Hm. Titels van letters. Dat is ook eens wat anders.
Sinds ik in de gazet heb gestaan ben ik al veel aangesproken geweest door min of meer vreemden. Zo van ‘Hé, dat is u toch hé dat ik in de gazet gezien heb’ of gewoon ook dus ‘ge staat in de gazet’.
Wat zeg je daar dan op hé? Maar vooral: ik sta er van versteld hoeveel mensen u dat moeten vertellen maar vooral, dat onthouden. Tot vandaag ben ik zo’n beetje een BV en dat doet wel raar.
Als mij dat nu al overkomt door één keer in de krant te staan, dan wil ik mij niet indenken wat de echte BV’s dan zo dagelijks moeten meemaken. Tot nu toe is het wel plezant, maar ik kan mij ferm inbeelden dat, als dat zo dag in dag uit is, het ferm op de zenuwen begint te werken.
Maar voorlopig nog niet, dus: geneert ulder niet hé 🙂