Tag: Druk

Gemist

Vandaag had Louis zijn zwemles, maar gezien het vakantie is was die om 13u in plaats van ’s avonds om 19u.

Ik heb mij deze voormiddag en middag dan ook enorm opgejaagd om alles en iedereen op tijd in orde te krijgen zodat we op tijd in het zwembad zouden zijn, dit terwijl ik gezworen had mij deze vakantie niet op te jagen … behalve voor kerst- en oudejaarsavond, om daar toch op tijd toe te komen.

De kinderen zijn namelijk nogal lastig aan de vakantie begonnen wat een duidelijk teken aan de wand is van hoge nood aan rust. Dus was het besluit: we doen niets en als we iets doen is het zeker op het gemak.

Vandaag kon dat dus niet. Maar ondanks het jagen en doordoen is het mislukt: om 13u02 in het zwembad toegekomen en het was al gesloten. Sorry, geen uitzonderingen, na 13u mocht er niemand meer in want het sloot om 13u30. De zwemlerares nog even gesproken, maar verder konden we niets meer doen.

Al het gejaag voor niets dus. Ik was al op weg om terug naar huis te gaan tmet gans de bende oen ik besefte dat het ondertussen eigenlijk al 13u15 was en dat het zwembad om 14u weer open ging. En de kinderen wouden toch zo graag gaan zwemmen. Anna moest nog eten, dus dan maar besloten haar eten te geven in het zwembad terwijl de andere drie vrolijk rondliepen en de boel daar op stelten zetten.

Uiteindelijk zijn de 45 minuten vlug voorbij gegaan en hebben we dus alsnog gezwommen, zij het zonder les voor Louis. ’t Was uiteindelijk allemaal heel relaxed en nu zijn we allemaal aangenaam moe, zo moe zelfs dat Anna in de auto in slaap is gevallen en ze nu nog slaapt, ook al heb ik haar ondertussen in haar bedje gelegd (normaal gezien komt ze dan wakker en wil ze niet meer slapen).

Volgende week is het les op vrijdag om 16u10. Ik weet nu wel zeker dat het zwembad deze keer niet zal gesloten zijn dus als ik een paar minuutjes later kom, zal Louis nog altijd zijn les krijgen. Opjagen is dus sowieso uitgesloten.

De tijd vliegt snel

We zijn vandaag dinsdag en ik probeer me te herinneren wat we zo allemaal gedaan hebben tijdens de voorbij vakantie. En zoals gewoonlijk was het weer hectisch.

Woensdag zijn we ’s middags uit gaan eten met de kinderen. Op restaurant gaan vinden ze fantastisch en gezien het hoogdag was en ik de dag voordien had moeten werken, had ik geen eten in huis gehaald. Wij dus naar de Lunch Garden: een goedkope en lekkere oplossing. In de namiddag zijn we dan naar mijn tante gegaan voor de jaarlijkse traditionle wafelenbak van 1 november. Gezellig (bijna) gans de familie samen met alle kindjes. Een drukte van jewelste, maar wreed leuk.

Donderdagnamiddag ben ik met de kinderen naar de speeltent van Circus Malter geweest aan de Watersportbaan. Leuk: voor 2 € mochten ze daar naar hartelust en zolang ze wilden spelen. Minder leuk: op het foldertje stond vanalles gepromoot, maar uiteindelijk stonden er ‘maar’ 5 springkastelen en een trampoline. Niets grime, niets activiteiten. Voor de kinderen maakte het gelukkig niets uit en ze hebben zich rot geamuseerd. Zelfs Anna vond het leuk op het sprinkasteel.

Zaterdag was zoals gewoonlijk een hectische dag: alleen geen tekenen, dus wel turnen en scouts. We waren van wacht om de kat van de buren eten te geven en bovendien moesten de kinderen nieuwe schoenen hebben en ben ik dus eerst met de drie jongsten de stad ingetrokken om te kopen. Daarna Zelie afgehaald van de scouts en opnieuw de stad in om voor haar schoenen te zoeken (en te vinden).

Zondag heb ik dan weer van luiewijven-koken gedaan: chinees afhalen. Opnieuw de kat van de buren verzorgd en dan in de namiddag met de kinderen op bezoek gegaan bij mijn vriendin E. en haar twee kindjes. De kinderen spelen altijd leuk samen en er is daar een grote tuin. We hebben pannenkoeken ook gemaakt en koffieklets gehouden.

Vrijdagvoormiddag een doktersbezoekje voor Jan en mezelf. In de namiddag was het dan wat kalmer omdat ik Jan nog eens een dutje opgedrongen heb, iets waar hij duidelijk nood aan had.

Daartussendoor moesten er uiteraard nog boodschappen worden gedaan, de was, afwas en een beetje strijk, koken, opruimen … De gewone dingen.

En zo is de vakantie voorbij voor je er erg in hebt.

Ik weet niet goed waar mijn hoofd staat

Dat is, sinds ik terug beginnen werken ben.

De lumineuze oplossing om een beetje meer tijd te hebben met de kinderen was om 4/5 te gaan werken. Geen probleem hier op het werk: ze hebben me zonder problemen een tijdskrediet aangeboden.

Ik kreeg evenwel de waarschuwing dat dat eigenlijk geen oplossing is: als er niemand bijkwam om die 1/5 over te nemen zou ik evenveel of zelfs meer moeten werken. Maar ik vond dat overdreven en dacht dat dat allemaal wel zou meevallen.

De sceptici hebben dus gelijk gekregen: overladen van het werk ben ik nu. Meer dan vroeger neem ik werk mee naar huis om ’s avonds nog een beetje te verder te doen en als ik de moed heb op mijn vrije dag, dan doe ik ook nog wat werk als Anna slaapt.

Gelukkig is er sprake van een extra werkkracht aan te nemen. Ongelukkig genoeg blijft het voorlopig bij “sprake van”: het groen licht daarvoor moet door onze contractuele partner gegeven worden (dus niet mijn werkgever) en dat kan nog een tijdje duren (budgetten en alles en zo).

Ondertussen ploeter ik deftig voort en bijt op mijn tanden in de hoop op een betere toekomst (klinkt wel lekker melodramatisch hé :D).

Organisatie

‘k Ben er niet altijd goed in, maar ik heb zo toch mijn momenten. Zoals vorige zaterdag.

Sowieso is zaterdag de drukste dag bij ons in termen van activiteiten voor de kinderen. Het programma ziet er dan zo uit:

  • 9-10.30: turnen Zelie
  • tussen 9-10.30: boodschappen doen
  • 10.50-12.30: tekenschool Zelie
  • 11.30-12.30: turnen Louis
  • 14-17: scouts Zelie

Gans de voormiddag is dat dus rondrijden en waar mogelijk spring ik dan nog even thuis binnen om vanalles te doen voor het eten, of beter: om instructies aan Michel te geven voor het eten. Aangezien zowel Louis als Zelie dan ’s middags gedaan hebben om 12.30 springt Michel dan bij (met velo) om Zelie af te halen.

Dan is het vlug, vlug alles op tafel zetten om te eten, Jan in bed steken en Zelie voeren. Daarna is het even kalm tot we Zelie weer moeten afhalen.

Zaterdag was er een planswijziging. Het zou geen scouts zijn want we hadden tickets voor het filmfestival (voor kinderen) en dus zou ik met Zelie en Louis daar naartoe gaan. Michel moest al om 12u op het festival zijn (voor iets dat totaal niets te maken had met onze tickets) en dus kon hij Zelie niet afhalen, én er moest een oplossing gevonden worden voor onze twee jongste spruiten.

Nieuwe planning: de voormiddag bleef ongeveer hetzelfde. Wijzigingen: geen boodschappen doen (wijselijk vrijdag gedaan) en in de plaats naar daarvan me geconcentreerd op het voorbereiden van het middageten (m.a.w. duidelijke instructies aan Michel gegeven), Louis afgehaald op het turnen om 12.15, langs thuis gepasseerd om alles in te laden, Zelie afgehaald en naar mamie en grandpère gereden voor het middageten: zij gingen immers op ons twee prutskens passen.

Gezien alles goed voorbereid was qua eten (alleen nog vis bakken en de rest lichtjes opwarmen) zaten we in een mum van tijd aan tafel en waren we op tijd klaar zodat ik zelf Jan nog in bed kon steken en toch nog ruim op tijd in de cinema was.

Een beetje hectisch allemaal en achteraf gezien relatief onnodig: ik had mijn mail ’s ochtends niet meer gelezen of ik had beroep kunnen doen op mijn schoonouders, maar al bij al viel het mee.

Ja, ik heb ook mijn momenten, al zijn ze zeldzaam.

Moe in het kwadraat

Het is hier altijd hetzelfde liedje.

In principe hebben wij een zeer beperkt sociaal leven. Enerzijds is er uiteraard het feit dat wij niet echt sociale mensen zijn 😀 Maar met vier kinderen uitgaan is niet alleen niet evident maar ge moet maar goesting hebben om ze (constant) achter te laten bij iemand anders. Ik heb die goesting niet echt. Ik vind het vreselijk als ik ergens naartoe moet als de twee jongsten nog niet in bed liggen.

Alleen de twee jongsten, want aan Zelie en Louis kan je al uitleggen wat je gaat doen en waarom en bij wie en alle andere details die ze willen (en mogen) weten. Bij Jan en Anna kan dat nog niet en alhoewel Anna momenteel nog geen last heeft van verlatingsangst, ze begint al goed te weten wanneer ik wegga. Jan zit dan zo op het randje tussen al iets kunnen uitleggen en het eigenlijk nog niet volledig begrijpen en dus is het meestal drama als hij ons ziet weggaan.

Hetzelfde liedje betekent: als we dan een beetje sociaal leven hebben is het alsof we 11 maanden niets te doen hebben en dan alle activiteiten in de overige maand vallen.

Deze maand is het weer van dattem, of erger: deze keer zit het in twee weken gepropt. Te beginnen met vorige week zaterdag: een vrijgezellendag; zondag: Gent Fietst, maandag: vergadering, dinsdag: vergadering, vrijdag: optreden, zaterdag: trouw; zondag: flikkendag; morgen: afstudeerfeestje; donderdag: algemene vergadering plus toespraak.

Resultaat is dat ik moe ben. Zeer moe. En nog geen tijd gehad om een beetje extra te rusten. Want naast ons eigen sociale activiteiten zijn er nog de activiteiten van de kinderen.
Maar niet getreurd: het is het allemaal waard (geweest) want ik heb me tot nu toe zeer goed geamuseerd en zelfs de dingen die nog moeten komen zullen wreed wijs zijn, zonder enige twijfel.

Dus nog even op mijn tanden bijten en zo te zien wordt het volgende week weer kalm(er). Niet dat dat niet zou kunnen veranderen natuurlijk 🙂

Moe II

Mijn zeer goede voornemen om deze week eens vroeg in bed te kruipen en dan lekker fris te zijn tegen vrijdag en zaterdag is tot nu toe zeer erg mislukt.

Na de zware nacht zaterdag is het helemaal om zeep met mijn uitgerustheid.

Zondag kon ik niet vroeg in bed wegens ‘Prison Break’ (flauw excuus, ik weet het), dus dacht ik: de volgende dagen lukt het wel. Er staat niet echt iets gepland. Tenminste, dat dacht ik.

Ik was immers vergeten dat er maandagavond een vergadering was van het buurtcomité en ik had beloofd er naar toe te zullen gaan. De belofte ging zo ver dat ik had gevraagd om mij te komen halen, kwestie dat ik dat nog wel eens durf te vergeten. Maar goed ook dus want ik was het vergeten … tot een uur voor de vergadering en toen viel mijnen frank (alhoewel ik nu ‘euro’ moet zeggen zeker?).

Mijn buren zijn me dan ook nog effectief komen halen en dus was het vergaderen van 20u tot 22u. Uiteraard werd er daarna nog een beetje nagepraat op straat en ‘Oeps!’ plots was het 23u en ik was nog niet thuis. Daar ging mijn vroege avond dus.

Dinsdag ga ik de kinderen afhalen van de studie op school en zie ik een pijltje klaarstaan voor de vergadering van de klasafgevaardigden (doe ik nu al een paar jaartjes). Ik trek mijn wenkbrauwen op en als ik thuiskom bekijk ik nog eens de brief van de klasafgevaardigden en de data erop. Bleek dat de vermelde data deze waren van vorig jaar (toen de vergadering donderdag 22 september was) en dat op de begeleidende brief de juiste datum van dinsdag stond.

Weer vergadering dus van 20u tot 22u. Maar gezien ik nog info nodig had van een mede-klasafgevaardigde over een ander onderwerp betreffende de school, zijn we nog ‘iets gaan drinken’. Uiteraard hebben we besproken wat moest besproken worden, maar ook over heel veel gesproken wat niet echt besproken moest worden … en toen was het plots half één. Weeral mis.

Woensdag was ik dus nog meer moe dan dat ik de week begonnen was. OK. Nu echt vroeg in bed: geen vergaderingen, geen onverwachte dingen, niet sporten vanavond (want partner in crime kon niet), geen excuses … tot ik besefte dat ik de strijk nog moest halen bij de strijkster. Anna zat er pas relatief laat in en het was dus al 21u tegen dat ik kon vertrekken. Eens terug moest alles nog weggelegd worden … en toen was het weer 23u15.

Gelukkig heb ik vorige nacht héééél goed geslapen: Anna is niet één keer wakker geworden (wat de nachten ervoor niet het geval was want toen kwam ze telkens zeker om 5u wakker en twee keer ook om 3u 🙁 Niet dat ik haar dan uit haar bedje moet nemen, maar ik ben ermee ook wakker) en ik heb zalig diep geslapen. Ondanks de niet zo lange nacht voel ik mij dus wel relatief uitgerust.

Vanavond mag ik nog naar Oudenaarde rijden om mijn kleren te halen voor de trouw zaterdag, dus mag ik het weer vergeten om vroeg in mijn bed te kruipen.

Morgen overdag een beetje slaap inhalen zal ook niet lukken: veel te doen en om 13u moet ik al bij de kapper zijn terwijl de school gedaan is om 15u.

Morgenavond gaan we dan naar Henk kijken en overmorgen is het dan de trouw van mijn nicht.

Zondag slapen????

Pfff

Het weekend is weer voorbijgevlogen en met de start van het nieuwe schooljaar is de rust ook verdwenen.

Vrijdag is Zelie thuisgekomen met een rugzak vol boeken om te kaften tegen morgen. Zowel Michel en ik hebben vanavond zitten kaften en er was algauw bijna anderhalfuur voorbij voor het gedaan was. Een geluk dus dat we nog maar één kind in het lagere zitten hebben want in de kleuterklasjes is dat dus nog niet nodig. Het zal wat geven volgend jaar.

Zaterdag is het turnen voor Zelie en Louis opnieuw begonnen en vanaf volgende week zal Zelie misschien ook naar de tekenschool gaan op zaterdag (nu nog volzet maar we krijgen midden volgende week een telefoontje om te zien of ze een extra groep gaan inleggen). Het programma zal dan zijn:

  • 9u tot 10u30: turnen Zelie
  • 10u50 tot 12u30: tekenschool Zelie
  • 11u30 tot 12u30: turnen Louis

en vanaf oktober ook nog:

  • 14u tot 17u: scouts Zelie

En zo zijn we dan ook volgeboekt elke zaterdag. Doordat dat zowel Zelie als Louis om 12u30 gedaan hebben wordt Michel dit jaar ook ingeschakeld. Ik zal Zelie dan met de auto naar de tekenschool brengen en haar fiets in de koffer steken en Michel kan haar dan afhalen met de fiets.

Ondertussen vanavond ook al dingen klaargezet voor school morgen: extra kleren voor Jan, Zelie haar boekentas gevuld, drankjes gevuld, … en ook voor Anna: zij gaat morgen voor het eerst naar de onthaalmoeder. Dus: pampers klaarzetten, doekjes, tas met reservekleertjes, knuffel, tuut (alhoewel ze die laatste twee niet echt gebruikt maar better safe then sorry, nietwaar). Mij kennende zal ik uiteraard iets vergeten zijn, maar we doen ons best 😉

En zo begin ik morgen dan ook opnieuw te werken. Gelukkig moet ik daar niets voor klaarzetten, gewoon zorgen dat ik op tijd uit mijn bed geraak om niet te laat te komen. Nu maar hopen dat de kinderen een beetje meewerken 😀

Voorbereidingen

Morgen vertrekken mijn wederhelft en ikzelve voor een (welverdiend?) weekendje onder ons tweeën.

Vandaag ganse dag van voorbereiding gedaan, want zo vier kinderen achterlaten gaat niet zo maar. Er moesten drie valiezen gepakt worden, nog eens over de details van opvang en ophaling gegaan met mamie en zuslief, over en weer gelopen om nog een beetje was te doen, …

En dan morgen veel rondrijden vooraleer we dan eindelijk kunnen vertrekken.

Zelie naar haar kamp brengen dat begint om 9u. Louis gaat een dagje naar zee met de opvang en moet daar ook om 9u zijn, dus dat wordt een beetje goochelen. Eens de oudste afgezet zijn breng ik de twee jongsten naar mijn nicht.

K. is de meter van Jan en zal de komende drie dagen voor hem zorgen. Anna blijft een paar uur daar tot A. (zus van K. en meter van Anna) haar daar zal ophalen om dan de rest van het weekend voor haar te zorgen.

Louis en Zelie zullen op het einde van de dag opgehaald worden door mamie. Daar zal mijn zus beide kinderen afhalen zodat ze dan de rest van het weekend bij haar te blijven (vandaar maar drie valiezen in plaats van vier).

En als iedereen weg is, vlug terug naar huis, onze valies pakken en wegwezen.

Houffalize, here we come.

Uit

9u20 ’s ochtends en Michel belde net of ik een kaart bij de bank kon afhalen.

Nope. No can do today. Drukke dag voor iemand die in se niet werkt.

Vandaag begint namelijk de braderij in de Korte Dagsteeg en alle bijhorende straten en ik MOET daar naar toe.

Moeten, zeg ik u, want ik hou immers van nieuwe dingen kopen en dan nog vooral als ze afgeprijsd zijn. OK, ’t zijn dingen uit vorige collecties, maar zo’n modefreak ben ik nu ook niet. Van de meeste dingen zie je trouwens niet of het nu van dit jaar is of van vorig jaar, dus who cares.

En eigenlijk moet ik mezelf hier verbeteren: ik hou van nieuwe dingen kopen bijna alleen als ze afgeprijsd zijn. Ik voel me altijd schuldig om de volle pot voor iets te betalen dus zijn braderijen (en solden) de idealen plaatsen voor mij.

Er komen er hierna nog twee, als ik mij niet vergis, maar deze is mijn favoriete omdat er een aantal winkels meedoen waar ik zeer graag kom.

Dus deze voormiddag kan ik helemaal niet naar de bank.

Deze namiddag kan ook al niet: om 13u is het controle bij K&G voor Anna, om 15u leesuurtje bij Zelie in de klas. Tegen dat dat gedaan is moet ik de twee jongens halen en zo is de dag weer voorbij.

Het zal dus voor morgen zijn.

Sensory overload

Vanavond naar het Eurovisiesongfestival gaan kijken in groep: er was eten en drank en veel mensen en dat is altijd leuk voor het songfestival, want ik kijk daar nu eenmaal niet naar voor de schone muziek, wel omdat het zo leuk is commentaar te geven. En in je eentje commentaar geven en lachen met acts is niet leuk, niewaar.

De drie oudsten zijn gaan slapen bij mamie en grandpère. Anna kan dat uiteraard nog niet, zij moet nog dicht bij mij blijven kwestie dat ze dan tenminste eten heeft.

Het was zeer gezellig en druk en ook wel luid. Tot 22u30 heeft Anna zich eigenlijk wreed braaf gehouden. Nadat ze gegeten had dacht ik een toertje te maken zodat ze in slaap zou kunnen vallen, maar dat is niet gelukt.

Anna lag met wijdopengesperde ogen in de buggy en gaf geen teken om in slaap te vallen. Ik ben dan maar met haar naar huis gegaan om haar in alle rust in haar bedje te kunnen leggen.

Thuis bleef ze maar overalert en zelfs na nog wat gedronken te hebben, waarvan ze meestal slaperig wordt, bleef ze superwakker.

Ik heb haar nu uiteindelijk gewoon in haar wieg gelegd en na nog een heel klein beetje tegensputteren is ze toch (eindelijk) in slaap gevallen.

Het was duidelijk allemaal te veel voor haar.