Schrik

Bijna hartinfarct gisteren: Louis is van de trap gevallen. En nog zo geen klein beetje ook.

Ik stond er verdorie op te kijken … en ik kon er niets aan doen want ik stond te ver.

Gelukkig heeft hij blijkbaar toch een beetje reflex van mij geërfd (met mijn persoonlijke ervaring van “van trappen vallen” doen is dat wel nodig): hij is zeker zo’n 10 trappen naar beneden gevallen en hij heeft zichzelf gestopt door het één of ander stuk van de trap vast te grijpen.

Uiteraard heel hard geweend én hij had pijn, maar niets gebroken en ik denk dat het meeste wenen toch van het verschieten was.

Deze morgen gecontroleerd op blauwe plekken en tot nu toe nog niets.

Amaai, dat was schrikken.