’t Wordt weer een beetje kouder en het is weer van dattem: luizen.
Een aantal weken geleden al werd een brief en folder en al meegegeven met Louis en Zelie om de ouders te waarschuwen.
Gezien Zelie (en ik ook trouwens) daar ongelooflijk gevoelig aan is heb ik haar sindsdien regelmatig gecontroleerd. Regelmatig als in minimum twee keer per week. Om besmetting te voorkomen doe ik haar haar ook zoveel mogelijk in een staart, en dat lijkt dus te helpen.
Louis heb ik niet zó grondig gecontroleerd, want Louis heeft nog maar één keer luizen gehad. Alle andere plagen (ondertussen al de vierde) heeft hij zonder eentje doorgekomen. Hij lijkt relatief immuum.
Jan heb ik meegecontroleerd met de andere, maar niet zo grondig: als broer en zus niets hadden, hoe kon hij dan luizen krijgen, nietwaar?
Allen waren ze tot vorige woensdag luisvrij, dus ik was er vrij gerust in. Enigzins verworderd, maar positief verwonderd, dat wel.
Ikzelf zit al een paar weken met jeuk: in mijn nek en op mijn achterhoofd. Samen met de kinderen heb ik mezelf ook vaak gecontroleerd en vorige week ben ik zelfs naar de dokter geweest en toen werd ik luisvrij verklaard: de jeuk was afkomstig van een serieuse uitslag. Maar terwijl de uitslag in mijn nek langzaam maar zeker aan het verbeteren was, was dat niet zo voor de jeuk op mijn hoofd.
Deze morgen dan maar nog eens een grondige luizencontrole gedaan en ge raadt het al: ik had het zitten.
Nu was het nog alleen het probleem van de schuldige te vinden. Vanavond ze allemaal sowieso behandeld met een spray en daarna allemaal bad in en het haar nog eens grondig wassen. Daarna een balsem erop en volledig uitgekamd en ja hoor: Louis: 0, Zelie: 3, Jan: ontelbaar. Jan, de enige die van school geen brief had meegekregen.
Alle luizen zijn dood en er (hopelijk) uit. Maandag de juf inlichten, woensdag opnieuw controle, volgende vrijdag opnieuw behandelen en als de andere ouders op school er ook een beetje op letten zou de kous ermee af moeten zijn.
Enfin, dat is de theorie 🙂