Zelie is gisteren thuisgekomen met een leesboek waarvan ze 10 Ã 15 pagina’s luidop moest lezen als huiswerk.
Op zich niet zo bijzonder. Het is niet de eerste keer dat dat gebeurd en ook kindjes die in niveau 9 lezen moeten blijven luidop lezen en oefenen, want het is niet omdat je het hoogste niveau hebt dat je niet naar beneden kan hé.
Deze keer hebben wij (ik dus niet alleen) een probleem met het boek dat Zelie heeft meegekregen om te lezen. Niet zozeer om de woorden: deze zijn niet uitzonderlijk moeilijk om te lezen en dus zeker aangepast aan haar leesniveau, maar wel om de inhoud.
Ze heeft een boekje meegekregen met bijbelverhalen. Op zich dus ook niet zo verwonderlijk: ze zit nu eenmaal op een katholieke school. Wat mij wel stoort is dat het geen boek is voor een kind van 7 jaar.
Het boek vertelt bijbelverhalen na aan de hand van schilderijen die de auteur daarvoor gemaakt heeft: ze wil met de beelden de handelingen en emoties overbrengen. In het voorwoord verduidelijkt de auteur dat de bijbel erbij moet genomen worden om een duidelijk beeld te krijgen.
De teksten die erbij staan zijn immers niet duidelijk, niet volledig (het springt een beetje van de hak op de tak), hebben zeer veel impliciete betekenissen en de beelden erbij zorgen alleen voor meer verwarring. Helemaal niet op het emotionele en intellectuele niveau van een 7-8 jarige. Zelie kon het allemaal niet plaatsen en had zeer veel uitleg nodig bij elk stukje verhaal.
Als ik vanamiddag de kinderen afhaal op school ga ik dus eerst een woordje klappen met de lerares: voor iemand met zoveel ervaring verwonderd het mij enigzins dat ze dat zelf nog niet gezien heeft.