drie dagen later en het is zover: Louis heeft een longontsteking.
Ik vond nochtans dat hij er deftig uitzag deze morgen: niet te letargisch, relatief vrolijk, de koorts een (voor hem) redelijke 38,7 °C. Maar in tegenstelling tot de laatste dagen bloosde hij niet (van de koorts) maar zag hij lijkbleek.
De dokter heeft elke dag spreekuur van 10u tot 12u, dus ik er maar naar toe “voor de zekerheid”, en ja: hij hoorde “iets” aan de rechterkant. Doorverwezen naar de radioloog voor foto’s en patat: longontsteking. Van deze keer zijn we er goed op tijd bij. Geen ziekenhuisopname, of toch: nog niet. Antibiotica voorgeschreven en goed in de gaten houden dat de antibiotica pakt. Het is blijkbaar een infectie die 1. moeilijk te horen is en 2. waarvan het niet duidelijk is of ze nu bacterieel of viraal is. Dus, als het blijkt viraal te zijn zullen de antibiotica niet veel helpen, vermoed ik zo. Dus afwachten maar weer.
Toen ik hoorde dat het een longontsteking was heb ik maar direct naar Jan ook laten kijken want alhoewel hij amper koorts meer heeft en vandaag al uiterst actief en vrolijk is geweest, wil dat blijkbaar nog niets zeggen. Gelukkig, geen complicaties bij Jan, maar ook: in de gaten houden.
Als ik mij niet vergis is mijn wederhelft morgen thuis, hij zal dus kunnen uitkijken naar een “rustige” dag met twee zieke kindjes. Joechei.
Milleku.
Hah, het zijn posts als deze die het wachten op een eigen kindje ondraaglijk maken. 😀
och here da manneke… we zullen duimen dat de antibiotica aanslaat…
Het zit in de lucht. Ik las je op je blog over koorts die met suppo-kogels niet neergehaald kon worden en zag mezelf een week of twee terug bezig.
Hopelijk gaat het even snel voorbij als dat hier ging.
Wel opletten dat ie er niks bovenop doet (oorontsteking ofzo).