De universele babysit

Volgende week heb ik examens. Wilt het ’toeval’ dat de kinderen net nu een lang weekend hebben: met het Pinksterweekend breit de school daar nog een facultatieve vrije dag aan en nog eens een pedagogische studiedag, en voor je het weet zijn ze een halve week thuis.

Thuis tot en met woensdag, en ik heb mijn eerste examen woensdagavond. Een combinatie die niet gaat lukken.

Ik heb het dit stukje namiddag al goed gemerkt: Zelie en Louis zijn naar hun activiteiten dus alleen de twee kleinsten blijven over, maar laat dat nu net de twee luidste zijn. Ze waren mooi aan het kleuren hier aan tafel, braaf en kalm, daar niet van, maar dat getetter er constant bij … ik moet er geen tekeningske bijmaken, denk ik.

En toen vroeg Jan of ze TV mochten kijken, iets wat normaal gezien verboden is tijdens de schoolweek, maar waar ik nu plots bij dacht ‘Jey! TV!’ en dus volmondig toestemming gaf.

Het is hier ondertussen rustig en nu kan ik goed doorwerken. Ik vrees dat er de komende week nog veel TV zal gekeken worden en dat er hier een paar zijn die dat niet jammer zullen vinden 🙂

Komt dat tegen

Geloof het of niet, maar we zitten hier nu naar ‘den voetbal’ te kijken.

Tja, misschien de invloed van mijn broer die we deze namiddag zagen. Hij woont in Nederland en had (uiteraard) afgesproken om vanavond in gezelschap naar de WK finale Nederland-Spanje te kijken.

Of kwam het door Zelie die deze avond vroeg of wij ook gingen kijken?

Toeternietoe. Feit is dat de finale ook hier opstaat en ondanks de voetbalinteresse van onze jongste zoon en het feit dat ik het laatste jaar meer voetbal gezien heb dan in heel mijn voorbije 39 jaar, ik kan niet zeggen dat ik nu wreed geïnteresseerd ben.

Maar wacht maar tot Jan daar staat. Ik zal dan nog altijd de match niet volgen op TV. In het stadium zelf zitten daarentegen en mij schor schreeuwen … 🙂

Wakker

Het zijn niet altijd slechte reclames op TV. Of stomme. Of idiote. Of belachelijke. Hier en daar zitten er toch wel een paar goede.

Eén waar ik nu echt wel vrolijk van word zijn de reclames voor de Wakkere Bakker. Ongelooflijk wijs vind ik die.

Hoe veel ik ze ook zie, ik blijf er een glimlach bij krijgen.

Marathon

Drie dagen naar Lord of the Rings gekeken. De drie films op drie dagen. Kon erger dus.

‘t Was leuk om ze nog eens terug te zien. Voor mij was het toch al even geleden.

Louis, Anna en Zelie hebben ze alledrie bekeken, alhoewel het woord ‘bekijken’ misschien niet zo toepasselijk is voor Anna. Gisteren hebben de kinderen van mijn nicht afwisselend gekeken en Jan heeft ongeveer de helft gezien. Vandaag heeft Jan niet meer gekeken: hij verkoos de Wii.

Louis heeft er lang achter gezaagd en heeft nu dus de films gezien, volledig in het Engels dan nog. Ik vermoed dat hij er nog wel om zal vragen want hij was zeer enthousiast.

Morgen geen films, wel (nog eens) opruimen in de voormiddag en in de namiddag feest voor Jan. Zal ook wel leuk zijn.

Filmdag

Geen opruimen vandaag. Drie dagen opruimen én vakantie. Het is genoeg geweest, toch voor even en toch voor de kinderen. Ze hebben goed meegewerkt, maar ze mogen ook een beetje genieten van de vakantie.

En dus installeerden we ons vlak na het middageten (dat eens vroeger viel dan 14u) voor de TV met de eerste film van Lord of the Rings.

Louis zat er al een tijdje om te vragen en ik had er eerlijk gezegd mijn twijfels bij. Maar het mocht van den anderen en ik ging erbij zijn om uitleg te geven, dus we konden maar proberen.

En uiteindelijk vergeet ge soms dat kinderen dingen niet zien zoals volwassenen. Er bleek geen reden om ongerust te zijn.

Louis en Jan vonden het fantastisch. Zelie zat gebiologeerd te kijken en alleen Anna vond het soms eng, maar voor het grootste deel zat ook zij gewoon te kijken of te spelen (zij heeft nog aandachtsspanne van langer dan een aantal minuten).

Meer dan drie  uur film en als het gedaan was wilden ze direct verder kijken naar de andere films. Niet dat we dat gedaan hebben, maar het was toch een duidelijk teken dat ze er geen probleem mee hebben.

Morgen komen de kinderen van mijn nicht. Misschien dat zij geïnteresseerd zijn om mee te kijken naar de tweede film en zo niet, dan vinden we wel wat anders te doen.

Timing is alles

Vroeger deed de digicorder wel eens raar. Plots, zonder aanwijsbare reden, waren er geen posten meer en kwam een bericht in de zin van ‘om deze post te bekijken moet u zich abonneren’. Na enige tijd, soms een paar dagen, soms veel langer, herstelde zich dat vanzelf.

Een tijd geleden (een jaar? meer? minder?) zijn dan de mensen van Telenet langs geweest om iets te vernieuwen (de modem dacht ik) en toen legde ik het probleem uit. De installateur zei dat dat dus een probleem was met die oude modem en dat dat nu zou opgelost zijn.

En lap, ge raadt het al: vanavond hetzelfde probleem. Deze keer werken TV1 en Canvas wel nog, voor de rest moeten we een abonnement nemen.

En dat op donderdag, als het Grey’s Anatomy is en 5TV niet meer te bekijken is op gewone TV. K*tspel.

Het zal wel aan mij liggen maar …

De crisis is erg en alles en we moeten dingen doen om eruit te geraken. Volledig mee akkoord. Maar…

Als ik die reclame zie/hoor van BNP Paribas Fortis dat ze nu 1 miljard willen geven aan ondernemers, voelt dat wreed vies aan. Dat voelt alsof ze het overheidsgeld dat ze net gekregen hebben om uit de miserie te geraken, zomaar weer weggeven.

Uiteraard weet ik wel dat dat niet zo is, maar het voelt toch zo door die reclame. ‘k Vind die volledig verkeerd overkomen. Vies.