Vakantie!

Oef. Het is zondag en vandaag is de vakantie eindelijk echt begonnen. Niets moet, alles mag. Geen wekkers meer voor de komende 15 dagen, behalve als we er zelf voor kiezen.

Gisteren toch wel in schoonheid afgesloten. Er waren nog een aantal kinderactiviteiten. Er was de laatste balletles voor Anna. Ze waren maar met twee kindjes, dus het werd een privé les. Zelie had haar laatste les turnen én tegelijk haar laatste training voor het Kerstfeest van de namidag. Er was de laatste zwemtraining die uiteindelijk geen les bleek maar waar ze vrij mochten spelen. In de namiddag dan het Kerstfeest bij de turnclub waar de groep van Zelie weer een stukje van de show mocht verzorgen. Altijd leuk.

De dag werd afgesloten met lekker eten en vooral fantastisch gezelschap. Avonden die voor herhaling vatbaar zijn.

De plannen voor de vakantie? Eigenlijk niet veel. Er staat al een bezoekje aan de Efteling op de lijst, een bezoek aan broerlief waar we Kerstavond zullen vieren, een filmpje zal er ook meegepikt worden, een verjaardagsfeestje, maar voor de rest zien we dus wel. Veel rusten en zien wat er komt, dat wordt de boodschap en vooral, nergens in opjagen, of toch proberen.

Halverwege

Het eerste deel van het schooljaar zit er ook weer op.

Op school werd afgesloten met de inmiddels traditionele Kerstdrink, waar ik al sinds de eerste editie in 2006 bij help. Er worden cakes gebakken door een paar bakvaardige ouders, er is gluhwein, warme en koude chocomelk en fruitsap en alles wordt verkocht ten voordele van de Bloemekenswijk, een sociaal project dat door de school gesteund wordt. Het is druk, maar gezellig en het is elk jaar afwachten of het niet te koud zal zijn zodat de mensen nog een beetje blijven hangen na school. Dit jaar was een zeer goede editie.

De twee oudsten zijn met hun rapporten naar huis gekomen en ook daar geen klagen: allebei een fantastisch goed gedrags- én puntenrapport, dus ze kunnen met een gerust hart aan hun vakantie beginnen.

En Anna zat er door vandaag. Eigenlijk merk ik het al de hele week dat het tijd werd dat het vakantie werd, maar deze namiddag bleek het opeens hoogtijd. Ze was koud en moe en dus heeft ze veel gehuild. Ze was zelfs zo moe dat ik haar meer dan een half uur vroeger in bed heb gestoken en dat ze dat niet eens erg vond.

Morgen nog een paar kinderactiviteiten en het Kerstfeest van de turnclub en dan kan de vakantie voor echt beginnen.

Voorbij

Het zit er dus weer op voor dit jaar. De organisatoren zijn momenteel bezig de laatste sporen aan het uitwissen in de stad en binnen en dag of twee zal er zo goed als geen spoor meer te zien zijn van de afgelopen 10 dagen.

Die dagen na de feesten zijn altijd zo bizar, want er was 10 dagen lang een al dan niet strak programma met allerlei dingen te zien en te doen en dan val je een beetje in een gat. Wat moet ik doen? Waar moet ik naartoe? Wat stond er op de planning? Niets, niets, niets. Niet dat er nu veel op die planning moet staan. Er zijn hier zeker 2 kinderen die een beetje rust meer dan kunnen gebruiken. Maar het blijft een raar gevoel.

Enfin. Tijd om de rest van de vakantie te plannen, al was het met een veel minder strak schema. Gewoon eens kijken wat we nog allemaal zouden willen doen. Volgende week is er alvast TAZ 2009 en ik ben al eens in het programma gaan neuzen. Het is heel waarschijnlijk dat we daar een dagje naartoe zullen gaan.

Dat hebben we ook weer gehad

Jaren aan een stuk niet op reis geweest, maar nu weer de smaak te pakken. Eerst vorige zomer, onze eerste, echte gezinsvakantie naar Kos. Vorige dinsdag zijn we voor drie/vier dagen vertrokken naar Nederland.

Veel doen we zo niet als we ‘op vakantie’ zijn. Vooral rondlummelen. Anna is nog niet oud genoeg om echt veel dingen mee te doen en uiteindelijk ‘doen’ we al genoeg als we thuis zijn. Voor impressies en foto’s, één adres.

Maar het heeft deugd gedaan, er zo een paar daagjes tussenuit. Geen TV gekeken (alleen de kinderen, ’s ochtends, kwestie om onszelf toch een uurtje meer slaap te gunnen), geen internet (ikke toch niet: 119 mails te lezen – in Gmail, wat dus inhoudt dat er veel meer zijn), maar wel gelezen, gezwommen, mini-golf gespeeld/gekeken, gekookt, …

In het terugkeren vandaag nog een kleine omtoer gemaakt langs mijn broer (NVN Natuurfotograaf van het jaar 2009 – algehele winnaar! mensen! mijn broer! wijs hé). Hij was weliswaar niet thuis, maar zijn vrouw en zoontjes wel en we hebben nog wat kunnen bijbabbelen wegens dat mijn schoonzus er maandag niet had kunnen bij zijn.

Eens in België toch wel een uur vertraging gehad wegens file, maar we waren nog steeds op vakantie, dus, who cares 🙂

En nu is het voorbij. De wasmachine heeft al goed zijn werk gedaan. De meeste kinderen zitten nu in bed en morgen is de vakantie zo goed als al voorbij wegens dat de kinderactiviteiten alweer beginnen.

De tijd, die vliegt.

Vertraging

Vandaag begon voor mij ook de Paasvakantie. Enfin, dat was de bedoeling. Maar er was nog iets binnengekomen op het werk dat ik gisteren moest afhebben, of beter, dat toch niet kon wachten tot na de Paasvakantie en dat ik dus gisteren wou afhebben, en dat was niet gelukt.

Gisteren alleszins de eerste voorstellen gemaakt, overlegd, verbeterd, nog overlegd en dan alles op de computer opgeslaan zodat ik dan vandaag de definitieve versie kon maken. Vandaag, ja, en niet gisterenavond want gisterenavond had ik al plannen.

Toch iets langer geslapen deze ochtend, gezellig ontbeten met de kinderen en terwijl de kinderen hun spelletjes speelden heb ik mij aan mijn voorstel gezet. Alles uitschrijven, nalezen, updaten, berekenen en invullen en tegen ’s middags was het in orde. Alles doorgestuurd naar de collega op het werk en zo kon mijn vakantie samen met het middageten eindelijk beginnen.

Uitstel is niet altijd afstel, nietwaar.

Zaterdagdrukte tijdens de vakantie

Ik kijk eigenlijk altijd uit naar de vakantie, al was het maar om de zaterdagdrukte te vermijden. Tijdens de vakanties sluiten de clubs ook hun deuren voor een welverdiende rust en dus geniet ik dan mee van die rust.

De vakantie voor de clubs gaat meestal maar in na het eerste weekend. Dus in plaats van de vakantie te kunnen beginnen op vrijdagavond na school, moeten we meestal wachten tot zaterdagavond. Maar het tweede (en derde soms) weekend is alles dan gesloten en moet ik mij dus niet haasten.

Deze vakantie is anders want er is geen rustweekend. De turnclub heeft besloten om het eerste weekend geen les te geven en dus wel het tweede. De scouts hebben vandaag meegedeeld dat er volgende week dan toch een vergadering is en de zwemclub had vandaag nog les, maar volgende week niet.

Geen even drukke weekends dus, maar ook geen rustweekend deze vakantie.

Och ja, met alle geplande activiteiten deze vakantie zal er van rusten toch niet veel in huis komen.

Gestart

Om 16u deze namiddag is de vakantie voor mij begonnen. De kerstvakantie dus, want op mijn werk krijgen wij dat er gewoon kado bij, de kerstvakantie, zo bovenop onze ‘gewone’ vakantiedagen.

Uiteraard heb ik er nog niet van ‘genoten’ in de zin van vakantiedingen te doen. Want uiteindelijk was het een gewone werk- en schooldag en morgen is het nog school dus de routine blijft nog even. Maar ik heb al wel genoten van de gedachte.

De gedachte van ’twee weken weken vakantie’ of om meer accuraat te zijn: een volle 17 dagen. Geen stress, geen deadlines, geen wekker (behalve morgenochtend dus nog een laatste keer), … Ge hebt geen gedacht hoe welkom dit nu allemaal is.

Morgen is er ook nog, voor het derde jaar op rij, de Kerstdrink op school, waarmee we de school afsluiten voor de Kerstvakantie en daar kijk ik ook naar uit. Een ideale manier om nog eens bij te kletsen met de andere ouders en in schoonheid het jaar uit te gaan, dus wie weet, tot morgen?

Bijna

Kijk zie, het is bijna vakantie en dat zal nodig zijn.

Anna loopt doodvermoeid na bijna twee maanden school. Het kan ook moeilijk anders want tijdens de week doet ze geen middagdutje meer en in het weekend maximaal één dag op twee.

Zelie heeft de laatste weken constant hoofd- en buikpijn. Dus gisteren naar meneer doktoor geweest en we gaan eens een fotooken van haar hoofd laten maken, om zeker te zijn dat het geen sinusitus is. Morgen eens kijken voor de openingsuren en dan bellen voor een afspraak op de radiologie. Waarschijnlijk vrijdag dus al. Als het dat niet is, dan zal de vakantie de break zijn die ze nodig heeft om een beetje op adem te komen.

Jan en Louis hebben er iets minder nood aan, alhoewel ik vermoed dat Jan ook opgelucht zal zijn met de vakantie. Louis lijkt zich de laatste weken meer op zijn gemak te voelen op school, maar hij kijkt ook uit naar de vakantie.

En voor mij kan ze niet rap genoeg beginnen, de vakantie. Nog twee werkdagen en dan zit het er er voor mij op. Het stadium van oververmoeidheid ben ik al lang voorbij, dus de komende twee weken zijn meer dan welkom.

Bijna vakantie. Joepie!

Oef!

Binnen een uur is de vakantie officiëel volledig voorbij. Binnen een uur, want dat is de tijd dat Zelie eindelijk ook naar bed gaat.

Het was een goede vakantie maar ik ben blij dat ze erop zit. Twee maanden dag in dag uit thuis met de kinderen. Het laat mij nog maar eens beseffen dat het huismoederschap niet aan mij besteed is. Ik kan er van genieten zolang het duurt, maar ben toch zo blij dat er een einde aan komt.

Morgen om half zeven op en dan begint de mallemolen van school-werk-school-thuis opnieuw. Juij!