Tag: fret

Bruin is het nieuwe zwart

Fantastisch toch, die modeuitspraken elk jaar. Het ene jaar is bruin het nieuwe zwart, het andere is rood het nieuwe zwart en zo heeft elk jaar zijn nieuw zwart. Zeer bizar eigenlijk want ik dacht dat zwart dus ‘het’ zwart was en alles. Maar blijkbaar ben ik dus een kalle daarin.

Wij hier thuis hebben eigenlijk ook zoiets: niet ‘het nieuwe zwart’ maar wel ‘de nieuwe choco’. Onze jongens zijn namelijk choco-eters. Als ik hen niet zou verplichten om ook eens iets anders op hun boterham te smeren, dan zouden zij alleen choco eten.

Vorige week zag ik dan in het grootwarenhuis bij het binnenkomen een display van Lotus met daarop: speculaaspasta! Na alle hetze die errond geweest is na De Bedenkers kon ik het natuurlijk niet laten om zo’n pot mee te nemen, want, ge raadt het al, onze twee jongens zijn ook ongelooflijke speculaaseters.

De choco is ondertussen van zijn voetstuk gestoten door de speculaaspasta. Als de jongens nu iets op hun boterham willen vragen ze speculaaspasta. Dus speculaaspasta is de nieuwe choco. Zeg dat ik het u gezegd heb!

Blochen

Om het gezelschap aan te vullen, zonder het volledig te maken, want er ontbreken nog mensen, niet in het minste fotograaf Charles die, zoals altijd, achter de lens staat in plaats van ervoor.

Bij Bloch

Het was eigenlijk een ongelooflijk fijne middag/namiddag. Eerst volledig per toeval Ivan, Nele, Lena en Zita tegengekomen in de Lange Munt. Samen naar Bloch gewandeld waar we, een uur later, afgesproken waren met Els en Veerle. Zeer lekkere pizza gegeten (hij ziet er niet echt uit maar smaakt gewoon heerlijk), gezellig gebabbeld en ik heb de kleine Zita mogen vasthouden.

Na drie kwartier kwam Charles erbij een een klein half uurtje nadien doken Els en Veerle ook op, bijna onmiddellijk gevolgd door Lien en Janne. Nog koffies en chocolademelk gedronken (échte ongelooflijk lekkere chocomelk hebben ze daar, zo met échte melk en échte gesmolten chocolade ipv poeder) en een koekske/cake gegeten en de kleine Janne mogen vasthouden en uiteindelijk zijn ik en de kinderen daar pas drie uur later buiten gegaan.

Na de Veneziana zal er nu nog een Gents monument verdwijnen (en dan nog één: de kaaswinkel van daar schuin over, Peeters, houdt er ook mee op) en mijn hart bloedt bij die gedachte. Tijden veranderen maar niet altijd ten goede.

Fondue

Op de mailinglijst van het Project werd gevraagd wie een fonduestel te leen had voor oudejaarsavond en plots werd ik overspoeld door een golf van herinneringen.

Het is raar hoe je dingen vergeet en dan plots weer herinnert. Al een paar jaar zit ik mij af te vragen wat wij vroeger deden op Kerstdag zelf. Kerstavond was traditioneel bij mijn ouders thuis. Heel vroeger, toen ze nog in ons huis woonden, in de living eten en over en weer geloop tussen de keuken en living om te koken, op te dienen, af te wassen, … Het was niet het meest praktische huis, totaal niet mee met de tijd, maar het was een groot huis en ik was er opgegroeid en het was ‘ons’ huis en ik heb er doodgraag gewoond.

Later, toen mijn ouders het huis verkochten en verhuisden naar het appartement, werd Kerst daar gevierd. Dat was in 2000 en het enige kind was toen Zelie. Er waren twee slaapkamers en Zelie sliep dus daar tot we ’s nachts terug naar huis/Gent reden. Twee Kerstavonden hebben we daar nog gevierd voor mijn moeder in 2002 overleed. Sindsdien is het afwisselend bij mijn zus en mijn broer dat we Kerst vieren.

Kerstavond blijft traditioneel met mijn familie dus, maar Kerstdag werd vroeger ook met mijn familie gevierd, toch tot mijn ouders verhuisden. Kerstavond liep meestal uit tot een uur of 4, 5 ’s ochtends en dus werd er lang uitgeslapen. Tegen de middag werd dan ontbeten en uiteindelijk aten we opnieuw bij mijn ouders ’s avonds. Gezien dat op Kerstavond altijd overvloedig was hielden we het op Kerstdag eerder sober: versgesneden frietjes en fondue van kwaliteits rundsvlees met zelfgemaakte sausjes.

Elk jaar opnieuw en elk jaar keken we daar ongelooflijk naar uit. In de namiddag stonden mijn mama, zus, later mijn schoonzus en ik in de keuken de sausjes klaar te maken, de patatten de schillen en in frietjes te snijden en de tafel te dekken, om dan tegen een uur of zes aan tafel te gaan met de mannen, op het gemak zelf ‘onze biefstuk’ te bakken en vooral veel te babbelen.

Dat is ondertussen al acht jaar geleden. Time flies…

Kerst

Het is weer de tijd van het jaar, dus bij deze: een  vrolijke Kerst allemaal, vrede en gezondheid en alles goed gewenst.

Wij zijn nu ongeveer tweeëneenhalfuur terug thuis van onze Kerstavond en -dagrondgang. Gisteren kort na de middag vertrokken om Kerstavond bij mijn broer en zijn gezin in Nederland te vieren (lasagne voor de kinderen (mijn bijdrage), toastjes met gerookte forel, mini quiches, kreeft- en garnaalkroketjes, foie gras, hertefilet met gestoofde peertjes in wijn, veenbessen en mignonetten en zalige taart versierd met witte chocolade voor de volwassenen), samen met mijn zus en haar gezin en mijn papa.

Deze middag dan uit Nederland vertrokken richting Sint-Denijs om Kerst te wensen (en vieren) bij mamie en grandpère (nog meegegeten van een zeer lekkere waterzooi en daarna was er chocoladekerstbuche als dessert) en rond 17u dan huiswaarts gekeerd: de kinderen begonnen stuk voor stuk te stuiken en het was nodig dat ze vandaag op tijd in bed zouden zitten.

Deze avond wordt het rustig. Ik moet nog een beetje strijken want Zelie vertrekt morgen voor twee nachten met de scouts op midweek kamp, maar na het strijken zal ik het ook niet te laat trekken: het waren voor mij ook een twee dagen waarin ik niet al te veel geslapen heb.

Geniet nog van de rest van jullie Kerstdag, ik zal dat ook doen.

Eetfestijn

Ons kinderen zitten op een katholieke school en zoals elke (ik vermoed eigenlijk niet alleen) katholieke school proberen zij op verschillende manieren aan bijkomend geld te geraken om de nodige zaken te kopen.

Dit jaar zou de school graag multimedia materiaal kopen en één van de bronnen hiervoor is het jaarlijkse eetfestijn. Elk jaar is er een ander thema. Zo was er al een paëlla avond, een italiaanse avond, een oosterse avond, … Dit jaar was het een steak en stoverij avond.

Ik moet zeggen dat ik nogal kieskeurig ben in het eten van steaks: ze moeten supermals zijn en blue gebakken. Niet ‘of/of’ maar ‘en/en’. Want eerlijk gezegd ben ik zo geen echte vleeseter. Of beter: ik eet relatief dagelijks mijn stukske vlees, één keer per week mijn stukske vis, maar in verhouding eet ik altijd veel en veel meer groenten.

Bij een steak en stoverij avond moet ge dus niet al te veel groenten verwachten. En steak maken voor een groot aantal mensen, dat vertrouw ik ook niet altijd 100%. Maar het was het ‘duurste’ op het menu (€ 14) en het is voor een goed doel én ik had eigenlijk echt geen zin in stoverij, dus heb ik het er maar op gewaagd.

Al bij al was het zeer goed gelukt: de steak was prachtig blue en hij was zo goed als supermals. Ja, ik kan gerust zeggen dat hij zelfs mals was. Niet voor de volle 100% mijn goesting dus, maar toch wel zeer dichtbij. Maar vooral: hij was zeer lekker van smaak, wat ook niet altijd het geval was. Hij werd geserveerd met een champignonsaus (mijn keuze dus), frieten en een beetje rauwe groenten. De steak was éénmalig, van de rest kon je nog naar hartlust je bord vullen.

Zelie had ook voor de steak gekozen, Louis en Jan wouden alleen frieten en dus bestelde ik voor hen stoverij, en ook voor Anna was er stoverij. Uiteindelijk hebben Jan en Anna alleen frieten gegeten, maar heeft Louis toch het meeste van zijn stoverij opgegeten: hij vond het duidelijk lekkerder dan hij had gedacht. Ik heb Anna haar stoofvlees opgegeten en het moet gezegd: zeer lekker saus en mooie malse stukjes.

We zaten met een aantal ouders, die ik al kende, aan een tafel. Misschien een beetje jammer. Het is immers de ideale gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen. Maar mijn sociale vaardigheden indachtig komt dat uiteindelijk altijd beter uit om bij bekenden te zitten.

Er was een shift om 18u, waartoe wij behoorden wegens allemaal kleine kinderen hebben, en een shift om 20u. Die eerste shift was ongelooflijk druk. Volk, het had geen naam. Blijkbaar een succesvolle shift. Het duurde dan ook even vooraleer we bediend werden (om te eten, niet om te drinken), maar eens we aan de beurt waren verliep alles vlot en vlug.

De shift van 20u was overduidelijk minder druk geboekt. Dat merkten we omdat wij er nog altijd zaten te kletsen en te drinken en we duidelijk zagen dat we de tafel niet moesten ontruimen om plaats te maken voor de volgende mensen. Maar de zaal kwam uiteindelijk wel goed gevuld, al bleven er hier en daar nog plaatsen over.

Het was uiteindelijk 22u15 vooraleer we naar huis gingen. De kinderen liggen er nu dus pas 20min in. Ik kan alleen hopen dat dat zich morgen vertaald in lange slapers, maar ik vrees ervoor.

Dat gebeurt dus als ge in goed gezelschap zit. We hebben denk ik toch wel een uur tegen elkaar zitten zeggen dat we naar huis gingen, maar niemand nam eigenlijk het initiatief om op te staan. Integendeel: we bestelden nog een fles wijn bij 🙂

De volwassenen hebben zich goed geamuseerd. De kinderen duidelijk ook: Zelie was (toevallig) nergens te vinden als we eindelijk dan toch vertrokken en Louis en Jan wouden opeens absoluut helpen zoeken naar hun zus, maar dat heb ik hen toch radicaal verboden, anders had ik er nog een half uur mogen rondlopen zoeken en doen.

Volgend jaar opnieuw. Ik kijk er nu al naar uit.

Anna eet een kaasje

Zitten we gezellig aan het avondmaal, blijkt dat ik dringend een brief moet versturen per mail. Laptop erbij genomen, mail beginnen schrijven en ‘op de achtergrond’ hoor ik de kinderen wel bezig, maar echt aandacht besteed ik er dus niet aan.

Eén voor één vertrekken de oudsten naar boven en ik kan hen nog net tegenhouden zodat ze nog hun tafel afruimen. Anna is nog bezig met een kaasje te eten.

Vijf minuten later (écht waar niet langer) ben ik klaar met de mail en kijk ik op naar ons spook om te zien dat haar potje kaas leeg is, maar daarmee is dan ook alles gezegd.

Het resultaat van zeven minuten (mentale) afwezigheid 🙂

Anna

Slideshow.

Jammie leuk

Gisteren had ik mij ingeschreven voor een workshop Afrikaans koken in het kader van een 11.11.11 actie. We hadden hiervoor een mail gekregen op het Project en met vier besloten we om ons in te schrijven.

Ik moet toegeven, het was anders dan wat ik er van verwacht had, maar niet ‘anders slecht’, gewoon ‘anders’. Het was ook de eerste keer dat ik aan zo’n workshop deelnam, dus eigenlijk zou het een wreed groot toeval geweest zijn moest dat nu volledig aan mijn verwachtingen voldaan hebben.

Het belangrijkste evenwel was dat het zeer leuk was, ongelooflijk gezellig, leerrijk én, last but certainly not least, lekker. We hebben Senegalese soep gemaakt en een hoofdgerecht met o.a. bataten, tomaatjes, witte kool vergezeld van aubergines, azukiboontjes en kokosrijst en als toetje een omelet met mango.

We waren met 14 vrouwen en twee mannen en we hadden ons zo een beetje opgedeeld in mensen die de soep, het hoofdgerecht, de bijgerechtjes en het dessert deden. i. en ik stonden in voor het dessert.

Van begin tot het einde was het geslaagd en alhoewel ik zo mijn bedenkingen had bij het nagerecht (eieren met mango???) denk ik dat ik daar uiteindelijk nog het meest van gegeten heb. Alles was zeer lekker en er was meer dan genoeg om nog eens bij te nemen, wat ik niet nagelaten heb om te doen. Zoals ik tegen mijn tafelgenoten ook al zei ‘als het op eten aankomt, heb ik weinig gêne en nog veel minder als het lekker is’.

Voor herhaling vatbaar.

Film

Gisterenavond nog eens naar de film geweest. Niet zomaar een film, neen hoor. Het was in het kader van het Filmfestival, Memory of film en we gingen naar ‘Blade Runner, the Final cut’.

Nu, bij de ‘Final Cut’ heb ik zo mijn bedenkingen. Er zijn ondertussen al een aantal versies van die film op de markt dat het mij niet zou verbazen als ze erop blijven voortborduren. Maar dit geheel terzijde.

Ik heb ooit wel eens dus een versie gezien, waarin ik mij meen te herinneren dat op het einde het personage van Harrison Ford zelf begon te twijfelen of hij wel of niet een replica was … of wist hij dat hij het nu echt wel was. Enfin, ook details, gewoon maar om aan te geven dat ik die film (of een versie ervan) toch wel al gezien had en het altijd wel leuk is om films uit vervlogen tijden terug te zien.

Toen ik hem de eerste maal zag vond ik dat wel een zeer goede film. Meeslepend, intrigerend en de actie was zeer spannend. Moet ik erbij zeggen dat ik toen zeer jong en geheel kritiekloos was? Goes without saying, zou ik zo zeggen. Niet dat ik hem gezien heb bij het uitbrengen ervan, ik was amper 12 toen, maar ik vermoed dat het de tweede versie moet geweest zijn en dus was ik amper 22 toen (ondertussen heeft mijn wederhelft bevestigd dat het de tweede versie was en dat we die samen hebben bekeken in de cinema).

De film gisteren was goed, maar ook niet meer. Over de jaren ben ik dus wel een beetje kritischer geworden en ja, ook de snelheid waarmee we tegenwoordig een film beleven heeft invloed. Blade Runner dateert nog van de tijd dat het niet echt vooruit moest gaan. Alles is trager en dat ben ik echt niet meer gewoon.

Ook incongruenties vallen mij nu meer op en dat zal dan weer te maken hebben met de snelheid van de film: je hebt tijd om erop te letten, om te zien dat niet alles ‘klopt’.

Maar de actie blijft spannend en is zeer vlot en heeft de tand des tijds zeer goed doorstaan. Vijftien jaar geleden zal ik Michel zijn arm wel murm geknepen hebben en dat heb ik gisteren ook weer gedaan. Ik verschiet eigenlijk wel nogal rap.

Bijna twee uur duurde de film en daarna zijn we nog ‘eentje gaan drinken’. En dat eentje werd er nog eentje en nog eentje … tot het plots 2u ’s nachts was. Dat komt ervan als ge in goed gezelschap zit en aangename gesprekken kunt voeren, alhoewel de onderwerpen niet altijd even lichtvoetig waren.

Weinig geslapen dus vorige nacht maar raar genoeg viel het vandaag al bij al nog mee.

Gekookt deze morgen en deze middag leuk gezelschap over de vloer om ons te helpen de zuurkool op te eten. Het is jammerlijk mislukt, maar niet bij gebrek aan goede wil en een flinke appetijt. Het had er eerder mee te maken dat zelfs acht personen geen 4kg zuurkool kunnen opeten 🙂

Even een klop gekregen vlak na het eten maar niets dat een goed kopje koffie niet kon verhelpen. Eens het gezelschap terug huiswaarts was gekeerd zat ik vol energie en heb ik de afwas gedaan, gewassen, gesorteerd en geplooid.

De kinderen zitten nu in bed en nu ben ik wel volledig op. ’t Zal niet laat worden vanavond … maar ik heb dat nog al gezegd.

Gestart

Na de aanvang van het schooljaar is het nieuwe jaar voor de oudervereniging vanavond ook ingezet.

Eerst de algemene vergadering met als einde de verkiezing van de leden van de Raad van Bestuur: wij hebben mandaten van twee jaar en dus elk jaar zijn er wel een paar mensen die moeten herverkozen worden. Dit jaar waren er twee mensen die hun mandaat niet wensten te hernieuwen én we hadden twee nieuwe kandidaten, dus geen verkiezing nodig wegens net genoeg mensen voor de mandaten.

Daarna een toespraak van Luc Devoldere: ‘De school als vrijplaats’. De mensen die er niet waren hebben een zeer interessante toespraak gemist. Over hoe de druk op de scholen verhoogt en dus ook op de kinderen, over hoe een ideale school zou moeten kunnen zijn, over hoe ouders zich niet zouden mogen mengen in het schoolleven, dat de school eigenlijk een ‘vrijstaat’, een vluchtoord zou moeten zijn voor de kinderen en over nog veel meer.

Zeer boeiend en begeesterd verteld en iedereen zat ingespannen te luisteren met groot applaus na afloop.

Daarna een receptie waar ik niet te lang gebleven ben. Voor de vergadering niet al te veel gegeten en dus was ik razend van de honger. Een andere mama ook en dus zijn we het samen afgetrapt en zijn we een rosbief broodje gaan eten in de Martino. Niet dat we wisten dat we dat daar gingen eten, maar we zijn dus naar de Martino gegaan, hebben de kaart bekeken en hebben er het broodje ‘double roastbeef’ besteld. ‘double’ dat klopt dus niet hé: er lagen toch wel zeker vijf schellekes rosbief op, geen twee. Zeer lekker broodje dus.

Tegen half elf thuisgekomen, beetje mails ingehaald en blogs gelezen en nu tijd om naar bed te gaan.

Binnen twee weken is het dan de eerste vergadering van dit schooljaar van de oudervereniging. Het schooljaar is nu wel echt begonnen.