Tag: Vrienden

Communicatie

Op 26 december 2004 was er een enorme ramp met een tsunami in de Indische Oceaan. Vrienden van mij waren toen in Thailand op huwelijksreis en het duurde bijna een week vooraleer we wisten of ze nog leefden of niet. Ze hadden geluk gehad: het hotel waar ze de dag voordien nog in gelogeerd waren was zo goed als volledig vernield, maar ze zaten de dag zelf hoger en dus veilig.

Vanavond horen we op het nieuws van 19.00u dat de storm op Pukkelpop hevig huis heeft gehouden. We zagen de beelden en die beloofden niet veel goeds. En ja, ook nu hebben we vrienden op de plaats.

Communicatie in het binnenland werkt gelukkig rapper dan communicatie met het buitenland en in plaats van een week te moeten wachten op nieuws, kreeg ik vanavond onmiddellijk antwoord op mijn sms. Om 19.04u kwam reeds het bericht ‘Wij zijn OK’. Een geluk, want het nieuws werd alsmaar erger en zo moest ik mij toch al een graadje minder ongerust maken.

Ondertussen zijn er al 2 doden. Hopelijk stopt het daarbij.

Genieten

Vandaag eindelijk mijn eerste, echte vakantiedag gehad. Niet de voorbije dagen zo afschuwelijk waren, maar ik moest ’s ochtends opstaan en als ik moet opstaan, dan is het toch niet echt vakantie, nietwaar.

Maar vandaag mocht ik uitslapen en dat deed ik dan ook. Wel vroeg wakker geworden, maar dan zalig beseffen dat ik er echt niet uitmoest, mij omgedraaid en nog wat verder geslapen.

Daarna lekker lang in pyjama rondgelopen, op het gemak geontbijt/gelunched (want zo laat was het dan wel dat het eigenlijk een brunch werd) en dan met de kinderen en vrienden naar het dokstrand gegaan. Bleek, toen we ons daar geïnstalleerd hadden, dat de zon ook net toegekomen was, dus met die twee aanwezig konden we ons geen beter gezelschap wensen.

Een beetje later op de namiddag dan bij vriendin B. langsgeweest, nogmaals met de kinderen, want onze kinderen komen goed overeen, dus dan is dat plezant zowel voor de kinderen als voor de volwassenen. We hadden elkaar niet meer gezien sinds het begin van de vakantie, dus er was veel bij te praten.

Lekker op het gemak dan naar huis en, het is toch vakantie, mij niet opgejaagd om te zorgen dat er eten op tafel stond: het is niet alsof we morgen vroeg moeten opstaan.

Na het eten hebben de kinderen hun valiezen gemaakt (die van den anderen en mij zullen voor morgen zijn) en nu gezellig nog een beetje voor de TV hangen en straks niet te laat gaan slapen.

Morgen zijn we den bos in, of beter: gaan we naar zee, en ik kijk daar zo wreed naar uit. Vrijdag nog langs De Sleghte gepasseerd om een resem boeken in te slaan, want veel internet zal er daar niet zijn. Ik twijfel zelfs nog of ik de computer zelfs ga meenemen. Misschien wel om ’s avonds af en toe hier iets te schrijven en dan ‘en masse’ te publiceren als we terugzijn? Ik weet het nog niet. Jullie zullen dat dan wel binnen 14 dagen zien. Ondertussen is de huisoppas en poesverzorging ook geregeld en kunnen we dus met een gerust hart vertrekken.

Nog eens echt vakantie … het is drie jaar geleden dat we zo nog eens een tijdje met ons gezin eruit geweest zijn en mens, dat zal deugd doen. Tot later.

Leute

Gisteren kwamen het vriendinnetje van Zelie hier spelen en slapen. Vandaag mochten Zelie en Louis bij andere vriendjes gaan spelen. Jan was op voetbalkamp en Anna zou alleen thuis geweest zijn, dus belde ik naar de mama van haar beste vriendinnetje in de klas en vroeg of ze mocht komen spelen.

Twee kleine meisjes in huis en ik heb ze niet gehoord. Ze hebben braaf gespeeld en om 16.00u zijn we samen Jan gaan halen. Daarna hebben we pannenkoeken gegeten, hebben de meisjes nog een ketting gemaakt en rond 17.45u was het vriendinnetje terug thuis.

Jan en Anna heb ik daarna bij Michel gelaten om Zelie en Louis te halen: de mama is namelijk mijn vriendin, dus er moest nog wat bijgebabbeld worden.

En zo hebben we vandaag allemaal plezier kunnen maken met onze vriendjes. Leuk hé.

Hartbrekend

Zelie heeft een drie vriendinnen die dit jaar in het eerste middelbaar zitten. Humaniora en basisschool, daar zit een serieus verschil in qua werklast en dat heeft ze al mogen merken ook: de vriendinnen kunnen zich niet zo makkelijk meer vrijmaken.

In het begin van de vakantie had ze contact gehad met de drie meisjes en er was uitgekomen dat ze alle vier tijd hadden om samen te komen komende woensdag.

En dan kreeg ze deze namiddag een berichtje van vriendin E. om te zeggen dat ze woensdag toch niet zou kunnen komen, omdat ze naar het buitenland ging voor een korte vakantie met haar familie. En amper een uur later kreeg ze van vriendin R. te horen dat zij ook niet kon komen, want de afspraak was gemaakt met haar mama en ondertussen had ze zelf afgesproken met een andere vriendin …

Zelie bleef kalm aan de telefoon, zei dat ze het begreep en dat het geen probleem was. En toen ze de telefoon dicht deed en ik vroeg wat er was brak ze in tranen uit. Ze had zo haar hoop gezet op een gezellig avondje met haar vriendinnen en nu bleef er maar eentje meer over.

Langs de positieve kant: het laatste meisje heeft nog eens dubbel en dik bevestigd dat ze komt én ze blijft slapen, hebben ze zalig veel tijd om bij te praten. En daarna heeft vriendin R. nog terug gebeld om te zeggen, dat ze had gedacht dat woensdag de enige dag was dat ze vrij was, maar dat nu blijkt dat ze donderdag toch vrij is en of ze dan konden afspreken.

Van tranen naar grote vreugde in minder dan twee uur. Het kan keren.

Nog een feestje

Terug van weggeweest van een, nog eens, zeer fijne avond.

Het jaarlijkse groepsfeest van de scouts zit er weer op met een heel leuk optreden van de kinderen. Een beetje kort, dit jaar, maar wel heel leuk. Daarna gezellig bijgebabbeld bij een aperitiefje terwijl de kinderen buiten speelden, om dan naar de refter te verhuizen om WAF te eten (worst-appelmoes-friet).

Als één van de allerlaatsten uiteindelijk de refter verlaten en tegen dan was het bijna 22.00u en hoogtijd om de kinders naar huis te brengen om hen in bed te steken.

Jammer dat er soms feesten nodig zijn om een avond te kletsen met vrienden, maar wat moet je als iedereen het zo druk heeft. Het is dan wel dubbel genieten.

Date

Vanavond heb ik een date. Met mijn lief. Ah ja, want wij zijn niet getrouwd, dus ik heb nog altijd een lief.

We hadden afgesproken met vrienden vanavond, maar we zagen het alletwee eigenlijk niet echt zitten, en toen heb ik mijzelf en den anderen “gedwongen’: een babysit besteld en we zouden kost wat kost weggaan. Soms moet ge dat zo doen, nietwaar.

Eerst gaan we eten. We hebben niet geboekt. We gaan op goed geluk de stad in en zien welk restaurant we zullen uitkiezen. En daarna gaan we bij de vrienden op café om ons te amuseren.

Dat is het plan. Benieuwd of het uitvoerbaar is, want we zijn alletwee niet van de meest frisse personen momenteel.

Film

We zijn nog eens in de cinema geraakt deze vakantie. En zelfs tweemaal.

Enfin, eenmaal met het hele gezin. Op oudejaarsnamiddag zijn we met zijn allen naar Rapunzel gaan kijken. Ongelooflijk wijze film, echt waar. Geen zo’n traditionele prinsessenfilm waar er een mooie, hulpeloze prinses is die moet beschermd worden door een dappere prins (liefst op een wit paard), maar een prinses met ballen die haar eigen mannetje weet te staan en zelfs ‘haar’ redder moet redden. Ik denk dat ik gerust kan zeggen dat wij, de ouders, minstens evenveel genoten hebben als de kinderen.

Vanavond dan naar Narnia 3 gegaan. Jan wou niet mee omdat hij dacht dat het te eng zou zijn. Ik dacht dat hij daar juist in was en wou dus Anna ook niet meenemen. Ikzelf wilde geen 3D zien én wilde de film dan nog liefst in originele versie zien, waardoor we de film nog alleen ’s avonds konden bekijken, dus was de vraag om de kleintjes mee te nemen sowieso niet aan de orde. Michel wilde de film niet zien, dus was het probleem van babysit ook direct opgelost 🙂

Met vrienden afgesproken en dan met Zelie en Louis naar de film en ik heb er van genoten. Sprookje, goed en slecht, allusies op God en alles, maar niet belerend en als je ze niet wou vatten, tot daar aan toe. Zeer mooie speciale effecten (machtige zeedraak), deftige acteerprestaties, … de film was voorbij voor we er erg in hadden.

Zo kunnen de kinderen ook weer een tijdje voort, want hoe plezierig het ook mag zijn om naar de cinema te gaan, met het hele gezin is het toch direct een serieuse hap uit het budget.

Jammie

Vanavond pannenkoeken gaan eten in huize Murphy (en gelukkig is hijzelf afwezig gebleven).

Het leuke was dat niets opgejaagd was en we er uitgebreid de tijd voor genomen hadden. Vroeg beginnen kon niet want Jan heeft deze laatste drie dagen van de vakantie een (gelukkig) indoor voetbalkamp tot 16u. Michel werkt tot minstens 17u, dus tegen dat iedereen thuis was en we konden vertrekken was het al een beetje laat. Maar dat mocht dus.

We waren in totaal met 14, en dus aten we in 2 shifts: onze kinderen en 3 van hun vier kinderen (én een vriendje) aten eerst, zodat, tegen dat wij aan tafel gingen, het drukste voorbij was en we volledig op ons gemak zaten. Een filmpje opgezet voor de onze en we hoorden zelfs niet meer dat er zo’n bende in huis was.

Puur genieterij was het: fantastisch gezelschap, lekkere pannenkoeken, alles op het gemak.

Meer moet dat echt niet zijn voor een fantastische avond.

Afgeschaft wegens sneeuw

Deze nacht zijn we (na een ongelooflijk leuk kerstfeestje op het werk van Michel) naar huis gekomen in de sneeuw. Om 3.30u was het hevig aan het sneeuwen en lag er al een dikke laag op de straten. Het was ergens wel leuk, zo in de kraakverse witte sneeuw fietsen, maar beangstigend ook. Wij zijn niet gevallen, maar een andere fietser heb ik wel horen vallen.

Toen de wekker deze ochtend om 8u afging om Anna naar ballet te kunnen brengen, waren er nog een paar centimeters bijgekomen. De straat lag er spiegelglad bij en dus nam ik de beslissing: geen activiteiten vandaag, behalve het turnfeest deze namiddag. De voetbal was sowieso al officieel afgelast en ik had geen zin om ons leven te riskeren op spekgladde wegen om te kunnen gaan sporten.

We zijn gezellig binnen gebleven, zeer op het gemak, alsof de kerstvakantie al begonnen was. Deze namiddag dan op tijd kunnen vertrekken naar het jaarlijkse kerstfeest van de turnclub waar Zelie en Anna optraden en een cadeautje kregen van de Kerstman. Ondertussen ook gezellig kunnen babbelen tussendoor met een vriendin wiens zoontje daar ook turnt. Niet te laat thuis zodat de kleintjes op tijd in bed zaten en dan weer gezellig onder een dekentje voor de TV.

Ik kijk echt al uit naar de Kerstvakantie, want even een rustpunt in de activiteiten zal ons allemaal deugd doen.

Hieperde …enz

Zoals elk jaar net dubbele verjaardag achter de rug. Eigenlijk wel twee speciale cijfertjes dit jaar, want ikzelf bestijg een nieuwe tram en deze blog heeft er 5 jaar opzitten.

En ja, ik weet dat ik de laatste tijd nogal wisselvallig ben in het posten hier, maar de moed om te schrijven ontbreekt mij tegenwoordig ’s avonds en overdag zit nogal wreed vol met tal van dingen te doen. Excusetrut eerste klas aan het woord, maar toch. Ik ga niet beloven dat het gaat beteren in de toekomst, maar ik ga alleszins mijn best doen, want ondanks alles ben ik het nog steeds niet beu om hier te komen leuteren.

Los daarvan, een fantastische avond achter de rug met 16 fantastische madammen die allemaal speciaal voor mij midden in de week hun activiteiten hebben stopgezet om mij gezelschap te houden. Om maar te zeggen, één van die madammen is net terug uit Afrika waar ze een tweetal weken hard gewerkt heeft, en toch vond ze, tussen alle vermoeidheid door, nog de moed om tot hier te komen. Soms weet ik niet waaraan ik het verdiend heb om zoveel en zo’n goede vriendinnen te hebben. Dus dames, bedankt voor de fantastische avond.

Morgen ga ik nog een beetje nagenieten van die verjaardag: een dagje vrijaf dus veel tijd om helemaal niets te doen (en ook een beetje veel te studeren).