Tag: Druk

De laatste loodjes

Weer twee dagen niet geschreven, maar daar zijn goede redenen voor.

Maandag vergadering met de schoolraad. Altijd wreed interessant. Altijd leuk om de verschillende opinies te horen over schoolzaken, de meningen te horen van mensen die volledig buiten de school staan, de leerlingen van de school zelf, de leerkrachten, de directie en uiteraard de ouders ook.

Dinsdag nog een schoolgerelateerde vergadering, deze keer met de klasafgevaardigden van de basisschool. Ik mocht de vergadering openen, wegens dat de voorzitter een beetje later zou zijn. Niet zo leuk als ge daar niet echt op voorzien zijt (ben normaal gezien de secretaris), maar het viel wel mee. Toch content toen de voorzitter opdook, daar niet van. Leuke vergadering gehad en een nog leukere navergadering. Gezellig bijgepraat, want met die opleiding was het lang geleden dat ik nog eens op mijn gemak kon kletsen met mijn vriendinnen en kennissen.

En dan vanavond weer weg en het is nu ook definitief: mijn korte vakantie-van-de-opleiding is voorbij. Vanavond was het namelijk de informatievergadering voor onze laatste semester, ook gekend als de semester-waarin-we-onze-stage-moeten-doen. Veel informatie gekregen en ik weet nu ook al wie mijn stagebegeleider gaat zijn (had gehoopt op M. en heb haar ook ‘gekregen’, joepie!). Ik weet nu ook dat het tijd wordt om toch al een paar dingen te beginnen voorbereiden, dus tijd om de studies weer op te nemen.

Het wordt nog eens een zeer druk semester, maar ik heb de indruk dat het toch beter gaat meevallen dan vorig semester. Ik voel mij toch al geruster en ik vermoed dat mijn stagebegeleider daar toch ook wat mee te maken heeft: ’t is een heel toffe, zeer correcte madam, iemand waar ik mij zeer op mijn gemak bij voel, dus alle commentaar die zij gaat hebben, weet ik dat ik dat niet verkeerd ga opnemen. De vakmentor op mijn stageschool is ook al een toffe madam waarmee het lijkt te zullen klikken, dus mijn uitgangspunt is al een pak minder zenuwachtig.

De laatste rechte lijn is ingeslagen. Op naar het einde.

Examen deel 1

Vandaag mijn eerste examen gehad. EHBO. Ik had er serieus voor gestudeerd en nog goed ook, want ik vond het gemakkelijk, juist omdat ik het gestudeerd had. Het is dus goed gegaan. Heel goed zelfs. Een hele opluchting.

Er waren twee delen: eerst een schriftelijk deel, dan even buiten en dan één voor één terug binnen om het praktisch deel te doen. En daar op de gang herinnerde ik mij weer waarom ik ooit gezworen had nooit meer terug te gaan studeren: examenstress.

Want zelfs als ik weet dat ik het kan (zoals vandaag bijvoorbeeld) dan nog heb ik ongelooflijk veel stress. En zelfs als het ene deel al zeer goed verlopen is en ik bevestigd word in mijn ‘weten’ dat ik het ken, dan nog vermindert dat niets aan de stress. Dus sta ik gedurende het hele examen zo gespannen als iets.

Het gaat iets beter nu: een vergadering met schuimwijn kan dan wel helpen. Maar jongens wat ga ik content zijn als donderdagavond voorbij is.

Van de boog

Gisteren toch overdag nog wat flink doorgewerkt, want gisterenavond kregen we bezoek. Een combinatie van werk (of toch voor de toekomstige verbouwingswerken hier) en plezier, en dat is nog goed gelukt ook: er was een mooie afwisseling en er zijn knopen doorgehakt zodat we eindelijk vooruit kunnen.

Het was heel gezellig en het heeft deugd gedaan om eens met iets anders bezig te zijn en vooral, andere mensen te zien. Maar de vermoeidheid had mij ingehaald: ben ik toch niet in slaap gevallen zeker? Shame on me. Het was ‘gelukkig’ net op het moment dat het bezoek van plan was te vertrekken, maar toch.

Soit. Ik ben daarna maar onmiddellijk in bed gekropen en heb voor een keer een zeer goed nacht gehad: zeer vast geslapen en nog een klein beetje uitgeslapen ook deze ochtend. Ik voel me weer relatief kiplekker (ware het niet dat die sinussen nog niet 100% zijn, maar ook die zijn al een pak beter).

Vandaag en morgen zetten we psychologie even op kant (nog 30 blz. te gaan, dus dat zal wel lukken) om EHBO onder de knie te krijgen. Allez vooruit.

Zwoegen

Heb ik al gezegd dat het niet zo goed vlot? Enfin, ik mag eigenlijk niet klagen. Zit over de helft van vak één en als ik de hoofdstukken in mijn hoofd overloop heb ik verbazend veel onthouden. Langs de andere kant is dat eigenlijk toch niet zo vreemd, want we hebben vier werken moeten maken waarbij we telkens minimum vijf linken naar de cursus moesten leggen, dus dan leest ge hem wel al eens een paar keer grondig.

Maar waarom het niet echt vlot: de gezondheid wil niet mee. Ik slaap zeer slecht. Nachten waarbij ik de indruk heb geen oog dicht te doen. Het resultaat is dat ik doodmoe rondloop. Niet bevorderlijk om te studeren dus. Daarenboven doen mijn sinussen zeer lastig: hoofdpijn, verstopte neus, speirpijn, … Nog iets dat niet bevorderlijk werkt.

Ik loop er dus mottig bij zonder ziek te zijn. Leuk is anders. Alles gaat moeizaam en duurt dubbel zo lang waardoor het nog meer tegen steekt.

Gisteren heb ik mij een snipperdag genomen. Enfin, ik heb een heeeeel klein beetje gewerkt en het dan maar opgegeven. Het ging absoluut niet. Dus ben ik ’s avonds, na het eten, onder een dekentje gekropen in de zetel en heb daar een beetje half liggen slapen en half naar een film liggen kijken. Op tijd in bed, wegens doodmoe, maar weer een zeer ‘wakkere’ nacht. Bizar genoeg voel ik mij toch iets minder moe en mottig vandaag. Zijn het de dutjes die ik deed, of ligt het aan het feit dat ik blijkbaar toch meer geslapen heb dan dat ik de indruk had (misschien heb ik wel gedroomd dat ik wakker lag?), wie zal het zeggen.

Dus rap nog een beetje studeren, want vanavond komt er volk en gaan we de komende verbouwingen nog eens grondig bespreken. Spannend (en net als i. kijk ik daar absoluut niet naar uit, maar als het een beetje meezit is het hier ook voor de allerlaatste keer want de bedoeling is om deze keer af te sluiten met een volledig afgewerkte versie).

Dip-up

Kijk. Wat een mes op de keel soms kan doen.

De laatste weken zag ik het niet meer zitten, met die studie en zo. Deadlines die ik mij niet zag te halen. Resultaat was een serieuse writers block waardoor het zeker niet lukte. Maar soit, dingen zijn toch op tijd in orde geraakt en nu is het vakantie en toch weer niet want er zijn nog deadlines te halen en dingen te studeren.

Dus nog twee werken maken tijdens de vakantie, één met deadline morgen. Nog een andere opdracht herwerken wegens nipt voldoende_maar_niet_goed_genoeg. En wat peinst ge: writers block. Al twee dagen voor de computer en geen letter kunnen typen. En dan komt schoonbroer op de proppen en zegt ‘wij gaan morgen shoppen, samen met de kinderen, maar alleen als ge minstens begonnen zijt aan dat werk’.

Meestal werkt dat averechts bij mij. Van de weerbots doe ik meestal zelfs gewoon geen poging. Maar ik wist dat het moest en dus deed ik het maar en het is nog af geraakt ook: ik was de opdracht aan het afwerken net toen hij toekwam. Dus kon ik gisteren mijn opdracht, die tegen morgen binnen moest, gisteren al indienen. En blijkbaar was het de duw die ik nodig had, want vandaag heb ik die andere opdracht al voor 3/4 afgewerkt en zal die mooi voor het nieuwe jaar gedaan zijn. Daarna moet ik dringend beginnen studeren.

Ik zit mijzelf al maanden voor te houden dat het ophoudt in juni, maar voor mijn part mag het nu al ophouden. Langs de andere kant, ’t zou wreed weggesmeten tijd en geld en zo zijn. De idioot die beweerde bij de inschrijving dat die opleiding goed combineerbaar is met werk en gezin dwaalde duidelijk. Of het is iemand die geen kinderen heeft en nooit de combinatie gedaan heeft. Of alletwee natuurlijk. Het is namelijk niet echt combineerbaar. Wel loodzwaar.

And we’re back

Time flies when you’re having fun, zeggen ze, maar als je het ongelooglijk druk hebt ook. Ik zie dat het van november geleden is dat ik hier nog langs geweest ben. Lang dus. Te lang.

Maar kijk, het semester liep op zijn einde en dat betekende ongelooflijk veel werk: zowel op het werk (deadlines, deadlines, deadlines) als voor de opleiding en daarnaast nog de gewone troep thuis. Ik moet eerlijk bekennen dat, als ik ’s avonds niet werkte, ik uitgeput voor pampus in de zetel lag te niksen … en vooral veel te laat in bed kroop, te moe om zelfs maar naar bed te gaan. Niet goed hé.

Het is kerstavond, vanavond, en mijn laatste opdracht voor de opleiding is sinds een klein uurtje afgewerkt. De deadline is tot voor middernacht, maar ik wil toch nog iets aan het samenzijn met de familie hebben, dus ik heb maar zolang niet gewacht 🙂

Voor vanavond wens ik jullie allemaal een zeer leuke avond, met fantastische mensen om u heen om er fijne herinneringen mee op te bouwen. Veel liefde en verdraagzaamheid. Veel genot en liefdadigheid. En tot binnenkort.

Idem

Meneer volume 12 zegt het zowaar: weg is september.

Veel en veel en veel te druk geweest om goed te zijn. Vorige maandag zat ik er volledig door. Zin om achter alles een punt te zetten. Maar kijk. This too shall pass, and ik has.

Oktober ziet er een pak rustiger uit, dus ook meer tijd om hier te passeren en te vertellen. Van de oudste dochter die gisteren vertrokken is met het koor en orkest van de school om een weekend van repetitie te doen voor hun optreden op 22 oktober (Antwerpen) en 26 oktober (Gent) in de Opera. Spannend.

Of van onze jongste zoon die al een heel pak voetbalmatchen gespeeld heeft en wiens ploegje tot nu toe onverslagen bleef. Morgen match tegen de andere ploeg in hun reeks die nog niets verloren hebben, dus dat belooft ook spannend te worden.

Of van onze jongste, die gewoon in het eerste studiejaartje zit (een jaartje te vroeg) en waarvan blijkt dat dat een goede zet was (ik was daar toch niet echt gerust in) en die dus ondertussen begint te lezen en eigenlijk ook al mooi schrijft (het mooiste handschrift van de vier, nu al).

Of van onze oudste zoon, die een nieuwe stap in zijn ontwikkeling gezet heeft en waar ik zeer content van ben dat hij het aangedurfd heeft en dat dankzij een ongelooflijk goede leraar waardoor hij weer met veel plezier naar school gaat (de invloed van zo’n leerkracht op kinderen is toch echt niet te onderschatten).

Yep, oktober is begonnen en ik kan ook weer een beetje ademhalen. Het wordt sowieso een druk jaar voor mij: deze laatste twee semesters SLO ga ik keihard moeten werken. Maar kijk, met een beetje slaap in te halen en een paar dagen het kalmer aan te kunnen doen, zie ik het weer volledig zitten. Nog een paar maanden op de tanden bijten, en we geraken er wel.

En al dat andere dan?

’t Is hier zeer druk, zo tijdens de Gentse Feesten. Er ‘moet’ buitengegaan worden, want wij hebben een engagement dat wij (met veel plezier) moeten vervullen.

Dus zijn wij weg van ’s middags (enfin, rond 14.30u vertrekken we hier toch) tot ’s avonds en dan moet er nog gekookt worden …

Er zijn nog dingen die ik zou willen doen, maar de tijd is nu eenmaal beperkt en daar moet je het mee doen. En al dat andere, zijnde de huishoudelijke taken, die stoppen uiteraard ook niet omdat er buitenshuis dingen te doen zijn.

Dus heb ik mij een beetje georganiseerd vandaag, zodat het niet volledig de spuigaten uit zou lopen tegen het einde van de Feesten. Het eten voor vanavond is grotendeels voorbereid, zodat ik mij niet moet opjagen als het weer een beetje uitloopt, er zijn twee machines ingestoken, de living is (een beetje toch) opgeruimd, de vuilniszakken staan klaar om buiten gezet te worden (donderdag is feestdag, weetwel), de afwasmachine draait en de rest van de was is gesorteerd en klaar om vanavond ingestoken te worden.

Zo georganiseerd, soms verbaas ik mijzelf 🙂 *tijd om weer te vertrekken*

Voorbereidingen

Drie avonden op rij bezig en nog drie avonden te gaan.

Zondagavond naar een zeer leuke trouw (waar er een feest was met tussendoor ook lekker eten. En omdat er zoveel gedanst werd vanaf het begin, duurde het ook langer vooraleer alle gangen geserveerd werden. Maar gelukkig geen moment de tijd gehad om daar last van te hebben).

Gisteren en vandaag aan de voorbereidingen begonnen voor de Gentse Feesten. Zowel Puppetbuskersfestival als MiramirO staan elk jaar op ons lijstje, dus is het elk jaar weer puzzelen wat wanneer te doen zodat we zoveel mogelijk voorstellingen kunnen meepikken. Uiteraard doen de kinderen en ik dat samen met de collega’s van Gentblogt, dus komt er heel wat overleg aan te pas (en hapjes en drank en gezellig gebabbel).

Het waren al drie zeer late avonden en het ziet er dus niet naar uit dat de rest van de week beter wordt. Voor morgen staat Prince op het programma; overmorgen overleg voor de werken in huis en dan vrijdag een avondje met de vriendinnen.

Nog een geluk dat het mijn laatste werkdagen zijn zodat ik volgende week nog kan uitrusten vooraleer de Gentse Feesten beginnen. Zaterdag staat er alvast niets op het programma: beter kan niet.

Mag ik nu eindelijk rusten?

Nen mens denkt dat, met dat de examens voorbij zijn, het rustiger wordt. Maar dat was buiten het volgeboekte weekend gerekend.

Eerst was er zaterdagochtend nog een selectieproef voor een job. Niet goed, maar dat gaf niet want zo had ik meer tijd voor wat ook nog moest gebeuren: boodschappen doen en voor Jan gaan supporteren.

Jan had zijn laatste voetbaltornooi voor het nieuwe seizoen herbegint. Een andere mama en papa waren hem komen halen (wegens die selectieproef) en zo heb ik hem maar 3 van de 5 matchen zien spelen, maar ze hebben dat goed gedaan: alleen de eerste verloren en de rest gewonnen. En vooral: ze hebben zich geamuseerd. Het is altijd leuk om zien hoe plezant ze het vinden om te voetballen en dat ze het missen als het even stilligt.

Terwijl ik boodschappen deed en over en weer reed naar Jan, heb ik mijn schoonbroer kunnen optrommelen om te helpen met de andere drie, want voor hen was het ‘seizoen’ nog niet afgelopen: er moest nog gezwommen worden (Zelie, Louis en Anna) en naar de tekenacademie (Louis).

Jan en ik hebben dan niet op de uitreiking van de prijzen gewacht want we werden in Oudenaarde verwacht voor een feestje. Dus na de laatste match vertrokken richting huiswaarts om ons klaar te maken en de rest van het gezin, – 1, op te pikken. Vandaar door naar de tekenschool om Louis op te pikken en dan konden we eindelijk doorrijden.

Zeer leuk feestje gehad in Oudenaarde, zo leuk dat we ons een breuk verschoten toen bleek dat het al 23.30u was en we dringend doormoesten wegens dat we vandaag zelf een feestje gaven, een brunchfeestje dan nog.

De wekker stond om 8u om dan alles klaar te maken voor het feestje hier en nog een geluk dat de familie niet altijd even ‘stipt’ is, want wij hadden gezegd tussen 10.30u en 11.00u en de eerste personen waren hier pas om 11.15u: wij waren net klaar.

’t Was zeer gezelling en er is veel gebabbeld en gegeten geweest (gelukkig) en tegen 15.00u zijn de laatsten dan vertrokken

Een uur later was heel de keuken al opgeruimd en ben ik in mijn bed gecrashed: een goed anderhalfuur geslapen. Het was blijkbaar echt nodig. De agenda voor de volgende week is zo goed als leeg en ik ga toch proberen dat zoveel mogelijk zo te houden.