Maar dan niet op de ‘traditionele’ manier zoals we meestal doen, namelijk op de Vrijdagmarkt. Dit jaar hebben we deze op school gevierd. Dus eigenlijk geen 1 mei gevierd, wel gewoon het jaarlijkse schoolfeest.
We kijken daar eigenlijk wel naar uit. Het is een zeer gezellige bedoening en we kennen daar ondertussen veel mensen, dus alleen zijn we daar niet.
Maar elk jaar merk ik weer dat ik er naar uitkijk om met andere ouders te babbelen, maar dat ik er uiteindelijk zo goed als geen tijd voor heb. Het ‘nadeel’ van vier kinderen, noem ik dat. Want de kinderen treden op met hun klas en er zijn nog een paar andere dingen te doen en dus loop ik eigenlijk een hele namiddag van hier naar daar. En ook steek ik nog een handje toe op het spellenparcours, dus veel tijd blijft er niet over.
Nu, het feest was niet echt goed begonnen. Toen ik deze middag aan Louis en Jan vroeg om zich aan te kleden, hebben ze een beetje te wild gespeeld (in plaats van zich aan te kleden dus) en toen is Jan blijkbaar van het bed gevallen en met zijn mond tegen iets gebotst.
Een kleine, oppervlakkige snee boven zijn lip, wat op zich niets was, maar erger was dat een stukje tandvlees los zat en het in zijn mond serieus aan het bloeden was.
Even paniek en dan maar het internet op om te zien of er ook zoiets bestaat als een tandarts van wacht, en ja dus, die is er dus.
We konden gelukkig nogal snel gaan, maar niet snel genoeg om op tijd terug te zijn om Anna te zien optreden op het schoolfeest. Gelukkig trekt Michel dan genoeg foto’s.
Belangrijkste was natuurlijk dat Jan niets heeft aan zijn tanden en dat dat stukje tandvlees geen kwaad kan en mooi zal genezen én we waren nog net op tijd terug voor zijn eigen optreden. Want na de initiële pijn vlak na de val, had hij er een half uur later al absoluut geen last of pijn meer van.
De rest van de dag is gelukkig zonder incidenten verlopen. Jan heeft mooi zijn dansje gedaan
daarna was het de beurt aan Louis om te dansen
en Zelie eindigde met een demonstratie zumba.
Tussendoor deed Louis ook mee aan het schaaktoernooi en alhoewel hij al drie jaar schaakles volgt, was dit het eerste jaar dat hij zijn faalangst opzij heeft geschoven om deel te nemen. Hij is ergens in het midden geëindigd en ik was apetrots op hem dat hij heeft deelgenomen, en hij op zichzelf ook.
Naar goede gewoonte waren we weer een van de laatsten om te vertrekken. Eindelijk, toen al het volk weg was en ze alles weer begonnen af te breken, had ik de tijd gevonden om nog even te babbelen met een paar bevriende ouders.
Ik kijk al uit naar het volgende feest alhoewel dat misschien een heel ander soort feest zal worden.