kinders – Pagina 4 – San's Weblog

Werk #boostyourpositivity

Het thema deze week is werk en wat kan ik daar in godsnaam over zeggen: ik werk niet.

Niet dat ik niet zou willen, integendeel. Ben al jaren aan het zoeken. Eigenlijk sinds 1 februari 2009. Erg hÃ©. Want behalve tijdelijke jobs hier en daar, heb ik dus nog geen werk gevonden.

Mijn laatste ‘vaste’ job heb ik namelijk in samenspraak met de werkgever stopgezet: de inhoud was enorm veranderd en niet echt op mijn lijf geschreven. De werkgever zocht eigenlijk ook iemand voor die job die Russisch sprak, of toch tenminste een ‘oostbloktaal’. Not me, dus. Dus kwamen we snel overeen en op 1 februari 2009 kreeg ik mijn ontslag. Er was een opzegperiode tot het einde van het jaar, ik had contente werkgevers, tonnen ervaring, … dus dat zou geen probleem zijn om voor die tijd nieuw werk te vinden.

Mens, is dat nogal anders uitgedraaid. We zijn 5 jaar verder en ik heb nog steeds niets anders gevonden.

Waar het aan ligt? Ik zou het niet weten. Ik denk dat ik altijd een goede werknemer geweest ben en voor zover ik hoor van mijn ex-werkgevers ben ik zelfs zeer goed in mijn job. Alhoewel de standaardvraag ‘Heb je kinderen?’ en het antwoord ‘Ja, 4’ er waarschijnlijk ook voor iets tussenzit. Je moet de gezichten van de mensen zien als ik dat zeg.

Soit, als ik de tijdelijke jobs aftrek, dan ben ik dus al bijna 3 jaar werkloos, and counting. Geen positieve ervaringen hier te delen dus. Maar terwijl ik bezig ben (redelijk radeloos tegenwoordig): ik ben dus op zoek. Jurist, bijna 20 jaar ervaring en proper op mijn eigen. Ne mens weer maar nooit.

Anderzijds en aangezien ik een persoon ben van het glas halfvol, kan ik mijn dagen wel vullen. Maar welke vrouw niet. IkÂ ben ik er wel voor de kinderen enÂ kan mij inzetten voor de scholen van de kinders, zit in het ‘organisatiecomitÃ©’ van de voetbalclub van Jan en heb tijd om koffie te drinken met mijn vriendinnen op vrijdagochtend.

De kinders zijn gezond en gelukkig en alhoewel we het niet breed hebben (duh!) lukt het al bij al nog wel, mede dankzij de steun van de familie.

Count your blessings, jong. Daar concentreer ik mij op 😉

Morgenstond geeft goud in de mond #boostyourpositivity

Onze ontbijttafel ziet er meestal ongeveer zo uit:

Op de voorgrond koffie, havermoutshake en dan is er nog zoet en hartig beleg, brood, melk, nesquik, … Ongeveer alles waar je voor een ontbijt aan kan denken.

Enkel de eerste twee dingen, daar bestaat mijn ontbijt meestal uit. Ik heb (bijna) altijd liters yoghurt en Alpro soya in huis,Â bananen en ook diepvriesvruchten (aarbeien, kersen, rode vruchten, frambozen) en havermout. ’s Ochtends kap ik dat dan samen, afhankelijk van hoe mijn kop staat, en dan maak ik er een shake van. De rest staat er voor de kinders: zij eten ook boterhammen ’s middags en dus staat alles klaar om hun boterhammendoos te kunnen vullen.

Punt is dat ik jarenlang niet ontbeet. Enkel een kop koffie en dat was het. Een slechte gewoonte beginnen kweken als tiener en als volwassene volgehouden. Tot ik een aantal jaar geleden, nog niet zo heel veel eigenlijk, mijzelf begon te dwingen om ’s ochtends ook te eten.

Toen was het een boterham, meestal met confituur, heel soms met choco. Ongeveer een jaar geleden schakelde ik over op havermout. Eerst heel schoorvoetend: ik hou niet van granenontbijten. Granola, muesli, cornflakes … bweikes. Maar havermout, dat kreeg ik blijkbaar wel binnen.

Klassiek begonnen met havermout en melk. DaarnaÂ in de microgolf opgewarmd met melk: soms gewoonÂ met een lepeltje (bij voorkeur) bruine suiker erbij, andere keren metÂ verse appel erbij enÂ kaneel of gewoon met banaan. Af en toe eens een mugcake. Zeer lekker, maar soms een beetje zwaar. Ik merkte wel dat ik de havermout beter verteerde als ik ze opwarmde.

En toen doken hier en daar recepten op van shakes met havermout en sinds ik die Ã©Ã©n keer probeerde is dit een vast gegeven geworden ’s ochtends. Alles voedzaam zit erin en ik moet niet ‘eten’, maar kan gewoon drinken. Zalig. Ook een favoriet bij de kinderen ondertussen, alhoewel zij dat bij hun boterhammen drinken en niet gewoon als ontbijt.

Ik doe meestal een mengeling van yoghurt, soya mild & creamy en (verschillende smaken) soya drink: zo is er toch dat beetje zure van de yoghurt zonder dat ik er extra suiker moet bij doen. En dan fruit dus. Havermout erbij en mixen. Elke dag een andere mengeling, dus elke dag een andere smaak.

Voor de rest verloopt het ontbijt redelijk rustig: het gemak van grotere kinders die hun plan trekken. Ik zit er eigenlijk alleen bij om hen regelmatig aan het uur te herinneren. Vooral Louis heeft dat nodig. Den anderen heeft dan de indruk dat het hier veel stress is, maar dat is eigenlijk niet zo 😉 Maar elk kind zorgt voor zijn eigen boterhammendoos en ze gaan alle vier alleen naar school. Zo heb ik alle tijd om te ontbijten en, als de kinders weg zijn, op het gemak mij te douchen en klaar te maken.

Open monumentendag: kadoots

Marie van Walkie Talkie vroeg of ik zin had in een uitstapje komende zondag: het was toch open monumentendag.

Open monumentendag, daar ga ik meestal naartoe: er is zoveel te bezoeken en bekijken in Gent, we moeten daar geen inspanning voor doen. Meestal laat ik het wel afhangen van het weer, want als het te druilerig is blijf ik ook liever binnen.

Maar kijk, als je een extraatje kan krijgen om er een leuke wandeling van te maken, waarom niet. Zeker niet als er dan nog eens extra vriendjes in huis zijn, want dan hebben we geen excuus om binnen te blijven.

Open monumentendag in Gent staat dit jaar blijkbaar in het teken van het culturele themajaar ‘Gent Kleurt Oranje’ (n.a.v. het ontstaan van het Koninkrijk der Nederlanden 200 jaar geleden waar Gent toen ook toe behoorde). Er is een â€œGent kleurt Oranjeâ€ stadsplan dat jeÂ door de straten van de stad gidst en zo ontdek je dan allerhande monumenten die gelinkt zijn aan de periode 1815-1830.Â Naast de Willemwandeling werd voorÂ kinderen tussen 6 en 12 jaarÂ een â€˜Willemwandelboekjeâ€™ gemaakt, eenÂ doe-boekjeÂ dat kinderen spelenderwijsÂ de belangen van het koningschap van Willem I en de daarbij horende monumenten doet ontdekken.

Dus, om te antwoorden op de vraag van Marie: uiteraard had ik zin.

En zo zat er vandaag dit in mijn brievenbus:

Het maaktde de kinderen ongelooflijk nieuwsgierig en dus liet ik ze maar even zweten vooraleer het open te doen. Maar kijk, het was een pakje vol, want omdat ik gezegd had dat er vriendjes zouden komen had Marie er een paar extra doe-boekjes bijgestoken.

En zelfs een potlood. Een oranje potlood (het zijn de details waar ik soms zo blij van kan worden).

Het lijkt een heel parcours en geen flauw idee of we het allemaal zullen doen, maar vervelen zullen we ons alleszins niet.

Wordt zeker vervolgd.

Zoef!

Daar ging augustus en tegelijk de vakantie. Voorbij en morgen begint de school.

De kampen zijn allemaal zeer goed gegaan en ze hebben er allemaal van genoten. Zelie is officieel monitor, Anna haalde haar zeilbrevet, Jan zijn technische skills zijn verbeterd en Louis hernieuwde zijn kennis met Fyxxi.

Gisteren nog de vakantie in schoonheid afgesloten met onze jaarlijkse wijk BBQ. Opnieuw een aantal bekende gezichten gezien, maar ook een heel pak nieuwe gezichten, en daarvoor doe je het ook. Nieuwe buren betrekken bij de buurt en van de wijk een heel leuke plaats maken om te wonen.

Ik had nog niets gezegd over de schoolresultaten, maar dus nu even kort.

Bij Zelie is alles in orde gekomen. Ze heeft het zwaar en moeilijk gehad, heeft zelfs nog een oorontsteking opgedaan tijdens de examens, maar haar resultaten waren goed tot zelfs zeer goed. ‘Erdoor’ was het doel, in de 70% was het resultaat *toch wel serieus trots*.

Louis daarentegen heeft gestruikeld. Alle examens waren goed en zijn laatste DP-rapport ook, behalve zijn examen wiskunde. Het was het laatste examen en blijkbaar is het niet meer gelukt om zichzelf te motiveren (ik merkte het, zagen hielp langs geen kanten). Te licht opgepakt (“ik kan dat wel, heb het al gezien/gestudeerd”) met als resultaat een (kleine) buis. Probleem was, in combinatie met zijn vorige rapporten (kerst en januari) had hij een jaartekort. Het resultaat was een B-attest met clausulering voor wetenschappen. We hebben er bijna 2 maanden over gedaan om te beslissen wat hij nu zou doen (vooral hij dan, het is zijn schoolloopbaan). Vorige week werd de knoop doorgehakt en hebben we hem ingeschreven in een andere school, andere richting. Hij lijkt enthousiast, ziet het volledig zitten. Wij hebben met de school gesproken en hebben er een zeer goed gevoel bij. Het zal afwachten blijven, maar ik denk dat het goed komt. Vanavond is het onthaalavond in de school en we gaan er dus met zijn allen naartoe (behalve Jan, voetbaltraining, weetwel).

Anna en Jan waren geen probleem. Anna begint morgen aan het 5e leerjaar en zal voor het eerst dus ook Frans krijgen. Jan gaat naar het 6e leerjaar en mag beginnen nadenken wat hij volgend jaar in het humaniora wil gaan doen.

En dan morgen: het nieuwe schooljaar. Spannend want weer afwachten wie bij wie in de klas zal zitten.

10 jaar Zulupapuwa #zpw10jbc

Ik ben nog eens ingegaan op een uitnodiging van een reclamebureau en wel om 2 redenen: Zulupapuwa is de kledingcollectie die Walter Van Beirendonck maakt voor JBC en ik vind dat al jaren een fantastische collectie. Origineel, speels en toch draagbaar. Bovendien ben ik gewoon ook fan van Van Beirendonck. Geen kleren die ikzelf zou dragen, maar ik vind dat wel fantastisch mooie ontwerpen. Dit jaar vieren ze de 10e verjaardag #zpw10jbcÂ en dat werd in de bloemetjes gezet.

Tweede reden: de ‘viering’ ging door in Planckendael en laat dat nu eens een zoo zijn waar ik zeer graag naartoe ga. Het is niet voor niets dat wij al jarenlang een abonnement op de Zoo hebben.

Het was een uitnodiging voor mij en de kinderen (duh!), en ik kreeg die reeds eind mei. Datum in de agenda geblokkeerd en direct geantwoord dat we zouden komen. Maar dan is er vakantie, zijn er vrienden en kampen en bleek dat Jan en Anna geen dag wilden missen van hun danskamp en dat Zelie en Louis liever meegingen naar Walibi met Komaf en zo zat ik zonder kinderen.

Er in mijn eentje naartoe gaan zag ik niet echt zitten, dus over naar plan B: mijn fantastische buurvrouw en haar twee kindjes meevragen. Want buurvrouw is een grote fan van Zulupapuwa, dus beter kon het niet uitkomen.

Woensdag toogden we naar Muizen. Vanaf 14u werden weÂ verwelkomd in de evenementenhal. Bij binnenkomst kregen de kinderen allemaal een kroon. Wat een leuke manier om ontvangen te worden.

Om 14.30u kregen we dan een modeshow te zien. Eerste een retrospectieve van de collecties van de afgelopen 9 jaar (die kiendjes, schattig!) en daarna werd (uiteraard) de nieuwe collectie geshowd. De nieuwe collectie is echt mijn ding: mooie kleurencombinaties, voor de meisjes fantastische broekkousen, leuke prints voor zowel jongens als meisjes. Als er nieuwe kleren moeten zijn voor de kinders weet ik al waar naartoe (sorry voor de slechte kwaliteit van foto’s: ze doen de collecties echt geen eer aan).

Na de modeshow was er drinken en taart en fruit en ijs. De kinders genoten en wij ook want het was een zalig mooie dag en de omgeving was perfect.

Na de receptie kregen we nog een goodiebag en mochten we het park in (gratis) om een zoektocht te doen. Zeer goed gedaan: bij verschillende dieren doorheen het park moesten vragen opgelost worden. Bij elk antwoord stond dan een letter, en die letter moest gebruikt worden om een antwoordformulier in te vullen (waarmee we dan een volledige outfit zouden kunnen winnen).

De zoektocht hebben we uiteindelijk maar voor de helft gedaan: de kindjes waren te klein om raprap door het park te lopen en alle antwoorden te vinden, maar van de dieren die we wel zagen deden we sowieso de vragen en ze vonden het heel leuk. Veel bijgeleerd, zowel zij al ikzelf 🙂

Voor de rest was het gewoon genieten, dieren kijken, vol bewondering staan kijken naar de vele kleintjes die onlangs geboren zijn: olifantje Qiyo mag dan wel de bekendste zijn, maar is zeker niet het enige jonge diertje in de zoo. Of een beetje bang zijn als er plots een hoop vogels op je hoofd komen landen 😉

Jammer genoeg was de batterij van mijn telefoon plat, dus maar een zeer beperkt aantal foto’s van in de zoo zelf, maar wel een zeer leuke dag gehad.

Bedankt Oona, bedankt JBC.

GF15 – dag 7 e.v.

Te weinig foto’s getrokken om nog dagelijks iets te schrijven, dus heb ik ze maar opespaard om in 1 postje te zetten.

Deel twee van de GF was wel het deel waar we meer optrokken met onze GF vrienden ook eigenlijk tegelijk ook voormalige Gentblogt medewerkers. De mensen waar we meest mee op stap waren voor het Puppetbuskersfestival en gezien deel 2 van de GF vooral uit Puppetbuskersvoorstellingen bestonden, zagen we elkaar daar veel en regelmatig en was er ruim de tijd om bij te kletsen, samen te genieten en telkens opnieuw weer af te spreken.

En er waren ook de toevallige ontmoetingen die maakten dat we andere vrienden ook terugzagen. Een geluk voor Jan, want zo kon hij nog een beetje voetballen 🙂

En voor we het wisten zaten de GF15 er weer op. Tijd nu om even op adem te komen voor we aan de maand augustus beginnen. Dat is namelijk de maand waarin Jan op voetbalkamp gaat met zijn vriend (eentje vanÂ Way to Play), waar Anna op zeilkamp gaat met haar vriendin, waar Zelie haar stage als monitor gaat doen (spannend. Cursus gevolgd tijdens de Paasvakantie en nu moet ze 2 weken stage geven vooraleer ze als ‘monitor’ door het leven mag gaan) en waar er ook nog danskamp (Jan en Anna) en MakeIT camp (Louis) is.

GF15 – dag 6

Dag 6 was een dag zonder MiramirO (want dat was al afgelopen) en zonder Puppetbuskersfestival.

In de plaats daarvan hadden Jan, Anna en Louis een afspraak met Fyxxi om een workshop te doen. Louis had tijdens de krokusvakantie al eens een kamp bij hen gedaan en was er dolenthousiast over. Zo een namiddag leek mij ideaal om Jan en Anna ook eens kennis te laten maken met hun werking en met robotica en engeneering. Gezien Louis zich vorige keer al zo goed geamuseerd had, ging hij uiteraard opnieuw mee.

Ze konden programmeren, 3D printen, zelf computerspelletjes maken, spelen (uiteraard),… en toen ik ze bijna 3u later ging afhalen wilden geen van de 3 mee naar huis. Geslaagde namiddag dus.

Daarna afgesproken met vrienden. Een toer gedaan zonder voorafgaand plan en van de gelegenheid gebruik gemaakt om Gent van in de lucht te bekijken.

De vriendin/mama ging alleen naar huis en de vrienden/kinders bleven bij ons slapen. Zeer blije kinders dus 🙂

GF15 – dag 5

Gezien de subsidies voor zo goed als alle theaterachtige dingen serieus teruggeschroefd werden, was het dit jaar ook kalmer op het Puppetbuskersfestival en hebben we vandaag zelfs geen nieuwe voorstellingenÂ gezien.

Dag 5 betekent ook laatste dag van MiramirO, want dat duurt maar 4 dagen. Misschien wel de laatste dag, maar zeker niet de minste.

We deden mee aan een ongelooflijk plezante en hilarische ‘voorstelling’ van het Tony Clifton Circus: Misson Roosevelt. Door het centrum met een rolstoel, tijdens de Gentse Feesten. Fantastisch! Serieus, bekijk de foto’s maar.

We hebben zo goed als alle voorstellingen gezien, maar ik heb er geen foto’s van. Ik denk dat er dit jaar maar 1 voorstelling bij was die Ã©cht niet voor mij was en 1 voorstelling die ik maar zozo vond. Voor de rest weer mogen genieten, ons verbazen en verwonderen, ons hart vastgehouden van spanning maar ook van emotie. Chapeau opnieuw aan MiramirO.

Het was vandaag afscheid nemen van een stukje GF, maar we kunnen weer uitkijken naar volgend jaar … hopelijk, als de subsidies er nog doorkomen.

GF15 – dag 4

Op dag 4 werden weinig foto’s getrokken maar het was daarom niet minder druk.

Er was opnieuw Puppetbuskersfestival (Punch en Judy, niet mijn ding) en MiramirO met zeer goede voorstellingen (kijk, eens een foto van een leeg plein, voordat het volk begon toe te stromen. Een redelijk unicum).

En we zijn ook nog eens naar het hospitaal van Cirq/Bataclan geweest, waar de kinders nog eens toegetakeld werden.

GF15 – dag 3

Opieuw Puppetbuskers om de dag te beginnen en ook een zalige voorstelling om de dag te beginnen.

Daarna terug naar MiramirO voor een aantal voorstellingen. De eerste viel serieus tegen, helemaal mijn ding niet, maar daarna toch pareltjes gezien.

De dag werd (ondertussen traditiegetrouw) afgesloten met het vuurwerk en met blij weerzien en in goed gezelschap van vele (GF)vrienden. Het gezelschap was dit jaar al veel uitgebreider: zeer leuk, daar niet van, maar dat wil ook zeggen: volgend jaar dus wat meer cava,Â drank en hapjes mee om de wachttijd door te komen en te genieten van het vuurwerk 🙂

En kijk, helemaal op het einde van de avond had ik nog een blij weerzien met een vriend die ik in (meer dan?) 10 jaar niet gezien had. GF zijn toch fantastisch!