Tag: Slaap

Moe II

Mijn zeer goede voornemen om deze week eens vroeg in bed te kruipen en dan lekker fris te zijn tegen vrijdag en zaterdag is tot nu toe zeer erg mislukt.

Na de zware nacht zaterdag is het helemaal om zeep met mijn uitgerustheid.

Zondag kon ik niet vroeg in bed wegens ‘Prison Break’ (flauw excuus, ik weet het), dus dacht ik: de volgende dagen lukt het wel. Er staat niet echt iets gepland. Tenminste, dat dacht ik.

Ik was immers vergeten dat er maandagavond een vergadering was van het buurtcomité en ik had beloofd er naar toe te zullen gaan. De belofte ging zo ver dat ik had gevraagd om mij te komen halen, kwestie dat ik dat nog wel eens durf te vergeten. Maar goed ook dus want ik was het vergeten … tot een uur voor de vergadering en toen viel mijnen frank (alhoewel ik nu ‘euro’ moet zeggen zeker?).

Mijn buren zijn me dan ook nog effectief komen halen en dus was het vergaderen van 20u tot 22u. Uiteraard werd er daarna nog een beetje nagepraat op straat en ‘Oeps!’ plots was het 23u en ik was nog niet thuis. Daar ging mijn vroege avond dus.

Dinsdag ga ik de kinderen afhalen van de studie op school en zie ik een pijltje klaarstaan voor de vergadering van de klasafgevaardigden (doe ik nu al een paar jaartjes). Ik trek mijn wenkbrauwen op en als ik thuiskom bekijk ik nog eens de brief van de klasafgevaardigden en de data erop. Bleek dat de vermelde data deze waren van vorig jaar (toen de vergadering donderdag 22 september was) en dat op de begeleidende brief de juiste datum van dinsdag stond.

Weer vergadering dus van 20u tot 22u. Maar gezien ik nog info nodig had van een mede-klasafgevaardigde over een ander onderwerp betreffende de school, zijn we nog ‘iets gaan drinken’. Uiteraard hebben we besproken wat moest besproken worden, maar ook over heel veel gesproken wat niet echt besproken moest worden … en toen was het plots half één. Weeral mis.

Woensdag was ik dus nog meer moe dan dat ik de week begonnen was. OK. Nu echt vroeg in bed: geen vergaderingen, geen onverwachte dingen, niet sporten vanavond (want partner in crime kon niet), geen excuses … tot ik besefte dat ik de strijk nog moest halen bij de strijkster. Anna zat er pas relatief laat in en het was dus al 21u tegen dat ik kon vertrekken. Eens terug moest alles nog weggelegd worden … en toen was het weer 23u15.

Gelukkig heb ik vorige nacht héééél goed geslapen: Anna is niet één keer wakker geworden (wat de nachten ervoor niet het geval was want toen kwam ze telkens zeker om 5u wakker en twee keer ook om 3u 🙁 Niet dat ik haar dan uit haar bedje moet nemen, maar ik ben ermee ook wakker) en ik heb zalig diep geslapen. Ondanks de niet zo lange nacht voel ik mij dus wel relatief uitgerust.

Vanavond mag ik nog naar Oudenaarde rijden om mijn kleren te halen voor de trouw zaterdag, dus mag ik het weer vergeten om vroeg in mijn bed te kruipen.

Morgen overdag een beetje slaap inhalen zal ook niet lukken: veel te doen en om 13u moet ik al bij de kapper zijn terwijl de school gedaan is om 15u.

Morgenavond gaan we dan naar Henk kijken en overmorgen is het dan de trouw van mijn nicht.

Zondag slapen????

Hard gejuich … in mijn hoofd

Ik durf het nog altijd niet te luid zeggen, voor het geval… Maar schrijven, is dat niet hetzelfde als het denken? Dus ik zeg het niet hé, ik denk het alleen en dat kan toch geen kwaad?

Maar wat ik denk, dat is de vraag hé?

Anna heeft een grote sprong gemaakt. Neen, ze stapt nog niet, ze zit zelfs nog niet en ook praat ze nog niet in volzinnen (tenminste, ‘arrraagh’ is toch geen zin zeker :)). Niets van dit alles. Véééél belangrijker. Maar dan eigenlijk vooral voor mij:

Anna slaapt de nacht door!

Ze is er de nacht van woensdag op donderdag aan begonnen. Ik werd donderdagochtend wakker, volkomen verdwaasd van het goede slapen. Ze had een volle 11,5 uur geslapen.

Niet direct iets van gedacht. Anna heeft al vaker eens langer geslapen (al was het nooit zo lang), dus ik hield mijn adem nog niet in. En groot gelijk.

De nacht van donderdag op vrijdag ging ze slapen om 19u30 en is ze om respectievelijk 22u30, 3u40 en 6u45 wakker geworden. De eerste keer heeft ze gegeten, de tweede keer probeerde ik haar weer te laten inslapen met een tuutje te geven en na een uur heeft ze het eindelijk opgegeven … tot twee uur later dus.

De volgende nacht ging blijkbaar beter. Ze heeft even geweend om 23u30 en nog eens rond 2u, maar dat duurde maar een paar minuutjes en ik hoorde duidelijk dat ze niet echt wakker was en dus ook geen honger had. Uiteindelijk is ze pas om 7u echt wakker geworden. Voor mij gold dit als ‘de nacht doorslapen’ … ook al was het (nog) niet voor mij.

En nu, de laatste drie nachten heb ik haar niet meer gehoord. Mooi in bedje tussen 19u10 en 19u45 en slapen tot 6u15/30. Fantastisch!

’t Ziet er dus echt naar uit dat er een einde is gekomen aan de onderbroken nachten.

Ik ben niet bijgelovig, maar ik heb toch al de hele tijd hout vastgehouden hoor 😀

Ritme

Tot vorige week had Anna geen vast slaapritme: de ene keer sliep ze in de voormiddag en/of de namiddag een half uur, de andere keer drie uur, de andere keer ergens iets ertussen.

Anna in de auto

Ze kon ook geen vast ritme ontwikkelen wegens nooit thuis zijn op het gemak: met drie andere kinderen die hier rondlopen was er altijd wel een plaats waar we naartoe gingen en Anna werd dus meegenomen. En zo sliep ze dan eens even in de buggy of de auto en als ze in haar bedje lag werd dat tekort dan soms ferm ingehaald door marathondutjes te doen.

Deze week is ze dus voor het eerst naar de onthaalmoeder. Maandag blijkbaar veel geweend, dinsdag was het al beter en vanaf woensdag alles in orde. Op de vier dagen dat ze er is heeft ze nu eindelijk een vast slaapritme kunnen opbouwen en vandaag hou ik mij daar zo goed mogelijk aan: deze voormiddag mooi in bedje gelegd en heeft ze een uurtje geslapen en nu is ze sinds 12u50 bezig aan haar namiddagdutje.

Ik heb zo de indruk met haar nieuwe, vaste dagritme, dat er nu ook beterschap zit in haar nachtritme: ze komt gelijk toch iets minder wakker en als ze wakker komt krijg ik haar, zonder te voeden, rapper terug in slaap.

Het is eigenlijk algemeen geweten dat kinderen zo veel mogelijk heel vaste routines nodig hebben, dat ze daar het best bij varen, en alhoewel ik dat al wist, wordt ik er nu nog maar eens met mijn neus opgedrukt.

En nu zit ik hier dus ook mijn vingers te kruisen dat ze binnenkort (eindelijk) ganse nachten zal beginnen doorslapen.

Overslapen

Onze nachtrust wordt nog regelmatig onderbroken door onze lieftallige vijf maand oude dochter. Ik zeg ‘ons’ maar eigenlijk bedoel ik ‘mijn’: Michel komt er niet van wakker 🙁

Gemiddeld eet ze ’s avonds een ‘laatste’ keer tussen 19u30 en 20u, dan slaapt ze tussen de vier à zes uur, nog eens eten en dan is het tot ’s ochtends (zoals eergisterennacht). Heel af en toe komt ze na een drietal uur nog eens wakker maar dan krijgt ze haar tuut, geen eten. Dat tuutje geven kan lukken op een minuut (zoals gisterennacht) maar dat kan ook een half uur duren vooraleer ze weer inslaapt (zoals vannacht).

Een goede nachtrust zit er nog niet in dus. Ondertussen ben ik wel weer aan het werk, dus de combinatie is niet ideaal.

Vannacht kwam ze eerst wakker om 1u. Drinken gegeven, weer in slaap tot 4u10, truuk met het tuutje gedaan. Na een half uur met Anna bezig geweest te zijn, was ik eindelijk rond 4u50 net weer in slaap was gevallen toen Jan besloot om te beginnen wenen. Hup, eventjes naar boven, gesust, en terug bed binnen.

Ondertussen was het 5u15 en had ik nog een uurtje nachtrust: de wekker loopt af om 6u15.

En wat bleek om 7u? We hadden ons duidelijk overslapen. Ik kan me met de beste wil van de wereld niet herinneren dat ik de wekker gehoord heb, laat staan dat ik hem uitgezet heb.

Zo rap als tel zijn we uit bed gesprongen en in een recordtijd van 45min heb ik (juist ‘ik’: Michel vertrekt om 7u10 al naar het werk) de drie oudste kinderen uit bed gehaald, aangekleed, boekentassen gemaakt, eten gegeven (om in de auto op te eten welteverstaan) en waren de deur uit.

En Anna? Na haar halfwakker momentje werd ze wakker om 7u15. Ze is braaf gebleven terwijl ze van haar relax boven naar haar park beneden werd gebracht. Geen tijd om haar te kleden of te voeden, maar dat vond ze blijkbaar geen probleem.

Om 8u05 was ze bij de onthaalmoeder en ik vermoed dat ze uiteindelijk een vijftien minuten later haar eerste fles zal gekregen hebben sinds 1u ’s nachts.

Misschien eens proberen om haar slaapritme om te keren en haar ’s nachts te laten wenen want blijkbaar heeft ze toch niet echt honger meer…

Flesjes

Een weekend weggeweest en het flessenprobleem is absoluut geen probleem meer.

Ergens had ik het wel verwacht: Anna dronk van een fles, maar eigenlijk alleen als het haar uitkwam en nooit zeer veel en/of lang. Het was dus gewoon een kwestie om de techniek volledig onder de knie te krijgen, en dat is haar ook gelukt.

Mijn vrees was dat ze eventueel niet meer aan de borst zou willen drinken (Zelie heeft mij dat gelapt na een dag flesjes krijgen), maar dat bleek ongegrond. Deze middag waren we bij haar voor ze moest drinken en ik heb haar zonder probleem kunnen aanleggen.

Het voordeel van het flesje is dat ik nu weet hoeveel ze (ongeveer toch) drinkt. Vrijdag en zaterdagochtend bleef het bij zo’n 90cc maar sinds zaterdagmiddag dronk ze een volledige fles van 180cc. Dat laatste is de hoeveelheid dat ze zou moeten drinken maar ik had al zo’n vermoeden dat ze aan de borst daar maar de helft van dronk.

Deze avond heb ik haar dus een fles gegeven in de hoop dat, met een grotere hoeveelheid, ze eindelijk haar nacht zal beginnen doorslapen. Ze heeft haar volledig flesje bij mij zonder enig probleem leeggedronken en na haar boertje heb ik haar nog even aangelegd: als ze dronk goed, zoniet kon het ook geen kwaad. Ze heeft nog een beetje gedronken en is dan prompt in een diepe slaap gevallen.

Nu kijken hoe lang ze zal slapen, maar ik heb er goede hoop op: gisteren, bij haar meter, heeft ze toch acht uur geslapen.

Op naar ononderbroken nachten?

Gevolgen dragen

Gisterenavond waren Zelie en Louis om 22u30 nog steeds aan het spelen. Het eindigde in drama toen Zelie haar pyamabroek blijkbaar niet meer vond *don’t ask* en ze zich dus genoodzaakt zag onze hulp in te roepen.

Het resultaat was geen hulp maar twee boze ouders die dan maar zeiden dat dan maar zonder broek moest slapen en haar deken op haar leggen. Tranen en een bijna histerische huilbui had dit tot gevolg maar wij waren meedogenloos *grijns* … Niet echt want watje dat ik ben ben dus maar naar boven gegaan en heb haar toch een minuut gegeven om haar broek te zoeken.

Deze morgen waren ze relatief vroeg op, om 7u50, en de gevolgen van hun plezier van gisterenavond hebben we vandaag mogen merken. Niet aangenaam.

Zelie heeft de ganse dag haar broertjes zitten verbeteren en erop zitten vitten en Louis heeft twee hysterische huilbuien gehad voor een iets van een niets: krijsen, huilen, stampen, roepen, …

Vanavond moesten ze dus maar vroeg naar bed. Een goede voorbereiding op volgende week trouwens als school weer begint. Ik was niet thuis dus ze moesten naar papa luisteren en blijkbaar hebben ze dat niet gedaan. Om 21u heeft hij ze uit elkaar moeten halen met als resultaat blijkbaar een nieuwe hysterische bui van Louis. Niet zozeer omdat Zelie uit de kamer wegmoest maar omdat hij weer een kusje van papa wou … alsof niet luisteren een beloning waard was.

Morgen is de laatste dag dat ze nog eens kunnen “uitslapen”. Woensdag begint Zelie aan een kamp en ze moet daar om 9u zijn. De wekker zal dus mogen gezet worden om iedereen op tijd klaar en uit de deur te krijgen.

Een goed repetitie. Zo ga ik kunnen zien hoe lang het allemaal duurt en dan toepassen binnen twee weken als ik zelf ook weer aan het werk moet.

Vechten

Anna was weer wakker deze morgen om 6u. Niet omdat ze honger heeft, gewoon wakker.

Ik heb haar dan maar (weer) op haar speelmat gelegd waar ze een beetje gespeeld heeft maar eigenlijk vooral gewoon lag rond te kijken, met kleine oogjes.
Het is nu 7u en ik zit hier nu al een kwartier te kijken hoe ze aan het vechten is tegen de slaap: ze heeft zich op haar buik gerold en haar ogen vielen quasi direct toe, maar om de zoveel tijd probeert ze nog eens haar hoofdje op te heffen, zo van ‘niet plooien’.

Eigenlijk wel grappig, ware het niet dat het niet bijdraagt tot een uitgerust gestel: vannacht weer om de 4u wakker, en ik had er nog zo een goede hoop op nadat ze gisterennacht acht uur geslapen had.

Maar ik geef alleszins niet op. De hoop dan hé.

Maatregelen

Er moeten maatregelen genomen worden: zo kan het gewoon niet verder.

Het is nu 6u50 en ik ben wakker sinds 6u omdat ons jongste madam besloot dat het wel eens goed zou zijn om wakker te worden. Toch voor eventjes want nu is ze weer in slaap gevallen.

Om 6u wakker worden is zo een ramp niet, ware het niet dat ze vannacht om de drie uur is wakker geworden om te eten. Net zoals de vorige nachten.
Ik ben geradbraakt en bijna aan het einde van mijn latijn. Doodmoe en kapot.

Overdag de slaap inhalen is geen optie: Anna slaapt niet echt veel overdag en als ze dan eens een lang dutje doet is het altijd in de voormiddag: juist op het moment dat ik moet koken. In de namiddag mag ik het vergeten.

Misschien de harde methode gebruiken: laten wenen, nachten aan een stuk, tot ze eindelijk doorslaapt. Ze heeft al eens een aantal weken 9u geslapen, dus eigenlijk kan ze het.

Serieus, er moeten maatregelen genomen worden: binnen drie weken moet ik weer gaan werken gedo…

Slaappatroon

Na mijn gejuich na Anna’s feestje over haar goede nachten heb ik mijn enthousiasme weer mogen terugschroeven.

Dat doorslapen was wel twee nachten, maar dat was ook al. De nachten nadien ging ze weer over naar wakker worden na vier uur om uiteindelijk weer zes à zeven uur door te slapen.

Ongeveer twee weken na het feestje begon ze negen à tien uur te slapen. Zalig gewoon: haar tussen 21 en 22u in bed steken en dan gerust zijn tot 6 à 7 uur ’s ochtends. Ze hield dat goed vol tot zo’n vijf nachten geleden.

Is het de warmte? De naweeën van de Gentse Feesten? Of gewoon een (tijdelijke) terugval? Ik weet het niet maar sinds een paar nachten wordt ze weer wakker na zes à zeven uur. M.a.w. ik mag rond 4u ’s ochtends weer uit mijn bed om eten te geven.

Ik hoor nu mensen denken: niet doen. Haar laten wenen. Maar dat zit niet echt in mij. Als een kind honger heeft dan mag ze eten van mijn part.

Op deze theorie heb ik wel een uitzondering op gemaakt hoor een paar weken geleden: Anna werd na vier uur slapen weer wakker en toen hebben we haar laten wenen. Een half uur lang. Ze viel toen weer in slaap … een volle twee uur. Gezien ze toen zes uur geen eten had gehad kreeg ze toen wel. De nacht daarop sliep ze weer negen uur, dus dat was éénmalig. Maar nu duurt het al vijf nachten.

Alhoewel: de eerste vier nachten sliep ze zes uur, gisteren was het zeven uur en een half. Misschien gaat ze terug naar negen uur? Hoop doet leven want ik loop er hier weer meer moe van rond.

Uitputting

De Gentse Feesten eisen hun tol van Anna ook. Of is het de warmte? Of allebei?

Sinds we naar de feesten gaan slaapt Anna nog goed ’s ochtends maar eens we op pad gaan niet. Ze doet dutjes van zo’n half uur maar echt slapen dus niet.

En al bij al had ze er geen last van. Ze blijft eigenlijk vrolijk en flink, neut wel soms een beetje maar zolang je er mee rondloopt of -rijdt is er geen probleem … behalve dan voor je arm want Anna wordt al een beetje groot 🙂

Vandaag heeft ze haar klop gekregen: deze ochtend lang geslapen, deze middag 2 uur geslapen en deze namiddag nog eens een goede 2 uur en vanavond kon ze niet vroeg genoeg eten om te gaan slapen.

Al die indrukken en de drukte moeten wel enorm veel eisen van zo’n klein spruitje. Eigenlijk verbazingwekkend dat ze nog niet vroeger gestuikt is.