Tag: Druk

Sleep

Vandaag ga ik mij een beetje door de dag slepen, peins ik zo. Amper 4 uur geslapen vanacht. Dat gebeurt wel eens als je pas om 4.00u ’s ochtends gaat slapen en de wekker om 8.00u al afgaat. Ook al is het weekend.

Want straks komt de familie eten en ik moet nog boodschappen doen zodat ik hen eten kan voorschotelen.

Dus nu rap naar de Colruyt, de laatste dingen halen. Dan koken zodat ik klaar ben tegen 11.00u. Dan zorgen dat het eten zelf klaar is om 12.00u. Zelie en Anna wegbrengen om 13.00u. Samen met de familie Jan naar de voetbal brengen om 14.20u. Allemaal samen naar zijn match kijken om 15.15u. Terug thuis tegen 16.30u (ongeveer toch). Anna afhalen rond 17.00u. Taart eten als we terug zijn en dan tegen 18.00u/18.30u zorgen dat de broodjes en beleg op tafel staan. En gelijk wanneer iedereen uiteindelijk naar huis vertrekt, ik zal voor 22.30u niet kunnen gaan slapen want rond dat tijdstip moet ik Zelie nog afhalen van de voorstelling.

Allez. Rap mijn koffie uitdrinken en eraan beginnen.

Voorbereidingen

Zondag had Jan zijn verjaardagsfeestje met de vriendjes. Overmorgen is het een feestje voor de familie. Dan vieren we Jan én Anna hun verjaardag.

Het wordt een drukbezette dag en naast het programma op de uitnodiging moeten Zelie en Anna ook nog naar het balletoptreden gebracht en gehaald worden.

Er komen dus mensen eten en dat moet op tafel komen. Probleem is dat ik morgen geen tijd heb om iets te doen wegens een hele dag les en na de les moeten Zelie en Anna – weeral – naar de repetitie voor het ballet (generale deze keer) en moet ik ’s avonds helpen op het retoricabal.

Dus heb ik vanavond maar gekookt: frietjes gesneden en voorgebakken voor morgen en de eerste schotel voor zaterdag voor 90% klaargemaakt. Zaterdagochtend kan ik dan de eerste afwerken en de tweede schotel maken en klaar zijn tegen dat de mensen komen … hoop ik toch.

Zelie heeft zelfs meegeholpen, maar dan voor zichzelf. Want morgen heb ik dus geen tijd om te koken en zij heeft repetitie van 16.30u tot 21.00u. Ze kan dan uiteraard een broodje meedoen, maar dat eet ze ’s middags ook al. En dus heeft ze een pastasalade gemaakt (met een beetje hulp van mij).

Ik kan soms toch zo georganiseerd zijn, dat ik er zelf bang van word.

Oef!

Een ‘oef!’ die waarschijnlijk te horen was van kilometersver. Zo een ‘oef!’ heb ik rond 15.00u geslaakt, want toen was het verjaardagsfeestje van Jan gedaan en waren wij thuis.

We zaten sinds 10.30u in Pretland met 14 kinderen (waaronder ons eigen 4, dus 10 vriendjes en dat valt al bij al mee). Bij aanvang viel dat allemaal nogal mee. Niet te druk. Niet te luid. Kinderen hadden plaats. Het was leuk. Toch alleszins voor de kinderen.

Tegen 14.00u was het hek van de dam. De tafels stonden gedekt voor een kleine 30 feestjes, waarvan er ongeveer 6 begonnen in de voormiddag, zoals het onze. De rest kwam dus in de namiddag, en dat hebben we mogen horen.

Toen de ouders eindelijk om hun kinderen kwamen had ik bijna geen stem meer en was ik bekaf. Maar het belangrijkste is dat Jan een fijn feestje heeft gehad, dat de kinderen ook een leuk feestje hebben gehad, dat er geen problemen zijn geweest.

Maar ik ben ongelooflijk blij om in mijn zetel te zitten en zie er enorm tegenop om eruit te komen om de kinderen eten te geven en in hun bad te steken. Straks toch even op mijn tanden bijten en dan rust voor de rest van de avond.

’t Is weer voorbij

Soms lijkt het alsof je gewoon eens met je ogen geknipperd hebt, en dat het weekend al voorbij is gevlogen. Maar dat heb je als het weer druk is geweest.

Zaterdag weer bomvol met activiteiten van de kinderen. Alleen Zelie is niet naar de scouts geweest (wegens nog steeds last van de keel en een ganse dag buiten lopen is dan niet echt aan te raden), maar in de plaats kregen we er een ‘activiteit’ bij: een ongelooflijk gezellig familiefeestje bij de nonkel van Michel. Met de familie die we (te) weinig zien, dus dat maakt het dubbel leuk.

Veel bijgebabbeld, te weten gekomen dat er een baby bijkomt in de familie en dat we, naast de trouw in maart, ook naar een trouw in juli zullen mogen gaan. De ‘jongeren’ laten ook van zich horen 🙂

Zondag dan even tot bij een collega-student gereden op de Dag van de Ambachten, samen met Zelie. Schoon dingen gezien en ik wist het wel, want ik had hem al zien droedelen in de les en was volledig onder de indruk. Ze doen dus ook van interieurinrichting en hun prijs/kwaliteitverhouding ziet er zeer goed uit, dus heb ik Michel opgedragen om hen te contacteren in het kader van ons huisproject. We zien dus nog.

En nu uitrusten zodat we morgen weer klaar zijn voor de werkweek.

Afgeschaft wegens sneeuw

Deze nacht zijn we (na een ongelooflijk leuk kerstfeestje op het werk van Michel) naar huis gekomen in de sneeuw. Om 3.30u was het hevig aan het sneeuwen en lag er al een dikke laag op de straten. Het was ergens wel leuk, zo in de kraakverse witte sneeuw fietsen, maar beangstigend ook. Wij zijn niet gevallen, maar een andere fietser heb ik wel horen vallen.

Toen de wekker deze ochtend om 8u afging om Anna naar ballet te kunnen brengen, waren er nog een paar centimeters bijgekomen. De straat lag er spiegelglad bij en dus nam ik de beslissing: geen activiteiten vandaag, behalve het turnfeest deze namiddag. De voetbal was sowieso al officieel afgelast en ik had geen zin om ons leven te riskeren op spekgladde wegen om te kunnen gaan sporten.

We zijn gezellig binnen gebleven, zeer op het gemak, alsof de kerstvakantie al begonnen was. Deze namiddag dan op tijd kunnen vertrekken naar het jaarlijkse kerstfeest van de turnclub waar Zelie en Anna optraden en een cadeautje kregen van de Kerstman. Ondertussen ook gezellig kunnen babbelen tussendoor met een vriendin wiens zoontje daar ook turnt. Niet te laat thuis zodat de kleintjes op tijd in bed zaten en dan weer gezellig onder een dekentje voor de TV.

Ik kijk echt al uit naar de Kerstvakantie, want even een rustpunt in de activiteiten zal ons allemaal deugd doen.

Moe, (bijna) weg

Vandaag kreeg ik de opmerking dat ik er zeer moe uitzag. Het moet gezegd dat ik de laatste weken afwisselend zeer moe of gewoon moe loop. Soms is gebrek aan slaap de oorzaak, maar soms ook niet en ben ik gewoon moe. Echt goed slapen doe ik ook niet meer, de laatste weken, dus dat zal er ook wel mee te maken hebben.

Als ik moe ben, ben ik snel geïrriteerd, maar wie niet? Ik probeer de kinderen dan wel te waarschuwen dat ik niet veel kan hebben, maar het blijven kinderen uiteraard, dus lawaai is er sowieso.

Vandaag was ik dus ook zeer moe. Het was de gewone ochtendroutine met als afwisseling vandaag, in plaats van een uurtje rust terwijl de kinderen zwemmen, gewoon 3 van de 4 afzetten en dan doorrijden met Jan voor zijn voetbalmatch. De rest van de namiddag was er dan ook geen rust: match, Louis afhalen, boodschappen doen, eten maken, … gecombineerd met 4 actieve kinderen en tegen dat het avondeten afgelopen was kon je mij op een hoopje vegen.

Maar dat was buiten Zelie gerekend. Gisteren waren we, na de scoutsvergadering, langs de kerstmarkt gepasseerd en ik had (in een vlaag van zinsverbeistering?) beloofd vanavond terug te gaan. Belofte maakt schuld, dus raapte ik mijn laatste beetje energie bij elkaar om nog een uitstapje te maken met de kinderen.

En kijk. We zijn een kleine 2 uur weggeweest. We hebben de kraampjes bekeken, hebben staan shaken op de live-band, hebben al 2 kerstcadeautjes gevonden, hebben warme chocomelk gedronken en de kinderen hebben elk een ‘prachtige’ kerstmuts gekregen.

En maar goed ook dat ik mijzelf heb kunnen oppikken, want ik voel mij nu minder moe dan voor we vertrokken.

Komen eten

Michel had vrienden uitgenodigd voor vanavond en ik was al blij dat het vanavond was, want eerst was er sprake van een vrijdagavond en toen dacht ik: oeioei, hoe gaan we dat doen als ik om 18.30u Jan nog van de voetbal moet halen?

Even uit het oog verloren dat zaterdag niet minder druk is en als zeker niet als Jan dan nog een voetbalmatch in de namiddag heeft in plaats van in de voormiddag … zoals vandaag dus. Bovendien had Louis vandaag geen tekenles op zijn gewone locatie, maar hier in het centrum en was het de bedoeling dat Michel bij hem ging blijven (het was iets met ouders) want ik zat bij Jan én er moesten nog boodschappen gedaan worden én Anna moest dus met iemand mee en en en …

Resultaat: Michel is over en weer met Louis meegegaan en is dan thuis gebleven om eten te maken. Ik ben met Anna Jan gaan afzetten op de voetbal en ben dan met Anna boodschappen gaan doen. Na de boodschappen heb ik Anna dan thuis bij Michel kunnen afzetten (met de boodschappen) en heb ik nog de laatste 10 minuten van Jan zijn match kunnen zien. Daarna naar huis, Jan afzetten, de fiets op en Louis afhalen en dan terug naar huis en meehelpen aan de laatste loodjes voor het eten en dan voornamelijk de tafeldekking.

Bizar genoeg: alles was klaar tegen dat het volk er om 19u30 was, behalve één van de drie de aperitiefhapjes. Soms zijn we toch té georganiseerd.

Een hele organisatie

Ons madam is nog eens weg tot vrijdag. Ardennenklas heet dat dan.

Het was een hele organisatie om haar af te zetten deze morgen, want een valies op de fiets, dat lukt niet zo goed. En een ganse dag in het centrum moeten parkeren (want ik werk op maandag een hele dag) is niet alleen duur, maar het is ook zeer moeilijk om een parkeerplaats te vinden. Dus organiseerden we ons als volgt:

ik bracht Zelie met de auto naar de afspraakplaats. Michel nam mijn fiets (mét fietsstoeltje op) en bracht Anna, Louis en Jan naar school. Eens die daar afgezet waren fietste hij tot bij Zelie en mij en wachtte daar met Zelie tot zij zou vertrekken. Ondertussen reed ik terug naar huis met de auto, nam daar Michel zijn fiets en fietste dan terug naar de afspraakplaats, alwaar Michel en ik van fiets verwisselden en we samen Zelie konden uitwuiven.

Moeilijk gaat ook, nietwaar?

Evenwicht

Er moet een nieuw evenwicht gevonden worden. Een nieuw evenwicht tussen kinderen, vrijetijd, werk en studeren.

Werkloos zijn maakt dat ge opeens zeeën van tijd hebt, zeeën die binnen de kortste keren verdwijnen en waarvan hier en daar een paar plassen overblijven. Het is zeer gemakkelijk om de tijd te vullen, namelijk, met andere dingen die nog interessant en leuk blijken ook.

Maar toen moest ik een deeltje tijd afgeven omdat ik een opleiding ging volgen. Een serieus deeltje tijd, want ik koos een opleiding waar veel voor moet gewerkt worden: presentaties voorbereiden, interviews doen, lessen instuderen, testen invullen, … En ik was nog niet goed en wel begonnen met een deel ‘vrije’ tijd daaraan te verliezen, of ik vond zowaar nieuw werk. Ondertussen blijft de vrijetijdsbesteding gewoon verder lopen: oudervereniging, buurtvereniging, Gentblogt, … (deze week 2 vergaderingen en 2 interviews) én, gezien ik ‘maar’ parttime werk, blijf ik koken voor de kinderen, komen ze na school gewoon naar huis en blijven niet op de opvang en ben ik nog steeds hun taxidienst.

Dus moet ik een nieuw evenwicht vinden, beter aan timemanagement doen, want ik kom nergens deftig meer aan toe: mijn taken worden ’s nachts gedaan, aan studeren kom ik (nog) niet toe, het is haasten om tijdig eten in huis te halen en klaar te krijgen en mijn vergaderingen worden voorbereid in het half uur voor ik moet vertrekken.

Enfin, ik geef mijzelf nog een beetje chaos tot na de herfstvakantie, en daarna is het structuur geblazen.

En nu ga ik mij klaarmaken voor een verjaardagsfeestje. Let the goodtimes roll.

Komt dat tegen

Dat is al een paar weken bekend, dat het vanavond avondshoppen ging zijn in Gent. Telkens ik de affiche in een etalage zag hangen, dacht ik, dat moet ik in mijn agenda zetten, maar uiteraard kwam het er nooit van.

Ik wou schrijven, vandaag een dag was als andere, maar dat klopt niet meer. Het is een nieuw ritme en ik moet er nog een beetje aan wennen. Maar tegen de middag ben ik al vrij en dus maakte ik een afspraak voor een opdracht voor de les, en wat dus een rustige namiddag kon worden werd een drukke. Een gezellige en succesvolle namiddig, daar niet van, maar toch een drukke.

Het werd uiteindelijk sprinten om op tijd op school te zijn en daarna was het tijd om de gewone routine van huiswerk, klapke, koken. Hetgeen we wel gewoon zijn.

Nieuwe routine en oude routine en het is mij dus volledig ontschoten, van dat avondshoppen. Ik ben er dus niet geraakt wegens volledig vergeten. En ook, zeer moe. Maar voor de portemonnee is dat wel goed nieuws natuurlijk.

Morgen weer lesdag, dus hoogtijd om er in te kruipen.