Tag: Tuut

Tuut

Al een tijd geleden, toen er eerst over Sinterklaas werd gesproken, hadden we Jan proberen overtuigen om zijn tuut af te geven. Zelie heeft het indertijd ook gedaan (2j en 5m) en Louis heeft de zijne aan de Paashaas gegeven (2j en 11m), dus sinds Jan nu 2j en 10m is vonden wij het tijd. Bovendien had de tandarts ook gezegd om ze zo snel mogelijk af te pakken wegens lichte ‘overbite’.

Aanvankelijk was hij er in het geheel niet voor te vinden. Telkens wij erover begonnen zei hij categoriek ‘nee!’. Maar we merkten eigenlijk dat hij niet echt begreep waarover het ging.

De laatste weken zijn ze op school uiteraard rond het thema beginnen werken en langzaam maar zeker zag je zijn begrip groeien.

Vandaag was het Sinterklaasfeest op school en dus toen we hem gisteren vroegen of hij vandaag zijn tuutje aan Sinterklaas wou afgeven (om dan waarschijnlijk een mooi kadootje te krijgen) ging hij zonder aarzelen akkoord, maar toen ik gisterenavond vroeg of we het tuutje toen al opzij zouden leggen wou hij nog niet: ‘nog ene keer?’ vroeg hij, zo met zijn hoofdje scheef en een lief glimlachje rond zijn mond.

Ik had er dus nog mijn twijfels over of het ging lukken, maar deze morgen nam hij zelf zijn tuut mee naar beneden om ze in zijn boekentas te steken. Beer moest zelfs mee naar school om ‘aan Zwarte Piet tonen’.

Deze avond is hij dus thuisgekomen zonder tuut. Even zei hij nog dat hij met zijn ander tuut wou gaan slapen, maar ik wees hem erop dat hij ook die tuut had meegenomen en dat hij nu een grote jongen was die in een groot bed sliep, en grote jongens in grote bedden slapen zonder tuut. Kijk maar naar Louis en Zelie, zei ik er nog bij. ‘Ah ja’ was zijn antwoord.

Hij is naar bed gegaan met beer. Ik heb hem zijn verhaaltje voorgelezen. Hij is zelf in bed gekropen en hij heeft geen kik meer gegeven over de tuut.

Nu hopen dat hij zonder wakker worden de nacht door komt, maar ik heb de indruk dat Jan in de laatste week een enorme sprong gemaakt heeft in zijn ontwikkeling, hij heeft ergens een klik gemaakt, en dat het dus geen probleem zal zijn.

Vooruitgang

Ik had gelezen dat er de mogelijkheid bestond dat, wanneer er een nieuw kindje bijkomt, de (tot dan toe) jongste van het gezin wel eens een teruggang zou kunnen maken: niet meer kunnen (willen?) praten, opnieuw beginnen kruipen wanneer ze eigenlijk al kunnen lopen, … dergelijke dingen.

Bij Jan is het eerder het tegenovergestelde.

Michel had er al over geschreven en vandaag viel het mij ook enorm op welk een grote sprong vooruit Jan heeft gemaakt sinds ik bevallen ben.

Hij praat meer en duidelijker (nog niet altijd duidelijk maar wel duidelijker dan voordien) in bijna volzinnen. Hij weet veel beter wat hij wil en hoe het duidelijk te maken, hij is effectief aanhankelijker, huilt ook rapper en harder maar het is direct weer over als hij een knuffel krijgt.

En deze morgen was er een “doorbraak” op tutengebied.

Bij Zelie en Louis hebben we een relatief strikt tutenbeleid gevolgd: een tuutje overdag mocht tot (maximaal) anderhalf jaar en daarna moest het tuutje in bed blijven: enkel en alleen nog om te slapen. Dat lukte zonder veel problemen.

Bij Jan hebben we (uiteraard) hetzelfde geprobeerd maar tot vandaag lukte dat niet echt. Niet dat hij zijn tuut nog kreeg overdag, maar in plaats van dat hij ze zelf in zijn bed liet moesten wij ze verstoppen eens hij ze uit zijn mond nam.

Een paar dagen geleden hebben we hem al kunnen overtuigen om zijn tuut op de tafel achter te laten (samen met zijn knuffel) nadat hij ontbeten had. De eerste dag heeft hij ze nog een tweetal keer terug genomen vooraleer ze voorgoed achter te laten, maar vanaf dag twee liet hij ze gewoon liggen. Voor de zekerheid nam ik ze dan direct weg en legde ze in zijn bed maar uiteindelijk vroeg hij er niet achter.

Deze ochtend was hij zijn tuut in zijn bed vergeten. Toen we zo’n half uur beneden waren vroeg hij plots waar zijn tuut was. “In bed” zei ik en toen zeurde hij eerst tweemaal om zijn tuutje te krijgen om dan de derde keer te zeggen “tuutje bed”. Hij keek toen naar zijn beer (knuffel) en zei toen “beertje ook bed?” en ik bevestigde dat beertje ook in bed mocht blijven. Hij is toen alleen naar zijn kamer gegaan en heeft zijn beer ook in bed gelegd. Ik was er nochtans van overtuigd dat hij met beer én tuut naar beneden zou komen maar niet dus.

Een “doorbraakje” dus.

Volgende stap: tuut volledig afgeven.