Tag: Tanden

Goedgekeurd

Vandaag onze jaarlijkse tandartscontrole. ‘Onze’, want ik doe mijn controle samen met die van de kinderen, dus is het direct afspraak voor 5 personen. Nu, deze keer waren het er maar 4 om te controleren, want Zelie heeft dit jaar haar eigen traject af te leggen in de tandartsstoel.

Eerst controle van Jan en mezelf. Jan ging perfect door de controle. Ik kreeg een opkuisbeurt en een polijsting van mijn glazuur, maar voor de rest alles ook tiptop in orde.

Daarna was Louis aan de beurt en toen de tandarts zei dat zijn tanden perfect waren, vroeg Louis om dat nog eens te herhalen. Met al de miserie die hij al met zijn tanden gehad heeft, geloofde hij de tandarts niet. De tandarts bevestigde dat hij écht geen enkel gaatje had of geen enkele kapotte tand, en toen pas geloofde Louis hem. En stralen dat hij deed.

Anna was op voorhand wel enthousiast genoeg om te gaan, maar eenmaal zij in de stoel moest was het al heel wat minder. Maar ze heeft niet geweend en deed uiteindelijk, na een beetje aandringen, toch haar mond open zodat de controle kon beginnen. Uitslag: ze heeft niet alleen perfecte tanden, maar ook een perfecte beet. Dat laatste is niet zo evident, want Anna was een duimerke als baby (en nu soms nog als ze slaapt, maar dat wordt meer en meer een uitzondering).

We kunnen er weer tegen voor een jaartje.

PS En mijn les deze ochtend is nog goed verlopen ook. Goed nieuws alom.

Gemaakt

Vanavond naar de tandarts om die verrader van een tand te laten herstellen. Ik ben niet bang voor de tandarts en maak zonder problemen een afspraak, maar in die stoel ben ik toch altijd gespannen als een boog. Ge weet maar nooit dat het zeer zou doen.

Er kwam geboor en geslijp aan de pas, om de randen proper te maken zeker? En heel af en toe kreeg ik toch een gevoel van bijna-pijn. De tandarts begreep het niet goed tot hij het zag: een miniem klein gaatje, los dus van het afgebroken stuk. Telkens hij daar in de buurt kwam, werd het heel gevoelig.

Dus weer een geluk bij een ongeluk, want had mijn tand niet afgebroken, dan was het gaatje pas veel later ontdekt en was de schade veel pijnlijker geweest op langere termijn.

Wat hebben we geleerd vandaag:
1. dat ik zeer goede tandartsreflexen heb: bij het afslijpen van het vulsel, ge weet wel, met zo’n klein rond slijpschijfje, kwam hij tegen mijn lip en ik, ik bleef stokstijf zitten met mijn mond wijdopen en riep alleen zachtjes ‘auw’. De tandarts verschoot er zelf van, dat ik zo kalm bleef;
2. dat mijn ‘oerendsterke’ tanden toch niet zo oerendsterk zijn. De tandarts vond nergens iets dat een aanwijzing kon zijn waarom de tand afgebroken was en ik vind dat wel vies eigenlijk, dat een stuk zomaar kan afvallen;
3. dat het tijd wordt dat ‘ze’ iets uitvinden om uw mond voor u open te houden. 20 minuten met wijdopengesperde mond zitten, dat doet echt geen deugd aan uw kaken.

Verraad!

Sinds ik mijn tienerjaren voorbij ben heb ik nooit echt last gehad met mijn tanden. Integendeel. Elke tandarts die naar mijn tanden keek stond versteld van de kwaliteit ervan. Oerendsterk en zeer degelijk. Meer moet dat niet zijn.

Maar nu hebben mijn tanden mij verraden. De lelijkaards. Gisteren. Zomaar uit het niets. En zonder een goede reden te geven.

Ik was gewoon een boterham met préparé aan het eten. Hoe onschuldig is dat niet. Ik was niet eens mijn korsten aan het eten en de préparé was zo zacht als een babyvellke. En toch, toch. Plots voelde ik iets hard op mijn tong. Kwestie van er toch niet op te bijten, haalde ik het uit mijn mond en wat bleek: ik had gewoon een stukje van mijn tand vast.

The horror! Het verraad! U heeft er geen idee van. Ik was gewoonweg in shock.

Van de antratie heb ik maar direct naar de tandarts gebeld en een afspraak gemaakt om de fout recht te zetten. Maar mijn relatie met mijn tanden, die is diep beschadigd.

Rust

Een rustige dag vandaag.

In de voormiddag naar de tandarts met de kinderen. Mijn controle gaf geen problemen. Anna ging voor de eerste keer in de tandartsstoel en deed dat heel flink. Drie van de vier hebben perfecte tanden, maar Louis had weer eens twee gaatjes die dus moesten geplombeerd worden. We hadden gehoopt dat zijn ‘slechte’ tanden zich zouden beperken tot zijn melktanden, maar één van de gaatjes was in een definitieve tand, dus dat was een beetje een domper.

Daarna gepasseerd bij de Jeugddienst om de kinderen in te schrijven voor de namiddagactiviteit van de grabbelpas, een boterhammetje gegeten en de kinderen afgezet voor hun activiteit.

Twee rustige uurtjes helemaal voor mij en dus tijd om administratie te doen: ziektebriefjes binnendoen, werkloosheid in orde brengen, rekeningen betalen, … Er zijn leukere dingen, maar als er geen kinderen zijn jaag ik mij daar tenminste niet zo erg in op.

En dan was het alweer tijd om de kinderen te halen. Op het gemak naar huis, avondeten gemaakt, gegeten en los van elkaar zijn de kinderen dan één voor één beginnen kleuren.

Zo zalig rustig. Allez, relatief toch. Er was geen geruzie, alleen over en weer gepraat over de tekeningen zelf, en dat op zich is eigenlijk al rust.

Er zijn van die dagen die mogen blijven duren.

1 mei viering

Maar dan niet op de ‘traditionele’ manier zoals we meestal doen, namelijk op de Vrijdagmarkt. Dit jaar hebben we deze op school gevierd. Dus eigenlijk geen 1 mei gevierd, wel gewoon het jaarlijkse schoolfeest.

We kijken daar eigenlijk wel naar uit. Het is een zeer gezellige bedoening en we kennen daar ondertussen veel mensen, dus alleen zijn we daar niet.

Maar elk jaar merk ik weer dat ik er naar uitkijk om met andere ouders te babbelen, maar dat ik er uiteindelijk zo goed als geen tijd voor heb. Het ‘nadeel’ van vier kinderen, noem ik dat. Want de kinderen treden op met hun klas en er zijn nog een paar andere dingen te doen en dus loop ik eigenlijk een hele namiddag van hier naar daar. En ook steek ik nog een handje toe op het spellenparcours, dus veel tijd blijft er niet over.

Nu, het feest was niet echt goed begonnen. Toen ik deze middag aan Louis en Jan vroeg om zich aan te kleden, hebben ze een beetje te wild gespeeld (in plaats van zich aan te kleden dus) en toen is Jan blijkbaar van het bed gevallen en met zijn mond tegen iets gebotst.

Een kleine, oppervlakkige snee boven zijn lip, wat op zich niets was, maar erger was dat een stukje tandvlees los zat en het in zijn mond serieus aan het bloeden was.

Even paniek en dan maar het internet op om te zien of er ook zoiets bestaat als een tandarts van wacht, en ja dus, die is er dus.

We konden gelukkig nogal snel gaan, maar niet snel genoeg om op tijd terug te zijn om Anna te zien optreden op het schoolfeest. Gelukkig trekt Michel dan genoeg foto’s.

Belangrijkste was natuurlijk dat Jan niets heeft aan zijn tanden en dat dat stukje tandvlees geen kwaad kan en mooi zal genezen én we waren nog net op tijd terug voor zijn eigen optreden. Want na de initiële pijn vlak na de val, had hij er een half uur later al absoluut geen last of pijn meer van.

De rest van de dag is gelukkig zonder incidenten verlopen. Jan heeft mooi zijn dansje gedaan

Schoolfeest 2010

daarna was het de beurt aan Louis om te dansen

Louis danst

en Zelie eindigde met een demonstratie zumba.

Zelie zumba

Tussendoor deed Louis ook mee aan het schaaktoernooi en alhoewel hij al drie jaar schaakles volgt, was dit het eerste jaar dat hij zijn faalangst opzij heeft geschoven om deel te nemen. Hij is ergens in het midden geëindigd en ik was apetrots op hem dat hij heeft deelgenomen, en hij op zichzelf ook.

Naar goede gewoonte waren we weer een van de laatsten om te vertrekken. Eindelijk, toen al het volk weg was en ze alles weer begonnen af te breken, had ik de tijd gevonden om nog even te babbelen met een paar bevriende ouders.

Ik kijk al uit naar het volgende feest alhoewel dat misschien een heel ander soort feest zal worden.

Rot

Deze ochtend de langverwachte afspraak met de tandarts. Langverwacht voor zowel Louis als mij. Van Louis hadden we het verdict vorige keer al gehoord, bij mij moest het nog vallen. Mijn tand(en) rechtsboven deden al een (kort) tijdje pijn als ik beet, dus ik was niet op mijn gemak.

Louis mocht als eerste in de stoel. Mondje open om spuitjes te krijgen met verdoving. Maar daar waar Louis stoïcijns was bij al zijn vorige behandelingen, was het deze morgen groot drama. Nu begrijp ik hem wel: die verdovingsspuiten zijn echte kl*tedingen en ongemeen venijnig. Hij kon zijn hoofd niet stilhouden omdat hij zich instinctief probeerde weg te trekken en dus in plaats van drie spuitjes voor drie tanden, heeft Louis er uiteindelijk maar twee gekregen.

Terwijl de verdoving inwerkte en Louis ondertussen een beetje kon kalmeren mocht ik in de stoel. Het verdict was niet zo erg als ik vreesde. Blijkbaar was er iets bizars gebeurd met de vulling van mijn ontzenuwde tand. De tandarts heeft de oude vulling er dan maar uit gehaald en een nieuwe gestoken. Een kwartiertje en ik was er vanaf.

Tegen dat ik van de stoel mocht was Louis aan de beurt. Hij voelde de verdoving werken en was dus alweer volledig ontspannen. Maar zijn ene tand was erger dan gedacht: er was niet alleen een gat in zijn tand, hij was gewoon volledig verrot. Groot probleem dus want telkens de tandarts een stuk tand vasthad, brak het af. Er is dus veel geklop, geduw, gesleur en getrek aan te pas gekomen en tijdens de behandeling bleek de verdoving niet genoeg geweest te zijn zodat hij nog een extra spuitje moest krijgen. Enfin, dat extra spuitje deed tenminste geen pijn. Maar na vele kleine stukjes kon de tandarts er eindelijk het laatste stuk uithalen, dat met het grootste deel van de wortel, en toen bleek daar nog een knoert van een absces op te zitten. Dat Louis de laatste weken niet heeft zitten janken van de pijn, het mag een wonder genoemd worden.

De tweede tand ging gelukkig zonder veel problemen: even draaien en trekken en hij was eruit. Maar met dat die spuitjes zoveel pijn hadden gedaan en die eerste tand zoveel problemen had gegeven én de verdoving blijkbaar toch niet volledig gedaan had wat ze had moeten doen heeft de tandarts dan maar besloten om niet aan die derde tand te komen. Tenminste voorlopig toch niet. Het plan is om af te wachten en hopen dat dat laatste stukje vanzelf gaat uitvallen.

Onze Louis heeft het niet getroffen met zijn tanden. Hopelijk zullen zijn definitieve tanden toch van een iets betere kwaliteit zijn of we gaan nog veel pijnlijke tandartsbezoeken tegemoet.

Groot onderhoud

Een paar weken geleden ben ik met de kinderen op groot onderhoud geweest bij de tandarts. De jaarlijkse controle dus. Ik hield mijn hart al vast voor Louis, want dienen jongen heeft al gesukkeld met zijn tanden, en het zijn nog maar zijn melktanden.

Het ging net zoals ik dacht. Zelie op de stoel, controle en alles perfect in orde. Zelfs haar tand die vorig jaar goed scheef stond staat inmiddels al zo goed als volledig recht. Heel misschien zal ze toch een beugel nodig hebben, maar daarvoor moeten we nog 2 jaar wachten voor hij dat definitief zal kunnen zien.

Daarna was het aan Jan. Gelijk nen flinken op de stoel (het is ook al zijn derde jaar), mond open en alles perfect. De tandarts zegt dat het er zelfs nog beter uitziet dan bij Zelie wegens meer plaats in zijn mond.

Anna weigerde niet om op de stoel te gaan zitten, zij het alleen als het op mijn schoot kon, maar wou absoluut haar mondje niet opendoen. Dus hebben we haar controle dan maar een jaartje uitgesteld. Kwestie dat ze al niet op voorhand een trauma opdoet bij de tandarts zonder dat er een reden toe is.

Uiteindelijk Louis in de zetel en wat raadt ge: niet één, niet twee maar zelfs drie tanden niet in orde. De ene had zo’n groot gat dat er eigenlijk niet meer van een tand te spreken was. De andere twee zijn melktanden die hadden moeten uitvallen, maar in plaats van uit te vallen zijn ze afgebroken. Verdict: een nieuwe afspraak gemaakt om die drie tanden te laten uittrekken. Die nieuwe afspraak is volgende vrijdag (overmorgen dus).

Het is niet de eerste keer dat hij een serieuse behandeling moet hebben bij de tandarts maar een probleem zal het alleszins niet zijn: hoe erg Louis soms ook kan neuten, bij de tandarts is hij een echte held.

Tand 16

Ondertussen zit Anna’s laatste hoektand er ook al een paar dagen door: rechtsboven.

16 mooie tandjes zal ze dan hebben. Als ze lacht zullen er binnenkort geen gaatjes meer zitten tussen de tanden. Maar dat zal nog wel even duren: die tandjes staan er niet van vandaag op morgen.

Nu is het alleen nog wachten op haar kiezen.

Tand 13, 14 en 15

Zo gefocused op Anna haar zindelijk worden (dat ondertussen trouwens fantastisch lukt) dat ik bijna uit het oog zou verliezen dat haar hoektanden er ondertussen aan het doorkomen zijn.

Haar eerste hoektand is er al enige tijd doorgekomen, linksonder. Ik dacht dat ik daar al over geschreven had, maar ik vind die post niet terug. Details. Sinds twee weken is hoektand twee, linksboven, erdoor en vorige week zag ik dat hoektand drie ook allicht zou doorbreken: tand 15, hoektand nummer drie rechtsonder, is er dit weekend doorgekomen.

Nu nog wachten op haar laatste hoektand en binnenkort heeft ze de mooiste lach van de wereld. Of neen. Die heeft ze sowieso al. Huh? Watte? ge verwacht hier toch niet dat ik onbevooroordeeld ga zijn hé 🙂

Tand 13

Het is dus al een hele tijd geleden, van augustus 2007 meer bepaald, dat Anna nog tanden heeft gekregen, maar nu komt tand 13 erdoor: een hoektand linksonder.

Bij Zelie was het ook bijna een jaar wachten tussen het doorkomen van haar laatste-van-de-eerste-vier-kiezen en haar eerste hoektand. Indertijd maakte ik mij daar een beetje zorgen in, want die eerste 12 tanden volgden elkaar met de regelmaat van de klok op. Eens de hoektanden erdoor moesten komen gebeurde er dus niets meer.

Toen wij eens passeerden bij mijn schoonouders en daar toevallig vrienden van hen waren waarvan de man iets met tanden had gedaan, sprak ik mijn bezorgdheid uit en heeft hij even naar Zelie haar tanden gekeken. Niets om mij zorgen over te maken, wist hij mij te melden. Haar hoektanden zaten mooi klaar maar het kon best tot haar 2 jaar duren vooraleer die erdoor kwamen. En effectief, toen ze twee werd begonnnen haar hoektanden erdoor te komen.

Hoe het bij Jan en Louis was herinner ik mij niet meer, maar ik heb zo toch de indruk dat er niet zo’n lange tijd tussen was. Misschien kwam dat omdat hun andere tanden met langere tussenpozen kwamen zodat het verschil tussen tand 12 en 13 niet zo groot leek? Of misschien zat er net zoveel tijd tussen en herinner ik het mij dus gewoon niet meer.

Maar hetzelfde dus bij Anna: er zit acht maanden tussen tand 12 en 13. Vermoedelijk dat tanden 14 t/m 16 nu vlot gaan doorbreken. I’ll keep you posted.