Kerst

Snif: ze is weg

Kerstvakantie. Een leuke periode om gezellig samen te zijn. Puh! Vergeet het dus maar.

Om 16u moest ik vandaagÂ metÂ Zelie aanÂ het scoutslokaal staan: zeÂ vertrokken op ‘Kerstkamp’. Uiteindelijk heb ik haar en haar vriendin (samen met de mama) zelf nog naar het kamp gevoerd. Er moest aan carpooling gedaan worden en ik was dan maar vrijwilliger want zo zag ik 1. waar ze gingen verblijven en 2. hoe ik overmorgen moet rijden om haar terug af te halen.

Want ja, het Kerstkamp is overmorgen al gedaan. EÃ©n volle dag zullen ze daar doorbrengen, twee nachten slapen (al is dat een eufimisme bij zulke gelegenheden) en overmorgen, 10u is het al afgelopen.

Gisteren was het nochtans een beetje paniek, alhoewel paniek een beetje overdreven is: wij waren ervan overtuigd dat het kamp deze ochtend om 10u begon. Gezien we gisteren maar rond 18u thuisgekomen waren en nog eerst moesten eten, werd het zeer kort dag om nog alles klaar te krijgen. Dus als zot beginnen strijken, dingen bij elkaar zoeken en Zelie haar kadootje gemaakt: ze moesten een zelfgemaakt kadootje meebrengen.

Pas deze ochtend viel mijn frank. Dat van die 10u, dat was toch om op te halen? Dus pas voor overmorgen? Vandaag, was dat niet in de namiddag afspraak? Zelie heeft enige tijd geleden haar brief voor het kamp zelfÂ gelezen (en daarmee dus vanÂ de veilige Â en ergens achtergelaten en dus kon ik dat niet nazien, maar er is altijd nog de telefoon. De leiding gebeld en de vriendelijke juffrouw langs de andere kant heeft mij onmiddellijk de brief nog eens doorgemaild zodat we weer alle details hadden. Een groot gemak, dat wel.

Afspraak dus deze namiddag, wat ons nog wat extra tijd gaf die we dus eigenlijk niet echt nodig hadden, maar wat wel maakte dat we ons deze ochtend niet hebben moeten opjagen om er op tijd te geraken.

Ze zit nu in Schellebelle, in een huisje waar (nog) geen verwarming was. Er zijn stapelbedden en Zelie heeft een bed bovenaan gekozen en daarna konden wij, de ouders,Â niet rap genoeg weg zijn (‘laat onze kop gerust’ was de overheersende blik van de kinderen).

Nog twee keer slapen en dan is ze terug.

Het is weer de tijd van het jaar, dus bij deze: eenÂ vrolijke Kerst allemaal, vrede en gezondheid en alles goed gewenst.

Wij zijn nu ongeveer tweeÃ«neenhalfuur terug thuis van onze Kerstavond en -dagrondgang. Gisteren kort na de middag vertrokken om Kerstavond bij mijn broer en zijn gezinÂ in Nederland te vierenÂ (lasagne voor de kinderen (mijn bijdrage), toastjes met gerookte forel, mini quiches,Â kreeft- en garnaalkroketjes, foie gras, hertefilet met gestoofde peertjes in wijn, veenbessen en mignonetten en zalige taart versierd met witte chocolade voor de volwassenen), samen met mijn zus en haar gezin en mijn papa.

Deze middag dan uit Nederland vertrokken richting Sint-Denijs om Kerst te wensen (en vieren) bij mamie en grandpÃ¨re (nog meegegeten van een zeer lekkere waterzooi en daarna was er chocoladekerstbuche als dessert) en rond 17u dan huiswaarts gekeerd: de kinderen begonnen stuk voor stuk te stuiken en het was nodig dat ze vandaag op tijd in bed zouden zitten.

Deze avond wordt het rustig. Ik moet nog een beetje strijken want Zelie vertrekt morgen voor twee nachten met de scouts op midweek kamp, maar na het strijken zal ik het ook niet te laat trekken: het waren voor mij ook een twee dagen waarin ik niet al te veel geslapen heb.

Geniet nog van de rest van jullie Kerstdag, ik zal dat ook doen.

Kerstshopping

Zo goed dat dat kan gaan en leuk dat dat dan is.

Wegens werk, zieke kindjes en ook maar sinds Ã©Ã©n goede week weten wat we nu feitelijk gingen doen met Kerst, was het er nog niet van gekomen om kadootjes te kopen (en als ge al niet weet waar ge nu naartoe gaat zou het sowieso dwaas zijn om kadootjes te kopen voor onbekenden, maar soit).

Vrijdag, mijn vrije dag, kon niet wegens ziek en kerstdrink op school. Gisteren kon niet wegens ochtendtouren, kapper en kerstfeest van turnclub in de namiddag. Morgen kan niet wegens kinderen baden en op tijd naar Nederland vertrekken. Dus moest het vandaag gebeuren.

Ik moest vier kadootjes kopen: Ã©Ã©n voor mijn metekind, Ã©Ã©n voor de jongste van mijn broer (beiden zijn even oud wat een gemak is), Ã©Ã©n voor mijn broer en Ã©Ã©n voor mijn schoonzus (of drie kadootjes als ik een gemeenschappelijk kadoo kocht voor broer en schoonzus samen).

Eens Anna in bed lag en de andere kinderen op hun gemak naar een filmpje keken, heb ik mijzelf warm ingeduffeld, heb ik mijn fiets gepakt en heb ik mij in het centrum gewaagd.

Eerste adres was op goed geluk. Voor mijn broer had ik iets in mijn hoofd maar voor mijn schoonzus had ik nog geen vast idee. Michel had vorig jaar een aantal leuke kadoos gevonden in Het Bijhuis en dus heb ik mij geriskeerd om daar vandaag ook eens binnen te stappen. Ik vreesde voor een massa mensen, maar dat viel eigenlijk mee.

De eerste dingen die ik bekeek waren belachelijk duur en bijna had ik mij niet naar de benedenverdieping begeven (wegens die belachelijke prijzen), maar ik heb het gelukkig wel gedaan, want net daar vond ik het ideale kadoo voor mijn broer Ã©n schoonzus voor een meer dan redelijke prijs. Naar boven met het pakje, onmiddellijk bediend aan de kassa, er was ook direct een inpakster vrij, maw: binnen en buiten in een recordtijd.

Voor mijn neefjes was het geen probleem. Voor Kerst kopen wij altijd kleren voor de kinderen en ik heb zo mijn adresjes waar ik sowieso mijn zin vind. Ik had nog dubbel geluk want al in de eerste winkel vond ik juist wat ik nodig had voor alletwee, er stond geen volk aan de kassa en ik was dus binnen en buiten op en tik.

Dan direct naar mijn laatste adres. Het kadoo dat ik initieel in mijn hoofd had voor mijn broer was ook goed voor beiden. Gezien het eerste kadootje ook voor beiden was heb ik in de derde winkel dan ook uitsluitend gekocht voor de twee samen. Binnen gestapt, eerste kadoo kon ik zelf nemen, tweede kadoo gevraagd aan de kassa en ik had nog net het laatste exemplaar, onmiddellijk kunnen betalen, pakje gemaakt en naar buiten.

De avond voor …

Vanavond is het kerstavond en dat vieren wij hier ten huize Vuijlsteke-Pattyn traditioneel met mijn familie.

Jaren lang gingen wij, ik en mijn gezin en mijn broer en zus met hun gezin, dit vieren bij mijn ouders. Toen mijn moeder overleed in 2002 hebben we de locatie dan maar verlegd: de eerste drie jaar bij mijn zus, waar mijn zus en ik samen kookten. Vorig jaar en dit jaar bij mijn broer in Nederland.

Gezien hij zo ver woont (allemaal relatief uiteraard) helpen wij hem niet echt met koken, maar proberen we toch ons steentje bij te dragen. Vorig jaar zorgde mijn zus bijvoorbeeld voor de groenten. Ik zorgde voor de tafeldecoratie.

Dit jaar ben ik weer verantwoordelijk voor de decoratie en werd mij gevraagd ook voor de taarten te zorgen. Eerst gedacht om ze hier te bestellen, bij FranÃ§oise bijvoorbeeld of bij Damme, maar toen dacht ik: waarom niet zelf doen?

Michel heeft eindelijk ontdekt hoe een fantastisch lekker lemon curd te maken en de tartes tatin van zijn moeder zijn zalig, dus … heb ik Michel chinese vrijwilliger gemaakt (uiteraard niet zonder het hem eerst te vragen hoor).

Vanavond is het dus het uur van de waarheid: we hebben al het materiaal in huis, de voorbereidingen zijn getroffen, dus nu is het afwachten want gisterenavond wou de meringue (nog) niet lukken.

Deze namiddag trekken we naar Nederland. Een verslagje volgt nog wel maar tot dan: een zeer gelukkig kerstfeest.