Ontwikkeling – Pagina 10

Doorslapen II

Het begin van het einde is hopelijk aangebroken. Touch wood zeggen ze zo.

Vanacht heeft Anna de nacht doorgedaan: geslapen van 21u30 tot 8u30 deze morgen. OK, het waren uitzonderlijke omstandigheden en gisteren (op haar feestje) heeft ze eigenlijk wreed weinig geslapen, maar hoop doet leven.

De laatste weken, sinds mijn vorige post hierover, sliep ze al langer: variÃ«rend tussen de 7 en 8 uur. Vorige nacht heb ik haar gehoord na 8 uur: ze maakte haar geluiden alsof ze wakker kwam (gekruin, half geween en zo) maar is dan blijkbaar stilgevallen en ze heeft dan dus doorgeslapen.

Ik hou nu mijn vingers gekruisd dat het niet eenmalig is. Ik verwacht nu niet direct dat het definitief is (toen ze van 3 uur slapen naar 6 uur ging en daarna naar 8 uur, was dat ook van Ã©Ã©n nacht wel, de volgende niet, dan weer drie nachten, nog eens niet en uiteindelijk altijd), maar wel dat het meer en meer gebeurd zodat ik haar binnenkort kan verhuizen naar haar (en haar zus haar) kamer.

Doorslapen

Het wordt tijd dat Anna begint door te slapen. Ze is sinds gisteren 10 weken en het begint door te wegen, die onderbroken nachten.

Ik geef haar nog tot ze drie maanden is en dan ga ik de truuk van Louis boven halen.

Nu, Zelie heeft niet doorgeslapen tot ze 3 jaar was en ze dronk haar fles nog in de nacht tot ze 9 maand was. Maar zij was onze eerste en we wisten van niet beter.

Toen Louis nog niet doorsliep aan drie maanden ben ik begonnen met hem als laatste eten een fles te geven met poedermelk in plaats van moedermelk. Het zwaarste merk op de markt gekocht en dat werkte als een droom.

Bij Jan hadden we geluk: aan vijf weken sliep hij al 9 uur, dus de nacht door. Zalig. Nooit iets voor moeten doen. Hij deed dat vanzelf.

Anna slaapt nu al 6 uur. Meestal begint ze daaraan tussen 21u en 22u wat betekent dat ik ergens tussen 3u en 4u mag eten geven.

Ik hoor jullie al zeggen om haar laatste voeding te verschuiven naar 23u of later, of haar nog eens wakker te maken dan, maar dan weet ik niet wanneer ze eindelijk haar 9 Ã 10 uur zal slapen. Nog zo’n raad zou zijn om haar een tuutje te geven in plaats van haar eten te geven, maar Anna weigert tuutjes: ze wurgt er van. Dus als ik dat zou proberen zou ik nog een groter drama hebben.
Misschien zit er al betering in. Gisterenavond is ze om 22u30 gaan slapen en ze is blijven slapen tot 6u deze ochtend: toch al 7u30min.

Nog anderhalf uur langer en we zijn er 🙂

Zwemmen

Met dat ik nu met Zelie ga zwemmen wou Louis ook. Ik heb hem dan maar gezegd dat Zelie en ik gaan zwemmen, Ã©cht zwemmen en dus niet spelen, en dat hij dat nog niet kon en dus niet meekon.

Ik beloofde hem wel dat ik zou informeren bij de badmeesters om hem eventueel te leren zwemmen en Louis was daar zeer blij om.

Na het zwemmen gisteren heb ik dus de badmeesters aangesproken en die hebben me een telefoonnummer gegeven van hun collega die les geeft en ik mocht nog gisterenavond bellen.

Dat heb ik dan ook gedaan.

Gezien het het einde van het jaar is kon Louis nog les krijgen, maar dan ging het zeer intensief moeten gebeuren: elke zaterdag Ã©n zondag Ã©n nog een dag in de week, telkens een half uur, en dit gedurende de komende vier weken.

De eerste afspraak was voor deze middag en ik heb dan maar Michel de opdracht gegeven om toezicht te houden: daar een half uur staan wachten met drie kleine kinderen, juist op het middaguur, vond ik niet aangeraden.

Louis heeft deze voormiddag zeker wel vijf keer gevraagd wanneer hij nu ging gaan zwemmen: doodenthousiast, dus toen het eindelijk tijd was kon hij niet rap genoeg omkleed geraken.

Ik ben nog een vijftal minuten blijven kijken om dan met de drie andere kinderen naar huis te gaan. Louis leek nog steeds volkomen in zijn element.

20 minuten later kwam Michel al aangereden met Louis achterop: de zwemles was blijkbaar geen succes geweest. Gezien Louis nog een beetje bang is in het water heeft de leraar ons aangeraden te wachten tot hij helemaal op zijn gemak is in het water.

Louis moet dus nog aan watergewenning doen.

Ik heb Zelie dan maar gevraagd of ze het erg zou vinden als Louis op vrijdag zou meegaan of dat ze liever had dat het gewoon wij tweeÃ«n zou zijn. Ze twijfelde geen seconde: Louis moest mee. Toch een heel klein beetje teleurgesteld (want ik dacht dat zij het leuk zou vinden iets onder de meisjes te doen) vroeg ik waarom en toen antwoordde ze dat ze dan niet alleen in het klein badje zou zitten.

Zelie, altijd de praktische 🙂

Dus vanaf volgende week zal Louis waarschijnlijk ook mee gaan zwemmen. Tenminste, als hij wil en dan ga ik proberen of ik hem kan helpen over zijn angst. Als blijkt dat hij het zelf toch niet leuk vindt kan hij nog altijd beslissen om bij papa te blijven en Sokaban te spelen.

Spraak

Jan spreekt relatief (zeer) goed voor zijn leeftijd. Hij spreekt ook bijna constant en als hij niet babbelt is hij aan het zingen. Hij is zelfs wreed inventief: als hij ongeveer alle liedjes gezongen heeft zal hij een nieuw liedje maken met stukjes uit verschillende liedjes. Prachtig gewoon.
Op dat vlak zijn Zelie en hij zo een beetje hetzelfde: twee babbelaars dat het geen naam heeft. Bij Zelie was dat ook als ze zo klein was: een bijna non-stop geb(r)abbel en gezang.

Louis daarentegen was (en is meestal nog) een stille. Zo stil zelfs dat ik eens naar de supermarkt gereden was met Louis, uitstapte en toen ik wou binnengaan realiseerde ik mij dat ik iets vergeten was. Ik moest zo’n tweetal seconden denken om te weten wÃ t ik nu vergeten was toen het me daagde dat het Louis in de auto was. Iets dat dus onmogelijk was (en nog altijd is) bij Zelie en Jan.

Ondanks de spraakwaterval die Jan is Ã©n dat hij voor zijn leeftijd (nu 2j en 3m) goed spreekt, is het niet zo dat hij altijd verstaanbaar spreekt. Het meeste is verstaanbaar maar dus niet alles.

Gisteren kwam Jan boven en begon hij een heel verhaal af te steken, alternerend Michel en mij aankijkend om bevestiging te krijgen dat we wel aan het luisteren waren en dat we het al dan niet eens waren met zijn redenering. Hij keek heel geconcentreerd en serieus. Het onderwerp was blijkbaar heel zwaar … en noch Michel, noch ik begrepen er Ã©Ã©n woord van. We wisselden toen een blik van ‘weet gij waarover hij het heeft?’ en moesten ons dan inhouden om niet in schaterlachen uit te barsten. Kwestie van hem toch niet te fnuiken in zijn ontwikkeling.

Het ziet er toch naar uit dat tegen dat hij naar de kleuterschool gaat, hij volledig verstaanbaar zal praten.

Herkenning

Weer iets bijgeleerd, wat altijd interessant is.

Jan is dol op M. Als we naar de peutertuin gaan en zij is er is hij altijd zeer enthousiast. Hij is ook dol op de andere verzorgsters en gaat dus heel graag naar de peutertuin.

Maar toen we M. op de markt tegenkwamen stond hij doodverbaasd te kijken, zo van ‘wie is dat mens en hoe kan dat dat zij mijn naam kent?’ Totaal geen herkenning. Toen M. op hem toeliep om hem een kusje te geven liep hij zelfs weg.

M. wist beter dan ik wat er aan de hand was. Blijkbaar kunnen kleuters van de leeftijd van Jan nog niet de link leggen van personen in welbepaalde situaties naar andere situaties. Dus Jan herkende M. in het geheel niet toen hij haar zag buiten de peutertuin.

Dus geen reden voor mij om beschaamd te zijn over zijn gedrag: het bleek doodnormaal te zijn en M. was in het geheel niet geaffronteerd.

Lachen

Vorige vrijdag heeft Anna voor het eerst bewust gelachen.

Het gebeurde toen we aan het wachten waren voor ons afspraak met Louis zijn lerares. Anna zat op mijn arm en we waren er beiden naar aan het kijken en plots glimlachte Anna.

Michel en ik keken naar elkaar en vroegen quasi gelijktijdig of we wel goed gezien hadden. Ja dus 🙂

Wijs.