Tag: kinderen

Eén mei

Vorig jaar op 1 mei was er een hele bedoening op de Vrijdagmarkt: tenten om iets in te drinken, dingen op een podium, springkastelen en grime voor de kinderen, … Wreed wijs. Enig probleem: wij waren nogal zeer laat toegekomen wegens middagdutje van Jan en tegen dat de kinderen goed en wel aan het spelen waren werd alles al afgebroken. Maar het was prachtig weer en voor de korte tijd dat we er waren hebben we ons goed geamuseerd.

Dit jaar dachten we dat het misschien ook zo zou zijn. Gepland dat Jan vroeger in zijn bed zat zodat we op tijd zouden aankomen en dat is ook gelukt.

Het enige probleem dit jaar was dat het zéééér slecht weer was. Dus toen we daar om 15u30 toekwamen … waren ze aan het einde van het opruimen: behalve één tent en het podium was alles al opgekraamd. Geen volk vermoed ik.

Grote teleurstelling dus bij de kinderen, bijna traantjes want er gingen toch springkastelen en zo zijn. Vooral bij Zelie: zij had zich niet kunnen shminken op het schoolfeest en dus had ik haar gezegd dat het vandaag waarschijnlijk wel zou kunnen.

Ik heb dan maar een noodoplossing uit de mouw geschud: we zijn pannenkoeken gaan eten in de Gwenola, toch één van mijn favoriete pannenkoekenplaatsen. Zelie en ik hebben een pannenkoek met ijs genomen, Louis één met bruine suiker, Jan had geen zin en heeft enkel iets gedronken.

De teleurstelling was vergeten. Het heeft ons allemaal goed gesmaakt. Volgend jaar beter zekers?

Wandelen

Vandaag waren de kinderen nogal wild: na de late avond gisterenavond was dat niet zo verwonderlijk.
Zelie doet niet liever dan te gaan wandelen. Niet lange afstanden in het bos of zo, maar gewoon de stad in. Louis heeft er niets op tegen, als hij maar buiten is en Jan en Anna hebben er nog geen mening over.

Dus om hen een beetje te laten ‘afkoelen’ hebben we deze namiddag dan nog eens een toertje gedaan. Eerst naar de Vrijdagmarkt waar ik me heb geïnstalleerd op een terras terwijl ons drie apen hun energie kwijt geraakten. Daarna via een kleine toer terug naar huis.

We hadden geluk want het was net een zeer zonnige opklaring in het weer en dus hebben we er allemaal van genoten.

Fanfare

Gisterenavond naar de Internationale fanfare gaan kijken op de Vrijdagmarkt.

Alhoewel ik lichtjes teleurgesteld was over het hele gebeuren vond ik het toch een leuke avond. Ik had er namelijk iets meer van verwacht.

Maar uiteindelijk wou ik gaan om de kinderen een leuke avond te bezorgen en dat is gelukt. En gezien zij zich amuseerden vond ik het ook wijs.

Het hele gebeuren rond de fanfare duurde immers maar een goede drie kwartier wat ik, gezien de affiches, een beetje een anticlimax vond. Bovendien was er van de “honderden” aangekondigde deelnemers weinig te merken. Maar los daarvan: plezant.

Vooral nadien was het wel plezant: onze kinderen zijn dan samen met die van deze meneer op het podium geklommen om een beetje de show te stelen. Ze stonden daar de aap af te geven terwijl rondom hen de attributen op het podium werden afgebroken. Zeer grappig.

Om de avond af te sluiten zijn we nog frietjes gaan halen, wat een rariteit is voor mij. Ik ben namelijk geen frieteneter en nog het minst van een frietkraam. Het is, niet overdreven, jaren geleden dat ik nog frieten heb gegeten van een frietkraam. Maar ik kreeg er plots zin in en het heeft ons allemaal gesmaakt.

Het was uiteindelijk 22u tegen dat de kinderen in bed zaten en ik denk dat het vandaag wel een beetje te merken was.

Schoolfeest: the day

Het schoolfeest was een succes. Toch in mijn ogen en die van de kindjes.

Gezien Jan nog slaapt ’s middag, zijn we er net op tijd geraakt voor het optreden van de clown. De kinderen hebben de show grotendeels gezien en blijkbaar waren ze nog van de groep met de grootste attentiespan. Het optreden duurde een uur en dat was veel te lang. Het was beter geweest het optreden in twee of zelfs drie stukken op te delen, met een pauze ertussen, dan waren veel meer kinderen blijven kijken. Maar behalve dat vond ik poppy en zijn assistente wel te smaken en de kinderen duidelijk ook: ze deden zeer enthousiast mee.

Er was het probleem van het tijdschema van Zelie: schaken én ballet. Wat te doen? Ik dacht dat de rondes van het schaaktoernooi inhielden dat er in de eerste ronde afvallers waren en dat Zelie er dus hoogstwaarschijnlijk ging bij zijn. Niet dus. Het waren eerder het aantal spelletjes dat gespeeld moest worden. Het toernooi begon dus om 15u45 en eindigde om 17u20, terwijl Zelie om 16u15 al ballet moest doen. Met de balletlerares gepraat en met de begeleider van het toernooi gepraat en er werd een regeling uitgewerkt waarbij Zelie zou beginnen schaken, dan onderbreken om te gaan optreden en na het optreden zou terugkomen om verder te spelen. Ze zou dan één of twee spelletjes missen, maar dat kon geen kwaad.

Om geen tijd te verliezen is ze dan maar beginnen schaken in kikkerkostuum, dit geheel tegen haar zin (“want dat is niet mooi” … is mijn dochter geen echt meisje :)). Na haar eerste spelletje (dat ze verloor) is ze gaan dansen. Het was hetzelfde dansje als van haar grote balletoptreden en ze deed het heel goed.

Na haar optreden ging zij met papa en grandpère terug gaan schaken (de afloop hiervan kan je dus hier lezen) terwijl ik (met Anna op mijn buik) met Louis en Jan ging kijken om hen te laten schminken.

Het schminken werd gedaan door poppy en zijn assistente. Louis werd een slang en Jan kreeg een spinneweb op zijn gezicht. Louis was opgetogen over het resultaat en toen Jan in de spiegel keek was hij ook wreed blij.

Eens geschminkt hebben iets te drinken gehaald en zijn we dan de rest van ons gezinnetje gaan zoeken.

We waren over de namiddag eerst al Louis kwijtgeraakt in het volk, maar die was zeer vlug terug. Dan was Jan verdwenen, wat bij mij grote paniek veroorzaakte. Louis kent immers de weg daar in school en hij kan al vragen stellen, maar Jan daarentegen… Ik ben als zot de school beginnen doorzoeken, heb (gelukkig) de zorgleerkracht en de meester van Zelie aangeklampt om hen te vragen uit te kijken en toen ik terugkwam (met tranen in mijn ogen) van een vruchteloze zoektocht boven terugkwam, bleek iemand hem beneden gevonden te hebben én hem bij de zorgleerkracht te hebben gebracht. Opluchting, ge kunt het u niet inbeelden.

Toen ik dan terugkwam met Louis en Jan van het schminken vonden we papa en grandpère, maar geen teken van Zelie. Zij was blijkbaar boven gaan zoeken naar mij. Ik terug naar boven: geen Zelie. Terug naar beneden en daar ook geen Zelie. Opnieuw de zorgleerkracht aangesproken en bleek dat haar meester alle kindjes bijeen aan het “rapen” was omdat ze bijna moesten zingen.

Enfin, eind goed al goed 🙂 Zelie heeft, samen met alle kindjes van het eerste, een mooie zangprestatie neergezet en van de ouders werd ook een deelname gevraagd: we moesten de gebaren van een liedje meedoen. Uiteraard heb ik daaraan enthousiast meegedaan, waarschijnlijk tot hilariteit van de moeders die naast mij stonden.

Behalve dus de kleine probleempjes van missende kinderen was het een zeer leuke dag. De kinderen hebben zich goed geamuseerd, ik heb gezellig kunnen bijkletsen met een aantal moeders die ik ondertussen al een beetje ken en Michel heeft volop foto’s getrokken en filmpjes gemaakt.

Op naar volgend jaar.

Schoolfeest

Morgen is het schoolfeest en ik zou zeggen: allen daarheen. “Daar” is het Sint-Barbaracollege in de Savaanstraat, Gent.

Dit jaar gaat Louis blijkbaar niets doen. Meestal doen de kleutertjes een optreden maar ik heb er dit jaar niets van gehoord en Louis weet ook van niets. Niet dat dat een referentie is want als je aan Louis iets vraagt, bv. hoe het op school was, dan heeft hij meestal als antwoord “ik weet het niet”. Maar we hebben geen briefje gehad van de juffrouw dus zal er wel niets zijn. Wreed jammer.

Maar dat wordt meer dan gecompenseerd door Zelie. Voor haar wordt het nogal hectisch want ze moet drie dingen doen: om 15u45 heeft ze schaaktoernooi, om 16u15 een balletoptreden en om 17u30 zingt ze. Vooral tussen het schaken en het ballet zal het een probleem zijn want eigenlijk moet ze zich al klaarmaken voor het ballet om … 15u45. Probleempje dus.

Ik heb het wel gezegd tegen de balletjuffrouw, maar ik denk niet dat ze het goed door had.

Nu, niet dat ik geen vertrouwen heb in het kunnen van mijn dochter, maar ik denk dat het schaken niet al te lang zal duren. Om 16u05 begint de tweede ronde al en ik betwijfel of zij erbij zal zijn. Uiteindelijk schaakt ze nog maar 2 maanden en dan nog maar 1 keer per week, dus met een beetje ‘sjans’ is ze nog op tijd voor het ballet.

Normaal gaan we daar dan ook eerst ’s middags eten maar ik denk dat we dat dit jaar eens overslaan: zo kan Anna op haar gemak eten en kan Jan nog een dutje doen. Uiteindelijk zal het een lange dag worden.

Het begint immers al met het turnen in de voormiddag van Louis en Zelie en dan, na het schoolfeest, gaan we ’s avonds kijken op de vrijdagmarkt naar de Internationale Fanfare. Voor mij is dat los van enige politieke dinges hoor: het moet gewoon fantastisch zijn om al die bands te horen spelen, vooral ook voor de kinderen.

Een drukke dag voor de boeg morgen. ’t Zal wat zijn. Ik verwacht neutende kindertjes op zondag, maar ondertussen hebben we (en zij) toch maar een leuke dag gehad.

Lente

Ze is toegekomen en op TV zeggen ze dat het alweer voorbij is. Of toch in de mate dat we ze gehad hebben de vorige 5 dagen.

Wreed jammer, maar ondertussen heb ik er toch van genoten.

Vrijdag waren de kinderen thuis en wegens het fantastische weer hebben ze de hele tijd buiten gespeeld.

Veel zon gehad zaterdag op het feestje van mijn neefje zodat we daar ook de ganse tijd buiten zaten. Ook ’s avonds, alhoewel het toen wel een pak frisser was. Maar met de zijpanelen van de tent dicht en een kleine verwarming in de tent was het meer dan genietbaar.

Zondagnamiddag dan zalig genoten op het terras aan de Graslei … en ook een beetje binnen in het café wegens heel lichte regenval. Maar de kinderen bleven buiten en konden zich goed uitleven.

Gisterenvoormiddag heb ik dan een beetje slaap ingehaald en voor de rest van de dag, tot ik de kinderen moest afhalen, lui in de zetel gelegen. Eigenlijk jammer maar het was duidelijk nodig. Maar eens de kinderen thuis waren heb ik een pick-nick samengesteld en zijn we met ons vijfen (Michel was nog op het werk) naar het park getrokken: eerst hebben de kinderen een beetje gespeeld in de zandbak/speeltuin, dan heb ik voor iedereen een ijsje gekocht bij de ijscrèmewagen en daarna hebben we onze sandwiches opgegeten op het gras. Genieten.

Vanmiddag ben ik dan met vriendin E. op de vrijdagmarkt een koffie gaan drinken in plaats van dat thuis te doen. Lekker op een terras in de volle zon en buiten de wind gaan zitten: het kon putje zomer geweest zijn. Toen de kinderen thuis waren zijn we dan even gaan wandelen in ’t stad: Anna in de draagzak op mijn buik, Zelie en Jan elk met een buggy en Louis zonder iets maar hij was van dienst als “papa” om Zelie af te lossen met de buggy. Een klein beetje boodschappen gedaan en op het gemak terug naar huis.

Voor morgen geeft het weerbericht direct 5° C minder: we zullen het mogen voelen. Maar het zou de eerste keer niet zijn dat ze zich vergissen dus hoop doet leven.

Weekend

Het is voorbij, het weekend. Oef.

Niet dat het tijd werd in de zin van “rotslecht weekend en blij dat het voorbij is”, eerder in de zin van “wreed goed weekend maar oerend druk en blij dat het voorbij is”.

Het begon op vrijdagavond met een zeer gezellig bezoek. Wreed goed gehad, maar het was 1u vooraleer ik naar bed ging.
Zaterdag was er dan vanalles te doen en vooral de voormiddag was, om het zacht uit te drukken, hectisch: Zelie en Louis moesten turnen, Michel ging naar een congres en ik moest van hot naar her rijden om iedereen op tijd op de plaats te krijgen waar ze moesten zijn. ’t Was eigenlijk de bedoeling dat ik ook iets wou horen van dat congres maar dat is dus niet gelukt.

Klein overzicht: om 9u moest Zelie op de les zijn en om 10u moest Michel ter plekke zijn. Dan moest ik om 10u30 Zelie ophalen om Louis af te zetten. Terug naar het congres om Zelie en Jan op de opvang achter te laten. Dan was het net weer tijd om Louis af te halen van de les (om 11u30) om uiteindelijk zelf (met Anna op de buik) toch nog eventjes naar het congres te gaan … was het toch niet net pauze zekers, dus net tijd dus om eventjes een korte babbel te doen met enkele bekende aanwezigen.
Ik ben dan na de pauze maar de kindjes gaan halen op de opvang om dan thuis te gaan eten want om 15u werden we alweer ergens verwacht.

In de namiddag werden we verwacht voor een feestje voor de verjaardag van mijn petekindje: Emil zal vier jaar worden komende dinsdag en hiervoor werd hij dus gisteren in de bloemetjes (en vooral kadootjes) gezet.

Zeer leuk feestje met ongeveer de volledige familie en een hoop kindjes. De desserts waren zalig, het avondeten zeer lekker en het gezelschap zeer te smaken. Het werd uiteindelijk 22u30 toen we naar huis trokken en dus 23u tegen dat de kindjes in bed zaten, maar voor één keer mag dat eens.

Vandaag iets rustiger begonnen: het eerste kindje (Zelie) was pas om 8u wakker en het laatste kindje (Louis) om 9u15.

’s Middags werden we dan bij mamie en grandpère verwacht om te eten en er werd duidelijk aan mij gedacht want één van mijn allerlievelingsgerechten stond op het menu: lamsgigot (sorry grandpère). Het voorgerecht was ook zalig: roodbaars op een bed van zeekralen. Jammie.

Om 16u hadden we dan afspraak op de Graslei met een vriend van Michel die hij in 15 jaar niet meer gezien had. Aangename meneer en het werd een gezellige namiddag terwijl de kinderen zonder probleem buiten konden rondlopen. Toch wel zalig zo’n autovrij stad.

Goed gevuld weekend dus. Wreed goed geamuseerd maar nu toch blij dat het voorbij is.

Straatratten

Met de nieuwe woonwijk hier doen de kinderen niet liever dan buiten op straat spelen. Het eerste dat ze vroegen toen we deze namiddag thuiskwamen is of ze buiten mochten spelen.
Momenteel ligt er nog zand (voor het voegen) dus hebben ze een zeer grote zandbak vlak voor de deur en ze amuseren zich rot. Daarnaast kleuren ze de straatstenen in zoveel mogelijk kleuren en rijden ze over en weer met de step en de fietsjes.

Maar wat ik het leukst vind aan het ganse concept nu is dat het niet alleen onze kinderen zijn die buiten spelen maar ook de andere kinderen die hier in de straat wonen.

Sinds de betegeling af is spelen er een paar jongens van op het eind van de straat heel veel buiten en dus hebben de onze daar al kennis mee gemaakt. Vandaag maakten ze kennis met een kindje van in de andere straat die deel uitmaakt van onze woonwijk.

Hoe warmer het wordt buiten, hoe meer kinderen van de buurt hier op straat zullen gaan spelen en binnen een paar weken zullen alle kinderen van de buurt elkaar kennen. Want dat hier heel veel kinderen in de buurt wonen, dat wisten we wel. We zagen ze alleen niet.
Door de kinderen zullen de volwassenen elkaar ook beter leren kennen (hoop ik). We kennen inmiddels al enkele buren en de meeste zijn heel toffe mensen en, afgaande op onze jaarlijkse aperitief in het park, zit de buurt vol met nog meer leuke mensen dus ik kijk er naar uit om hen (nog) beter te leren kennen.

Ja, we konden geen beter huis gevonden hebben om in te wonen.

Routine

Morgen is de paasvakantie voorbij. Zelie en Louis zijn daarover zeer gelukkig. Ze gaan zeer graag naar school en toen ze de vakantie begonnen waren ze eigenlijk niet zo tevreden om twee weken geen school te hebben.

Het probleem met vakantie is echter dat de hele routine van de kinderen om zeep is: langer opblijven, uitslapen, ’s ochtends eerst TV kijken vooraleer te ontbijten, … en dat ontdoe je niet zomaar de laatste avond.

De vorige dagen was het niet echt mogelijk om de routine opnieuw in te voeren, vooral gezien er gisteren nog volop gevierd werd voor Pasen en Louis’ verjaardag. Vanavond aten we dan nog (te) laat ook zodat er zelfs geen mogelijkheid was om te proberen hen nog “op tijd” in bed te krijgen. Uiteindelijk is het een uur later geworden dan tijdens normale schooldagen.

Bij Jan is dat ergens een beetje goed want die valt dan zo goed als onmiddellijk in slaap. Gezien Zelie en Louis nu gewoon zijn om wat langer op te blijven én gezien ze nogal opgewonden waren dat het morgen weer school was ging het bij hen heel wat moeilijker.

Onverwacht kregen we dan vanavond nog bezoek van een oude vriend van Michel en een beetje later kwam Michel’s vader ook nog eventjes langs. Uiteraard hadden onze twee apen boven gehoord dat er mensen waren. Heel “toevallig” moest Zelie dus naar toilet en we hoorden haar zo oerend traag over en weer lopen naar het toilet. We hebben haar dan maar gevraagd of ze nog eens goede avond wou komen zeggen en dat moesten wij geen twee keer zeggen natuurlijk. Twee seconden later hoorden we opnieuw gekraak bovenaan de trap: Louis uiteraard. Of hij ook wou slaapwel komen zeggen en daar was hij al.

Ze zijn dus nog eventjes beneden gekomen en moesten rap weer gaan slapen. Maar eens bovenaan de trap hooden we dat ze stilstonden (en begonnen fluisteren). Wij zeggen dat het genoeg geweest was en dat ze NU moesten gaan slapen en het was toen stil … of toch voor een paar minuten. Uiteindelijk ben ik nog eens naar boven moeten gaan en heb gezegd dat Louis nu maar naar beneden moest gaan slapen. “Maar ik wil flink zijn” zei hij. Ik zei dat hij al tijd genoeg had gehad om flink te zijn en dat hij dat niet gedaan had. “Maar ik ga nu echt flink zijn”. Ik heb hem dus nog maar een kans gegeven en die hebben ze blijkbaar alletwee aangegrepen: sindsdien zijn ze stilgevallen.

Morgen zullen er kleine oogjes zijn en kindjes die zagen dat ze nog moe zijn. Tegen het einde van de week zal de schoolroutine weer volledig geïnstalleerd zijn.

Den draai

Ik ben mijnen draai langzaam maar zeker aan het vinden.

Gisteren waren alle kindjes thuis en we hadden een heel leuke dag. Vandaag waren er (in de voormiddag dan toch) nog eens twee extra en ik voelde mij er zeer goed bij.

In principe zou Zelie vandaag bij een vriendinnetje gaan spelen. Anderzijds kwam mijn vriendin B. in de voormiddag ook langs met haar zoontje en zij zou ook blijven eten.

Deze morgen krijg ik dan telefoon van de mama van Zelie’s vriendinnetje om te zeggen dat het toch wel late middag zou worden (rond 13u) wegens doktersomstandigheden en dat het vriendinnetje wel ontgoocheld was en dat hopelijk Zelie niet te ontgoocheld zou zijn. Dus stelde ik voor dat het vriendinnetje dan maar in de voormiddag bij ons moest komen en dan zou de mama, na het doktersbezoek, de twee meisjes kunnen komen halen. Zo was het opvangprobleem voor de mama ook direct opgelost.
Rond 10u werd het vriendinnetje dan gebracht en B. en haar zoontje zijn dan rond 11u toegekomen.

En alles was heel gezellig: de kinderen waren braaf aan het spelen zodat ik net het eten klaar had tegen dat B. toekwam.
We zijn dan met z’n allen naar de beenhouwer gegaan om vlees te kiezen en de (korte) wandeling was heel leuk: alle kindjes luisterden zeer goed en waren zeer braaf.

Eens Zelie en haar vriendinnetje weg waren waren het allen onze drie jongens (en Anna uiteraard) die overbleven. Jan heb ik in bed gestoken en de twee overblijvers hebben braaf naar een filmpje gekeken waardoor B. en ik ruim de tijd hadden om bij te kletsen.

Ondanks de drukte heb ik mij geen moment opgejaagd, was helemaal niet nerveus en het was een heel leuke dag.

Ik begin dus duidelijk mijn draai te vinden. Nu nog een nieuwe ochtendroutine onder de knie krijgen: één die minder dan anderhalf uur in beslag neemt. Maar daar heb ik nog de tijd voor.