Vies

Al zappend kom ik net op het einde van Oprah en zij doet een oproep aan de kijkers om een kindermisbruiker te helpen vatten: zijn foto moet ergens op het internet staan.

Ik ben tegen iedereen die iets tegen kinderen doet. Ze kunnen zich immers niet verweren. Voor mijn part hangen ze ze allemaal op en dat houdt ook in de ouders die hun kinderen mishandelen. Maar om daarom de jacht op iemand te openen. Ik weet het niet hoor.

In Engeland zijn ze daar ook bezig met lijsten met kindermisbruikers en van hun namen bekend te maken. En voor mij is dat al goed en wel als er ook lijsten bekend gemaakt worden van moordenaars, dieven, etc. Want waar stopt het? Waarom die ene soort misdadigers en anderen niet?

Ik zal wel te naïef zijn zeker en te veel geloof hechten aan het feit dat mensen tot inzicht kunnen komen.

Knuffelen

In Brugge zou er een plaats zijn waar mensen elkaar op straat vriendelijk goededag zouden (moeten?) zeggen en in Londen zijn er nu twee Chinezen die als “kunst”project wildvreemden een knuffel geven en ze filmen dat dan.

Fantastisch idee vind ik dat. Blijkbaar zijn ze in China begonnen en nu zitten ze in Londen.

Als ze ooit naar Gent komen krijgen ze van mij ook een dikke knuffel. Er wordt veel te weinig lief gedaan in publiek en tegenover vreemden, dus bring it on.

Maar eigenlijk zouden we niet moeten wachten op die Chinezen of op projecten van de stad uit om zulke dingen te doen: een glimlach van een voorbijwandelende vreemde kan je dag al goed maken, dus gewoon doen zou ik zo zeggen. Als ik buiten ga probeer ik alvast met een glimlach op mijn gezicht te wandelen en ik merk dat dat wel degelijk effect heeft op de mensen … al is het dat ze meestal denken van ‘wat voor zotte loopt er hier nu’ 🙂

Van smaken en kleuren

Uiteraard: ieder zijn mening, maar de mode dit seizoen is toch van “Tiens, we gaan iets afschuwelijk lelijks bedenken en eens kijken hoeveel kiekens daar nu gaan intrappen”.

Eigenlijk is het al vorige zomer begonnen: minirokken en zomerkleedjes met botten begod! Ik dacht toen al van welken idioot heeft dat nu bedacht. Botten in het putje van de zomer is al er genoeg, maar daar bovenop nog eens een luchtig kleedselken, en als dat dan nog een kort kleedsken is???? The mind boggles.

Dus als ik dat al erg vond dan slaat de mode dit jaar alles: afgrijselijk maar waar, maar de botten blijven (de schoenwinkels puilen uit van botten) en nu wordt het nog gecombineerd met … bermuda’s. Sowieso vind ik het een afgrijselijk kledingstuk voor vrouwen (mannen kunnen er soms heel leuk mee staan) maar voor de meeste meisjes is het ongeveer het slechtste kledingstuk dat bestaat en als je daaronder dan nog botten draagt … ieuw! Een schoon schoentje met mooie hak kan je been nog een beetje laten elegant uitkomen, maar een bot?

We kijken nu naar “Zo is er maar een” op Eén en Kater Ryan (een wreed schoon meiske vind ik met een zeer schoon figuur en zeer schone benen) staat er in een bermuda met botten afschuwelijk lomp te wezen.

Enfin, het is duidelijk dat ik die combinatie(s) deze zomer niet zal uitproberen en dat je “zomer”botten niet in mijn schoenencollectie zal kunnen terugvinden.

Top gear

Ik ben nu echt geen autofan. Ik kan eerlijk zeggen dat ik er niets van ken. Zolang een auto rijdt voor mij is het goed.

Maar waar ik wreed graag naar kijk is Top Gear op den BBC.

We zijn nu aan het kijken en voor zover ik zie is het een soort “best of” want we hebben alle stukjes al gezien, maar ik kan er eigenlijk toch niet genoeg van krijgen. De mannen zijn grappig, maar wat ik vooral fantastisch vind: de BBC heeft een programma met fantastisch dure voertuigen gegeven aan niet professionele mensen. Er zijn ooit presentatoren geweest die professionele racers waren (denk ik), maar over het algemeen zijn het gewoon gasten die zot zijn van auto’s en die hun passie kunnen botvieren.

Fantastisch, hilarisch en vooral: aandoenlijk – het enthousiasme dus van die gasten.

Not without …

Gisteren liet Michel mij totaal onverwacht in de steek. Tsien, ik moet daar nu toch ongeveer gewoon aan worden 🙂

Enfin, tijd voor mij om domme spelletjes op de computer te spelen (gisteren spider solitaire) en naar tv films te kijken.

Eerst iets afschuwelijks gezien op Vijf TV over een pop die levend werd. Nu, Zelie was nog wakker toen het begon en zij vond dat wel wreed wijs natuurlijk. Enige problemen gehad om haar nog in bed te krijgen, maar toch gelukt na enige strenge woorden.

De tweede film was “Not without my daughter” met Sally Fields over een Amerikaans vrouw die met haar (Iraanse) man en dochter op familiebezoek ging in Iran en dat haar man toen besloot om daar te blijven. Gezien ze, wegens getrouwd te zijn met een Iraniër, automatisch Iraans burger was geworden viel ze onder Iraans recht en kon de Amerikaanse ambassade niets doen om haar daar weg te krijgen en nog minder om haar dochter mee te krijgen.

Enfin, na veel vijfen en zessen vlucht ze wel, met dochter en al, en komt ze dus terug in Amerika.

De reden waarom ik mij hierover verbaas is dat ik ervan overtuigd was die  film al gezien te hebben, maar niet helemaal, dus dacht ik om gisterenavond het begin mee te pikken en dan, vanaf het deel dat ik het gezien had, te gaan slapen.

De film die ik gezien had was van Sally Field die terug naar Iran ging, van Amerika dus, om haar dochter illegaal te gaan ontvoeren, en ze deed dat met de hulp van een aantal Amerikanen die zich daarin gespecialiseerd hadden. Ik vroeg me dus toen af hoe die dochter ooit met haar papa in Iran was verzeild geraakt en haar mama terug in Amerika was beland.
De versie gisteren daarentegen begon zoals hierboven beschreven en noch moeder, noch dochter konden Iran verlaten. Beiden werden constant bewaakt door manlief en zijn familie. Uiteindelijk zijn ze kunnen ontsnappen met de hulp van Iranezen, niet Amerikanen dus.

Zijn er dus twee versies van dezelfde film (want de acteurs zijn toch dezelfde dacht ik) of vergis ik mij hier nu schromelijk? Nog een misterie bij?

Ijdele hoop

Ha!

En ikke denken dat wij nu een paar daagjes gezellig als koppel gingen samenzijn met niets anders dan elkaars gezelschap. Vergeet het: mijnen vent is weer de hort op.

Plateauprijzen zegt hij. Denkt hij nu echt dat ik zo goedgelovig ben. Pfff 🙂

Ik zal dan maar – weer – moederziel alleen in een koud bed kruipen. Snif.

Poor me 🙁 (allemaal samen: ocharme!)

TV

Geen TV voor de komende dagen. ’t Is wat.

Dit wil zeggen dat Michel en ik nu gaan moeten praten! Met elkaar! Zo na 14 jaar zal dat niet meevallen. 🙂

Maar het grote voordeel is eigenlijk: vroeg naar bed. Heel goed. Joepie! En gezien Michel en ik nu ook samen vroeg naar bed gaan … Joepie!