Deze voormiddag samen met Louis en Anna (Jan afgezet in de peutertuin) Zelie gaan halen van haar scoutskamp.
Schoon op tijd vertrokken want ze zat in Roosdaal en ik en aardrijkskunde gaan niet goed samen, dus … De uitleg van de leiding in het kampboekje was gelukkig redelijk compleet (en wat niet in de uitleg stond was te vinden op het bijhorende kaartje) en ik heb het vlot gevonden. Resultaat: een half uur te vroeg.
Geen probleem want de kindjes waren zo goed als klaar. Een paar minuten later kwam er nog een papa toe en zo was ik niet de enige die veel te vroeg was.
Toen ik Zelie zag maakte mijn hartje een sprongetje van geluk en blijkbaar was zij ook heel blij ons terug te zien (en vooral ook heel blij omdat wij de eerste waren, denk ik, haar kennende :)).
De andere papa en ik werden dan door de kinderen meegetroond naar achteren om het kamp te tonen dat ze tussen de bomen hadden gemaakt, en ondertussen was Zelie duizendenéén aan het vertellen, vooral tegen Louis (’t zou Zelie niet zijn moest het niet zo geweest zijn :))
Maar vuil dat ze waren! Te verwachten uiteraard, maar toch. Zelie was nog één van de propersten: alleen een beetje (veel) zwart en haar haar dat in dagen niet meer gekamd was. Anderen liepen nog rond met verfvegen langs alle kanten. Die hadden zich dus duidelijk minder (goed) gewassen dan Zelie.
De terugweg liep langs een omwegje (nog een kaartje af te halen op de post in Roosdaal wegens te weinig gefrankeerd … Jaja eitje, gij zijt de schuldige :)) maar tegen de middag waren we terug in Gent. Even langsgeweest bij mamie om te tonen dat ons meisje het had overleefd en dan huiswaarts.
Thuisgekomen direct alles in de was gestoken en toen bleek dat ze nog een aantal zaken mankeerde. Bij controle stelden we vast dat één van haar zakken was achtergebleven. Direct de leiding opgebeld en ze waren ook net aan het toekomen in Gent en ja, ze hadden een zak gevonden en meegenomen. We konden er direct om. Een geluk want Zelie’s zwemgerief zat er in.
We hadden ook net bezoek van één van de vriendinnetjes die mee waren geweest op kamp (of we mee gingen zwemmen) en toen zijn we met zijn allen eerst de zak gaan halen: twee mama’s met buggies en vier kindjes op fietsen. Zowaar een alerte bedoening om de vier in de gaten te houden en op tijd de nodige (veiligheids)aanwijzingen te geven, maar alles verliep relatief vlot.
Van het lokaal doorgewandeld/gereden naar het zwembad … dat gesloten bleek en dan maar terug naar huis. Even vastgezeten in de gietende regen (bakken vielen uit de lucht) en toen was het plots 16u30. Time flies when you’re having fun.
Jan gaan halen, eten, kindjes eerst in bad gestoken en dan in bed.
Sinds ze in bed zitten ben ik begonnen aan de valiezen te maken voor morgen: zowel Zelie als Louis vertrekken dan. Uitzoeken wat er mee moet, denken dat ge eindelijk alles hebt om te realiseren dat x mankeert en y er ook nog bij moet. Ik had ook nog een beetje was te vouwen (kousen en ondergoed en zo) en dus zijn we ondertussen middernacht gepasseerd en ben ik (denk ik) zo goed als klaar … tot ik morgen opsta en me realiseer dat z en a nog mankeren.
Enfin, nu in mijnen nest en dan morgen nog een paar uurtjes genieten van mijn oudste dochter en zoon … voor ze mij (weer) verlaten.