Tag: Druk

Relax

De voormiddag was, zoals gewoonlijk, redelijk hectisch. Kwam daar nog bij dat bij de terugkeer van het zwemmen deze middag, de ketting van Louis zijn fiets wel drie keer afgevallen was, en de stresslevels zaten tegen het plafond.

Nu er geen scouts meer is op zaterdagnamiddag heb ik daar dan ook ten volle gebruik van gemaakt. Geen wekelijkse boodschappen. Wel een kopje koffie gezet, een plakske cake (die die Zelie gisteren gemaakt had) erbij, stoeltje buiten op straat, boek erbij, stralende zon en meer moet dat niet zijn.

Of toch wel: het zeer aangename gezelschap van de buren met hun pasgeboren baby (zo’n schatje). De namiddag kon niet meer stuk.

Ideaal om te ontstressen en aan een zeer relaxe avond te beginnen.

Wishful thinking

Vandaag waren zowel Michel als ik ’thuis’. T.t.z. Michel had een afspraak met de medische sector en ik moest onder de middag in Brussel zijn. Maar ’s ochtends waren we dus thuis en ook in de namiddag. Twee belangrijke momenten voor de kinderen: het eerste om ze klaar te maken en naar school te brengen, het tweede om ze af te halen van school.

Als we dan zo eens thuis zijn in de vroege namiddag, dan is dat zo’n gemak. Geen over-en-weer gesleur met de kinderen om één (of meer) ervan naar één of andere activiteit te voeren. Neen: gewoon dat ene kind voeren terwijl de andere op het gemak thuis kunnen blijven bij Michel.

Geen gehaast om de kinderen te eten te geven. Gewoon op het gemak naar huis en gezellig aan tafel voor er weer iemand ergens naartoe moet.

Alles gewoon meer op het gemak, zowel voor mij als voor de kinderen. Tijd om te babbelen, te spelen, huiswerk te maken, te eten, in bad te gaan en gewoon te genieten van elkaar en elkaars gezelschap.

En dan droomt ge: moesten we nu eens geld genoeg hebben, zou het dan niet zalig zijn om gewoon thuis te blijven? Overdag te doen waar ge zin in hebt om dan vanaf 16u u volledig te kunnen focussen op de kinderen. Meer aan elkaar hebben en niet altijd zo haast haast haast van hier naar daar en van hot naar her.

Het zit er niet direct in, dat thuisblijven, maar ondertussen geniet ik toch maar extra van die zalige uitzonderlijke dagen dat we gewoon eens thuis zijn op een werkdag.

Druk weekend is nu voorbij

Ha! De titel zegt het.

Vrijdag heb ik in de voormiddag rondgereden om het probleempje met mijn vooruit op te lossen. Toen ik onlangs mijn verzekering moest betalen stond daar namelijk bij de dekking ‘glasbreuk’ en dus ging ik nog eens langs bij mijn makelaar om te zien of die ruit nu toch niet kon vervangen worden op kosten van de verzekering: ik betaal er uiteindelijk toch voor.

Nieuw telefoontje naar de verzekeringsmaatschappij. Er werd door hen geen enkele vraag gesteld over de oorzaak van de barst in de ruit en voor ik het wist hadden zij een dossier opgesteld en de nodige gegevens doorgegeven aan de garage om de ruit te laten herstellen op hun kosten. Jiha! dus want dat ging anders een serieuse streep door onze spaarrekening geweest zijn.

In de namiddag de kinderen gaan halen (zoals gewoonlijk), even thuis gepasseerd om dan naar Brussel te rijden voor het (nieuwjaars)bedrijfsfeestje op Michel zijn werk. De kinderen kijken daar wel naar uit want het stikt daar altijd van de kinderen en ze amuseren zich er rot, en persoonlijk vind ik het ook wel gezellig en kijk ik er naar uit. Plus, er is altijd lekker eten, wat mooi meegenomen is.

Zaterdag de gewone zaterdagdrukte met een extra: zoveel mogelijk voorbereiden voor het verjaardagsfeestje-van-Jan-en-Anna-voor-de-familie. Dus ’s ochtends Zelie haar ding laten doen en haar een cake laten maken, in de voormiddag zelf ook een cake gemaakt, in de namiddag de wekelijkse boodschappen gedaan inclusief deze ’s avonds en voor vandaag dus.

’s Avonds heb ik dan gekookt: bezoek van een zeer leuke dame met wie ik ’s avonds naar toneel zou gaan. Kwestie van op ons gemak te zijn had ik voorgesteld om vroeg te eten en dat zij bij ons zou komen want ik moest toch nog koken voor de kinderen.

Daarna een gezellige avond gehad. Het toneel op zich niet zo. Niet dat het slecht was, alleen bevreemdend en ik wist niet heel goed wat er van te denken. Er zaten leuke dingen in en ook minder leuke. Maar het gezelschap maakt altijd veel goed.

Deze ochtend dan vroeg uit de veren om de voorbereidingen voor het feest af te maken: taarten afhalen, pannenkoeken bakken, middagmaal maken (mijn vader kwam eten voor de rest toekwam) en alles klaarzetten voor de rest van de familie toekwam. En wat raadt ge: het is nog gelukt ook. Alles stond klaar toen de eerste de deur binnen kwamen. Het zal ook een eerste keer zijn.

Het was een zeer drukke namiddag met veel kadootjes en geklets en gespeel en eten en drinken. Er waren 16 volwassenen en 15 kinderen, vijf taarten, drie cakes, heel veel pannenkoeken en tiramisu, er was koffie, thee, wijn, frisdrank, water, bier, broodjes en beleg en bovenal: veel plezier.

Leve de afwasmachine want tussendoor heb ik twee (korte) machines gedraaid waardoor heel de keuken volledig opgeruimd was in mindern dan een uur nadat iedereen vertrokken was.

Den anderen ligt uitgeteld in de zetel naast mij en van mij schiet er ook niet veel meer over. Maar weekends zoals deze, daar heb ik het graag voor over.

Deugd

Vroeger hadden we weken waarin niets te doen was en dan hier en daar een ongelooflijk drukke week. Als er dus dan activiteiten en afspraakjes gepland waren, dan vielen die allemaal zo dicht mogelijk bij elkaar.

De laatste maanden lijkt het eerder omgekeerd: ongelooflijk drukke weken met hier en daar een rustige week ertussen.

Deze week is er zo’n rustige, toch voor mij (Michel had gisteren en vandaag al afspraken). Ondertussen ben ik dat al zo niet meer gewoon dat ik in die rustige week elke avond zeker twee keer mijn agenda controleer om toch zeker te zijn dat ik niets over het hoofd gezien heb.

Maar het doet wel deugd, zo’n rustige week waarin er geen gejaag is. Zeer erg deugd.

Foert

Ik had van het weekend zo’n postje geschreven over de drukke voorbije dagen: de volgeboekte vakantie, de film die we zagen met vriendin E. en haar kinderen, het ongelooflijk leuke trouwfeest waar we vrijdagavond waren, het optreden van onze babysit zaterdagavond en het verjaardagsfeestje van Jan voor zijn vriendjes gisteren.

Maar toen besliste ‘iets’ ‘ergens’ er de brui aan te geven gisteren terwijl ik mijn post wou opslaan en toen was alles verdwenen. En ik heb echt geen zin om opnieuw te beginnen.

En dus is er nu een zeer minieme samenvatting. Dat moet maar volstaan.

Zaterdagdrukte tijdens de vakantie

Ik kijk eigenlijk altijd uit naar de vakantie, al was het maar om de zaterdagdrukte te vermijden. Tijdens de vakanties sluiten de clubs ook hun deuren voor een welverdiende rust en dus geniet ik dan mee van die rust.

De vakantie voor de clubs gaat meestal maar in na het eerste weekend. Dus in plaats van de vakantie te kunnen beginnen op vrijdagavond na school, moeten we meestal wachten tot zaterdagavond. Maar het tweede (en derde soms) weekend is alles dan gesloten en moet ik mij dus niet haasten.

Deze vakantie is anders want er is geen rustweekend. De turnclub heeft besloten om het eerste weekend geen les te geven en dus wel het tweede. De scouts hebben vandaag meegedeeld dat er volgende week dan toch een vergadering is en de zwemclub had vandaag nog les, maar volgende week niet.

Geen even drukke weekends dus, maar ook geen rustweekend deze vakantie.

Och ja, met alle geplande activiteiten deze vakantie zal er van rusten toch niet veel in huis komen.

Heimwee

Vandaag had Louis eens uitzonderlijk scoutsvergadering in de voormiddag. Normaal is Louis dus de hele voormiddag thuis bij Michel, want hij rijdt liever niet mee als ik de andere drie naar de turnles voer. Maar vandaag niet.

Om half tien was er afspraak aan het scoutslokaal. Om half één was de vergadering gedaan. We vertrokken om kwart na negen, op tijd aan het lokaal, Louis afgezet ik terug naar huis om de andere drie te halen voor de turnles, terug naar huis boterhammen maken want Louis mocht direct na de scouts gaan zwemmen en Zelie had om half één vergadering i.p.v. om twee uur. Tegen 11u20 was ik terug op de turnles om Jan en Anna af te halen, in de auto te laden en thuis af te zetten vooraleer Zelie weer af te halen en haar naar de scouts te brengen.

Zelie afgezet, Louis opgepikt samen met drie vriendjes en dan de toer gedaan om eerst de vriendjes bij hun respectievelijke thuisen af te zetten en met Louis naar de zwemles te gaan.

Drie kwartier zwemles is net te weinig om naar huis te gaan om daar nog iets nuttigs te doen en dus had ik mijn i-pod bij terwijl ik wachtte. Zo kon ik naar filmpjes én naar Louis kijken. Toen Louis gedaan had zijn we eerst richting centrum gereden voor een kleine test en toen we (eindelijk) naar huis wilden gaan kwamen we blok te staan wegens grote betoging tegen Gaza in Gent. We hadden ‘geluk’: we stonden aan de Zuid en er reed net een geparkeerde auto naast ons weg. In plaats van de lucht te vervuilen hebben we ons geparkeerd en zijn we in de Match boodschappen gaan doen.

Maar tegen dat we buiten kwamen was het eigenlijk de moeite niet meer om naar huis te gaan en dus besloot ik om maar direct naar het scoutslokaal te rijden om Zelie af te halen.

Van het moment dat Louis gedaan had met zwemmen tot het moment dat Zelie in de auto zat, heeft Louis gezaagd of we nu ‘eindelijk’ naar huis konden. Niet constant, hij is geen echte zaag, maar toch telkens hij dacht dat het ‘nu’ wel mogelijk was. Het ventje is zo graag thuis en hij is het zo niet gewoon om een hele dag van hot naar her te trekken dat hij er wel een beetje van aangedaan was.

We waren uiteindelijk rond kwart voor vijf thuis, zeven en een half uur na het vertrek, en ik denk dat ik weinig een gelukkiger kind gezien heb.

Cross

Het was vandaag weer eens zo’n dagje van over en weer lopen van hot naar her.

In de voormiddag afspraak met de neurochirurg voor Michel, daarna bezoekje aan zijn ouders, over de middag over en weer naar school, eerst bij Louis en Zelie, daarna bij Jan en Anna (de banden van Jan zijn fiets moesten opgepompt worden, anders kon hij ’s namiddags niet terug naar huis). Terug naar de schoonouders, terug naar school (kinderen afhalen), een milkshake gaan drinken met de kinderen in onze favoriete sapjes- en shakesbar, 3 van de 4 kinderen afzetten thuis en opnieuw richting school, met Anna achterop, om er een eindje verder naar de knuffelwinkel te gaan Jan zijn knuffel afhalen. Terug naar huis, eten, kinderen in bad, in bed en dan aan het werk voor Het Project om nu eindelijk te kunnen afsluiten en te gaan slapen.

Toch leuk hé, van die vrije dagen waarop er ‘niets’ te doen is 🙂

One of those weeks

’t Is weer van datte: een week die tot de nok toe vol zit met vergaderingen en andere extra afspraken. Deze keer zijn het trouwens niet alleen mijn activiteiten die allemaal samen vallen. De kinderactiviteiten zijn deze week ook door elkaar geschud én er zijn een paar extra dingen, waardoor enige reorganisatie aan de orde is. Michel doet er van zijn kant dan ook nog een schepje bovenop, wat betekent vollen bak hier ten huize.

Druk, druk, druk dus en ik ben dan iemand die niet op tijd in zijn bed kan kruipen, als dat al mogelijk is. Resultaat: lichtjes vreselijk moe.

Maar we staan er voor en moeten erdoor. Volgende week een dagje compensatieverlof zodat ik een lang weekend heb en een week die voor de rest ‘normaal’ is. Tijd genoeg dus om dan in te halen wat ik nu tekort kom.

Stakingstress

Ik werk in Brugge en als er staking is valt dat dus nog mee. Er zijn tenminste geen files want hoeveel mensen gaan er nu gaan werken in Brugge, nietwaar. Mensen die van Brugge zijn, tot daar, maar van daarbuiten?

De doortocht deze ochtend ging dan ook zonder al te veel problemen. Kinderen in de auto, afgezet aan de scholen, ring op richting autostrade en daar waar ik zo goed als geen problemen had om erop te geraken (kleine file op de B401 maar ik maakte een klein omtourke via De Pinte – E 17 dus zodat ik er eigenlijk zo goed als onmiddellijk uit was). Eens terug op de E 40 zag ik de ongelooflijke file staan in de andere richting, allemaal mensen die stonden te wachten om Gent te kunnen binnenrijden. Een grote ‘oef’ ontsnapte mijn lippen, gelukkig dat ik niet langs die kant stond.

Vanavond had ik mij echter misrekend. Brugge buitenrijden als de scholen gedaan hebben is sowieso een missie van lange duur. Brugge buitenrijden als de scholen gedaan zijn én er zijn kweetniehoeveelmeermensen met de auto wegens staking, is gekkenwerk. Normaal gezien, als ik dus met de wagen ben, vertrek ik altijd om 15u55. Tegen dat ik dan aan de poorten kom staan de ouders nog altijd voor de schoolpoorten.

Vandaag pas om 16u10 vertrokken. Niet goed. Een half uur duurde het tegen dat ik buiten de poorten was. Gelukkig had ik mijn boek bij en heb ik op mijn gemak zitten lezen, opjagen heeft toch geen zin nietwaar. Eens buiten Brugge zelf ging het relatief vlot … tot we in Gent kwamen. File op de B 401 ‘andere richtingen’ (dus om op de kleine ring te geraken) en met al het tijdverlies van in Brugge had ik absoluut geen tijd meer om daar aan te schuiven of ik zou hopeloos te laat komen op school: het was al 17u15 en de opvang sluit om half zes. Dan maar rechtdoor richting Zuid en hopen dat het daar beter ging.

Een ietsiepietsie toch en zo kon ik op veel kortere tijd de stad binnenrijden. Ik had onlangs gehoord dat de Kantienberg opnieuw tweerichtingsverkeer geworden was en gokte daarop. Dus op het einde van de autostrade onmiddellijk naar links en ja, ik had het juist gehoord. De ring dus mooi kunnen vermijden, langs binnenin tot aan de Verdedigingsstraat, rap Jan opgehaald en langs binnenin doorgereden naar de Nederkouter. Daar ging het alweer heel wat trager, maar uiteindelijk kunnen afslaan in de Savaanstraat zodat ik nog op tijd was om Louis af te halen.

Het is dus ondertussen 17u35 en ik vroeg mij af: eerst naar huis rijden om Jan en Louis af te zetten (Michel was vandaag thuisgebleven met Anna), om dan terug te keren om om 18u bij Zelie op de muziekschool te zijn, of gewoon stoppen bij de muziekschool en samen op haar wachten (we moeten daar sowieso passeren op weg naar huis)?

De keuze werd voor mij gemaakt. Het verkeer ging zo traag dat tegen dat we bij de muziekschool waren, het 17u55 was. Even gestopt dus, net op tijd om Zelie in te laden en opnieuw aangezet.

Op normale dagen duurt het (maximaal) vijf minuten van de muziekschool naar huis (eigenlijk is het ook maximaal vijf minuten van school naar de muziekschool). Vandaag waren we om 18u35 thuis: 40 minuten vanaf de muziekschool; 60 minuten vanaf de school.

In totaal 2,5u in de wagen gezeten om thuis te geraken. Is het normaal dat ik mij afgepeigerd voel?