Tag: Gentse feesten

Het is voorbij, De Gentse Feesten. We kunnen beginnen aftellen naar volgend jaar.

Dit jaar was soms hectisch met 3 lopende kinderen en een baby. Volgend jaar zal het er niet op verbeteren: tegen dan loopt Anna ook en zal het krijsen worden als ze te lang in de buggy gaat moeten zitten.

Nu, uiteindelijk weet je nooit: misschien is Anna veel te content om in de buggy te zitten. Er zijn zo van die kindjes hé, die liever zitten dan lopen. Maar als de andere drie een voorbeeld zijn dan moet ik er niet op hopen.

We hebben de feesten gisteren in schoonheid afgesloten. Nog een laatste lange wandelingen met de vier kindjes. Ik had de dubbele buggy mee maar Jan heeft eigenlijk de hele tijd meegelopen.

We keken naar de niet-officiële straatartiesten, de kinderen kregen elk een ballon van een ballonartiest (Zelie kreeg een beer, Louis een zwaard en Jan een konijn), we brachten nog een bezoekje aan het Duvel Droomschip waar er allemaal uitvergrote spelen waren, we gingen een ijsje eten in een tea-room (in plaats van aan een kraam), we keken naar jongeren die break dance deden en tegen 19u30 waren we thuis zodat Jan en Anna op tijd zouden gegeten hebben en in bed zitten. Ik had Louis en Zelie immers beloofd samen nog een stapje in de wereld te zetten om de feesten af te sluiten.

En dat lukte: Jan zat om 20u30 in bed, Anna om 21u15 en 5 minuten later waren we weg. Eerst naar het Huis van Alijn waar er ter afsluiting een fuif was met jaren ’50 muziek, daarna doorgelopen naar Polé Polé.

Beiden kinderen (en ik ook) hebben veel gedanst, zowel op de rock’n roll als op het meer zuiderse timbre. Het was een heel leuke avond en om 23u zijn we dan naar huis getrokken met een omwegje langs het hamburger kraam 🙂

Tegen middernacht zaten de kindjes dan in bed. Ik had gehoopt nog iemand tegen te komen om zelf nog eens terug te keren en een (groot) stapje in de wereld te zetten, maar dat was niet het geval zodat ik dan ook maar in bed ben gekropen. Uiteindelijk altijd een goed idee want zelfs al blijven de kindjes lang op, echt uitslapen doen ze nog niet.

Het waren zeer goede feesten. Volgend jaar opnieuw.

Hier ten huize doen we ook van Gentse Feesten. ‘We’ dat zijn eigenlijk ik en de kinderen, Michel van dienst zijnde voor het project (en ook een klein probleempje hebbende met zijn rug :)).

Sinds zondag zijn we dus op stap, wreed gezellig. Voor Gentblogt hebben we en pasje gekregen voor het Puppetbuskersfestival waar we regelmatig zitten en nu het Straattheaterfestival begonnen is kunnen we zeker niet meer thuis zitten.

Nu krijg ik van alle kanten te horen dat ze mij bewonderen, zo alleen met vier kinderen, maar ik zie dat zo niet. Ten eerste heb ik ze gewild. Het is een keuze en het heeft dan toch geen zin u op te sluiten omdat ge niet buiten durft.

Ten tweede heb ik zeer brave kinderen. OK, zowat iedere ouder zal dat wel zeggen van zijn kinderen, maar echt waar hoor: ik heb zeer brave kinderen. Zelie en Louis gaan, als we op stap zijn, nooit ver weg en als ik zeg hand/buggy vasthouden of hier blijven, dan luisteren ze meteen. Jan is ook een goede *student*: als hij moet oversteken en de buggy of een hand vasthouden dan doet hij dat ook onmiddellijk. Het enige wat hij nog beter moet leren is in de buurt te blijven als we wandelen, maar zo erg is het nu ook niet.

Met de feesten heb ik een duo buggy kunnen lenen: Anna kan achterin liggen terwijl Jan voorin kan zitten. Want alhoewel Jan flink kan stappen, vond ik het toch aangewezen om tijdens de feesten iets te hebben waardoor we langer op baan konden blijven zonder dat ik Jan uiteindelijk zou moeten dragen.

En dat maakt alles eigenlijk nog veel simpeler want nu heb ik maar twee kindjes om echt naar om te zien.

Enfin, als ge ons tegenkomt, zeg maar gerust hallo hoor en echt, ge moet geen medelijden of bewondering hebben 😀

’t Is hier Gentse Feesten en gezien ik dit jaar thuis ben heb ik me vrijwilliger gesteld om mee te helpen met het project om de feesten te verslaan. Uiteraard niet volledig.

Mijn interesse gaat vooral uit naar enerzijds het Puppetbuskersfestival en anderzijds het Internationaal Straattheaterfestival. En ook het Jeugdcircusfestival. En ook…

Er is zo veel te doen en te zien dat het eigenlijk een onmogelijke opdracht is.

Gisteren heb ik de namiddag gespendeerd in het Europees Figurentheatercentrum voor het Puppetbuskersfestival. Een zeer leuke en geslaagde namiddag en eigenlijk wreed gemakkelijk als ge met een bende (=4) kinderen op stap gaat.

Vandaag is het niet gelukt: we hadden deze middag bezoek en dan moest ik nog met Jan langs de dokter om hem te laten nazien dat hij toch zeker 100% gezond is voor de operatie morgen.

Uiteindelijk pas om 17u15 naar de feesten gekund en niet vet veel gedaan: eventjes naar het Baudelopark en de speeltuin aldaar en dan terug naar huis zodat Jan op tijd in zijn bed zou zitten.

Eens Jan in bed ben ik met de drie niet slapende kindjes nog een wandeling gaan maken: langs de Sint-Baafsweide naar Bataclan waar Louis en Zelie nog in het zwembad gespeeld hebben (fantastisch toch: om 20u nog in een onverwarmd kinderbad buiten kunnen spelen), daarna naar het Huis van Alijn om het einde van Singing in the Rain te bekijken, musical fan dat ik ben. De kinderen vonden het ook wreed leuk: al die liedjes en dat dansen en ze hebben dan ook deftig meegedanst op het podiumpje vlak onder het scherm. Extra entertainment voor de mensen in het Huis van Alijn 🙂

Morgen is ook nog onzeker: het zal ervan afhangen hoe het met Jan is, maar hopelijk valt het allemaal mee en kunnen we in de namiddag nog een stapje in de wereld feesten zetten.