Kopenhagen

’t Is hier eindelijk een beetje op zijn plooien aan het komen. Tijd voor een verslagje over mijn reis.

Want Kopenhagen was uiteraard meer dan een concert alleen.

Jensensallé

1. Het weer

Ik heb een beetje pech gehad en mijn altijd-goed-weer-op-vakantie geluk was deze keer afwezig. Ik zweer het: altijd, altijd als ik ergens naartoe ging had ik zeer goed weer. De dag ervoor kon het nog weken aan een stuk geregend hebben, op het moment dat ik toekwam kreeg ik mooi weer. Ook als ik vertrok sloeg het weer soms direct om, maar nooit terwijl ik er was. Deze keer niet dus 🙁

Verder lezen Kopenhagen

Scoutskamp

De scouts waar ons gasten bij zitten vertrekken altijd op kamp in de eerste helft van juli. Zeer goed, vind ik, want we wonen in Gent en dan zijn ze altijd terug voor de Gentse Feesten. Het vertrek is ook altijd zeer kort na het einde van het schooljaar en ik vind dat eigenlijk geen betere manier om een schooljaar af te sluiten. En zij ook niet.

Ze gaan daar met de hele groep op 1 locatie op kamp en tot vorig jaar vertrokken ze op verschillende tijdstippen om dan allemaal samen terug te komen, want ja: een kamp voor de kapoenen duurt nu eenmaal minder lang dan dat van de givers.

Dit jaar een kleine verandering: ze vertrekken allemaal samen om dan op verschillende momenten terug te komen.

Allemaal, behalve de givers, zijnde Zelie en Louis dus. De givers gaan dit jaar op buitenlands kamp naar Porto en omgeving (Portugal dus). Ze hebben daar een heel jaar zeer hard voor gewerkt met ongelooflijk veel financiële acties (de minst populaire scoutsactiviteiten voor elke scout, zou ik zo denken), maar zo hebben ze de prijs voor ons ouders wel enorm kunnen drukken (en beseffen ze dat zo’n dingen niet voor niets komen).

Omdat de vlucht vandaag zeer vroeg vertrok, zijn ze gisterenavond al vertrokken naar de luchthaven met de bedoeling om daar toch nog wat te slapen. Binnen 11 dagen zien we ze dan terug.

Dinsdag vertrekken Jan en Anna dan. Anna komt op dezelfde dag terug als Louis en Zelie. Jan net als de Gentse Feesten beginnen.

En als ik Jan en Anna uitgezwaaid heb, mag ik mijzelf dan klaarmaken om te vertrekken naar Kopenhagen.

Yep, de vakantie wordt goed gestart.

Bijna vergeten

Als kinderen naar het buitenland gaan moeten ze een identiteitskaart hebben met hun foto op. Die is dan twee jaar geldig. Al goed en wel, denk ik dan, als het al kinderen zijn want eenmaal de echte babyfase voorbij veranderen ze wel, maar blijven ze herkenbaar. Maar wat als het nog baby’s zijn? Ik zou de mijne alleszins twee jaar later er niet echt meer in herkennen hoor.

Maar we wijken af. Waarom ik hierover begonnen was? Awel, gisterenavond viel mijnen frank dat Anna, Jan en Louis nog zo geen identiteitskaart hadden. Zelie had er al één van toen ze op kamp is gegaan met de scouts (ze zijn naar Nederland gegaan), dus dat was al in orde. Nu de andere drie nog.

Deze voormiddag dan maar opgetrokken naar het Zuid. Eerst naar de fotograaf om gruwelijk veel geld te betalen voor pasfoto’s. Gruwelijk veel vind ik want behalve dat ene fotoke hebben ze dat niet meer nodig hé. Dat was in het shoppingcentrum en vandaar was het dus maar het plein oversteken naar de stadsdiensten.

We hadden geluk: er was maar één wachtende voor ons en dus was het zo goed als direct aan ons: een mooie bezetting van de loketten en dan gaat het wel vlot.

En zo stonden we een uur later weer thuis, volledig in orde. Nu kunnen ze dus ook twee jaar voort met die kaarten. Ge kunt nooit weten dat we volgend jaar nog eens het zot in onze kop krijgen en op reis willen gaan.