Blogbrunch #boostyourpositivity

Kom eens uit je comfortzone, dacht ik bij mezelf, toen ik de mail kreeg over een blogbrunch van Boost your positivity. Dus schreef ik mij in.

Met al de miserie hier de laatste dagen heb ik tot op het moment dat ik vertrok getwijfeld of ik ook effectief zou gaan, maar uiteindelijk trok ik mijn stoute schoenen aan (of eerder: mijn regen/winterjas) en vertrok ik.

Net zoals P. heb ik eigenlijk een beetje vals gespeeld en heb mij beperkt tot het bijpraten met bekenden, maar het deed deugd: prachtige locatie (zaal Lux), mooi aangekleed voor de gelegenheid

zeer lekkere en copieuse brunch, met zelfs een dessertenbuffet erbij

en dus zeer aangenaam, bekend gezelschap dat blijkbaar onmiddellijk ook mee was met de sociale media 😉 maar ook gebabbeld met de voor mij onbekenden die aan tafel zaten (pluim voor mezelf).

IMG_20151213_130142

’t Was lekker én het heeft deugd gedaan en daar gaan we toch voor, nietwaar.

Vandaag

De dag leek zo te gaan eindigen:

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=ipSWMSqEe_8[/embedyt]

Maar dankzij de vele knuffels in huis, mijn twee kleine schatten die mij chocolaatjes meebrachten na school, nog een prachtig cadeau van mamie, vriendinnen E. en B. die mij onverwacht meenamen op café, en de vele internetwensen, werd ik toch nog een ‘stars onof 45′.

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=7skQvj-aBV8[/embedyt]

Bedankt voor de vele en lieve wensen. En ook ‘hiephiephoera voor mijn blog’: 10 jaar is ook al een mooie leeftijd.

We waren er klaar voor

We hadden een plan, boekjes en potloden. Er was uitleg en een uitgestippeld parcours. Het vriendinnetje was erbij. We waren er klaar voor.

IMG_20150913_144704

We zagen de Baudelokapel van binnenuit en vooral de plannen van hoe het er zal gaan uitzien. We lazen de geschiedenis en waren enthousiast.

Maar hoe langer we buiten waren, hoe overtrokkener het werd en toen we het Gravensteen binnengingen begon het net te druppelen. ‘Tegen dat we buiten zijn, zal het wel opgeklaard zijn‘, dacht ik. Het Gravensteen is altijd leuk met kinderen en nu loopt er trouwens ook een prachtige tentoonstelling, Departures, over de dood en afscheid nemen. Echt, moet je gaan zien want niet alleen ik was onder de indruk, de kinderen ook.

De combinatie van ‘klassiek’ Gravensteen, het doe-boekje voor de meisjes en de heel mooie tentoonstelling maakte dat we eigenlijk een pak langer binnen waren dan gepland, maar ondanks dat was het nog steeds aan het regenen toen we buitenkwamen.

De meisjes lieten het niet aan hun hart komen, want boven op de kantelen had ik immers warme choco beloofd moest het nog regenen. Dus trokken we richting Gwenola, want wat is warme choco nu zonder pannenkoek 😉

Toen de pannenkoek op was bleek het (even) opgeklaard en aangezien we vlakbij het stadhuis waren zag ik dat we nog de troonzaal konden bezoeken vooraleer het vriendinnetje thuis moest zijn. We stapten flink door (vriendin moest op 17u thuis zijn en het was al 16.50u) en eens aangekomen bleek dat het stadhuis eigenlijk ging sluiten om 17u en mochten we niet meer binnen … maar eens heel lief glimlachen en vriendelijk vragen van de meisjes leverde ons toch nog toegang op. De dame ging zelfs mee tot aan de troonzaal en zo kregen we nog een persoonlijke gidsbeurt met de nodige uitleg.

Het vriendinnetje was thuis om 17.10u en wij gingen onmiddellijk ook naar huis. Het begon echter net weer te regenen, een normale bui, tot we zo’n 50m verder waren: toen kwam het plots met bakken naar beneden. Een korte schuilstop onder de stadshal maakte dat we niet doorweekt geraakten, maar eens het ergste voorbij was zijn we toch door de regen naar huis gegaan.

Een korte open monumentendag, maar wat we gezien en gedaan hadden was een succes. De dames hebben zich kostelijk geamuseerd, en dat is toch het belangrijkste.

10 jaar Zulupapuwa #zpw10jbc

Ik ben nog eens ingegaan op een uitnodiging van een reclamebureau en wel om 2 redenen: Zulupapuwa is de kledingcollectie die Walter Van Beirendonck maakt voor JBC en ik vind dat al jaren een fantastische collectie. Origineel, speels en toch draagbaar. Bovendien ben ik gewoon ook fan van Van Beirendonck. Geen kleren die ikzelf zou dragen, maar ik vind dat wel fantastisch mooie ontwerpen. Dit jaar vieren ze de 10e verjaardag #zpw10jbc en dat werd in de bloemetjes gezet.

Tweede reden: de ‘viering’ ging door in Planckendael en laat dat nu eens een zoo zijn waar ik zeer graag naartoe ga. Het is niet voor niets dat wij al jarenlang een abonnement op de Zoo hebben.

Het was een uitnodiging voor mij en de kinderen (duh!), en ik kreeg die reeds eind mei. Datum in de agenda geblokkeerd en direct geantwoord dat we zouden komen. Maar dan is er vakantie, zijn er vrienden en kampen en bleek dat Jan en Anna geen dag wilden missen van hun danskamp en dat Zelie en Louis liever meegingen naar Walibi met Komaf en zo zat ik zonder kinderen.

Er in mijn eentje naartoe gaan zag ik niet echt zitten, dus over naar plan B: mijn fantastische buurvrouw en haar twee kindjes meevragen. Want buurvrouw is een grote fan van Zulupapuwa, dus beter kon het niet uitkomen.

Woensdag toogden we naar Muizen. Vanaf 14u werden we verwelkomd in de evenementenhal. Bij binnenkomst kregen de kinderen allemaal een kroon. Wat een leuke manier om ontvangen te worden.

WP_20150826_13_59_52_Pro WP_20150826_14_05_24_Pro WP_20150826_14_13_58_Pro

Om 14.30u kregen we dan een modeshow te zien. Eerste een retrospectieve van de collecties van de afgelopen 9 jaar (die kiendjes, schattig!) en daarna werd (uiteraard) de nieuwe collectie geshowd. De nieuwe collectie is echt mijn ding: mooie kleurencombinaties, voor de meisjes fantastische broekkousen, leuke prints voor zowel jongens als meisjes. Als er nieuwe kleren moeten zijn voor de kinders weet ik al waar naartoe (sorry voor de slechte kwaliteit van foto’s: ze doen de collecties echt geen eer aan).

WP_20150826_14_33_54_Pro WP_20150826_14_34_28_Pro WP_20150826_14_34_54_Pro WP_20150826_14_35_49_Pro WP_20150826_14_37_55_Pro

Na de modeshow was er drinken en taart en fruit en ijs. De kinders genoten en wij ook want het was een zalig mooie dag en de omgeving was perfect.

WP_20150826_15_01_29_Pro WP_20150826_15_05_01_Pro

Na de receptie kregen we nog een goodiebag en mochten we het park in (gratis) om een zoektocht te doen. Zeer goed gedaan: bij verschillende dieren doorheen het park moesten vragen opgelost worden. Bij elk antwoord stond dan een letter, en die letter moest gebruikt worden om een antwoordformulier in te vullen (waarmee we dan een volledige outfit zouden kunnen winnen).

De zoektocht hebben we uiteindelijk maar voor de helft gedaan: de kindjes waren te klein om raprap door het park te lopen en alle antwoorden te vinden, maar van de dieren die we wel zagen deden we sowieso de vragen en ze vonden het heel leuk. Veel bijgeleerd, zowel zij al ikzelf 🙂

WP_20150826_16_18_25_Pro WP_20150826_16_19_58_Pro

Voor de rest was het gewoon genieten, dieren kijken, vol bewondering staan kijken naar de vele kleintjes die onlangs geboren zijn: olifantje Qiyo mag dan wel de bekendste zijn, maar is zeker niet het enige jonge diertje in de zoo. Of een beetje bang zijn als er plots een hoop vogels op je hoofd komen landen 😉

WP_20150826_16_55_27_Pro WP_20150826_16_56_38_Pro WP_20150826_16_57_01_Pro

Jammer genoeg was de batterij van mijn telefoon plat, dus maar een zeer beperkt aantal foto’s van in de zoo zelf, maar wel een zeer leuke dag gehad.

Bedankt Oona, bedankt JBC.

GF15 – dag 7 e.v.

Te weinig foto’s getrokken om nog dagelijks iets te schrijven, dus heb ik ze maar opespaard om in 1 postje te zetten.

Deel twee van de GF was wel het deel waar we meer optrokken met onze GF vrienden ook eigenlijk tegelijk ook voormalige Gentblogt medewerkers. De mensen waar we meest mee op stap waren voor het Puppetbuskersfestival en gezien deel 2 van de GF vooral uit Puppetbuskersvoorstellingen bestonden, zagen we elkaar daar veel en regelmatig en was er ruim de tijd om bij te kletsen, samen te genieten en telkens opnieuw weer af te spreken.WP_20150722_14_47_23_Pro - Copy WP_20150722_14_48_10_Pro - Copy WP_20150722_14_48_17_Pro - Copy WP_20150725_15_57_31_Pro - Copy WP_20150725_15_58_21_Pro - CopyWP_20150725_16_13_31_Pro WP_20150725_16_16_43_Pro WP_20150725_16_20_37_Pro WP_20150725_16_44_50_Pro WP_20150725_16_47_13_Pro WP_20150725_16_47_21_Pro

En er waren ook de toevallige ontmoetingen die maakten dat we andere vrienden ook terugzagen. Een geluk voor Jan, want zo kon hij nog een beetje voetballen 🙂

WP_20150724_18_10_46_Pro

En voor we het wisten zaten de GF15 er weer op. Tijd nu om even op adem te komen voor we aan de maand augustus beginnen. Dat is namelijk de maand waarin Jan op voetbalkamp gaat met zijn vriend (eentje van Way to Play), waar Anna op zeilkamp gaat met haar vriendin, waar Zelie haar stage als monitor gaat doen (spannend. Cursus gevolgd tijdens de Paasvakantie en nu moet ze 2 weken stage geven vooraleer ze als ‘monitor’ door het leven mag gaan) en waar er ook nog danskamp (Jan en Anna) en MakeIT camp (Louis) is.

 

 

GF15 – dag 3

Opieuw Puppetbuskers om de dag te beginnen en ook een zalige voorstelling om de dag te beginnen.

WP_20150719_13_24_31_Pro WP_20150719_13_34_20_Pro

Daarna terug naar MiramirO voor een aantal voorstellingen. De eerste viel serieus tegen, helemaal mijn ding niet, maar daarna toch pareltjes gezien.

WP_20150719_15_56_42_Pro WP_20150719_17_38_58_Pro WP_20150719_20_23_00_Pro WP_20150719_20_25_04_Pro WP_20150719_20_27_43_Pro

De dag werd (ondertussen traditiegetrouw) afgesloten met het vuurwerk en met blij weerzien en in goed gezelschap van vele (GF)vrienden. Het gezelschap was dit jaar al veel uitgebreider: zeer leuk, daar niet van, maar dat wil ook zeggen: volgend jaar dus wat meer cava, drank en hapjes mee om de wachttijd door te komen en te genieten van het vuurwerk 🙂

WP_20150719_23_00_05_Pro WP_20150719_23_01_07_Pro WP_20150719_23_02_12_Pro

En kijk, helemaal op het einde van de avond had ik nog een blij weerzien met een vriend die ik in (meer dan?) 10 jaar niet gezien had. GF zijn toch fantastisch!

 

 

GF15

’t Is weer zover: Gentse Feesten.

Dit jaar ‘moet’ ik niet meer schrijven voor het project, maar dat wil niet zeggen dat het geen drukke feesten zullen zijn.

De laatste weken werd het programma opgesteld, herbekeken, aangepast en opnieuw opgesteld. Werden tickets geboekt (en betaald) en werden plannen gemaakt met vrienden om af te spreken en samen dingen te doen en te bekijken. Sommige van onze vrienden zien we namelijk enkel tijdens deze periode, dus moet de planning wel goed bekeken worden. Het is trouwens toch plezanter om in groep dingen te doen, zowel voor de volwassenen als voor de kinders.

Vandaag is het nog kalm en ik denk niet dat we echt gaan ‘gaan’: Anna heeft nog een slaap/verjaardagsfeestje en op de planning staat nog niets. Maar morgenmiddag is ze terug en vanaf  13u beginnen we er aan.

Nieuw dit jaar is dat Jan ook 4 dagen zal optreden met zijn dansschool: zijn leraar breakdance en de lerares jazz zullen met een paar van hun leerlingen 4 dagen demo’s geven. Hij kijkt er zeer naar uit.

 

Tijd voor ontspanning

Vriendin A. belde: of we zondag niet mee zouden gaan naar Bellewaerde. Maar Zelie begint maandag met de examens en heeft heel veel stress, Louis begint kort erna … Ze stelde dan voor om Jan en Anna mee te nemen en zo kon ik hier thuis de schouder zijn indien nodig.

Wat bleek deze ochtend: prachtig mooi weer en ik doe dat wel graag, naar een pretpark gaan. Niet om op de attracties te zitten, maar ik vind dat gewoon een leuke sfeer. Ik besprak het met den anderen en hij zei: ga gewoon. De groten gingen het wel redden. Toen A. de kinderen kwam halen bleek ook nog dat ze geen andere volwassene had gevonden om haar gezelschap te houden, dus zij ook content dat ik toch mee ging. Er was namelijk nog een vriendinnetje mee, en anders ging zij alleen met 5 kinders op stap moeten gaan.

Zo een dagje pretpark tijdens de examenperiode is aan te raden: weinig volk zodat we vlot overal gemakkelijk en veel opkonden. Zalig.

WP_20150607_10_35_28_Pro WP_20150607_10_36_32_ProWP_20150607_15_01_54_Pro

WP_20150607_15_02_14_Pro

De dieren waren een groot succes, maar dat is altijd zo. Zeker als ze dan nog eens tot vlak bij jou komen.

WP_20150607_11_34_51_Pro WP_20150607_11_34_59_Pro WP_20150607_13_35_17_Pro
En dan zijn er uiteraard de attracties. Ik heb enkel foto’s genomen op de wildwaterbaan (daar zaten we allemaal op) en van de boot (hier stonden Jan, Anna en ik toch van een veilige afstand (van op de grond dus) te kijken), maar uiteraard waren dat niet de enige.

Het was een leuke afwisseling van de examensstress van de laatste tijd. We kunnen er weer even tegenaan.

 

 

We raise a glass … or two

Gisteren waren mijn vriendinnen hier nog voor een gezellige vrouwenavond. Het was lang geleden dat we zo allemaal nog eens samenzaten, want één vriendin werkt in Duitsland sinds oktober waardoor er een pak minder tijd is en ikzelf heb het vorig semester zo ongelooflijk druk gehad met naar de les gaan, werkjes maken, voorbereidingen doen, proeflessen geven en examens studeren, dat ik er ook niet toe kwam om ’s ochtends nog een koffie te gaan drinken en bij te kletsen.

Doodle to the rescue en we vonden een gezamenlijke datum die dan gisteren bleek te zijn. Iedereen hier thuis. Gezellig. Want we hebben die avonden al in een café georganiseerd, maar daar is dan zoveel lawaai dat het niet altijd lukt om bij te babbelen. En dus deden we de vorige bij vriendin I. thuis en was het deze keer bij mij.

Ik had voor hapjes gezorgd (ansjovis, worstjes, kaas, chips en drie zalige quiches – al zeg ik het zelf) en zij voor drank en plots was het 1.30u en vonden we het toch maar wijselijk om er een punt achter te zetten. Maar leuk dat het was. En hoognodig ook.

Vandaag heb ik de quiches verder kunnen gebruiken want we hebben het nieuwe jaar gevierd met de wijk op onze tweejaarlijkse nieuwjaarsaperitief. Volgens de ‘conventies’ rijkelijk te laat, maar who cares. Het was koud maar oh zo gezellig. De quiches gingen als warme broodjes binnen en we hebben ondertussen ook onze nieuwe overburen leren kennen: een leuk jong koppel.

Waar zijn de dagen naartoe

Gisterenavond zijn den anderen en ik dan gaan eten met mijn papa in zowat het stamrestaurant van mijn papa, Wine & Dine. En mens, wat hebben we lekker gegeten. Die gasten kunnen er echt wat van. Papa had als voorgerecht rivierkreeftjes besteld en ze smolten op de tong. Het hoofdgerecht kozen we dan zelf (steak voor Michel, lamsnavarin voor mij, tong meunière voor papa) en ook hier werden de borden afgelekt teruggegeven. Voor dessert hebben we dan alledrie gepast.

We zijn niet blijven plakken, want deze ochtend moesten voor een keer nog eens allebei paraat zijn: Jan had match tegen de U7 van KAA Gent (hijzelf speelt al bij de U8) en Anna moest naar ballet.

In de vorige twee matchen hadden die jongens van KAA Gent al bewezen dat ze waardige tegenstanders zijn voor onze U8 (één match gewonnen met 11-8 en één gelijk gespeeld met 8-8). Het moet ook gezegd zijn dat ons ploegske een zeer goede start gemaakt had in het begin van het seizoen, maar de laatste weken het toch niet altijd kon waarmaken. We vreesden dus een beetje voor de goede afloop, maar ik weet niet wat ons jongens gegeten hadden de laatste dagen, maar voor het eerst sinds weken stonden ze er weer. Er werd mooi samen voetbal gespeeld, prachtige passen gegeven en mooie goals gemaakt en de einduitslag was een verdiende 6-15 voor Mariakerke. En ja, ondanks de uitslag was het een zeer spannende match.

Daarna was het weer over-en-weer-voeren en boodschappen doen en toen was Zelie haar vriendien H. hier en aten we avondeten en stak ik de kleintjes in bed (die dan nog zonder protest braaf naar bed gingen: ze moeten wel moe geweest zijn) en vertrok ik met Zelie en vriendin naar het lichtfestival.

Ik ben zeer blij dat ik eigenlijk al donderdag geweest was, want de massa volk vanavond was bijna niet te doen. Dus zijn we selectief geweest en hebben we maar delen van het parcours afgelopen, maar wel heel mooie delen.

Dat waren dus 6 avonden op rij dat ik niet thuis was. Maandagavond ‘moet’ ik weer weg, maar eerst ga ik morgen toch wel zoveel mogelijk in mijne luie zetel zitten, ik denk dat ik dat wel verdiend heb.