Hip

’t Is niet meer aan mij besteed, het uitgaan naar een ‘fuif’ of hoe je het ook wil noemen.

Vanavond naar Bal Fatal geweest. Eigenlijk wou ik er naar toe gaan toen ik de affiche zag want er stonden een aantal mensen op die ik graag wou zien. En ‘in mijnen jongen tijd’ pikte ik graag een concertje mee, danste ik uren in de nacht tot de vroege uurtjes, hield ik van de drukte en het lawaai van zo’n evenementen.

Toen Michel mij gisteren dan zei dat hij kaarten had gekocht (verrassing!) was ik dus wel blij. Minpunt: ik zou alleen moeten gaan want hij had dan wel twee kaarten gekocht, hij had er niet bij stil gestaan dat er dan ook voor een babysit moest gezorgd worden.

Dus ben ik vanavond alleen vertrokken. Niets zielig aan want ik heb dat ook meer gedaan ‘in mijnen jongen tijd’, zelfs toen Michel en ik al (lang) samen waren.

Bij de ingang een aantal mensen gezien die ik kende (hallo E. en D. en uiteraard Lien) en binnen ook. Blijven wachten tot de aanvang van het concert van Stijn. Wreed wijs, behalve dat mijn buik op springen stond van de trillingen en mijn oren duidelijk dergelijk geluid niet meer gewoon waren. En zo na een goed half uur concert begon het mij plots gruwelijk tegen te steken. Niet dat het concert niet goed was, integendeel. Maar ik was er toen al anderhalfuur aanwezig en het enige wat ik wou was naar huis gaan. Zielig niet?

‘k Wou het dus afbollen maar dat was buiten een ‘medefuiver’ gerekend die zich lekker zó geparkeerd had dat hij een 30-tal auto’s belette om weg te rijden, en ja, mijn auto was één van de geblokkeerden. Nog een uur heeft het geduurd voordat ik eindelijk naar huis kon.

Positieve punt eraan? Buiten wachten was geen optie wegens te koud, dus ben ik terug naar binnen gegaan en heb uit pure verveling een broodje ‘Resul’ gekocht én opgegeten en ik kan u verzekeren: het is de eerste keer dat ik lamsgyros at op een broodje en dat smaakt naar meer. Zeer lekker. Maar niet echt verwonderlijk want ik ben nu eenmaal dol op lamsvlees.

2 gedachten over “Hip”

  1. ik heb u niet gezien, helaas, ’twas dazar beetje donkler om zo iedereen te kunnen zien…

    ik stiond wel hele van voor bij stijn met die woofers tegen mijn onderbuik dreunend :s ’theeft ook geen scherpe foto’s opgeleverd :s dat gebonk

  2. Dag Sandra,

    Via via ben ik op je website geraakt.
    En ik moet zeggen: chapeau!
    Hoe doé je dat in godsnaam: 4 kinderen en full-time werken?!
    Tips zijn altijd meer dan welkom! 😉

    Groetjes en misschien tot nog eens,
    Liesbet De Weder.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *