Groot opzet voor zondag, we waren helemaal georganiseerd. We gingen met z’n allen naar de concerten voor 0110 gaan aan het station.
Manlief ging voorop met de twee oudsten. Na het dutje van Jan en Anna zou ik achterkomen met de twee jongsten. De GSM was paraat om dan, voor we vertrokken, concrete afspraken te kunnen maken: ge weet nooit op voorhand waar ge kunt afspreken hé.
Jongens, ik keer er echt naar uit: ’t Hof van Commerce, Monza, Sioen, Arid, Luc De Vos, Hadise en uiteraarde de “komieken”. We gingen blijven tot het laatste concert want dat begon al om 21u35, dus zo laat gingen we dan niet thuiszijn en maandag was toch een vrije dag voor de kinderen dus dat ging wel gaan.
Dat was de planning. De realiteit is altijd toch een beetje anders, nietwaar.
Om 13u30 vertrok Michel. Om 15u telefoon: de Zelie en Louis vonden het niet leuk (meer) en wouden naar huis. Ik zat nog aan huis gebonden met Jan die (nog steeds) sliep en Anna die net haar fruitpap ging eten. Een half uurtje later dan weer telefoon: de twee oudsten zouden naar mamie gaan. Mamie heeft ze dan tegen kwart voor zes maar naar huis gebracht.
Tot daar dus mijn ‘bijdrage’ aan de 0110 concerten: veel goede intenties, niets uitgevoerd. Toch wel een beetje (veel) teleurgesteld moet ik zeggen. Ik had er echt graag bijgeweest.
Uiteindelijk heb ik nog een troostprijsje gekregen voor mijn brave thuisblijven: mijn zusje is onverwacht nog op bezoek gekomen met haar man en kindjes, dus was het een geluk bij een ongeluk dat ik nooit vertrokken ben en zo hebben de kinderen elkaar ook nog eens gezien (was een tijdje geleden).