Controle op één jaar

Als ‘verjaardagskado’ had ik voor Anna een bezoekje aan Kind & Gezin gepland. Toen ze mij namelijk een aantal maanden geleden vroegen wanneer ik de volgende afspraak wou en ze mij zeiden dat ik eigenlijk enkel diende terug te komen voor haar vaccinaties op één jaar, vroeg ik een datum zo dicht mogelijk bij haar verjaardag. Het toeval wou dat er consultatie was op de dag van haar verjaardag, en dus heb ik die dag maar uitgekozen.

Ik heb namelijk nogal een geheugen als een zeef en zo wist ik tenminste zeker dat ik de afspraak niet zou vergeten. Het zou namelijk de eerste keer niet zijn.

Zoals gewoonlijk niets op Anna aan te merken. Ze doet het goed op alle vlakken, speelt goed, doet alle dingen die verwacht worden van een éénjarige, kortom: alles in orde.

De stand:

• lengte: 75 cm
• gewicht: 9kg 300g
• hoofdomtrek: 46

Zo zit ze ongeveer volledig op de P50 curve: gemiddelder kan niet.

Twee prikken moest ze hebben vandaag: mazelen-rubella-bof en meningitis. Niet zo tof. Integendeel.

We hadden al maar een afspraak om 18u50 en toen we daar toekwamen bleek er een serieuse achterstand te zijn: nog 9 wachtenden voor ons. Anna was toen al moe (bedtijd is rond 19u) en dat verbeterde er niet echt op maar eens de meeste mensen weg waren is ze er toch weer doorgekomen: ze is vrolijk beginnen spelen en heeft gans de ruimte onderzocht én de overblijvende babies, allebei ook rond één jaar.

Uiteindelijk zijn we pas om 20u bij de verpleegster gekunnen en was het 20u30 tegen dat we bij de dokter binnen konden. Anna was ondertussen doodmoe maar ze was OK zolang ze op mijn schoot mocht. Eens eraf was het huilen dat het geen naam had. Eerst wou de dokter haar volledig onderzoeken (gewoonte) maar toen ze merkte dat ze al met moeite Anna’s hoofdomtrek kon nemen (wegens huilen en proberen wegkruipen waar mogelijk) heeft ze dat wijselijk achterwege gelaten.

Restten alleen nog de prikken. Anna op mijn schoot met beide beentjes aan één kant, armpjes goed vasthouden en pikuur in de arm. Resultaat: krijsen bij Anna, gebroken hart bij mama (hatelijk is dat). Anna draaien, weer armpjes goed vasthouden en tweede prik in andere arm. Resultaat: nog harder krijsen nog meer gebroken hart bij mama.

Ik heb haar daarna zo snel mogelijk aangekleed, tegelijk zo dicht mogelijk tegen mij proberen houden en dan vliegensvlug naar huis om haar in haar bed te kunnen steken. Ongeveer tot 2 km voor we terugwaren heeft ze mijn hand vastgehouden. Daarna heeft ze losgelaten wegens (eindelijk) in slaap gevallen.

Volgende afspraak binnen drie maanden voor twee nieuwe prikken. *zucht*