Enige tijd geleden schreef ik “one down, three to go”.
Gisteren was het oudercontact bij Louis op school.
Hij zit nog maar in de tweede kleuterklas dus eigenlijk is het nog niet zooo belangrijk (er wordt eigenlijk zo goed als alleen gespeeld) en bij Zelie zijn we nooit geweest (een grote babbelkont, dus we wisten alles wel), maar gezien Louis een nogal gesloten vat is en we in het geheel niet weten hoe hij het eigenlijk doet op school en of hij het zelf wel leuk vind (echt leuk, ook al zegt hij van wel), zijn we maar langsgeweest.
Zoals gedacht: geen probleem voor Louis op school (meer details hier) en het lijkt er dus meer dan goed op dat Louis ook onder de categorie van hoogbegaafden valt … wat ik tot mijn spijt al vermoedde.
Uiteraard vind ik dat niet erg op zich en ben ik wel trots dat ik slimme kindjes heb. Ik ben alleen wreed bang dat ik er niet juist op zal reageren of op tijd of zo en dat ze daardoor zullen “opgeven” en hun potentiëel niet zullen volledig kunnen ontplooien.
Goed in de gaten houden en gelukkig kan ik het uitleggen van een *normaal* standpunt. Ik heb al gemerkt bij Zelie dat dat soms wel helpt 🙂