Tag: Jan

Vertrokken

Een dagje vrij kunnen nemen vandaag, op de eerste schooldag, en de shifts werden gesplitst. Zelie vertrok met papa. Niet omdat papa haar absoluut moest vergezellen. Wel omdat de boeken nog afgehaald moesten worden en terug naar huis moesten komen.

De drie anderen met mij mee. Eerst samen met Anna naar haar klas zoeken (ze zit bij juf Hilde). Ze was heel beschaamd en wou mijn hand niet loslaten tot ze plots haar vriendinnetjes zag en verdween. Toen kon ik kijken hoe het met de jongens zat. Jan passeerde net en dus ging ik met hem kijken in welke klas hij zat (bij meester Paul) en ondertussen was Louis al op eigen houtje naar zijn klas gaan kijken. Eens Jan gesettled was ging ik dus maar naar Louis kijken en dat was maar net op tijd want de bel ging net toen ik toekwam (hij zit bij dezelfde meester als Zelie 2 jaar geleden, meester Dirk).

De rest van de dag heb ik fijn gerelaxed: koffie gedronken met de vriendinnen, gelunched bij één ervan, dan boodschappen gedaan en het avondeten voorbereid want eens er vier kinderen thuis zouden komen zouden er dingen met papier en schaar en lijm te doen zijn en weinig tijd om te relaxen of uitgebreid te koken.

Om vier uur de kinderen afgehaald (Zelie uiteraard niet: die is nu groot genoeg om alleen naar huis te komen, wat dacht je) en ze waren alle drie zeer content met hun klas en hun leerkrachten. Oef! Zelie is iets minder enthousiast over klas en leerkrachten naar huis gekomen, maar toch ook niet negatief, dus dat zal zichzelf ook wel uitwijzen.

En ik heb gelijk gekregen wat betreft die drukke avond: in het totaal werden er 33 boeken door mij gekaft en ook een heel pak door Zelie zelf (note to self: tijd om Louis te leren kaften). Morgen komt nog een deel, vrees ik, dus we zijn er nog niet vanaf, maar het grootste deel is achter de rug.

Ikzelf heb nog wat uitstel van executie gekregen: ik had een bericht gelezen dat de lessen aanvingen op 1 september, maar vandaag kreeg ik dan een mail dat de lessen pas aanvangen op 5 september, dus heb ik morgen nog lekker een dagje vrij, joepie. Ik ga daar dus nog even van genieten, zo van mijn laatste vrije vrijdag voor een paar maanden.

Zoef!

En de grote vakantie zit er weer op.

Zoals de voorbije jaren ging het weer veel en veel te snel. Vele plannen had ik gelukkig niet gemaakt op voorhand, denkende aan de voorbije jaren. Toen werden plannen gesmeed en niet uitgevoerd en dat had verdrietige kinderen tot gevolg. Dit jaar was het plan: geen plannen maken, zien wat er gebeurd, hoe we ons voelen, welk weer het is, … en dan zien we wel wat we doen.

En neen, geen twee maanden thuis geweest zoals de afgelopen jaren. Wel twee maal twee weken en veel lange weekends en zo bleef het vakantiegevoel wel hangen gedurende twee maanden.

En morgen begint het nieuwe schooljaar. De kleuters zijn hier de deur uit. Anna gaat naar het het eerste leerjaar, Jan naar het tweede en Louis naar het vijfde leerjaar. Zelie mag ook een nieuw avontuur beginnen in de humaniora.

Het zal kriebelen morgen.

Woehoe … of toch niet echt

Michel doet er nogal ‘pocherig‘ over, maar eigenlijk was het niet zo leuk.

Oh ja, in het begin wel. Toen de eerste goal gemaakt werd en de tegenpartij nog leek te slapen. Maar toen schoten ze gelijk wakker en werd het even spannend. Tot ze een tweede goal tegen kregen, en een derde, en nog een en nog een en nog een en … De eerste helft werd geëindigd met 0-10 en je zag die gastjes zo beteuterd van het veld gaan. De onze niet uiteraard.

De match werd er in de tweede helft niet beter op, de moraal van de tegenpartij ook niet en op de duur is het niet leuk meer.

Geen echt mooie voetbalmatch dus, maar wat we in zo’n matchen dan wel weer zien is het samenspel van onze gastjes. Aangezien ze zich niet echt moeten concentreren op de tegenpartij, kunnen ze dat wel doen op hun eigen spel en dus vooral, hun samenspel, en daar was het dan wel weer zeer leuk om zien. Hoe ze nog steeds mooi samenspelen, spelinzicht krijgen, elkaar zoeken op het veld om te zien aan wie ze best kunnen passen.

En ook daar is er uiteraard nog veel te leren (ze zijn amper 7j, nietwaar), maar wat ze het afgelopen jaar al geleerd hebben werd toch heel mooi toegepast … meestal dan toch 🙂

Nog ééntje erbij

In het rijtje ‘op de foto met een bekende voetballer’ mocht Jan vandaag de (letterlijke) nummer één van AA Gent, Frank Boeckx, ontmoeten.

Sympathieke jongen en heel lief tegen de kinderen: hij deed een praatje met alle kinderen die met hem op de foto wilden. Schattig ook.

Zomervoetbalkamp twee zit er dus ook weer op. Volgende week heeft hij er nog één en dus met een beetje geluk kan hij nog iemand van AA Gent ontmoeten op het einde … en dan volgt er wel weer een foto

Mag ik nu eindelijk rusten?

Nen mens denkt dat, met dat de examens voorbij zijn, het rustiger wordt. Maar dat was buiten het volgeboekte weekend gerekend.

Eerst was er zaterdagochtend nog een selectieproef voor een job. Niet goed, maar dat gaf niet want zo had ik meer tijd voor wat ook nog moest gebeuren: boodschappen doen en voor Jan gaan supporteren.

Jan had zijn laatste voetbaltornooi voor het nieuwe seizoen herbegint. Een andere mama en papa waren hem komen halen (wegens die selectieproef) en zo heb ik hem maar 3 van de 5 matchen zien spelen, maar ze hebben dat goed gedaan: alleen de eerste verloren en de rest gewonnen. En vooral: ze hebben zich geamuseerd. Het is altijd leuk om zien hoe plezant ze het vinden om te voetballen en dat ze het missen als het even stilligt.

Terwijl ik boodschappen deed en over en weer reed naar Jan, heb ik mijn schoonbroer kunnen optrommelen om te helpen met de andere drie, want voor hen was het ‘seizoen’ nog niet afgelopen: er moest nog gezwommen worden (Zelie, Louis en Anna) en naar de tekenacademie (Louis).

Jan en ik hebben dan niet op de uitreiking van de prijzen gewacht want we werden in Oudenaarde verwacht voor een feestje. Dus na de laatste match vertrokken richting huiswaarts om ons klaar te maken en de rest van het gezin, – 1, op te pikken. Vandaar door naar de tekenschool om Louis op te pikken en dan konden we eindelijk doorrijden.

Zeer leuk feestje gehad in Oudenaarde, zo leuk dat we ons een breuk verschoten toen bleek dat het al 23.30u was en we dringend doormoesten wegens dat we vandaag zelf een feestje gaven, een brunchfeestje dan nog.

De wekker stond om 8u om dan alles klaar te maken voor het feestje hier en nog een geluk dat de familie niet altijd even ‘stipt’ is, want wij hadden gezegd tussen 10.30u en 11.00u en de eerste personen waren hier pas om 11.15u: wij waren net klaar.

’t Was zeer gezelling en er is veel gebabbeld en gegeten geweest (gelukkig) en tegen 15.00u zijn de laatsten dan vertrokken

Een uur later was heel de keuken al opgeruimd en ben ik in mijn bed gecrashed: een goed anderhalfuur geslapen. Het was blijkbaar echt nodig. De agenda voor de volgende week is zo goed als leeg en ik ga toch proberen dat zoveel mogelijk zo te houden.

De universele babysit

Volgende week heb ik examens. Wilt het ’toeval’ dat de kinderen net nu een lang weekend hebben: met het Pinksterweekend breit de school daar nog een facultatieve vrije dag aan en nog eens een pedagogische studiedag, en voor je het weet zijn ze een halve week thuis.

Thuis tot en met woensdag, en ik heb mijn eerste examen woensdagavond. Een combinatie die niet gaat lukken.

Ik heb het dit stukje namiddag al goed gemerkt: Zelie en Louis zijn naar hun activiteiten dus alleen de twee kleinsten blijven over, maar laat dat nu net de twee luidste zijn. Ze waren mooi aan het kleuren hier aan tafel, braaf en kalm, daar niet van, maar dat getetter er constant bij … ik moet er geen tekeningske bijmaken, denk ik.

En toen vroeg Jan of ze TV mochten kijken, iets wat normaal gezien verboden is tijdens de schoolweek, maar waar ik nu plots bij dacht ‘Jey! TV!’ en dus volmondig toestemming gaf.

Het is hier ondertussen rustig en nu kan ik goed doorwerken. Ik vrees dat er de komende week nog veel TV zal gekeken worden en dat er hier een paar zijn die dat niet jammer zullen vinden 🙂

Het valt allemaal nog mee

Er was donderdag de vrees dat Jan dezelfde kant op zou gaan als Louis en dus trok ik vrijdag met hem (en de hele bende eigenlijk) richting meneer doktoor.

Het verdict viel nog mee: een keelontsteking. En ja, hij heeft een paar zeer kleine (maar pijnlijke) wondjes in zijn mond, maar het zijn absoluut geen aften.

Dus is het antibiotica geworden en pijnstillers en we zijn een dag verder en hij heeft al geen koorts meer, alleen nog hoofdpijn. Ja, zelfs zijn keelpijn is zo goed als volledig weg (alleen nog een beetje als hij slikt) en van pijn in zijn mond klaagt hij ook al niet meer, dus die wondjes zijn ondertussen ook mooi genezen.

Maandag zal hij dus zonder problemen terug naar school kunnen, wat goed is want zoveel vrij kunnen wij nu ook niet meer nemen.

Nog meer bekende voetballers

Jan heeft er weer een week voetbalkamp opzitten. Maandag vroeg ik hem of hij dat niet erg vond, dat hij op kamp ging terwijl zijn broer en zussen thuis bleven? Een hevig neen-geschud met zijn hoofd was zijn antwoord. Dat en zijn glunderend gezicht nam alle twijfel weg.

Dus de laatste dag vandaag en net zoals vorige keer was er sprake van een ontmoeting met een grote voetballer.

De gastjes hun verwachtingen werden ingelost én overtroffen: ze kregen deze keer niet één ontmoeting, maar twee: Baric Mario en Pereira Fernando Wallace.

En als ge dat gezichtje ziet, dan kunt ge alleen maar content zijn dat hij zich zo amuseert met voetbal (en dan neemt ge er het buitenstaan in afschuwelijke weersomstandigheden en de taxiritten bij).

Sleep

Vandaag ga ik mij een beetje door de dag slepen, peins ik zo. Amper 4 uur geslapen vanacht. Dat gebeurt wel eens als je pas om 4.00u ’s ochtends gaat slapen en de wekker om 8.00u al afgaat. Ook al is het weekend.

Want straks komt de familie eten en ik moet nog boodschappen doen zodat ik hen eten kan voorschotelen.

Dus nu rap naar de Colruyt, de laatste dingen halen. Dan koken zodat ik klaar ben tegen 11.00u. Dan zorgen dat het eten zelf klaar is om 12.00u. Zelie en Anna wegbrengen om 13.00u. Samen met de familie Jan naar de voetbal brengen om 14.20u. Allemaal samen naar zijn match kijken om 15.15u. Terug thuis tegen 16.30u (ongeveer toch). Anna afhalen rond 17.00u. Taart eten als we terug zijn en dan tegen 18.00u/18.30u zorgen dat de broodjes en beleg op tafel staan. En gelijk wanneer iedereen uiteindelijk naar huis vertrekt, ik zal voor 22.30u niet kunnen gaan slapen want rond dat tijdstip moet ik Zelie nog afhalen van de voorstelling.

Allez. Rap mijn koffie uitdrinken en eraan beginnen.

Voorbereidingen

Zondag had Jan zijn verjaardagsfeestje met de vriendjes. Overmorgen is het een feestje voor de familie. Dan vieren we Jan én Anna hun verjaardag.

Het wordt een drukbezette dag en naast het programma op de uitnodiging moeten Zelie en Anna ook nog naar het balletoptreden gebracht en gehaald worden.

Er komen dus mensen eten en dat moet op tafel komen. Probleem is dat ik morgen geen tijd heb om iets te doen wegens een hele dag les en na de les moeten Zelie en Anna – weeral – naar de repetitie voor het ballet (generale deze keer) en moet ik ’s avonds helpen op het retoricabal.

Dus heb ik vanavond maar gekookt: frietjes gesneden en voorgebakken voor morgen en de eerste schotel voor zaterdag voor 90% klaargemaakt. Zaterdagochtend kan ik dan de eerste afwerken en de tweede schotel maken en klaar zijn tegen dat de mensen komen … hoop ik toch.

Zelie heeft zelfs meegeholpen, maar dan voor zichzelf. Want morgen heb ik dus geen tijd om te koken en zij heeft repetitie van 16.30u tot 21.00u. Ze kan dan uiteraard een broodje meedoen, maar dat eet ze ’s middags ook al. En dus heeft ze een pastasalade gemaakt (met een beetje hulp van mij).

Ik kan soms toch zo georganiseerd zijn, dat ik er zelf bang van word.