Tag: kinderen

Auto wassen

Zaterdag kwamen we terug van een korte wandeling naar de fietswinkel (Zelie’s fiets was in reparatie) toen ik de buren zag hun auto wassen.

Het was toch wel al een jaar geleden dat ik de onze gewassen had (zelf gewassen dus, car wash niet meegerekend) dus stelde ik voor aan de kinderen om ook onze auto te wassen.

Wreed warm, een beetje water: zeer goed idee vonden de kinderen.

Anna buiten geïnstalleerd op haar speelmat terwijl de drie anderen de vodden en sponzen bijeenzochten en emmers naar buiten brachten.

Ze zijn alle drie zeer enthousiast begonnen. Toen ze de auto rond waren hebben ze dan nog de straat een beetje gewassen en daarna toch nog een beetje de auto.

Niet zo’n goed idee merkte ik een beetje later. De straat hier ligt namelijk nog vol zand van de heraanleg. Het zand was dus in de vodden gekropen en daarmee hebben ze de auto gewassen. Eens het water verdampt was lag de auto dus vol zand.

Tegen dan waren de kinderen het (uiteraard) beu en heb ik de auto volledig mogen herdoen.

Maar we hebben ons toch goed geamuseerd 🙂

De buit

Gisteren dag één van de braderij en ik heb een goede buit binnengehaald.

Helaas, op één paar schoenen na, niets maar dan ook niets voor mijzelf. Wel een hoop voor de kinderen.

Zelie heeft de meerderheid van de kleren (zo’n 10 stuks), Anna en Louis hebben een mooie gedeelde tweede plaats (4 stuks) en Jan eindigt als laatste met … 0 stuks.

Ik heb immers de kinderen hun kasten gesorteerd en Jan zijn kast puilt uit van de kleren. Hij heeft dus absoluut niets nodig. De kleren dat hij nu heeft kan hij eigenlijk al niet aandoen op tijd. Bovendien heb ik niets uitzonderlijks moois gezien waarvan ik zei dàt moet hij hebben, en dus ben ik er goedkoop vanaf gekomen voor hem.

Anna heeft eigenlijk ook niets nodig, maar dat ligt anders. Ten eerste is het een baby en kledij voor babies is nu eenmaal enorm schattig. Ten tweede zijn de meeste kleertjes die ik heb ofwel unisex, ofwel voor jongens en dus heb ik me tegoed gedaan aan een paar kleedjes en typisch meisjes dingen.

Straks vertrek ik voor de tweede ronde. Deze keer voor Michel en heel misschien kom ik uiteindelijk toch nog iets tegen voor mijzelf?

Update:

Heb het mij toch niet geriskeerd voor Michel te kopen maar ben wel een vrolijk kleedje rijker voor mijzelf 🙂

Rust

(vroege) Namiddag ten huize Vuijlsteke-Pattyn.

Vader gaan werken, moeder alleen thuis met de vier kinderen.

Anna slaapt, Jan slaapt, Louis zit beneden te puzzelen zingend “hoofd, schouders, knie en teen …” al zeker 10 minuten, Zelie zit te zonnen vlak voor de deur, mama zit voor de computer met half gesloten ogen.

Zalige rust 🙂

10 km van Gent

Na Brugge, Brussel en God weet hoeveel andere steden ondertussen al, was het vandaag de beurt aan Gent om de ING stadsloop te organiseren.

Lien, D. en mijn lunchpartner en vriendin sinds 30 jaar E. liepen mee, dus reden genoeg om te gaan supporteren.

Zelie deed ook aan de Kid’s Run mee, maar dat heb ik jammer genoeg moeten missen wegens Jan. Het ventje is nog steeds ziek en dus was het meer aangeraden om hem toch zijn middagdutje te laten doen.

Jan was vroeg wakker en dus zijn wij (ikke, Jan en Anna) op tijd toegekomen om de start … toch nog net te missen 🙂 Maar de aankomst zeker niet.

Tijdens het wachten op de eerste lopers bleven we met de kinderen in het speciaal afgebakende Kid’s Village met springkastelen, schminken, ballonblazen, ballen gooien naar blikjes, trampoline, en nog zo veel meer dat ik niet gezien heb. Groot plezier dus bij de kinderen en uiteraard wouden Zelie en Louis geschminkt worden.

Hier zijn ze: Zelie als regenboogleeuw

Zelie als regenboogleeuw

Louis als vlinderleeuw
Louis geschminkt als een tijgervlinder

(en niet tijgervlinder zoals Michel dacht :))

Wegens een misverstandje over waar we naar de toekomende lopers zouden kijken werden ik, Louis, Zelie en Jan gescheiden van Michel en Anna en de rest van het toch zeer leuke gezelschap (i. en Lief en Bruno) zodat ik mijn handen vol had met mijn drie oudste niet uit het oog te verliezen. Uiteindelijk heb ik Lien en E. zien toekomen maar D. heb ik jammer genoeg gemist (sorry D.).

Al bij al een leuke namiddag, ook mede dank zij het zeer mooie weer. Volgend jaar opnieuw en hopelijk met even goed weer.

Extreme breastfeeding

Vandaag op Vitaya een programma gezien over borstvoeding geven aan oudere kindjes … de oudste was 8 jaar.

Ik zie het mezelf niet zo rap doen, maar op zich heb ik er niets op tegen: ’t is gezond dus ik zie niet echt in wat er mis mee is en als de kinderen er zich goed bij voelen, waarom niet. Vele “oudere” kindjes stoppen blijkbaar zelf spontaan als ze er genoeg van hebben, dus waarom niet wachten tot het kind het zelf aangeeft?

Waar ik wel een probleem mee had is dat de vrouwen die ze toonden de borst eerder gebruikten als fopspeen: om te troosten, om in slaap te vallen, uit verveling, … Het resultaat was dat die kinderen aanlagen op elk moment van de dag en dàt vind ik niet zo gezond. Uiteindelijk is (voor mij toch) borstvoeding euhm … voeding, eten, en wij eten toch ook niet constant de hele dag door.

Bij mijn kinderen is de borstvoeding een beetje vanzelf gestopt, zijnde de productie bij mij. Het lag dus niet aan enige keuze bij de kinderen. Gezien de kinderen eigenlijk respectievelijk vier, drie en een half en vijf en een half maanden waren was dat ook niet echt mogelijk 🙂 Heeft er hoogstwaarschijnlijk mee te maken dat ik na die tijd opnieuw (voltijds) begon te werken.

We zullen zien hoe lang ik het deze keer zal trekken.

Oogst

De oogst op moederdag:

  • drie wenskaarten, volledig zelfgemaakt (Zelie)
  • drie (papieren!) theelichthouders in de vorm van waterlelies, inclusief theelichtjes (Zelie)
  • één schilderij (Louis)
  • één juwelendoosje (Louis)
  • één onderlegger (Jan)

Of met andere woorden: de kinderen hun kunstwerkjes. Adorable!

Niets van de wederhelft want ‘ik en zijn moeder niet’ …

Naweeën

Niet van de geboorte hoor. Dat zou een beetje heel laat zijn. Anna is ondertussen al 7 weken (de tijd vliegt, nietwaar).

Nee, naweeën voor de kinderen van het weekend: het waren lange dagen.
Voor Zelie was het het ergst maar zij heeft er het minste last van, heb ik zo de indruk.

Vrijdagavond was het scouts voor haar en toen zat ze maar om 21u45 in bed. ’t Was een leuke vergadering (wat het belangrijkst is uiteraard) en we zijn te voet naar huis gekomen. Eerst een eindje meegewandeld met haar vriendinnetje Yanthe (en haar zusje en oma bomma): langs de Ketelvest, Nederkouter, Koophandelsplein, Veldstraat, over de Korenmarkt en dan een kleine afslag genomen om langs het Vleeshuis te passeren. Daar hebben we ook afscheid genomen van het vriendinnetje. Aan het Vleeshuis een frietje gekocht en dan op het gemak doorgewandeld naar huis.

Met dat Zelie, Yanthe en Nimuë (het zusje dus) er in de Veldstraat niet beter op gevonden hadden dan om op handen en knieën een eindje af te leggen, mocht Zelie nog in bad voor het slapengaan. Het water zag donkergrijs, ongelooflijk, maar ze zat uiteindelijk proper en fris in bed.

Zaterdagvoormiddag was het turnen voor Zelie en Louis, zoals gewoonlijk. In de namiddag zijn we dan gaan kijken om een nieuwe relax te vinden voor Michel. Ik stond erop erbij te zijn, kwestie dat hij toch (hopelijk) met iets thuis zou komen dat niet alleen comfortabel was, maar ook een beetje mooi zou zijn.

We hebben dus iets gevonden dat aan beide eisen voldoet. We zullen volgend weekend waarschijnlijk een definitieve beslissing (en dus bestelling) nemen.

Na het zetelshoppen zijn we bij Michel’s mama langsgegaan met een kadootje om haar een (vervroegde) moederdag te wensen gezien we zondag niet thuiswaren. Het was nog mooi buiten en de kinderen hebben dus naar hartelust kunnen rondhotsen, wat blijkbaar nodig was na al het winkelen.

Maar zo’n bezoekje loopt altijd uit en uiteindelijk was het na 20u eer we thuis waren. De kinderen moesten nog eten (wij ook trouwens) dus tegen dat ze in bed zaten was het weer na 21u.

Zondag rustig begonnen: beetje eten gemaakt, kinderen in bad voor een zeer grondige wasbeurt, gegeten en na het eten dan onmiddellijk vertrokken richting Nederland (Oisterwijk, waar mijn broer woont) voor het verjaardagsfeestje van mijn broer’s jongste: Louis is 4 jaar geworden.

Drukke bedoening met heel veel kinderen (18 als ik mij niet vergis, gaande van bijna 7 weken tot 13 jaar) en een hoop volwassenen, bijna allemaal familie. Altijd wreed wijs en ik amuseer mij altijd rot op zo’n gelegenheden en de kinderen duidelijk ook. Pas rond 20u vertrokken helaas, dus het was na 22u dat de kinderen in bed zaten, en dat voor een schoolavond.

Het resultaat laat zich zien.

Nu eigenlijk valt het nog mee hoor. Zelie en Louis hebben alleen last om ’s ochtends op te staan. Jan heeft meer last: hij is nogal humeurig, weent heel rap en heel hard, krijst de hele peutertuin bijeen als ik hem ’s ochtends afzet…

These thins shall pass, hopelijk alleen vroeger dan later 🙂

Drukke zondag

Drukke dag vandaag.

In het Gravensteen doen ze een aantal ridderweekends, Middeleeuwse kampementen genaamd.

Het eerste weekend was al in april (gemist dus) en dit weekend was het dus het tweede weekend met als thema Spel ende vertier.

Deze morgen zijn we dan met de hele familie (jaja, de papa was ook mee) eens gaan kijken naar al dat middeleeuws spel en vertier.

Het spel element was eerder beperkt: je kon boogschieten en hoefijzer werpen en misschien was er ook iets met stokpaardjes, maar dat was niet duidelijk, dus niet zoveel, vooral niet voor kinderen.

Het vertier was er wel: er was iemand die toonde hoe maliënkolders werden gemaakt, iemand die een hele uitleg kon doen over verschillende wapens (namen, hoe te gebruiken, geschiedenis ervan …), iets met vellen van beesten en wat ermee te doen, muziek en eten. De kinderen stonden bij bepaalde delen gebiologeerd te kijken, Zelie vooral bij de maliënkolders en Louis bij de wapens.

Gezien we dan toch in het centrum waren zijn we  een hapje gaan eten in de Pablo’s. Louis voelde zich niet 100% en at niets. Jan en Zelie hebben vooral frietjes gegeten. Michel en ik iets meer typisch Mexicaans.

Pablo’s is toch één van mijn favorite eetgelegenheden, maar er is iets veranderd, en niet ten goede wat mij betreft. Wat ik absoluut heel lekker vond in Pablo’s waren de rode bonen of eerder de puree achtige massa die zij van de bonen maakten. De bonen vandaag waren absoluut niet in een puree achtig iets gekookt, eerder nog volledig en gemengd met (lente)uien. Niet goed. Maar de rest was wel nog altijd uitstekend.

Na het eten terug naar huis zodat Jan een dutje kon doen vooraleer we aan onze namiddag activiteit zouden beginnen.

Om 15u werden we verwacht op het lentefeest van H. en uiteindelijk waren we maar een half uurtje te laat: net op tijd voor de speech van de moeder van het feestvarken (goed gedaan T.!) en het opdienen van de ijstaart … dus eigenlijk in het geheel niet te laat 🙂

Wreed gezellig feestje, leuke locatie, ongelooflijk lekker dessertbuffet: de taarten, de chocomousse, de fantastisch lekkere pannekoekjes … Ik ben zeker (meer dan) vijf keer langsgeweest (niet dat ik gulzig ben hoor) en ik was zeker niet de enige. Het leuke was dat alles in zo’n kleine porties was verdeeld dat je niet de indruk kreeg dat je veel aan het eten was. Altijd leuk.

Aan de kinderen was ook gedacht (uiteraard): er was een springkasteel en gelukkig was het in de namiddag gestopt met regenen zodat ze allemaal (er er waren er een pak) goed buitengespeeld hebben.

Het gezelschap was ook zeer aangenaam. Zoals met vele van die speciale feestjes heb je meestal niet de tijd om met de gastvrouw en -heer te spreken: veel te veel volk daarvoor en iedereen wil wel eens een babbeltje met hen slaan, maar onze tafelgenoten hebben dat meer dan goed gemaakt.

Tegen het einde kwamen de gastvrouw en -heer onze tafel dan ook vervoegen en hebben we allemaal samen nog veel gekletst.

Eén van de onderwerpen ging over babies (er waren er toch 3 aanwezig, waarvan Anna de kleinste) en ik heb toch mijn best gedaan om een zekere heer opnieuw “goesting” te laten krijgen, en Anna kennende, wie zou kunnen weerstaan 😉

Enige slechte aan de dag: vanavond thuisgekomen en ons twee jongens hebben alletwee koorts (alletwee 38,8° C). Hopelijk is het de vermoeidheid en is het morgen over. Zoniet, dan ben ik morgen thuis met drie kindjes.

Vies

Al zappend kom ik net op het einde van Oprah en zij doet een oproep aan de kijkers om een kindermisbruiker te helpen vatten: zijn foto moet ergens op het internet staan.

Ik ben tegen iedereen die iets tegen kinderen doet. Ze kunnen zich immers niet verweren. Voor mijn part hangen ze ze allemaal op en dat houdt ook in de ouders die hun kinderen mishandelen. Maar om daarom de jacht op iemand te openen. Ik weet het niet hoor.

In Engeland zijn ze daar ook bezig met lijsten met kindermisbruikers en van hun namen bekend te maken. En voor mij is dat al goed en wel als er ook lijsten bekend gemaakt worden van moordenaars, dieven, etc. Want waar stopt het? Waarom die ene soort misdadigers en anderen niet?

Ik zal wel te naïef zijn zeker en te veel geloof hechten aan het feit dat mensen tot inzicht kunnen komen.