Tag: concert

Een fantastisch concert vanavond. De sfeer zat er in, de fans waren wild enthousiast en het optreden was zeer goed.

Het is al enkele jaren geleden dat ik eigenlijk nog naar hem had geluisterd. Het laatste album dat ik ken is dus ook al enkele jaren oud en de nieuwe nummers kon ik niet meezingen, maar dat deed niets af aan de kwaliteit van het concert.

Er werd een buitengewoon prachtige versie gebracht van ‘How soon is now’ en nog een paar andere nummers van The Smiths werden met verve gebracht en waardoor de zaal wild werd. Het enige minder nummer vond ik ‘Some girls are bigger then others’: het klonk flauw, dun … tot op het einde toen het plots erdoor kwam en in crescendo eindigde.

Een concert dat zijn geld meer dan waard was.

In de auto op de terugweg samen met vriendin M. luidkeels zitten meezingen met de CD van The Smiths die in zat en ons bedacht dat het toch wel jammer was dat we beiden zo lang niet meer naar hun én Morrissey’s muziek hebben geluisterd want dat we dat allebei toch wel ongelooflijk graag horen.

Tijd om weer wat nostalgie uit de kast te halen. Eerste taak: I-pod opladen. Tweede taak: den anderen vragen om er muziek op te zetten. Uiteraard The Smiths en Morrissey, maar ook The Cure en Tori Amos … om te beginnen.

Terug van weggeweest en niet zomaar weggeweest: naar het langverwachte concert van Coldplay.

Wat kan ik zeggen? ’t Waren dure kaartjes, maar hun geld meer dan waard en alhoewel: wat is duur vandaag de dag als het op concerten aankomt. Ik heb daar absoluut geen ervaring meer mee dus voor mij lijkt het wel duur, maar misschien is het dat relatief gezien wel niet. Maar toch: elke cent waard. Ik heb genoten, gedanst, gesprongen, gezongen, geroepen en moest ik kunnen fluiten, ik had het ook gedaan.

Een mooie mix tussen nummers van de laatste plaat en oudere nummers, een zaal die enthousiast meezong en riep en klapte en sprong en danste en een band die er klaarblijkelijk ook van genoot.

Als één van de bisnummers kregen we blijkbaar een gloednieuwe song te horen, één die pas af is sinds vandaag of gisteren en die zal uitgebracht worden in november. Of het waar is van die primeur of niet, who cares, het was alleszins een dijk van een nummer.

Eén minpuntje: de organisatie. Neen, die was eigenlijk zeer goed en dat minpuntje is juist dat: eigenlijk té goed. Woensdag kreeg ik nl. een mail van Teleticket service: ‘zonder zorgen naar Coldplay in het Sportpaleis’. Heel wat tips over de mobiliteit, waar je eventueel nog iets kon gaan eten, carpooling, … en ook de timing van de avond:

18.30 uur : deuren open
20.30 uur : Albert Hammond Junior
21.10 uur : pauze
21.40 uur : Coldplay
23.10 uur : verwacht einduur

En dat einduur, dat zat er dus helemaal op. Het concert was mooi getimed zodat ze ‘stopten’ om een paar minuten voor 23u, de zaal de nodige tijd kreeg om hen terug te roepen, twee bisnummers te spelen en af te sluiten. Een tweede kans om ‘bis’ te roepen kregen we niet. Eens de band afging werd de muziek zo ontzettende luid gezet dat je jezelf zelfs niet meer hoorde denken. Het ‘verwacht einduur’ zat er uiteindelijk maar twee minuten naast: 23u12. Dat doet voor mij toch ongelooflijk veel af aan de spontaniteit van een concert. Langs de andere kant: hoe dat Chris Martin het hele concert als een gek over en weer liep en sprongen maakte, misschien kón hij ook gewoon niet meer 🙂

Een zeer klein minpuntje dus want ik ga nu toch goed in de gaten houden wanneer ze nog eens passeren.