Startschot

September loopt ten einde en dat is direct ook de start van het nieuwe scoutsjaar met de klassieke overgang.

Dit jaar geen kinders die moeten overgaan, alhoewel Zelie eigenlijk wel: zij start dit jaar bij de Jin, maar aangezien dat strikt genomen een ‘andere’ scoutsgroep is (een samenraapsel van alle Jin uit verschillende scoutsgroepen uit haar district), kan zij dus niet overgaan bij haar vorige groep.

Er staan wel wat belangrijke stappen op het programma voor volgende jaar. Een Jin-jaar dus voor Zelie waar ze in principe (o.a.) leren hoe het is om leiding te zijn en dus naar volgend jaar toewerken waar ze dan zelf een tak kunnen leiden. Niet dat Zelie dat echt nodig heeft: ze heeft al meer dan een jaar haar diploma als animator, heeft zelf een kamp ineen gestoken en geeft dus als animator zelf kampen. Ze heeft dus al wat ervaring. Maar zo met allemaal leeftijdsgenoten die weg (opnieuw) afleggen, dat ziet ze volledig zitten. Het buitenlands kamp dat erbij hoort ziet ze natuurlijk nog meer zitten.

Louis begint zijn tweede jaar als giver. Hij haalde al zijn dierentotem bij de jonggivers en mag dit jaar voor zijn adjectief gaan. Zeer benieuwd wat dat gaat worden, want hij blijft toch een specialleke.

Jan start als tweede jaar jonggiver en mag dit jaar zijn dierentotem halen. Ook zeer benieuwd dus en spannend.

Anna is derde jaar welp en dus zit er voor haar misschien een jaar als nestleider in. Ik denk dat dat wel echt iets voor haar is maar dat werd alleszins op deze eerste vergadering nog niet bepaald.

We hebben de kinders geholpen met het jaar in te zetten. Uiteraard waren we er niet bij voor de overgang, maar traditioneel sluiten ze de dag af met een maaltijd voor leden én ouders. Net zoals vorig jaar was het Chili con/sin carne en het heeft gesmaakt (ze hebben daar een lekker recept).

Op naar een nieuw scoutsjaar.

 

Weer voltallig

De laatste van onze bende is ook terug thuis. Deze namiddag gingen we Jan afhalen aan het station en hij zag er zeer gelukkig én moe uit. Nochtans beweert hij voldoende geslapen te hebben.

10 dagen kamp zitten er ook weer op. Ik mag dus nog een paar manden was proper krijgen de komende dagen. Dat gecombineerd met de Gentse Feesten betekent dat het druk zal zijn.

Vanavond zijn we alleszins al eens een stapke in de wereld gaan zetten en hebben we De langste fanfare zien vertrekken. Direct ook vrienden tegengekomen en dus afgesproken voor iets later en voor we het wisten was het dus al zeer laat.

Maar: goed begonnen is half gewonnen, nietwaar 😉

3 op 4

Zowel Zelie, Louis als Anna kwamen vandaag terug van kamp.

De leiding had aan de ouders gevraagd wie kon helpen de groep naar Charleroi te brengen en hen daar dan ook te komen ophalen. Ik had mij opgegeven om hen bij terugkomst op te halen en dus vertrok ik redelijk op tijd naar Charleroi.

Ze landden om 12.05u dus dat was nog een degelijk tijdsstip. Strikt genomen zouden we dan op tijd terug in Gent zijn om dan om 15.20u Anna te kunnen afhalen aan het station. Dat laatste is uiteraard niet gelukt.

Naar Charleroi rijden was geen probleem, maar in het heengaan zag ik al direct dat terugkeren een ander paar mouwen zou zijn: zeer lange file tussen Erpe-Mere en Gent, zeer lange file rond Anderlecht … Er zou dus een alternatieve route moeten uitgestippeld worden, wilden we niet stilstaan.

Maar dus eerst naar Charleroi waar ik twee ongelooflijk vermoeide maar ook ongelooflijk gelukkige tieners in de armen kon sluiten. Ze hebben blijkbaar een zalig en fantastisch kamp gehad: niet te zwaar wat betreft staptochten, prachtige natuur, zalig goed weer en de groep (toch wel 14 tieners samen) kwam zeer goed overeen zodat het ook op dat vlak een fantastisch kamp was. Chapeau voor de leiding om dat allemaal zo mooi ineen te steken en hen zo een prachtige reis en herinnering te geven.

De terugweg liep dus via omwegen, waardoor we er 2u over gedaan hebben i.p.v. 1,5u langs de ‘normale’ weg. Maar aangezien die normale weg op 2 plekken dicht zat, waren we in verhouding dus toch ‘vroeger’ terug in Gent. Niet op tijd voor Anna, maar dat had ik al met den anderen uitgeklaard op voorhand: hij ging haar halen moest het mij niet lukken.

Uiteindelijk zijn we allemaal tegelijk thuis toegekomen: ik zette eerst de andere givers af aan het lokaal en tegen dat we thuis kwamen, kwamen Michel en Anna ook net thuis.

En ook Anna had een fantastisch mooi kamp en blijkbaar had ze ook de hele tijd heel mooi weer, daar in Eben-Emael. Ze had een mooi kleurtje alleszins en zag er zelfs uitgeslapen uit.

Nu tijd voor de was (jaja, ook de mijne) en dan is het nog tot volgende week vrijdag wachten vooraleer Jan ook terug is.

Scoutskamp

De scouts waar ons gasten bij zitten vertrekken altijd op kamp in de eerste helft van juli. Zeer goed, vind ik, want we wonen in Gent en dan zijn ze altijd terug voor de Gentse Feesten. Het vertrek is ook altijd zeer kort na het einde van het schooljaar en ik vind dat eigenlijk geen betere manier om een schooljaar af te sluiten. En zij ook niet.

Ze gaan daar met de hele groep op 1 locatie op kamp en tot vorig jaar vertrokken ze op verschillende tijdstippen om dan allemaal samen terug te komen, want ja: een kamp voor de kapoenen duurt nu eenmaal minder lang dan dat van de givers.

Dit jaar een kleine verandering: ze vertrekken allemaal samen om dan op verschillende momenten terug te komen.

Allemaal, behalve de givers, zijnde Zelie en Louis dus. De givers gaan dit jaar op buitenlands kamp naar Porto en omgeving (Portugal dus). Ze hebben daar een heel jaar zeer hard voor gewerkt met ongelooflijk veel financiële acties (de minst populaire scoutsactiviteiten voor elke scout, zou ik zo denken), maar zo hebben ze de prijs voor ons ouders wel enorm kunnen drukken (en beseffen ze dat zo’n dingen niet voor niets komen).

Omdat de vlucht vandaag zeer vroeg vertrok, zijn ze gisterenavond al vertrokken naar de luchthaven met de bedoeling om daar toch nog wat te slapen. Binnen 11 dagen zien we ze dan terug.

Dinsdag vertrekken Jan en Anna dan. Anna komt op dezelfde dag terug als Louis en Zelie. Jan net als de Gentse Feesten beginnen.

En als ik Jan en Anna uitgezwaaid heb, mag ik mijzelf dan klaarmaken om te vertrekken naar Kopenhagen.

Yep, de vakantie wordt goed gestart.

Het buitenland lonkt

Zelie heeft al een beetje pech gehad met de buitenlandse kampen op de scouts. Toen ze nog bij de Sint-Barbarascouts zat gingen ze met de givers jaarlijks op buitenlands kamp. Jammer genoeg moest ze het eerst missen wegens gebroken arm en het tweede wegens veranderen van scouts, vlak voor het groot kamp.

Bij de Klauwaards gaan ze bij de givers maar om de 3 jaar op buitenlands kamp en ze heeft dan toch nog een beetje geluk: in haar laatste jaar giver vertrekken ze dit jaar naar Portugal. Louis gaat ook mee, maar dan als eerstejaars giver.

We hebben al een mini-versie van een info-avond gekregen, waar de grote lijnen al eens uiteengezet worden, en op het einde van het scoutsjaar (ergens eind mei) zullen we een gedetailleerde uitleg krijgen. Niet dat ik er mij veel zorgen over maak: ik ben enthousiast in hun plaats.

Vandaag mooi hun kampgeld betaald zodat alles kan betaald en gereserveerd worden wat op voorhand al kan.

En nu maar hopen dat Zelie haar pech al gehad heeft en dit jaar volop kan genieten van Portugal.

En hoe gaat het ondertussen nog met de sollicitaties?

Een vraag die ik de laatste weken nog veel mag horen.

’t Is vakantie en dus ligt alles een beetje plat: niet of zelfs geen vacatures, dus niet veel te doen. Als er iets passeert, dan reageer ik wel, maar meer kan ik niet doen.

Voor de vakantie had ik voor het eerst in jaren wel een hele hoop gesprekken: op het merendeel van mijn sollicitaties kreeg ik voor eens wél reactie en mocht ik langskomen. Maar eens daar bleek bij sommigen dat het echt louter pro forma was en dat ze niet geïnteresseerd waren in mij. Anderen leken wel geïnteresseerd, maar uiteindelijk kreeg ik overal negatief antwoord. Dus nog steeds niets in het vooruitzicht.

Niet dat er niets te doen valt tijdens de vakantie: vier kinders thuis, zij het dan niet altijd allemaal tegelijk, dus ik ga mij niet vervelen (behalve misschien de komende week, want deze ochtend zijn Jan en Anna ook op scoutskamp vertrokken en is het hier zeer stil in huis). Maar deprimerend is het wel. Uiteindelijk ga je serieus aan jezelf twijfelen, terwijl ik echt wel weet dat ik de nodige capaciteiten heb en altijd een goede werknemer ben geweest.

Maar ooit, ooit, komt dat wel goed. Moet wel.

Lap!

Zelie is gisteren vertrokken op scoutskamp en ’s avonds had ik al telefoon: er was een lek in haar matje. Of ik iets kon voorstellen.

10 dagen op scoutskamp en op een lek matje moeten slapen is niet echt een optie. Zeker nu niet, want eigenlijk zal zij morgen pas aankomen op het terrein waar ze verblijven: ze stappen een goede 100 km (over 3 dagen) van Boom naar hun kampterrein. Slecht slapen is dus niet echt een optie of ze geraakt nooit op dat terrein.

Ik keek eens op de kaart waar ze ongeveer liepen en zag dat Bobbejaanland daar in de buurt lag. De afspraak was dus snel gemaakt: vandaag ging ik met Jan en Anna naar Bobbejaanland en vanavond konden we dan met Zelie afspreken om haar een niet-lek matje te geven.

Best om van de nood een deugd te maken, nietwaar. Wij een leuke dag en zij een nieuw matje.

WP_20150706_14_12_22_Pro WP_20150706_14_40_20_Pro WP_20150706_14_56_14_Pro WP_20150706_15_35_09_Pro WP_20150706_16_05_00_Pro WP_20150706_16_05_26_Pro WP_20150706_16_07_28_Pro WP_20150706_17_22_45_Pro

Scoutskamp

Dit jaar zitten de vier kinders (eindelijk) weer bij dezelfde scouts. Het is een relatief kleine scouts en waar alle takken samen op kamp gaan (allemaal op hetzelfde terrein): eerst vertrekken de givers en de jonggivers, daarna de welpen en als laatste de kapoenen. Ze komen dan allemaal samen terug naar huis.

Een kamp zonder thema, dat kan natuurlijk niet, en uiteraard wil dat dan ook zeggen dat er aangepaste verkleedkledij moet zijn. Toen de kinders kleiner waren werd er nog wel eens verkleedkledij gekocht, maar dat begint allemaal toch wat te klein te worden. Dat niet alleen: het was nu niet alsof we kledij hadden die in de thema’s pasten. Jan en Anna bij de Welpen hadden als thema Space program, het thema van Louis bij de jonggivers was gebaseerd op Game of Thrones en Zelie als giver had Guardians of the Galaxy, Star Mars.

Ik heb mij dus maar achter mijn naaimachine gezet voor Louis en hem een outfit gemaakt: geen direwolf als sigil, maar een marter (zijn patrouille). Louis maakte de tekening zelf en dan was het enkel nog kwestie van die met textielstift op zijn kleren te tekenen. De mantel werd gemaakt van een fleecedeken 🙂

WP_20150626_20_33_53_Pro WP_20150626_20_34_28_Pro WP_20150626_20_35_02_Pro

Voor Anna heb ik naald en draad in de hand genomen en een beetje textiellijm en zo werd zij plots een alien. Leve de onesies.

WP_20150705_20_25_08_Pro WP_20150705_20_25_19_Pro WP_20150705_20_25_27_Pro

Best wel content van het resultaat.

En neen, slechte moeder die ik ben, had ik niets gemaakt voor de andere twee: Jan wou niet echt. Met Zelie ben ik bij de H&M gepasseerd en hebben we een zilvergrijs topje en short gekocht: spacey genoeg vond zij.

Ze is weg

Voor het tweede jaar op rij is Zelie weg voor een weekje. Midden in het schooljaar, zomaar een weekje niet thuis.

Midweek, heet dat. Een week weg met de scouts: slapen, eten, studeren, vandaaruit naar school en van school terug naar daar.

Altijd spannend. Vorig jaar heeft ze wel bewezen dat ze het aankan, zo vlak voor de examens, maar toch. Het blijft spannend.

Moeilijk hé, dat loslaten.

Keuzes maken of gewoon veranderingen

Onze vier gasten gaan al sinds zij kunnen naar de scouts. Louis is enkele jaren geleden gestopt, niet omdat hij het niet graag deed, maar omdat hij moest kiezen tussen scouts of animatietekenen. Voor hem was er eigenlijk weinig te kiezen aan: het werd zonder enige aarzeling animatietekenen en hij heeft er nog geen seconde spijt van gehad.

Jan stond dit jaar voor de keuze. Vorig jaar waren scouts en voetbal goed te combineren omdat de matchen meestal in de voormiddag vielen of zelfs op zondag. Dit jaar vielen al zijn matchen in de namiddag. Probleempje dus: of het was stoppen met voetbal of met scouts, en hij wou die keuze niet maken.

Ik heb jaren geweigerd om activiteiten in te plannen op zondag. Ik wou tenminste één stressloze dag in de week, één dag waarop niets moest en alles mocht, maar dit jaar had ik al gecapituleerd: Jan ging op zondagvoormiddag naar de balcontrole. Hier vlakbij is er een scoutsgroep die haar activiteiten heeft op zondag. Voorgesteld dus om van scouts te veranderen.

Jan was eerst een beetje wantrouwig bij de gedachte om te veranderen, maar kijk, dit jaar besloot Louis om ook opnieuw met de scouts te beginnen. Ze hebben elk een vriendin in die scouts zitten, en zo samen naar een nieuwe groep gaan, dat klonk al leuker.

Ondertussen zijn we meer dan een maand verder en ze amuseren zich zeer goed. Jan is dit weekend ook meegegaan op weekend en is dolenthousiast teruggekomen.

Weg met een rustige zondag, maar ook wel twee enthousiaste kinders. De opofferingen van het ouderschap zeker?