd het ons getoond.

Ik stond eigenlijk nogal vol bewondering te kijken telkens ze het toonde want ze deed het echt perfect en zo kort was het nu ook weer niet. Uiteindelijk is ze nog geen 7 jaar en een dansje van een 3-tal minuten onthouden lijkt me niet al te gemakkelijk.

Toen ze gisteren op het podium stond was ik dan ook apetrots. Alle kindjes zagen er prachtig uit in hun kikkerkostuum en ze leken allemaal op hun gemak … Tot ze moesten beginnen dansen.

Uiteraard heb ik eigenlijk zo goed als alleen Zelie gezien. De andere kindjes zag ik wel vanuit mijn ooghoeken. En ik merkte dat, eens de lichten aangingen, haar rust een beetje weg was.

Ze heeft goed gedanst maar in tegenstelling tot thuis heeft ze twee foutjes gemaakt. Waarschijnlijk was dit niet zou opgevallen moest ik niet uitdrukkelijk naar haar gekeken hebben.

Toen ik haar ’s avonds thuis zei dat ze toch wel heel mooi en goed gedanst had, maar misschien een klein foutje gemaakt had, kwam het eruit “Ik was bang”. Ik vond dat nu zo vertederend.

Ik heb haar maar direct gerustgesteld: dat is niet echt bang maar het heet “plankenkoorts” en iedereen die moet optreden heeft daar wel last van op één of andere manier. En naarmate ze meer zal optreden zal zij er ook wel mee leren omgaan. Haar gezichtje ontspande zich toen gelukkig.

En nu voor het volgende optreden: een solo 🙂