Onze eerstgeborene is vandaag 11 geworden. Dus maakte ik deze ochtend eerst de broertjes wakker, daarna kleine zus en samen zongen we dan gelukkige verjaardagsliedjes voor Zelie om haar wakker te maken.
Ze lag te glunderen in haar bed. Mooi om zien.
Van klein boeleke tot grote meid. Time flies.
Gelukkige verjaardag zoetje.
Mijn metekind/neefje is ook al 8 jaar en dat vierden we vandaag.
Met vriendjes en familie
en mijn nichtje dat ondertussen ook al bijna 2 jaar is
en mijnen papa
en mijn zus en schoonbroer
en nog meer familie en vriendjes en het was mooi weer en aangenaam gezelschap, dus wat moet een mens meer hebben op een zaterdagnamiddag.
Een huis vol kinderen, zowel gisteren als vandaag.
Gisterenochtend even over en weer naar mijn zus gereden om haar twee zoontjes op te halen die dan tot vandaag gebleven zijn. De allereerste keer dat ze hier bleven slapen en het is gelukkig allemaal heel goed meegevallen: ze willen nog komen.
We zijn naar het park geweest en naar een speeltuin. Ze sliepen bij Jan en Louis op kamer wat nog veel gefluister heeft opgeleverd (en we hebben ze toch nog even laten doen, maar niet te lang). Ze speelden een beetje op de Wii en de computer maar ook buiten met de bal en met speelgoed in de kamer.
Vanavond thuis gekomen en in plaats van dus terug naar vier kinderen, waren het er negen. Louis heeft voor zijn verjaardagsfeestje gekozen voor een slaapfeestje en drie van de zes genodigden konden komen. Twee van die genodigden hadden ook elk een zus die vriend zijn met respectievelijk Jan en Zelie, en dus mochten die ook komen.
Deze namiddag nog voorbereidingen gedaan, zoals een snoepjeskwis, in elkaar gestoken door Zelie en Louis … op Powerpoint! De slaapzetel naar beneden halen, zodat ze allemaal samen zouden kunnen slapen maar ook, zodat ze naar de film zouden kunnen kijken die op de muur zou geprojecteerd worden. Een eigen cinemazaal, how cool is dat zeg!
Ik was nog op de terugweg van de neefjes weggebracht te hebben toen de kinderen toekwamen, maar toen ik er was waren ze al aan de kwis begonnen. Daarna Disney’s Alice in Wonderland. Tussendoor hen allemaal nog wat eten gegeven (hot-dogs en croque monsieurs) en na Alice de drie kleinsten in bed gestoken. En dan was het al bijna donker en keken de ‘groten’ naar Pirates of the Carribean.
Tegen dat Zelie en haar vriendin gingen slapen, sliepen de kleintjes toch al. De jarige en genodigden blijven vanachter slapen. Ik heb ze onder gestopt, maar sindsdien niet meer langsgeweest: het is maar één keer per jaar uw verjaardagsfeestje, nietwaar. En als ze morgen moe zijn, dan zullen ze morgenavond wel iets vroeger gaan slapen.
Ten huize Murphy zijn er twee jarig op dezelfde dat als hier: echtgenoot Murphy deelt met onze Jan, oudste zoon valt samen met Louis.
Want Louis is vandaag een volle 9 jaar geworden.
Van schattig en klein (en zeer gerimpeld)
naar het ‘monstertje’ dat hij nu is
Een heel gelukkige verjaardag Louis!
De dagen hier rijgen zich zo een beetje aaneen. Niet al te veel te vertellen. Gang doen, zeer op het gemakje, stukje bij beetje. We hebben tijd, nietwaar.
Maar vandaag valt er veel te vertellen: onze kleinste prinses is 4 jaar geworden, een verjaardag die er vorig jaar niet zo zeker uit zag, maar die er gelukkig toch gekomen is.
Na het ballet samen haar haar cadeautje gaan halen: ze wou een prinsessenjurk en dat kreeg ze dan ook, maar dan kon ze ook beter zelf kiezen.
Een heel gelukkige verjaardag schat!
Vandaag mocht Jan eindelijk een punt zetten achter zijn verjaardag. Nu, die ‘eindelijk’ zal eerder voor ons zijn dan voor hem want ik denk niet dat hij daar nu naar uitkeek, naar dat punt zetten dus. Wel naar het feestje vandaag.
Het derde en laatste feestje voor hem dit jaar. Het feestje met de vriendjes van school.
Ik had ticketjes voor de poppenkast van Pierke en in totaal waren we met 7: vier vriendjes, Jan, Anna en ikzelf.
En alles is zeer goed meegevallen. De kinderen hebben zich geamuseerd, Jan kreeg leuke cadeautjes en na de poppenkast ging het huiswaarts om nog een stuk chocoladetaart te eten, iets te drinken en nog te spelen.
Een contente Jan die vanavond in zijn bed kroop.
Of beter, het ‘was’ feest vandaag. 6 jaar dat moet gevierd worden en toch zeker met de familie. De hele voormiddag staan koken (ik) en opruimen (de laatste loodjes door de kinderen) maar tegen 15u was het allemaal in orde.
En toen kwamen, in volgorde, mijn schoonmoeder, schoonbroer en papa, mijn broer en zijn zoons (3 personen), Jan zijn peter met gezin (4 personen) en ten slotte mijn zus en gezin (5 personen). Bakske vol dus.
Er was een chocoladetaart met ‘Jan 6’ op en kaarsjes en er was citroenmeringue en rabarbercrumble (leve Françoise). Er was gewone cake en gemarbreerde cake (leve mijzelf). Er werd gezongen en geklapt en hiep hiep hoera geroepen en ik zag hoe Jan glunderde, ook al stond ik achter hem.
Hij kreeg veel cadeautjes en hij glunderde nog meer en ik verdenk er hem van dat het hem meer om het krijgen van de cadeautjes te doen was, dan om de cadeautjes zelf 🙂
Ze hebben (nog eens) op de Wii gespeeld en zo zaten de volwassenen ook grotendeels op hun gemak (alleen de kleinsten bleven bij ons).
Er is veel taart gegeten en cake en ‘s avonds nog eens een hoop lasagne en het was een leuke namiddag/vooravond.
Op naar het volgende feestje.
6 jaar gewoon. 6 jaar geleden dat den anderen en ik samen in het ziekenhuis hebben gelegen. Dat we samen ontslagen zijn geweest. Mijn opname was gelukkig één van leukere aard dan de zijn, maar toch.
Ons babietje van toen is al een serieuse kastart geworden (zij het tegenwoordig zonder krullen).
6 jaar en vandaag is hij Mega Toby (zijn verjaardagscadeau). Gelukkige verjaardag Mega Jan.
Pff. Zaterdag mochten de genodigden niets meebrengen, maar ik had wel uitdrukkelijk gezegd: DINSDAG, dan moogt, nee, moet ge maar langskomen met uw kadootjes.
En wat raadt ge? Heel veel mailtjes, een paar sms’kes en telefoontjes. Zelfs een liedje deze morgen door vier kinderstemmen. Maar kadootjes. Vergeet het. Niet één. Nul komma nul. Zelfs geen bloemeke.
En nochtans: 39 jaar, dat is toch iets om te vieren? Niet? Want nog één jaar en er staat een 4 voor. Of neen, die 4, die is er eigenlijk al, want zo lang bestaat deze blog dus vandaag.
Oh ja. Volgend jaar dan maar zekers?
En bedankt hé iedereen, voor alle lieve mailtjes en sms’kes en telefoontjes 🙂
Deze avond was er afgesproken om te gaan eten bij mijn nicht. Zij verjaart begin oktober en dan nodigt ze zo’n aantal vriendinnen uit om dat te vieren.
Maar kijk, ter elfder ure is het afgezegd geweest: zieke nicht en als de gastvrouw ziek is gaat dat nogal moeilijk om daar te gaan zitten. Dus bij deze lieve A.: veel beterschap en verzorgt u goed. Dat gezellig avondje, dat loopt niet weg. Dat wordt wel dubbel en dik ingehaald.