‘k Wist eigenlijk niet goed wat vandaag zou geven. We hadden Anna’s meter en peter uitgenodigd voor haar verjaardag. Ondertussen al rijkelijk laat maar probeert maar eens een weekend vast te leggen tussen drie koppels met een drukbezette agenda.
Maar meter A. kon uiteindelijk toch niet wegens geöpereerd aan een hernia, wat wel een valabel excuus is. Van peter R. hadden we, sinds het vastprikken van een datum een aantal weken geleden, uiteindelijk niets meer gehoord. Pogingen om hem te bereiken liepen op niets uit en dus wisten we deze middag niet of we nu met zes of met acht zouden zijn om te eten.
Voor het eten maakte het niet echt veel uit: deze middag was het lasagne en het enige verschil was de grootte van de ovenschotel. ‘k Heb het er uiteindelijk maar op gewaagd om een schotel te nemen die, als peter toch zou komen, nét genoeg zou zijn.
Maar de middag kwam zonder dat de peter toekwam en tegen dat de lasagne klaar was hebben we hem maar opgegeten zonder bezoek. Gelukkig dat ik dus geen tijd had gehad om taart te halen, maar hadden we dat toch gedaan was dat ook geen ramp geweest: taart is lekker, zeker als ze van bij Françoise komen.
Een geluk bij een ongeluk wel: nu de peter niet afkwam ben ik met een paar vriendinnen naar Hup la Jupe kunnen gaan. Zo een namiddagje zonder (mijn) kinderen (alhoewel: Zelie was wel mee), zeer rustig kletsen met andere volwassen vrouwen. Gezellig.
Vorig jaar zijn we er ook naartoe gegaan en heb ik toch drie stuks op de kop kunnen tikken. Eén ervan doe ik ongelooflijk veel aan, de andere twee stuks zijn echte zomerdingen en wegens het gebrek aan zomer vorig jaar zijn ze niet zoveel uit de kast geraakt. Dus keek ik er dit jaar eigenlijk wel naar uit.
Er waren opnieuw een paar zeer mooie dingen tussen, maar jammer genoeg niet altijd in mijn maat of dingen die niet op mij pasten, al waren ze in mijn maat. Niet zo’n grote buit dus als vorige keer, maar toch één kleedje goedbevonden en dus meegepakt. Maar! Er is een maar! Het is (opnieuw) een echt zomerkleedje, zo een met een haltertopje. Dus wordt het duimen dat het een mooie zomer wordt, anders mag ik het in mijn kast hangen naast het kleedje van vorig jaar.
Een aangename en plezante, rustige namiddag na een ontspannen ochtend, daar kan ik zo van genieten.