Tag: Vakantie

Over en uit

De Gentse Feesten zijn nu wel echt voorbij en dat hebben we ‘gevierd’, of beter: dat heb ik ‘gevierd’ want ik heb vandaag niets gedaan.

Deze middag ben ik met de kinderen gaan eten naar de Lunch Garden, kwestie van het mezelf gemakkelijk te maken. Toen we weer thui waren heb ik Anna in bed gelegd, een filmpje opgezet voor de drie anderen en ben ik zelf ook in bed gekropen.

Een middagdutje gedaan. Zaaaalig gewoon. Het heeft serieus deugd gedaan.

Vanavond de trend nog even voortzetten en mijn batterijen weer opladen: beetje TV kijken, misschien de nieuwe Harry Potter beginnen, maar ik betwijfel het. Harry Potter is soms te spannend en als het boek goed begint ga ik het weer niet op tijd kunnen neerleggen. Ik zie nog wel.

Voor de komende dagen staat er niets op het programma. Eigenlijk voor de komende twee weken niet. In de tweede week van augustus gaan Zelie en Louis dan een weekje naar zee en daarna staat er weer niets gepland tot de voorlaatste week van de vakantie: Zelie doet dan nog een sportkamp.

Wel leuk zo bijna twee maanden thuis zijn en niets gepland hebben: geen druk, doen en laten wat we willen, de dag plukken, zien wat het geeft wanneer het geeft.

Dit is vakantie zeker?

Paasvakantie

Gisterennamiddag is de Paasvakantie begonnen. Jippiejahé, zou ik zo zeggen want dat heeft een aantal leuke gevolgen.

In eerste instantie niet zo direct: mijn vakantie begint maar volgende donderdagavond, strikt genomen. Van maandag t/m donderdag gaan de drie oudsten eerst nog naar de stadsopvang en gezien Michel en ik nog steeds dezelfde trein moeten hebben ’s ochtends zal het nog altijd hetzelfde haasten worden voor de ‘ochtendspits’ hier.

Maar het eerste effect merk ik nu al. Zelie is gisterenavond op weekend vertrokken, hetgeen betekent dat ze vandaag niet naar de turnles en de tekenles kan … hetgeen betekent dat wij voor 9u niet de deur uit moesten zijn en dus nu, om 9u05, nog steeds op ons gemak in onze pyjama zitten. Geen gehaast, geen over-en-weer gerij. Zalig. Louis moet pas om 11u30 op de turnles zijn, dus hebben we tijd met hopen.

De volgende twee weekends valt het dan voor zowel Louis als Zelie weg want ook de clubs hebben Paasvakantie. Yiha!

En alleen daarvoor al mag het vakantie zijn, want alhoewel ik de kinderen wil stimuleren om zich bezig te houden en te ontwikkelen, leuk is het daarom niet voor mij als ouder als je constant van het één naar het ander moet hollen … en nu is het nog maar voor twee van de vier kinderen.

Donderdag is het dan ook voor mij mijn voorlopig laatste dag: gans onze ploeg gaat ook met Paasvakantie t/m 15 april. Enfin, de rest van de ploeg begint er maar een dag later aan hoor, maar gezien ik 4/5 werk krijg ik al een dagje extra en ge moogt er zeker van zijn dat ik er van ga genieten.

De eerste dag zal misschien niet zo leuk worden want als het enigzins meezit bij ons thuis (ons eigen huis bedoel ik dan), wordt alles afgewerkt tegen volgende woensdag. Dinsdag-, woensdag- en donderdagavond zal er deftig gekuisd mogen worden (alvast dank aan alle Chinese vrijwillegers die er die avondenook zullen staan met emmer en spons 😉 ) en dan gebeurt vrijdag de grote verhuis terug.

Alleszins al een fantastische dank u aan mamie en grandpère voor de goede ontvangst en opvang hier, maar ik denk toch dat zij ergens ook opgelucht zullen zijn hun huis terug voor hen alleen te hebben 🙂

De tijd vliegt snel

We zijn vandaag dinsdag en ik probeer me te herinneren wat we zo allemaal gedaan hebben tijdens de voorbij vakantie. En zoals gewoonlijk was het weer hectisch.

Woensdag zijn we ’s middags uit gaan eten met de kinderen. Op restaurant gaan vinden ze fantastisch en gezien het hoogdag was en ik de dag voordien had moeten werken, had ik geen eten in huis gehaald. Wij dus naar de Lunch Garden: een goedkope en lekkere oplossing. In de namiddag zijn we dan naar mijn tante gegaan voor de jaarlijkse traditionle wafelenbak van 1 november. Gezellig (bijna) gans de familie samen met alle kindjes. Een drukte van jewelste, maar wreed leuk.

Donderdagnamiddag ben ik met de kinderen naar de speeltent van Circus Malter geweest aan de Watersportbaan. Leuk: voor 2 € mochten ze daar naar hartelust en zolang ze wilden spelen. Minder leuk: op het foldertje stond vanalles gepromoot, maar uiteindelijk stonden er ‘maar’ 5 springkastelen en een trampoline. Niets grime, niets activiteiten. Voor de kinderen maakte het gelukkig niets uit en ze hebben zich rot geamuseerd. Zelfs Anna vond het leuk op het sprinkasteel.

Zaterdag was zoals gewoonlijk een hectische dag: alleen geen tekenen, dus wel turnen en scouts. We waren van wacht om de kat van de buren eten te geven en bovendien moesten de kinderen nieuwe schoenen hebben en ben ik dus eerst met de drie jongsten de stad ingetrokken om te kopen. Daarna Zelie afgehaald van de scouts en opnieuw de stad in om voor haar schoenen te zoeken (en te vinden).

Zondag heb ik dan weer van luiewijven-koken gedaan: chinees afhalen. Opnieuw de kat van de buren verzorgd en dan in de namiddag met de kinderen op bezoek gegaan bij mijn vriendin E. en haar twee kindjes. De kinderen spelen altijd leuk samen en er is daar een grote tuin. We hebben pannenkoeken ook gemaakt en koffieklets gehouden.

Vrijdagvoormiddag een doktersbezoekje voor Jan en mezelf. In de namiddag was het dan wat kalmer omdat ik Jan nog eens een dutje opgedrongen heb, iets waar hij duidelijk nood aan had.

Daartussendoor moesten er uiteraard nog boodschappen worden gedaan, de was, afwas en een beetje strijk, koken, opruimen … De gewone dingen.

En zo is de vakantie voorbij voor je er erg in hebt.

Opluchting

Daar waar Zelie niet blij was dat haar kamp voorbij was, was Louis doodblij dat hij zijn laatste dag in de opvang erop had zitten.

Nochtans heeft hij zich zeer goed geamuseerd, maar de laatste week zonder Zelie vond hij een pak minder leuk.

Dus de laatste dag vandaag en hij stond te springen.

Hij staat nog meer te springen voor vrijdag, net zoals Zelie.

Het grote aftellen is begonnen … maar eigenlijk is het al meer dan een week bezig hoor 🙂

Laatste stop

Onze route vandaag bracht ons van Houffalize via Wolvertem over Haaltert langs Gent naar Oudenaarde en terug naar Gent.

Mijn laatste stop dus vooraleer definitief terug naar huis te gaan was Zelie en Louis afhalen bij mijn zusje in Oudenaarde. ‘Mijn’ want nadat we Jan opgepikt hadden heb ik eerst Michel thuis afgezet wegens te veel pijn. Vandaar dus ook de stop in Gent na Haaltert.

Het is altijd leuk om met open armen ontvangen te worden. Blijkbaar hadden ze ons (Anna, Jan en ik dus) horen toekomen want ik was nog Anna uit de auto aan het halen toen ik plots aangevallen werd langs vanachter door een dikke knuffell: Zelie was zeer enthousiast en blij komen aangelopen op de voet gevolgd door Louis die mij ook probeerde onderuit te halen 🙂

Nu, even rap als ze aangelopen kwamen waren ze ook weer verdwenen om verder te gaan spelen met hun neefjes. Jan zo rap als tel erachteraan uiteraard. Of toch ‘zo rap als tel’ eens hij een beetje bekomen was van zijn (mini)dutje in de auto.

Zoals verwacht was het weggaan weer een probleem: telkens als we bij mijn zus op bezoek gaan willen ze niet weg dus vandaag was het niet anders. Of toch een beetje: toen ik zei dat we nu toch wel naar papa zouden moeten want dat hij hen ook graag zou terugzien konden ze zich plots wel een beetje meer haasten. Leve papa 😀

Zelie en Louis hebben dus ook een zeer goed verblijf gehad.

Ik wist op voorhand dat de kinderen in uitstekende handen waren, maar het is toch altijd leuk om dat dubbel en dik bevestigd te zien.

Drama

Toen we babysits zochten voor de kindjes voor ons weekendje weg, stelde K., de meter van Jan voor dat Jan dus bij haar zou komen.

Jan is op zo een leeftijd dat hij nogal vreemd en verlegen is bij vreemde mensen. Niet dat K. en haar partner K. nu echt vreemden zijn, maar zoveel zien we hen nu (jammer genoeg) ook niet.

Om hem voor te bereiden hebben we er de laatste twee weken dan ook veel over gesproken en gezien Michel nu een foto’s op zijn computer staan heeft als screensaver, en K2 ;D daar ook op staan, heb ik ze telkens aangeduid en gezegd dat hij bij hen zou gaan slapen.

Jan was zeer enthousiast, zeker nu K. in juni ook bevallen is en Jan eigenlijk toch wel dol is op babies. Voor de zekerheid zijn we vorige week maandag dan nog eens op bezoek geweest om de kennismaking te hernieuwen en nog eens te tonen waar hij naar toe zou gaan. Jan bleef zeer enthousiast.

Vrijdag was dan het uur van de waarheid aangebroken, want uiteindelijk: hoeveel verstaat zo’n kind van twee en een half eigenlijk? Ik heb hem voor de middag afgezet, ben nog even gebleven en heb dan dag gezegd en zonder veel poeha weggegaan. Jan was net aan het eten en even deed hij aanstalten om mee te gaan, maar K. heeft hem dan kunnen afleiden met hem te helpen met zijn eten en zo ben ik zonder drama’s weggekomen.

Nu moet het gezegd worden: K2 hebben iets met kinderen. Ik ken weinig mensen die zo’n aantrekkingskracht hebben met kinderen, gekende en onbekende. Het zijn gelijk magneten.

Dus blijkbaar heeft Jan wel nog een aantal keer gevraagd naar mama maar niet echt gezocht. Vrijdagavond was het dan wel even drama, maar meter heeft hem goed kunnen troosten en zaterdag was alles volledig in orde.

Deze namiddag hebben Michel en ik hem dus afgehaald en alhoewel hij content was om ons te zien, overenthousiast was hij niet. Toen we weggingen was er geen probleem, maar toen we deze avond naar huis reden begon het drama: hij wou absoluut terug naar zijn meter.

Ik moet toch eigenlijk wel een slechte moeder zijn hé 🙂

Suite

Jaja. Ik heb me een uur aan een stuk tegoed gedaan aan, in deze volgorde: jacuzzi, sauna, turkse sauna, sauna en jacuzzi. Uiteraard niet van het een zomaar in het andere. Dat wordt ook afgeraden. De regel is: 10 minuten in een sauna en 10 minuten rust erna. Dus telkens ik moest ‘rusten’ heb ik de eerste keer mijn haar gewassen en de tweede keer mijn haar in balsem gezet.

Resultaat na een uur: ik voelde me door en door warm en gloeiend, had prachtig zacht haar en was volledig ontspannen. Zalig.

In tegenstelling tot Michel stoort het naaktzijn mij niet. Uiteraard niet, anders zou ik het niet doen. En ik had ook het goede uur gekozen om de sessie te doen: ik was daar alleen met een andere man *wink wink nudge nudge* en dus was er geen wachttijd of gelijk wat. Pas tegen het einde, toen ik mijn laatste sauna begon, begon er ander volk toe te komen. Ik heb de drukte dus kunnen vermijden.

Daarna terug naar de kamer en nog twee uur gelezen, ook zo goed als naakt, wegens het door en door warm hebben dus.

Rond 19u30 hebben we ons dan klaargemaakt voor het 7-gangenmenu en het mocht er zijn:

  • terrine van kreeft met ananas
  • paprikaroomsoep
  • tagliatelli met eekhoorentjesbrood en kwartelfilet
  • sorbet
  • lamscarré met seizoensgroenten
  • drie Belgische kaasjes
  • pannenkoeken Du Commerce

De enige tegenvaller (opnieuw) was het dessert. Niet echt lekker. Een veel te dikke pannenkoek die zelfs een beetje aangebakken was. Desserts zijn duidelijk de kok zijn forte niet. Maar voor de rest: zéééér lekker. Vooral het eerste vond ik zeer lekker en origineel. Toen ik het op het menu zag trok ik mijn wenkbrauwen op maar dat was dus zeker niet nodig: een zeer geslaagde combinatie.

Een zeer goed einde van een zeer goede dag. Enige minpunt: Michel die begon te vergaan van de pijn. Een pijn die eigenlijk niet meer verbeterd is tot vanavond (een beetje). Ondanks zijn wens om op reis te gaan denk ik niet dat dat er eigenlijk inzit. Jammer.

Enfin, om te eindigen: deze ochtend nogmaals genoten van het zeer lekker en uitgebreid ontbijt om daarna zo vlug mogelijk huiswaarts te keren. Zo vlug mogelijk wegens 1. pijn van Michel en 2. tijd om de kindjes terug te zien. Want hoezeer ik ook genoten heb van het alleen zijn, ’t is toch altijd even plezant om te weten dat je de kinderen terug ziet.

Einde

Zaterdag mochten we ons kindjes terughalen van hun kamp aan zee.

We waren een beetje laat (toegekomen om 12u in plaats van 11u) en de kinderen waren wreed content om ons te zien: ze vlogen ons om de benen en niet alleen omdat we laat waren hoor 🙂

Maar na de eerste blijdschap kreeg ik van Zelie te horen dat ze eigenlijk niet naar huis wou: ze wou nog wat blijven. En eigenlijk vind ik dat niet zo erg: ik had dat ook en zo weet ik tenminste dat ze écht graag gaat, dat ze een leuke vakantie heeft gehad en haar goed geamseerd heeft.

Louis heeft wel niet gezegd dat hij nog wou blijven maar wel dat hij volgend jaar wil teruggaan, wat dus ook zeer positief is.

En wat ik ooh wel heel positief vond: de monitoren hadden alleen positieve dingen te vertellen over onze kinderen. Hoe lief Louis wel was en hoe vrolijk en behulpzaam Zelie was.
Zaterdag waren er dus twee gelukkige kindjes maar ook twee gelukkige ouders: zij zijn weer thuis.