Gentse feesten – San's Weblog

Het zit er weer op

En dat hebben we dus ook weer overleefd: Gentse Feesten 2016.

Er was een planning, maar in tegenstelling tot voorgaande jaren werd die eigenlijk niet echt gevolgd: het was meer een informatieblaadje van mogelijke dingen om te doen dan een planning om te volgen. Resultaat: dagelijks werd die dan ook gewijzigd: er werden dingen afgevinkt, verplaatst, verschoven, afgelast en bijgevoegd. Alles mocht, niets moest. Zeer relax.

De kinderen waren minder mee: Zelie werkte in de ochtend en sprak in de namiddag en avond veel af met haar eigen vrienden; Louis is een echte puber momenteel en wou liefst gewoon niet buitenkomen (af en toe lukte het wel, maar meestal onder zwaar protest)Â en Jan trad op met zijn dansschool, zodat hij ook minder mee kon (en eigenlijk mee wou gaan). Ik was dus voornamelijk in gezelschap van Anna (en de pleegkindjes, als ze er in het weekend waren). Uiteraard zijn weÂ naar Jan gaan kijken op de Korenmarkt, want ze mochten zelfs op het podium daar optreden! Machtig om zien.

Langs de andere kant: den anderen was wÃ©l meer mee en ging zelfs zonder gezelschap de Feesten rond (en zat dan vooral bij de buren) enÂ zag zoÂ zijn eigen ‘helden‘ optreden. Zeer leuk om zien.

Dit jaar veelÂ meer Puppetbuskersfestival gezien dan vorig jaar, maar dat had er vooral mee te maken dat opÂ de programmatie van MiramirO veel minder gratis voorstellingen stonden, zodat de combinatie beter lukte en er dus veel minder overlappingen waren.

Een aantal heel mooie dingen gezien en ook een aantal mindere of dingen die minder ‘mijn’ ding waren.

Onze jaarlijkse traditie van aperitief-voor-het-vuurwerk en daarna vuurwerk-bekijken-met-vrienden voortgezet en genoten van de avond, het gezelschap en het prachtige vuurwerk: echt een machtige combinatie dit jaar van muziek en lichtspel.

Een paar keer uit geweest (jaja, ’s avonds hebben zij mij ook opnieuw gezien) en de rust en vriendschap gevonden op een zalig binnenterras waar het zeer aangenaam vertoeven was maar ook heel gevaarlijk was om te blijven plakken.

Uiteraard zelf ook regelmatig bij de ‘buren’ binnengesprongen: steeds een zeer aangename plek om te vertoeven. Apart dat wel, maar toch komen we elk jaar terug, al was het maar om de kinderen te laten verminken of een verhaaltje voor het slapengaan te krijgen.

Voor de rest veel rondgewandeld met de (pleeg)kinderen en genoten van het goede weer dit jaar (zon is toch nog altijd veel aangenamer dan gietende regen 😉 ) en vooral, van het mindere volk op de Feesten: lekker druk maar je moest tenminste niet over koppen lopen. Gewoon aangenaam.

Tijd om te gaan slapen en te beginnen aftellen naar volgend jaar.

PS: foto’s van den anderen, uiteraard

Orka doet iets met een patattenveld

Gentse Feesten staat de laatste jaren ook synoniem met Studio Orka. Vroeger speelden ze onder de vlag van MiramirO, maar dit jaar doen ze het onder de vlag van het NTG.

Louis en Jan zaagden dit jaar, als ze mee ‘moesten’ van mij naar de Gentse Feesten. Behalve voor dit: hier keken alle kinders ongelooflijk naar uit.

Opnieuw locatietheater en deze keer moesten we naar Evergem trekken: Chasse Patate speelt zich afÂ in een veld, langs een zandwegel.

Opnieuw met open mond staan (of zitten) kijken. De setting: machtig; de techniek en genialiteit achter het geheel: ongelooflijk; maar vooral en belangrijkst: het acteerwerk, het verhaal, de manier waarop zij u meenemen en alles laten meebeleven, alsof je het zelf doormaakt en meemaakt: prachtig.

Een lach, een traan, de hele opbouw en de manier waarop je als publiek zelf een deel wordt van het stuk. Studio Orka ten voete uit.

Genoten, genoten, genoten, niet normaal.

Opoffering

Er stond een dubbele boeking op het programma, maar niet echt: Zelie ging gisterenavond om 20.30u naar Bandits gaan kijken. Ik ging op hetzelfde moment met vriendinnen naar Pieter Embrechts. Voor elke leeftijd iets, nietwaar?

Scenario: avondeten. We zitten aan tafel. Zelie haar vriendin/gezelschap voor de avond zit erbij. De vriendin kent Bandits niet echt, dus wordt de muziek opgezet, kwestie dat zij dan toch tenminste een idee krijgt. Mijn 4Â kinders zingen in koor elk liedje mee: ondertussen kennen ze het wel.

Naarmate de cd en het eten vordert beginnen er twee te zagen:Â Jan en AnnaÂ willen ook naar het optreden. Toe? Alsjeblieft? Zelie en vriendin zien een babysit-opdracht voor de avond niet zitten: zij willen zich kunnen amuseren, waar ik volledig achtersta. Ik zie het trouwens ook niet zitten dat een 10- en 12-jarig met 2 (weliswaar zeer verantwoordelijke) pubers naar een avondoptreden gaan. Ik heb ookÂ plannen Ã©n een afspraak, dus kan ik zelf niet mee. Gaan kijken zit er dus niet in.

Een half uur voor aanvang van het concert zitten 2 triestige kindjes mij aan te kijken. Zo triestig dat ik overstag ga: we maken ons klaar, lopen Bij Sint-Jacobs (en dus Pieter Embrechts) voorbij en vinden nog een plaatsje op de allereerste rij voor Bandits, naast zus-lief en vriendin – wat een moeder lijden kan 😉

Twee zeer gelukkige kindjes hielden zich klaar.

En ik moet toegeven, het was een zeer, zeer goed concert. Dankzij mijn kinders ken ik de liedjes ook, daar niet van, maar live zijn die mannen echt wel zeer goed. En hun covers zijn ook zeer goed: nooit een kopie van het origineel, wel telkens hun eigen versie er van, en een goede versie erbovenop.

Eventjes was er paniek: plots schril gefluit en iedereen moest het plein verlaten. Het concert werd stilgelegd en de artiesten in allerijl afgevoerd terwijl wij op de rand wachtten. Anna was aan het huilen en Jan en Zelie waren ook bang, maar algauw bleek dat er niets ergs aan de hand was (oef!). Wel een zeer bizar iets om mee te maken en een zeer raar zicht, zo’n leeg concertplein terwijl errond alles als normaal doorgaat.

Het concert werd gelukkig niet afgelast en ze hebben hun set kunnen afmaken en tegen het einde van het concert waren Anna en Jan hun schrik al volledig vergeten.

En zo hebben Jan en Anna ook hun eerste live concert meegemaakt. Ze vonden het zo fantastisch dat ze wilden blijven voor Laura Tesoro, maar daar ik dan wÃ©l even mijn been voor stijf gehouden en zijn we naar huis gegaan.

Het zijn feesten!

We zijn al een paar dagen verder en het is al druk geweest, en tegelijkertijd ook niet.

Er was een planning, maar die is al elke dag aangepast geweest. Niet om meer te zien, maar minder. En er is geen stress dat dat zo is.

Het zijn dit jaar feesten waarbij ik vooral geniet, het rustig aan doe en mij amuseer. Dingen doe die gepland staan, maar evengoed mijn schema volledig omgooi omdat ik geen zin heb/zin heb om iets anders te doen. En zo ga ik verder doen.

Als je trouwens (veel) beelden wil zien, kijk dan eens bij Max: die maakt prachtige foto’s en het geeft goed weer hoe het hier is.

Wat ik wel al opgemerkt heb: er is minder volk en dat is gewoonweg ZALIG!

Weer voltallig

De laatste van onze bende is ook terug thuis. Deze namiddag gingen we Jan afhalen aan het station en hij zag er zeer gelukkig Ã©n moe uit. Nochtans beweert hij voldoende geslapen te hebben.

10 dagen kamp zitten er ook weer op. Ik mag dus nog een paar manden was proper krijgen de komende dagen. Dat gecombineerd met de Gentse Feesten betekent dat het druk zal zijn.

Vanavond zijn we alleszins al eens een stapke in de wereld gaan zetten en hebben we De langste fanfare zien vertrekken. Direct ook vrienden tegengekomen en dus afgesproken voor iets later en voor we het wisten was het dus al zeer laat.

Maar: goed begonnen is half gewonnen, nietwaar 😉

Gentblogt is dood. Leve Gentblogt!

Kijk, het is niet omdat we de site op zich hebben stopgezet, dat wij elkaar niet meer horen of zien. Al die jaren samen werken en op stap gaan, dat heeft nu eenmaal gevolgen en zo hou je er toch wel een hoop vrienden aan over.

En vrienden die jaar in jaar uit met elkaar naar de Feesten gaan, een dergelijke traditie zet je niet zomaar stop.

DusÂ kwamen weÂ samen bijÂ Pharailde, bekeken we het programma van de Gentse Feesten, bekeken we onze eigen voorkeuren, legden we alles samen en maakten aanpassingen waar we dachten dat het toch nog dat ietsje leuker zou zijn om samen naar de voorstellingen te gaan.

Gentse Feesten: we zijn er klaar voor!

GF15 – dag 7 e.v.

Te weinig foto’s getrokken om nog dagelijks iets te schrijven, dus heb ik ze maar opespaard om in 1 postje te zetten.

Deel twee van de GF was wel het deel waar we meer optrokken met onze GF vrienden ook eigenlijk tegelijk ook voormalige Gentblogt medewerkers. De mensen waar we meest mee op stap waren voor het Puppetbuskersfestival en gezien deel 2 van de GF vooral uit Puppetbuskersvoorstellingen bestonden, zagen we elkaar daar veel en regelmatig en was er ruim de tijd om bij te kletsen, samen te genieten en telkens opnieuw weer af te spreken.

En er waren ook de toevallige ontmoetingen die maakten dat we andere vrienden ook terugzagen. Een geluk voor Jan, want zo kon hij nog een beetje voetballen 🙂

En voor we het wisten zaten de GF15 er weer op. Tijd nu om even op adem te komen voor we aan de maand augustus beginnen. Dat is namelijk de maand waarin Jan op voetbalkamp gaat met zijn vriend (eentje vanÂ Way to Play), waar Anna op zeilkamp gaat met haar vriendin, waar Zelie haar stage als monitor gaat doen (spannend. Cursus gevolgd tijdens de Paasvakantie en nu moet ze 2 weken stage geven vooraleer ze als ‘monitor’ door het leven mag gaan) en waar er ook nog danskamp (Jan en Anna) en MakeIT camp (Louis) is.

GF15 – dag 6

Dag 6 was een dag zonder MiramirO (want dat was al afgelopen) en zonder Puppetbuskersfestival.

In de plaats daarvan hadden Jan, Anna en Louis een afspraak met Fyxxi om een workshop te doen. Louis had tijdens de krokusvakantie al eens een kamp bij hen gedaan en was er dolenthousiast over. Zo een namiddag leek mij ideaal om Jan en Anna ook eens kennis te laten maken met hun werking en met robotica en engeneering. Gezien Louis zich vorige keer al zo goed geamuseerd had, ging hij uiteraard opnieuw mee.

Ze konden programmeren, 3D printen, zelf computerspelletjes maken, spelen (uiteraard),… en toen ik ze bijna 3u later ging afhalen wilden geen van de 3 mee naar huis. Geslaagde namiddag dus.

Daarna afgesproken met vrienden. Een toer gedaan zonder voorafgaand plan en van de gelegenheid gebruik gemaakt om Gent van in de lucht te bekijken.

De vriendin/mama ging alleen naar huis en de vrienden/kinders bleven bij ons slapen. Zeer blije kinders dus 🙂

GF15 – dag 5

Gezien de subsidies voor zo goed als alle theaterachtige dingen serieus teruggeschroefd werden, was het dit jaar ook kalmer op het Puppetbuskersfestival en hebben we vandaag zelfs geen nieuwe voorstellingenÂ gezien.

Dag 5 betekent ook laatste dag van MiramirO, want dat duurt maar 4 dagen. Misschien wel de laatste dag, maar zeker niet de minste.

We deden mee aan een ongelooflijk plezante en hilarische ‘voorstelling’ van het Tony Clifton Circus: Misson Roosevelt. Door het centrum met een rolstoel, tijdens de Gentse Feesten. Fantastisch! Serieus, bekijk de foto’s maar.

We hebben zo goed als alle voorstellingen gezien, maar ik heb er geen foto’s van. Ik denk dat er dit jaar maar 1 voorstelling bij was die Ã©cht niet voor mij was en 1 voorstelling die ik maar zozo vond. Voor de rest weer mogen genieten, ons verbazen en verwonderen, ons hart vastgehouden van spanning maar ook van emotie. Chapeau opnieuw aan MiramirO.

Het was vandaag afscheid nemen van een stukje GF, maar we kunnen weer uitkijken naar volgend jaar … hopelijk, als de subsidies er nog doorkomen.

GF15 – dag 4

Op dag 4 werden weinig foto’s getrokken maar het was daarom niet minder druk.

Er was opnieuw Puppetbuskersfestival (Punch en Judy, niet mijn ding) en MiramirO met zeer goede voorstellingen (kijk, eens een foto van een leeg plein, voordat het volk begon toe te stromen. Een redelijk unicum).

En we zijn ook nog eens naar het hospitaal van Cirq/Bataclan geweest, waar de kinders nog eens toegetakeld werden.