Binnnen 12u mogen we Zelie terug gaan afhalen van haar weekend.
Het is zeer bizar deze keer. ’t Is nu niet alsof het de eerste keer is dat Zelie weg is. Ze is de eerste keer op kamp geweest met overnachting (met de mutualiteiten)Â toen ze net 5 jaar geworden was, nu dus bijna drie jaar geleden. Sindsdien doet ze dat elk jaar opnieuw. Vorig jaar kwam er ook eerst het weekend en dan het kamp van de scouts bij, dus we zijn het zo wel al een beetje gewoon (achtig toch).
Maar het is gelijk anders deze keer. Ik weet niet goed waarom. Waarschijnlijk omdat we niet thuis zijn en dus ook niet echt in onze gewone doen. Het is hier niet alsof er één persoon minder is. Eerder alsof we gehalveerd zijn in aantal.
Zeer rare ervaring. Het valt echt op dat ze er niet is en ik mis haar gelijk nog erger dan anders.
Er zal trouwens nog iemand blij zijn als hij Zelie terugziet: Jan heeft vandaag zeker al vier keer gevraagd waar Zelie is.
Enfin, nog 11u en 33min: dan worden we op de weekend-site verwacht om dochterlief terug mee naar huis te nemen. Aftellen geblazen.