Tag: Weer

Fieuw

‘De warmste dag van het jaar, schreef ik bij Gentblogt. Ah ja, want het zijn weer Gentse Feesten, dus voor mijn schrijfsels zult ge nu vooral daar moeten gaan kijken.

Maar ik heb blijkbaar te vroeg gesproken, want voor morgen wordt hetzelfde voorspelt en voor overmorgen nog een paar graden meer.

Versta mij niet verkeerd: ik klaag niet, of toch niet echt … veel. Vorig jaar zaten we op dit punt tijdens de Feesten met onze regenponcho aan bijna te verdrinken in de gietende regen. Als ik moet kiezen, geef dan maar elk jaar een hittegolf.

Langs de andere kant: een namiddag op de Korenmarkt zitten, zonder enige schaduw. Ik moet er u geen tekeningske bij maken. Het positieve aan het verhaal is wel dat je ’s avonds in je blote armen naar het vuurwerk kan gaan kijken. Zalig!

Maar net zoals de regen vorig jaar zullen we ook dit jaar wel overleven. We voorzien ons alleszins: heel veel water en fruit, een goede zonnecrême, een hoofdeksel en tussen de voorstellingen door De Schaduw opzoeken (en ik kan u zeggen dat dat een zeer druk bezochte plaats is).

Einde zomer

Als we de weervoorspellingen mogen geloven was het vandaag wel echt de laatste zomerdag: vanaf morgen gaan de temperaturen langzaam aan kelderen. Zoals het hoort voor een deftige herfst.

Maar deze laatste dagen toch in schoonheid kunnen afsluiten, te beginnen met gisteren.

Een zalige namiddag, gespendeerd met de jongste dochter aan tafel, buiten, met voorbereidingen te maken voor het avondeten, want we kregen leuk bezoek. Anna schepte pitten uit kleine tomaatjes om die daarna te vullen met garnaaltjes. Ze haalde mosseltjes uit de schelp, die ik er daarna weer inlegde met een ‘streepje’ kruidensaus erover, we sneden tomaatjes en (buffel)mozarella en mengden die met basilicum, zout, peper en olijfolie, om dan ’s avonds op gedroogd-toast stokbrood te leggen (stokbrood in de oven gedroogd nadat het ingesmeerd was met een mengeling van olijfolie en gedroogde basilicum). Enfin, een heel gezellige namiddag met een dochter die doodcontent was dat ze zoveel kon meehelpen (ze doet dat zo graag, Anna, en als er messen aan te pas komen, kan ze dat dus nog niet echt) en een mama die blij was met de hulp en het gezelschap.

Een zalige dag ook omdat de andere dochter doodcontent terugkwam van haar weekend met het koor en orkest van de school. Ze glunderde gewoon. Zalig om zien dat ze zich zo goed gehad had.

Een zalige avond omdat we in zeer goed gezelschap verkeerden en honderduit konden bijpraten.

En vandaag er nog eens extra van genoten, want de drie jongsten hadden nog een extra dagje vrij waardoor ik ook nog een dagje verlof had genomen. We trokken in de voormiddag naar de Blaarmeersen, waar er ontgoocheling was omdat de glijbaan niet meer in werking was (het is 3 oktober hé kindjes, de zomer is voorbij … eigenlijk) maar waar we ons toch zeer goed geamuseerd hebben in de Krekenplas met water en ongelooflijk veel zon.

Waar we de rest van de namiddag, in afwachting van de thuiskomst van Zelie die wel school had, doorbrachten op ‘ons’ terras, leuk spelend en (ikzelf) een boek lezend. Waar we nog een laatste keer genoten van het buiten eten op straat en nog eens bleven praten met de buren.

Vanaf morgen keert het weer. Ik hoop dat ‘ze’ zich nog eens goed vergissen, want dit zalige weer mocht voor mij toch nog even blijven duren. Langs de andere kant: er hangen daar kleren in de kleerkast serieus stof te vangen. Tijd om die ook nog eens boven te halen.

Regen, zon, regen

Vandaag een bizarre dag én een drukke dag.

Deze middag organiseerde onze wijkgroep een barbecue. Vorig jaar deden we dat voor de eerste keer en dat was een geweldig succes en ook ongelooflijk gezellig. We hadden prachtig weer, bleven plakken tot laat in de namiddag en belandden uiteindelijk bij ons op de stoep alwaar ik iedereen voorzag van nog een dame blanchke.

Deze voormiddag stond ik dus paraat om te helpen bij het opzetten van alles. In de vroege namiddag moesten wij nog naar een verjaardagsfeestje … in Nederland, dus kon ik enkel dan helpen.

De voorbije dagen was voorspeld geweest dat het vandaag zo goed als droog ging blijven, maar we hadden pech: op een bepaald moment is het hard beginnen regenen (net toen wij het eten op ons bord legden) en voor de (on)veiligheid moesten we schuilen onder de bomen. Gelukkig brandde de barbecue tegen dat goed genoeg zodat een regenbui die niet doofde, maar gezellig tafelen is anders natuurlijk.

Wij moesten dus nog naar Nederland en vertrokken tegen 14u en terwijl wij wegreden kwam de zon erdoor. Die is ons gevolgd tot in Nederland want bij mijn broer hebben we dan de hele namiddag buiten kunnen zitten en genieten van het zonnetje. Warm was het niet echt en dus gingen we voor het avondeten maar binnenzitten. Een geluk, want om 19u gingen de hemelsluizen ook in Nederland eens goed open.

Tegen dat we terug naar huis reden was er geen druppeltje meer te zien (of voelen). Voor plannen te maken is dit weer toch ook niet alles, nietwaar.

Eerste dag

Ha! Het ging pas regenen in de late namiddag. Enfin, dat werd toch gezegd. Awel. 14u, dat is voor mij NIET late namiddag. Dat is nog maar amper middag gepasseerd.

Maar we hebben het niet aan ons hart laten komen, of beter: Zelie, Anna en ik hebben het niet aan ons hart laten komen. Jan is namelijk een beetje ziek (oververmoeid, of dat hoop ik toch) en Louis is meegegaan naar de openingsparade, maar op de Korenmarkt heeft hij afgehaakt en is terug naar huis gegaan.

Hij had ongelijk: we hebben leuke dingen gezien op de Korenmarkt (morgen te lezen bij het Project) en ik had gelukkig de kinderen op het hart gedrukt zich toch redelijk warm aan te kleden én ondertussen hadden we deftige capes gekocht zodat we nog redelijk droog bleven en konden genieten van de optredens.

Vanavond ben ik dan nog met vriendin Pharilde én zonder kinderen naar een theatervoorstelling geweest (ook morgen te lezen bij het Project) en ook ongelooflijk genoten. We zaten gelukkig binnen, in een serre van de Plantentuin. ‘Gelukkig’ want we hebben het af en toe serieus hard horen gieten.

Een (zeer) natte dag, maar wel een leuke en alhoewel we nu wel voorzien zijn tegen de regen, ik hoop toch echt dat het niet blijft duren: een beetje zon is toch zo veel aangenamer.

Ertussendoor

Een hele dag heeft het geregend. De ene moment als wat harder dan de andere. En toch bleef ik de heel dag droog. Enfin, zo droog als maar kon zijn.

Want ik had geluk vandaag. Net toen we deze ochtend vertrokken was de gietende regen overgegaan in een motregen. Tegen dat ik van school naar mijn werk reed was het zelfs droog.

Op het werk zag ik dat het weer serieus hard regende, maar tegen dat ik naar huis vertrok was het opnieuw droog.

Op mijn tocht door de stad bleef het droog en toen ik de kinderen ging afhalen druppelde het heel zacht, maar het werd toch opnieuw droog toen we naar huis reden. Onderweg nog even gestopt in een winkel en terwijl ik de nodige uitleg kreeg begon het weer te gieten. Tegen dat ik buiten kwam was het, u raadt het al, droog.

En vanavond weer dezelfde chance: droog toen ik vertrok naar de vergadering, heel lichte regen toen we buiten kwamen na de vergadering. We zijn nog iets gaan drinken en toen ik naar huis vertrok was het weer helemaal droog.

Soms hebt ge het geluk aan uw kant.

Koude voeten

Deze voormiddag had Jan nog eens een voetbaltoernooi. Het was al geleden van tijdens de zomer en hij vindt het zeer leuk om toernooien te spelen … want dan krijgt hij een beker. Gewoon door mee te doen. Ze moeten niet eens winnen of zo. En dat vindt hij dus nog leuker.

We stonden te bibberen in Sleidinge. In het begin had ik er nog een beetje hoop op dat het allemaal nog wel zou meevallen, want tijdens de eerste match bleef het droog. Hadden ze op het weerbericht ook niet gezegd ’tegen de middag’? Maar toen de tweede begon werden de hemelsluizen al een beetje opgengezet en tegen dat de match gedaan was waren de kinderen doorweekt. Gelukkig hadden ze nog extra truitjes mee, want het was echt niet te doen. Ze hebben hun derde match in de gietende regen gespeeld en tegen dan lag het veld er zo modderig bij dat de bal in de modder bleef steken voor het doel.

Het deel van het toernooi van de namiddag hebben ze afgeschaft. Niet dat Jan dan nog moest spelen, hij had zijn matchen achter de rug, maar het was echt niet meer te doen. De aangekondigde storm was, tegen dat we vertrokken, volop bezig.

Maar Jan heeft er nog eens een beker bij en is er dolgelukkig mee.

Een straaltje zon

Toen ik deze middag de kinderen van school afhaalde vond ik het toch wel wat fris. De zon straalde, daar niet van, maar er was een koude wind.

En toen we bij mijn schoonmoeder toekwamen en ik zag de tafel buiten gedekt staan, dacht ik dat ik toch maar met mijn jas aan zou eten, kwestie dat het toch wat fris was.

Maar toen we aan tafel gingen was het helemaal niet koud. Integendeel. Het was ideaal. Stralend warme zon, heel klein beetje wind die niet koud was. Was de wind op dat half uur minder koud geworden of zaten we op het terras net genoeg buiten schot, ik weet het niet, maar het was genieten.

En dus bleef ik de rest van de tijd daar buiten zitten en eens thuis deden we nog een wandeling in de zon in de stad. Het was ondertussen ook in het centrum warm en er was absoluut niets meer te merken van de kille wind van ‘s middags.

Na de wandeling hebben we thuis boterhammen gesmeerd en zijn die in de stralende zon in het park gaan opeten. Picnick op verzoek.

In het park was het ook ongelooflijk gezellig.  nog een paar ouders (met kinderen) tegengekomen van op school én een ex-collega die ik al een tijdje niet meer gezien had en waarmee ik nog even bijgebabbeld heb.

Kunnen dagen nog zaliger zijn?

Gespannen

Straks moet ik nog eens gaan vergaderen. Het is met de fiets te doen wegens dat ik anders de auto toch niet kwijt geraak.

Het is koud buiten. Zeer koud. Het vriest én er is een ijzige wind waardoor het nog kouder aanvoelt dan het al is.

De gedachte dus dat ik daar straks doormoet maakt dat mijn lijf zich nu al volledig opspant om zich te wapenen tegen de kou. Ik voel mij gelijk zo een opwindspeelgoedje waarbij het radartje volledig gespannen staat.

Het doet mij denken aan tante Sidonia als ze één van haar zenuwtoevallen krijgt.

Twee dagen zon

Twee dagen goed weer gehad. Twee dagen hebben de kinderen en ik buiten doorgebracht. Zalig gewoon.

Gisteren eerst naar het park en dan nog even naar de Blaarmeersen.  ‘k Had er niet zo direct aan gedacht om daar naartoe te gaan, maar toen Zelie mee mocht met een vriendinnetje (haar broer was daar op sportkamp) nam ik de drie anderen op en zijn we ons daar ook een tijdje gaan installeren.

Vandaag afgesproken met vrienden (mama vriendin van mij, kindjes vrienden van elkaar) en ook naar de Blaarmeersen gegaan. Gisteren met de auto, vandaag met de fiets. We namen het vriendinnetje van gisteren mee, reden naar de vrienden toe en samen fietsten we naar de Blaarmeersen: twee volwassenen en zeven kinderen. Een mooi zicht.

Maar het was ongelooflijk aangenaam. Eerst een tijdje aan het ‘grote’ strand gezeten en daarna ons geïnstalleerd aan het peuterbad. Een zeer leuke locatie waar de kinderen zich ongelooflijk geamuseerd hebben en de volwassenen ook, want wij hebben goed geholpen met het maken van een zandkasteel. Het zicht op ons achterwerk zal wel niet zo mooi geweest zijn, maar who cares, ’t was wreed plezant.

Downside: ik heb de zon serieus onderschat. Toen ik vanavond in de spiegel keek had mijn neus een mooi rood kleurtje en mijn décolleté ziet al een beetje bruin. Anna zag daarentegen een beetje rood van boven tot onder en de andere drie hadden ook hier en daar tekens van zonnebrand. Maar een gewaarschuwd vrouw is er drie waard en als het mooie weer blijft duren, zal ik de zonnencrème bij de hand houden.